ฟายน้ำตาแห่งอารมณ์

ธรรมาภิวัฏ


เราเป็นคนแค่นี้.. ใช่ก็ยังดี.. ก็ดีที่ยังเป็นคน
จะคิดฝันอะไรได้เกินกว่าตัวเองหรือ.. ฮึฮึ
-------------------------------------------------
น่าตะเบงหัวเราะมันเสียให้ตาย..
-------------------------------------------------
พรุ่งนี้มันจะเป็นยังไง หรือเราจะเห็น
คนตาบอดมันก็จะได้แค่คลำ
ก็ยังดีที่มันยังรู้สึกได้
มันไม่ได้เศร้านี่..
มันไม่ได้เสียดายนี่..
เพราะมันเกิดมาตาบอด.. แล้วมันจะรู้อะไร แม้กระทั่งมันจะรู้ไหมว่า.. 
ว่ามันตาบอด
--------------------------------------------------
เขาบอกว่าความรักมันไกลสุดขอบฟ้า
ไม่แบ่งชั้น พรรณ เพศ หน้าตา รูปร่าง วัน เวลา
แต่มันน่าหัวร่อนัก
เพราะ มาได้รู้วันในนี้แหละว่ามันไม่จริง
เพราะเธอบอกว่าหน้าด้านสิ้นดี มันมีแต่ในนิยายน้ำเน่า ปุลากง
เพราะอย่างนี้ฉันถึงไม่ชอบปุลากงไงหล่ะ
มันน้ำเน่า.. 
--------------------------------------------------
สิ่งที่ฉันเป็นได้ก็เพียงทาสแห่งความเศร้า วิโยค วิปโยค
แต่ทาสมันก็เป็นทาส.. เพียงแต่ลืมๆ มันไป ว่ามันไม่ได้ถูกจองจำจากห้วงอารมณ์ของใคร
มันไม่ได้ถูกจองจำจากห้วงอารมณ์ของเธอหรอก.. แต่มันถูกจองจำจากห้วงอารมณ์ของตนเองต่างหากเล่า
ก็บอกไปแล้วนี่ จะให้พูดอีกกี่ครั้งว่า ..........มัน..........ตา............บอด............... 
--------------------------------------------------
หึหึ..
ฮะฮะ..
ห้าห้าห้า ................ห้า
ไอ้บ้าหน้าโง่ตาบอด
--------------------------------------------------
กลับสู่โลก.. โลกแห่งความจริง
หากว่ามันเป็นปรภพ เธอคงจะอยู่บนพิภพสวรรค์ ฉันคงได้แต่อยู่ในนรก นรกอันหมกไหม้ หม่นหมอง กระทั่งหนาวเหน็บเนื้อ
มันจะมีอะไรดีไปกว่า.. แหงนคอรอคอยละห้อยหา เผื่อว่าจะมีนางฟ้าที่จะมาชะโงกชะแง่นมอง
และเผื่อ.. จะเมตตาอุทิศผลบุญให้แก่มันบ้าง
----------------------------------------------------
ไอ้โง่.. เพราะมึงเป็นคนนี่ มึงไม่ใช่นางฟ้ากะปิศาจ จะพอคุยกัน อุทิศผลบุญเผื่อแผ่มึงได้ เหมือนในนิยายนางฟ้ากับซาตาน
ที่จริงเธออยู่ที่นั่น เธออยู่ตรงนั้น มึงสิที่ลืมมองปลายตีนตัวมึงเอง 
มึงเคยสังเกตเงาหัวของมึงมั้ย เงาหัวที่เหน็บเน่าเละเทะฟอนเฟะของมึง
ใช่.. มันกำลังส่งกลิ่น ส่งกลิ่นความโง่เง่าเบาปัญญา ปัญญาอ่อน
กูรู้ว่ามึงเกิดจากที่นี่ ที่แห่งนี้ แต่มึงเคยรู้จักที่นี่บ้างไหม ที่ที่มึงเหยียบย่างอยู่ทุกวัน
หรือมึงไม่รู้.. ใช่มึงมันไม่รู้.. ไม่รู้ว่ามันไม่ใช่ที่ของมึง
ไอ้คนชั่วช้าสามานย์ โลกมายามันไม่ได้หลอกลวงมึงหรอก แต่มึงมันหลอกลวงตัวเอง
----------------------------------------------------
รินมาสิ.. รินมา.. ไหลมา.. หลั่งมา.. กับน้ำตาความเศร้า
กูจะเทราดสุรารสดับมันให้วอดวายเสียทั้ง..ชีวิต.....................................................................................................................................
 
				
comments powered by Disqus
  • พุด

    28 กันยายน 2548 11:29 น. - comment id 86930

    16.gif
    ก็สะใจดีค่ะ
    ผู้ชายเมาเหล้าฤาว่าเมารัก
    ทุกข์แสนหนักราวเรื่อง
    ดอกฟ้ากับคนจรจัดค่ะอิอิ
    
    ด้วยรักชื่นชมนะคะ
  • อัลมิตรา

    28 กันยายน 2548 23:40 น. - comment id 86947

    ปุกาลง แปลว่า อะไรคะ
  • ยังเยาว์

    29 กันยายน 2548 00:39 น. - comment id 86948

    ความจริงกับนิยายต่างกันค่ะ
    บางครั้งก็อ่านนิยายมากไปจนคิดว่า วันหนึ่งฉันอาจจะโชคดีอย่างนางเอกนิยายก็ได้นะ
    แต่ชีวิตจริงก็คือชีวิตจริง 
    ...รักจริง...
    ...เจ็บจริง...
    ไม่ใช่เพียงแค่หวั่นไหวไปตามอารมณ์ที่ถูกถ่ายทอดมาแล้ว
    ความรักไม่ได้ทำให้คนตาบอดนะ แต่บางครั้งเราก็ยอมตาบอดเพราะรัก
    ยอมมองข้ามข้อเสียของเขาไปบ้าง
    ...จริงไหมคะ?
    
    ...ปุลากง เป็นชื่อตำบลค่ะคุณอัลมิตรา ต.ปุลากง อ.ยะหริ่ง จ.ปัตตานี
    
    ส่วนนวนิยายเรื่องปุลากง เป็นหนังสืออ่านนอกเวลา ผลงานของคุณโสภาค   สุวรรณ (รำไพพรรณ   ศรีโสภาค) ค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน