บรรยากาศในมิตติ้ง thaipoem party volume I

อัลมิตรา

จากวันที่ thaipoem ได้เกิดขึ้นมาจวบจนกระทั่งถึงวันนี้ เป็นปีที่หก
 จากบทกลอนที่มีความหมายแด่ใครสักคน จนมาถึงสัมพันธภาพวันพบปะสังสรรค์ 
๒๓ กันยายน ๒๕๔๘ .. วันที่มิตรภาพแบ่งบาน ภายใต้ร่มเงาของบ้านกลอนไทย

 รำลึกร้อยสลักมนต์อักษร
ทุกบทกลอนงามตระการแต้มลานฝัน
ต่างที่มาแต่มีไมตรีกัน
สร้างสัมพันธ์จุนเจือทอเยื่อใย
เชื่อมดวงจิตมิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
ยี่สิบสามกันยาวันฟ้าใส
ครบหกปีสืบสานบ้านกลอนไทย
หลอมดวงใจซาบซึ้งเป็นหนึ่งเดียว
				

เสื้อที่ทางทีมงานเตรียมไว้ให้เป็นของกำนัลแด่สมาชิกที่ไปร่วมงาน				

งานนี้มีการหอบหิ้วสัมภาระมาบ้าง เพื่อจัดเตรียมปาร์ตี้เล็ก ๆ
กระเป๋าแดง นั่นของอัลมิตรา กว่าจะได้มาก็ต้องฝ่าเพลิงเชียวนะ				

เบื้องหลัง ของเบื้องหลัง .. มองจากด้านหลังก็พอเดาออกว่า นี่คือ เวปมาสเตอร์ของเรา				

จากห้องเล็ก ๆ ที่ไม่มีเฟอร์นิเจอร์ใด นอกจากโต๊ะ เก้าอี้ และรูปประดับข้างฝา
เรา.. ช่วยกัน ตบแต่งสถานที่ให้พร้อมบรรจุความสุขที่จะตามมา				

ร่วมมือ ร่วมแรง ร่วมใจ .. ก็เพื่อบ้านกลอนไทยของเรา

ดูสิ เวปมาสเตอร์ของเรา ตั้งใจบีบเค้น จังแฮะ .. ๕๕๕				

นี่เลย ดูมาดพี่จิ๋ง ซะก่อน .. เจ้าเขียว เจ้าแดง เจ้าเหลือง .. มัดรวมกันซะเลย

งานนี้..อัลมิตราไม่แจมเด็ดขาด .. กลัวตายชัก !				

ก็บอกแล้วว่า กลัวลูกโป่ง .. 
เจ้าแมลงใจร้ายยังคิดแกล้งอีก .. ชะหนอย ฟ้องด้วยภาพละกัน โน่นน่ะ มุมขวา
พี่จิ๋งจ๋า .. ให้อัลมิตรามุดไปหลบที				

ยังอีก .. แน๊ .. แมลงเจ้าชู้ ... ไม่เอานะ กลัว กลัว ... ยี้

จะบ้าตาย ..แกล้งไม่เลิกอีกแน่ะ เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยว ซะหรอก				

หมอนี่สารพัดจะทำ .. จะว่าไปแล้ว เขาเรียกว่าผู้จัดการหรือเจเนอรัลเบ๊กันนะ
รู้งี้ กระชากเก้าอี้ให้แรงอีกนิด .. บ๊ะแหล่ววว ไม่น่าพลาด ไม่งั้นมีเฮแน่

มิตรภาพตราบดินมิสิ้นสูญ
คงเพิ่มพูนเมื่อพบและสังสรรค์
ผ่านเวลามากน้อยกี่ร้อยวัน
เพียงความฝันมิตรภาพตราบสิ้นใจ..  / เรไร

...คุ้น ๆ จัง				

ฉันต้องทำ ทำอาราย สักอย่างแล้วววววว

โอ้ววววว ซึ้งอีกล่ะ				

เหตุการณ์เริ่มชุลมุนอีกครั้ง
สงครามสเปรย์ ได้เกิดขึ้นแหล่วววววว				

ดูกันให้เต็มตาอีกที .. เสื้อ thaipoem 
และ ของที่ระลึกที่มีความหมายว่า friendship is foreve				

นักประดิษฐ์ลูกโป่ง .. งานนี้ โชว์ฝีมือเต็มที่

 ดีใจได้มาวันนี้ 
พบหน้าพาทีชาวอักษร
ยิ้มแย้มแลกฝันพร้อมบทกลอน
POEM คลายร้อนหมู่เฮา ../ไอซ์				

คนละไม้ คนละมือ คนละบั้นท้าย				

อาหารการกิน ..				

อิ่มหนำสำราญ ..				

สบายพุง ..				

เบื้องหลังของเบื้องหลัง

ขอขอบคุณอาหารมื้ออร่อย
เลี้ยงบ่อยบ่อยได้ไหมคุณปีกฟ้า
ถ้าจัดปาร์ตี้อีกคราวหน้า
ได้โปรดอย่าเก็บตังค์ได้ไหมเอย ..  /กีกี้				

"ไอซ์ ช่วยกันวางแผนหน่อยสิ"
"เออ อิม เอาไงกันดี อย่าปล่อยให้ลอยนวลนะ"
"แหง๋ ..แบบนี้ต้องมีชาร์ท"
 
ระวังหลัง .. เอ ! มีพิรุธ
กลัวอะไร ไอซ์ กับ อิม ว๊า .. แค่พูดถึงกล้องถ่ายรูปเท่านั้น				

ถ้าไม่มายืนกำกับ คงเขียนกันไม่ออก .. เฮ๊ะ หรือว่าไงจ๊ะ ลุงแก้ว

ลุ้นขาดใจเลยเนี่ย				

เขาบอกว่า รูปนี้เป็นรูปครอบครัว .. พ่อ - แม่ - ลูก ... 
และอีกหนึ่งสาวใช้ โธ่ถัง..ทำไมต้องเป็นเราหนอ				

มาดขรึมแต่ก็สุภาพ มีซูเหน่ที่รอยยิ้ม 
ยิ้มมากๆนะคะ โลกนี้จะสดใสยิ่งนักแล้ว

ศิลปศาสตร์สอนเป็นพรศิลป์
ให้โบยบินโบกศิลป์บรรลือกว้าง
ไทยโพเอ็มสาดเกริกเพริดพริ้งงาม
ให้พริ้งตามดารามาพร่างพราย
ให้แพร้วเพริดบรรเจิดกระแจ่มโลก
ให้ดับโศกโลกงามในความหมาย
ให้คู่คงอักษรกลอนประพราย
เพื่อเฉิดฉายแจ่มส่องท้องฟ้าไทย..  /ธรรมาภิวัฏ				

เป็นภมรท่ามกลางดอกไม้งาม .. ยิ้มแต้เชียว คุณบิ๊ค				

สวยคนละแบบ จริง ๆ คนละแบบจริง ๆนะเจ๊.. 
เอาน่า .. เทคะแนนให้เต็มที่เลย เพ่..				

ห้าโหล .. มาถึงงานปาร์ตี้แล้วจ๊ะ ทุกคนน่ารักหมดเลยจ้า ..				

..BLACK AND WHITE..

ไอซ์จ๋า ..นี่ก็พยายามยิงแฟลชสุด ๆ แล้วนะ				

สาวน้อยในชุดชมพู

แฮ่ม !! ...ขอเบอร์กันเองนะ ..				

สามหนุ่ม สามมุม แต่มีหนุ่มหนึ่ง นั่งตรงคานพอดี ... มุมคานนี้ อาถรรพ์นะ ขอบอก				

ไม่รู้จะย่องทำไม เอ๊ย จะจ้องอะไรขนาดนั้น
รู้หรอก ว่าจะถ่ายใคร				

แย่เลย หนูเอมต้องฝากลายมือ ว้า .. เขียนไรดีหนอ เครียดเด้อ ..

บ้านหลังใหญ่ที่อบอุ่นหลังนี้
จะรักตราบชีวีจะหาไม่
ความอบอุ่นที่ได้ในหัวใจ
จะคืนให้ผู้ให้ตลอดกาล../ทะเลใจ				

หัวใจไปอยู่ไหนจ๊ะ คนสวย				

คนแรกเชียวนะ ที่ต้องแนะนำตัว แต่ไม่เป็นค่ะ หนูพร้อมซำเหมอ กิ..กิ..

 ยี่สิบสามวันศุกร์วันสุขสันต์
มาร่วมกันสังสรรค์วันสดใส
มารวมพลคนอักษรบ้านกลอนไทย
รวมหัวใจหลายช่วงวัยหนึ่งเดียวกัน

วันสุขสันต์มาบรรจบจนวันนี้
ครบหกปีช่วยร่วมใจร่วมใฝ่ฝัน
คนละไม้คนละมือร่วมแบ่งปัน
คนละใจหลอมรวมใจไม่มีเลือน.. /วงเวียน				

น่าจะอายุน้อยที่สุดในงาน ขนาดมีผู้ปกครองมารับเชียวนา..


หมู่..คนจากทั่วหล้า...........แดนดิน
คน..จากทั่วฐานถิ่น...........ฟากฟ้า
รัก..ในสิ่งอาจสิ้น...............จากไทย
กลอน..นี่ที่เราบ้า..............ร่วมเคล้าสมานฉันท์

Thaipoem รวมพวกเรามาวันนี้
ผมยินดีเริ่งรื่นชื่นอุรา
รวมหมู่คนจากโลกที่เรามา
ก่อภาษารสกลอนมารวมกัน

"แม้จะอยู่ไกลสุดหล้า แต่วันนี้ได้มาพบกัน ขอขอบคุณและขอยินดีที่มีการจัด
Thaipoem Volume I และขอให้มีต่อไปด้วย"../ขาว-กรมท่า				

ยลโฉมคุณแม่ยังสวย .. คุณลูกชายไหง๋วัยไปไวจัง				

อย่าเศร้าเลยน้อง .. ถึงเขาไม่มา แต่เขาก็โมเมว่าฝากหัวใจมาด้วยน่ะ ..

 เพื่อนที่ดีมีหนึ่งถึงจะน้อย
ดีกว่าร้อยเพื่อนคิดริษยา
เหมือนเกลือดีมีน้อยด้อยราคา
แต่มีค่ากว่าน้ำเค็มเต็มทะเล../ มาพร้อมกับบทกลอนปรัชญานะ สาวชมอักษร				

ที่ปลายฟ้า นอกจากจะมีเส้นขอบฟ้าแล้ว ยังมีแม่หนูคนนี้ซ่อนตัวอยู่				

ขำกันจริง .. ขำกันตอนไหนกันนี่ .. ขำอะไรกันนะ ?

ขำแบบไม่แบ่งปันนี่หว่า ..				

อ๋อ รู้แล้วว่า ขำอะไร .. ที่แท้ หมอนี่ทำท่าตลกนี่เอง .. ฮัดช้า .. หูแดงชอบกล				

ถ้าจำไม่ผิด .. 
เธอผู้นี้ ได้เครื่องสำอางค์เป็นรางวัล สโลแกนสินค้าเขามีว่า ตบทีเดียวอยู่

ไม่รู้จะเขียนกลอนอะไร เพราะอยากเก็บความสุขไว้
ให้แน่นอกแน่นใจอย่างนี้  รู้สึกดีและอบอุ่นค่ะ ../เจลใส				

เขาคิดว่า เขาจะหล่อ เมื่อหันข้างให้น่ะ

หนึ่งความรู้แบ่งปันช่วยสรรค์สร้าง
เป็นแนวทางนักกลอนหน้าอ่อนใหม่
เขาเหล่านั้นเห็นคุณค่าภาษาไทย
รักษาไว้เพื่อลูกหลานสืบสานกัน../แม่จิตร				

ใครจะเหมือนคนนี้ล่ะ สู้กล้องตลอด .. ๕๕๕				

ไม่ต้องเดา ก็ต้องทายถูกกันแหง๋ ๆ ... เอ๊า แฟนคลับคุณทิกิ ตอบถูกกันหมดเลย ... เย้

  ขอขอบคุณไทยโพเอ็ม-ปีกฟ้า
อีกคุณอัลมิตราและทุกผู้
ซึ่งได้จัดงานดีมีคุณครู
รวมลูกศิษย์รับรู้มาดูกลอน../ทิกิ				

ชายหนุ่มเสื้อชมพู .. เขาบอกว่า เขามาสูงนะ ล่องลอยมาไกล .. 
แต่คราวนี้ ไม่ได้มาคนเดียว มีผู้ปกครองมาคุม ..ฮา				

ลูกสาวก็สวย (แต่ยังเด็กอยู่น๊า ห้ามคิดเป็นอื่น) 
คุณพ่อก็น่ารัก (อันนี้คิดได้ แต่ห้ามเลยเถิด) ..

 ร่ายอักษรฝากไว้ไทยโพเอ็ม
จิตเติมเต็มพบเพื่อนกลอนอักษรศรี
ได้เปิดเผยเอ่ยคำพร่ำวจี
ตรึงฤดีอบอุ่นใจในสัมพันธ์../ท่องเมฆา				

ท่านท้าวพรหมฑัตของเรา วันนี้ล่อซะเหลืองเชียว ดีนะ กลับกลางคืน 
หากกลับเช้า เด๋วมีคนนิมนต์ล่ะยุ่ง

 อนุสาวรีย์ที่รักประจักษ์แล้ว
งามเพริศแพร้วด้วยไทยกลอนขจรยิ่ง
หมู่นักกลอนร่วงสังสรรค์น่ารักจริง
เสมือนทุกสิ่งพี่น้องผองเดียวกัน../แก้วประเสริฐ				

ยิ่งใกล้ยิ่งเจ็บ .. เพลงเขาว่างั้น

 ขอให้ความรักและความรู้สึกที่ดีคงอยู่ตลอดไป .. /โอม				

เธอคือคนหนึ่ง ที่อัลมิตราติดตามผลงานเสมอ น้ำเสียงนุ่มเรียบร้อย ทว่างานของเธอคมเข็ดเขี้ยว

 
วันรวมเพื่อนกลอน  
สิงห์สง่าอรชร
สนุกสุขสันต์
ยิ้มแย้มแต้มใจ
จำไว้ร่วมกัน
รำลึกตรึกมั่น
ยี่สิบสามกันยา ../อาภาภัส				

ลีลาซึ้ง ตกหลุมรักใครหนอ ...

 ศุกร์วันนี้วันดีเป็นศรีสุข
ไล่ความทุกข์สุมใจให้จางหาย
กับวันที่สับสนจนวุ่นวาย
ได้ผ่อนคลายคนเข้าใจเลยหายเพลีย../พระจันทร์เศร้า				

มาเป็นคนสุดท้ายของงาน 
สวย คมเข้ม ... สมกับการที่รอคอยนางงามปรากฏ

งุงิ  ดีจัยจังเยยอ่ะ
สาวดำ นะเคอะ
ดีใจที่ได้เจอทุก ๆ คนนะค๊า ../สาวดำ-รำพัน				

ปีกฟ้าเป็นคนสุดท้าย ที่กล่าวแนะนำตัว .. ผมโสดครับ ..
นั่น ได้ยินในใจแบบนั้น

..หัวใจผมว่าง จะมีใครบ้างจับจอง..				

ความคืบหน้าของTrip Thaipoem volume II ....				

สองหนุ่มกำลังแจกหนังสือ ที่ได้รับอนุเคราะห์จากคุณทิกิ				

น้องเบญ เด๋วขอพี่ กรึ๊บอีกสักอึก สู้ตายเฟ้ย				

คนที่ยืนท้าวเอวน่ะ ท่าจะยังไม่อยากกลับบ้าน ..  หารือ กันจัง 
แล้วไหง๋ เปรอะไปตัวอย่างนั้นล่ะ ใครทำเหรอ				

อายจัง .. มอมแมมที่ซู๊ดดดดด
โถ.. กางเกงยีนส์ของเราก็ขาด เสื้อก็เปรอะ แถมหัวหูก็เล่นเทคนิคคัลเลอร์ตระการตา 

เทียบกับคนนุ่งกระโปรงชุดข้าง ๆ ..
เธอบอกว่า  "ว่าไป ก็ชุดนี้แหละ ใส่เข้าประชุมระดับรัฐมาตรีที่บาหลี มาเชียวนะ"				

ก่อนจากกัน ขอสัญญา .. เราจะกลับมาพบกันใหม่

ถ่ายรูปหมู เอ๊ย รูปหมู่ก่อนแยกย้ายกันสลายโต๋

ได้เจอเพื่อนใหม่ 
สุขใจจริงจริง
หนุ่มหล่อสาวพริ้ง
ยากยิ่งลืมเลือน..  /papa tep				

msn..19 กย.48 เวลา 10.25 น.

"ว่างมั๊ย .. 
มีปัญหานิดหน่อยเรื่องสถานที่ ร้านคุณเจี๊ยบปิดปรับปรุงร้านน่ะ กว่าจะเรียบร้อยคงต้นเดือน"
"เอ่อ มีร้านข้าง ๆ คุณเจี๊ยบนะ เป็นร้านอาหารเหมือนกัน"
"ร้านที่ชื่อไอศครีมเหรอ นึกว่าขายแต่ไอศครีม"
"ป่าว ไม่ใช่ร้านนั้น อีกร้านนึงน่ะ อยู่ตรงหัวโค้งของทางด่วน"
"งั้นเย็นนี้เราไปดูกันนะ"
"ได้ เราจะรอแถว ๆเชิงสะพานลอยหน้าร้านคุณเจี๊ยบละกัน"
"อืม หกโมงนะ ต้องเลิกงานก่อนถึงไปได้ ก็น่าจะราวๆหกโมงนั่นแหล่ะ"

.....

ร้านก๋วยเตี๋ยวเรือ อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ..19 กย. 48 เวลา 19.05 น.

"ค่อยยังชั่วหน่อย หิวแทบแย่"
"อืม หิวเหมือนกัน"
"เฮ้อ ! เหนื่อย แต่ก็ยังดีนะที่ราบรื่น ไม่มีอุปสรรค เอาล่ะคืนนี้เราจะแจ้งปีกฟ้าเรื่องสถานที่"
"อื้อ"
"แต่ห้องมันเล็กเกินไปหรือเปล่า ดูแล้วไม่มีอะไรเลยซักอย่าง มีแต่ปลั๊กไฟจุดเดียว
สงสัยต้องลากสายพะรุงพะรังถ้าจะเอาเครื่องเสียงมาน่ะ"
"ไม่น่าจะมีปัญหานะ ใช้โน๊ตบุ๊คและต่อลำโพงเอา"
"อืม ก็คิดว่างั้น ... มาล่ะก๋วยเตี๋ยว โซ้ยกันเหอะ"

......

msn.. 22 กย.48 เวลา 15.25 น.

" hi.. พร้อมรบไหม พรุ่งนี้ คุณพ่อบอกว่าจะไปด้วยนะ โทรมาตะกี้"
" เออ ทำทำป้ายชื่อไปด้วยนะ"
" ดีจัง แต่อย่าเพิ่งบอกใครนะว่าคุณพ่อจะไป"
"จะกร่อยหรือเปล่าก็ไม่รู้"
" ไม่หรอก ทำไมคิดว่ากร่อยล่ะ"
"เรากร่อยอ่ะ"
"เอาน่ะ ครั้งแรก กร่อยเพราะอะไรล่ะ จะได้ช่วยกันปรับล่วงหน้า"
"แค่รู้สึก .. เอาลูกโป่งด้วยใช่ป่ะ"
"อยากได้นะ ลูกโป่ง"
"เดี๋ยวจะได้หาดู"
"เช็คกับพี่จิ๋งด้วยนะ ไอซ์ จะได้ไม่ต้องเตรียมของซ้ำซ้อนกัน หรือไม่ก็ไม่มีใครเตรียมซักคน ยุ่งเลยทีนี้"
"อื้อ"

.....

มือถือ 23 กย.2548 14.50 น.

"สวัสดีค่ะ"
"สวัสดีครับ เดี๋ยวผมจะไปรับเสื้อแล้วค่อยไปที่งาน"
"อืม ตกลงว่าไปรับเสื้อนี่ไกลมั๊ย"
"ไม่ไกลหรอก หัวลำโพง"
"เอารถมาเปล่า ?ของตั้งแยะ"
"เปล่า ผมจะไปรถเมล์น่ะ"
"แล้วจากหัวลำโพงไปอนุสาวรีย์ชัย ไปถูกมั๊ย ต้องนั่งรถเมล์สายอะไร"
"แหม๊ แม่คุณ เอาน่ะ ผมไปของผมถูกละกัน"
"อืม งั้นเดี๋ยวเจอกันที่งานนะ"

.......

มือถือ 23 กย.2548 16.47 น.

"อิม เรามาถึงแล้วนะ แต่ยังไม่มีใครมาเลย"
"อ้าว พี่จิ๋งยังมาไม่ถึงเหรอ สงสัยคงรอกันไปรอกันมา แต่เดี๋ยวห้าโมงครึ่ง เราคงไปถึง"
"อื้อ งั้นเรารอที่งานเลยนะ"
"อื้อ บายนะ ขอปั่นงานอีกนิด ห้าโมงจะได้รีบเผ่น"

.......				

คุณพ่อจอดรถรอรับอยู่แล้ว ดังนั้นพอเสียงออดเลิกงานดัง อัลมิตราก็เลยกระโดดแผล็วทันที
ใช้เวลาไม่นานนักบนทางด่วน แต่ตอนที่ลงจากทางด่วนนี่สิ รถจะจอดตรงไหนดี 
ใต้ทางด่วนรถตู้มีมากเสียจนหาช่องเสียบไม่ได้ ในที่สุดอัลมิตราก็ตัดสินใจลงจากรถก่อน
ที่เหลือ ทิ้งภาระให้คุณพ่อคิดว่าจะจอดรถที่ไหน ถ้าไม่มีที่จอด ก็จะไปจอดที่ ม.จุฬา
เดินตัดถนนมาหน่อยก็มาถึงร้านเดินอ้าว ๆ ขึ้นไปยังห้องจัดเลี้ยงที่ชั้นสอง
เห็นไอดาโฮ่นั่งอยู่คนเดียว ก็ทักทายกันสองสามคำ จากนั้นก็ช่วยกันตระเตรียมเข้าของ

สักพักก็เรไรก็แบกถุงใหญ่ผลักประตูห้องเข้ามา ดูเขาแปลกใจที่อัลมิตรามาเร็ว ก็เลยถาม
อัลมิตราบอกว่า คุณพ่อมาส่งตอนนี้กำลังหาที่จอดรถ เขาเพิ่งไปรับเสื้อที่ส่งไปสกรีนด์มา
"มาเลย มาเลย มาช่วยกันพับเสื้อ" 
จากนั้นเรไรก็ส่งเสื้อมาให้ช่วยกันพับ สักพักเพื่อนก็ทยอยกันเข้ามา
ไม่ว่าจะเป็นปีกฟ้า หรือขาวกรมท่า ใครเข้าห้องมาตอนนั้น ต้องช่วยกันคนละไม้คนละมือ
พี่จิ๋งและแม่จิตรตามหอบสัมภาระมาสมทบ ในนั้นมีลูกโป่งและสายรุ้งและสเปรย์สี
เรามีเวลาไม่มากนัก อัลมิตราไม่ถนัดงานลูกโป่ง หนำซ้ำต้องคอยวิ่งหนีเรไร
เรไรเป็นนักแกล้งที่น่าซัดเสียจริง รู้ว่าอัลมิตรากลัวเสียง ยังอุตส่าห์ตามแกล้งอีก
ห้องก็คับแคบ โต๊ะจัดเลี้ยงตั้งอยู่ตรงกลาง อัลมิตราหามุมหลบไปซุกที่พี่จิ๋ง 
ครั้นจะวิ่งไปแอบหลังคุณพ่อ เส้นทางก็ลำบากที่จะฝ่าไป 
ที่สำคัญ ต้องฝ่าดงระเบิดลูกโป่งเสียด้วย ..แย่จัง				

สมาชิกที่ลงทะเบียนชื่อไว้ ต่างก็ทยอยกันมา 
ทุกคนมีความเป็นกันเอง หัวเราะ ยิ้มแย้มต่อกัน .. 
ถ้าจำไม่ผิด (อาจจะผิด) 
ก็น่าจะเป็นเจลใสที่มาพร้อมกับแม่จิตรและพี่จิ๋ง ต่างก็มาช่วยกันจัดการเรื่องลูกโป่ง
กีกี้ก็มาหลังจากนั้น แล้วก็วงเวียนมากับเพื่อนที่ชื่อปลายฟ้า 
ชอบนะ ที่วงเวียนทาเล็บสีฟ้า แอบสังเกต
กฤษณะเดินเข้ามาในห้องตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ คุณพ่อบอกอัลมิตราว่าเขามา
ตอนแรกอัลมิตราก็ไม่คิดหรอกว่าเขาจะมา เพราะเขาแค่ลงชื่อไปออกความคิดเห็น
แต่เขาก็ไม่ได้ยืนยันว่าเขาจะมา เขาไม่ได้มามือเปล่าแบบไร้หัวใจหรอก
เออนั่นสิ ไปแซวเขาได้ ประเดี๋ยวเขาจะดุเอา .. เขาหอบไวน์ขวดเบ้อเร่อมาด้วย
อัลมิตราคิดว่า นั่นเป็นยาธาตุน้ำแดง เป็นอันตรายนะ หากเอาไปตั้งไว้ที่ห้องน้ำ ฮา ..
คุณแก้วประเสริฐใส่ชุดซะเหลืองอ๋อยเลย คุณท่องเมฆาใส่ชมพูเหมือนคนกำลังมีความรักนั่นแหล่ะ
อ้อ คุณท่องเมฆาไม่ได้มาคนเดียวนะ มาพร้อมกับคุณลูกสาว อั่นแน่ มาคุมคุณพ่อ
ผิดกับอัลมิตราแฮะ ที่คุณพ่อมาคุม ..ฮา

เริ่มชุลมุนกันแล้วล่ะ
ใครต่อใครมากันคิวไหนก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าอัลมิตรามีหน้าที่ขายบัตรและมอบเสื้อ
ทะเลใจน่าจะมาพร้อม ๆ กับดาวอังคาร อื้อ คงใช่ .. ทุกทีก็เป็นแบบนั้น
ชมอักษร..มาตอนไหนไม่ทันเห็นนะ ตัวเล็กปานนั้น มองด้วยตาข้างนึงก็มองไม่เห็น
วันนี้ชมอักษรใส่เสื้อชมพูลายดอกไม้ สวยนะ .. แม่เนื้อนุ่มอยากพิงเสียจัง

สักพักใหญ่ สุภาพสตรีท่านหนึ่งเดินเข้ามา พร้อมกับแนะนำตัวเองว่าคืออาภาภัส
เย้ .. อัลมิตรายิ้มรับและบอกเธอคนนั้นว่า 
"ดีใจจังที่พบคุณ คืออัลมิตราติดตามงานของคุณมาตลอดนะคะ"
เธอพูดน้อย เสียงเบา ต้องสนใจฟังจริง ๆถึงจะได้ยิน ทั่งที่นั่งไม่ไกลนัก แต่ต้องเงี่ยหูฟัง
นั่น หนุ่มอีกคน เดินเข้ามาหยุดที่บอร์ด อย่างกะหา RC.. จ้องอะไรขนาดนั้น
คุณธรรมาภิวัฏนั่นเอง เขาบอกว่า มานานแล้ว แต่อยู่ชั้นล่าง ทานข้าวแล้วด้วย
โอย .. ทำอย่างไรดีหนอ ทานข้าวแล้ว ทำไมไม่ขึ้นมาข้างบนล่ะ น้องเอ๋ย

สักสามทุ่ม คุณแม่ของขาวกรมท่าก็มารับแต่ท่านก็ขึ้นมาในงานสังสรรค์ด้วยนะ
เป็นคุณแม่ที่น่ารักทีเดียว อัลมิตราชื่นชมขาวกรมท่า ดูสิ เป็นเด็กนักเรียนแท้ ๆ
แต่สนใจเรื่องร้อยกรอง เป็นเรื่องที่ดีนะ อยากให้เยาวชนเอาเป็นแบบอย่าง
คุณแม่ของขาวกรมท่า ก็ได้แต่ยิ้ม .. ดูแล้วท่านก็ปลาบปลื้มใจเป็นอันมาก

คุณทิกิมาพร้อมกับกระเป๋าสีน้ำตาลใบใหญ่ ถึงมาสายแต่ก็ยังไม่นับว่าสายที่สุด
แถมมาพร้อมกับของกำนัลให้ทุกคน เป็นหนังสือค่ะ ยังไม่ทันได้ดูหน้าปกเลย
รู้แต่ว่ามีสองเล่ม ให้กับทุก ๆ คน ตอนนั้น เผอิญว่า อัลมิตราไม่ได้นั่งประจำที่เก้าอี้
ก็เลยอด .. ว้า !! สงสัยจะมีแต่อัลมิตราที่อด 

นั่น สาวดำรำพัน .. มาซะสายโด๋เด๋.. เป็นห่วงอยู่เหมือนกันว่า จะมาอย่างไร ดึกป่านนี้
แต่ในที่สุด ก็สมกับที่รอคอย นางงามปรากฏตัวแล้ววววว แต่น แต๊นนนนน				

ปีกฟ้ามีคำกล่าวเล็ก ๆ น้อย ๆ หลังจากที่สมาชิกทุกคนแนะนำตัว ลุงอ่ำมาเป็นคนสุดท้าย 
โอ้โห .. เขาว่ามาที่หลัง หล่อสุด เห็นท่าจะจริง 
ดูขนาดสาวดำ-รำพันสิ ยังสวยสุดเลย รึใครคิดเถียง !! .

จะว่าไปแล้ว หลายต่อหลายคนที่ไม่ได้มามิตติ้ง แต่ก็ส่งใจมาร่วมด้วย
เห็นได้ว่า โทรศัพท์ของแต่ละคนสายไม่ค่อยว่างเลย
ไม่ว่าจะเป็นค้างคาวคืนคอน ที่บอกว่าอยากมามาก โธ่.. เอาเหอะ เชื่อก็เชื่อ
นายเมา รายนี้ไม่ทันได้คุยสักเท่าไหร่ เพราะตอนนั้นเป็นช่วงเกิดสงครามสเปรย์
ลุงเวทย์ คนนี้วาทะไม่เบา ถึงตัวไม่มาแต่ฝากหัวใจมาแล้ว .. ก๊าก
บินเดี่ยวหมื่นลี้ .. :) อุบไว้ดีกว่า เรื่องในใจ บอกใครได้งัย เนอะ .. ฮา

นี่ยังไม่ได้นับถึงเมล์ หรือเสียงฝากข้อความก่อนที่จะเข้างาน นะ
ไม่ว่าจะเป็นเมล์ของช่อชงโค เสียงใส ๆ ของกุ้งหนามแดง และอีกแยะที่ฝากมา
บางคน ก็ฝากให้ไปหอมแก้มคนนั้น บางคนก็ฝากไปสวัสดีคนนี้
อัลมิตราล่ะ ไม่รู้จะเริ่มทำอะไรก่อน ครั้นจะเดินไปหอมแก้มคนนั้นคนนี้ อายตายล่ะ
เอาเป็นว่า ทุก ๆ น้ำใจที่ส่งมาร่วมงาน รับรองว่า ทั่วถึงจ้า				

.