วันที่หัวใจอยากพัก...เราจึงพบกัน*12*

ความทรงจำ

อ้าว!ไอ้นัสมาพอดี กินไรดี แอ้พูดจบก็ยื่นสมุดจดเมนู1เล่มมาให้
ขออีกเล่มดิไอ้แอ้
แกก็นั่งข้างกับพี่ธิปนี่ แกก็ดูไปกับพี่เค้าแล้วกัน
ได้ไงว่ะ มันไม่สะดวกเว้ย
รีบๆสั่ง อย่าโอ้เอ้ดิ หิวเว้ย เมื่อคนอื่นๆเริ่มอุทรณ์ เธอจึงแบ่งเมนูให้เขาดูด้วย
ขอขาหมูจิ้มแจ่วคะ นายเอาไร
อืมมม..มาโคราช ก็ต้องลองชิมหมี่โคราช อาหารมีชื่อของโคราชสิคับ ขอหมี่โคราช2จานคับ
เขาหันไปพูดกับทุกๆคน ก่อนจะหันไปสั่งอาหารกับพนักงาน
นายรู้ได้ไง ไอ้หมี่โคราชเนี่ย
อ้าว!ก็พี่มาโคราช แล้วมีคนแนะนำน่ะ ยังไงเราก็มาถิ่นเค้าลองทานดูหน่อยก็ดีนะ เธอก็เพียงพยักหน้า
ว่าแต่กินขาหมูมื้อเย็นอย่างงี้ไม่อ้วนแย่เหรอ
แล้วไมอ่ะ เกี่ยวไรด้วย
เมื่ออาหารมาเสิร์ฟ เขาก็ตักเส้นหมี่ในจานใบโตให้เธอ
รสชาติที่ดีมันควรเป็นไงล่ะ เธอหันมาถามเขาอย่างกล้าๆกลัวๆ
ออกหวานนิดๆ แต่ข้อเด่นคือ เส้นมันจะเหนียวนุ่ม ชิมๆๆ เดี๋ยวก็รู้เอง เขาขยิบตาให้เธอ
กินเข้าไปแล้วจะเป็นไรรึเปล่าว่ะเรา เธอก็ตักเส้นหมี่เขาปากอย่างลังเล
เป็นไง อร่อยมะ
อ..อืม ใช้ได้ๆ แล้วคำต่อๆไปก็ตามไปจนหมด 
เมื่อทานอาหารเสร็จ เธอก็ขอตัวไปเดินเล่น เขาก็ลุกตามเธอออกไป เกล็ดแก้วทำท่าจะเดินตามไป(เป็นก้าง)แต่อ้อแอ้ดึงไว้ซะก่อน
แกจะตามไปทำไม
ก็อยากรู้ไง ว่าพี่ธิปจีบไอ้นัสจริงรึเปล่า
แกคิดมากไปเปล่า ถ้าเค้าจะจีบจริง แกจะทำไง
ก็..
เฉยๆไปเหอะน่า นั่งลงๆ - - - 
นัส
ไร ไม่อยู่ดูทีวีกะพวกนั้นเหรอ
ไม่ชอบดูทีวี
เธอกระชับเสื้อแจ็คเกตสีเข้มให้กระชับขึ้นเมื่อลมพัดมา
หนาวรึเปล่า
นิดๆน่ะ ช่างเถอะ เธอก็เดินลิ่วๆๆตรงไปยังแอ่งน้ำ แล้วมือของเธอก็มีกล้องคู่ชีพอยู่ในมือเรียบร้อย
ถ่ายไรเหรอ ก็มันมีตั้งหลายอย่างที่น่าจะเป็นเป้าหมายของเธอได้
นายจะรู้ไปทำไม
ถ่ายแต่วิวนะ มาเที่ยวแต่ละทีน่าจะเก็บรูปเพื่อน รูปตัวเองมากกว่า
ไม่ล่ะ ยังไงคนอื่นก็มี แล้วโทรศัพท์มือถือเครื่องเล็กของเธอก็ดัง เธอหยิบขึ้นมากดรับ แววตาและสีหน้าดูมีความสุขมากๆ ไม่ต้องบอก เขาก็พอจะรู้ว่าเป็นใคร เขาจึงทำท่าโบกมือลาเธอแล้วก็ชี้ไปยังบ้านพักของเขา เธอก็เพียงแต่โบกมือลาเขานิดนึงแล้วก็หันไปทางแอ่งน้ำในขณะที่ปากพูดไม่หยุด
เมื่อวางสายแล้ว เธอก็ซูมกล้องถ่ายไปยังบ้านพักที่เขาอยู่ ก่อนจะเดินกลับไปพักผ่อนยังบ้านพักของตัวบ้าง
เมื่อเธอเข้ามาในบ้านพักเรียบร้อย เธอก็โดดขึ้นเตียงทันทีแล้วก็หยิบเอากล้องดิจิตอลคู่ชีพขึ้นมาไล่ดูภาพแต่ละภาพ
รูปของชายหนุ่มคนนึงที่นั่งกอดเข่ามองเหม่อไปทางพระอาทิตย์สีส้มที่กำลังจะลาจากผืนนภา มันดูซึ้ง เศร้า และเหงาๆอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม 
เธอชอบรูปนี้แหละ ชอบค่อนข้างมากกว่ารูปอื่นๆที่เธอถ่ายมาซะอีก เมื่อดูเสร็จเธอก็ปิดแล้วล้มตัวลงนอน / 
6.40 ผมลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวแล้วก็ลงไปเดินเล่น ที่หน้าบ้านพักของเธอ ผมก็เห็นเธอนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ระเบียง
นัส
อ้าวพี่ธิป! เอ่อ
เรียกพี่ธิปก็ได้
รอชั้นแปปนะ
อ่าๆ
เธอก็เดินเข้าไปในบ้านพักและกลับออกมาพร้อมกล้องในมือ
ไปถ่ายรูปเป็นเพื่อนหน่อยสิ ผมก็พยักหน้าเล็กๆ
หมอกลงอย่างนี้จะถ่ายไหวเหรอนัส
ไหวดิ ดี ชั้นชอบหมอก
หมอก? มีไรให้น่าชอบหืม? ถ่ายภาพไปก็ไม่สวย บังวิวที่เราจะถ่ายหมด
วิวเดิมๆน่ะถ่ายที่ไหนก็ได้ แต่วิวที่บังเอิญน่ะ ควรจะถ่ายเก็บไว้มากกว่า และวิวเดิมๆถ้ามีหมอก วิวมันก็จะมีมุมมองใหม่ ความรู้สึกใหม่
เราก็เดินคู่กันไปอย่างเงียบๆ แล้วเธอก็ทรุดตัวลงนั่งบนสนามหญ้าเอาซะเฉยๆ
อ้าวนัส! เป็นไรมั้ย
ไม่เป็นไร นั่งดิ นายจะยืนค้ำหัวชั้นอีกนานมั้ย กลับมาเป็นนายเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว แต่ผมก็ยอมนั่งลงอย่างว่าง่าย แถมนอนราบลงไปกับพื้นหญ้านุ่มโดยที่ไม่สนใจสิ่งใดรอบข้างเลยด้วย
นี่นาย นอนลงไปอย่างนั้นไม่เปียกน้ำค้างแย่เหรอไง
เย็นดี ลองดูสิ
ไม่เอาหรอก เชิญนายคนเดียวเหอะ
ผมก็แอบดึงแขนของเธอให้นอนลงข้างๆผม
เฮ้ยนาย!
หืม?
ดึงชั้นลงมาทำไม
ท้องฟ้าสวยดี
เธอก็เงยหน้าขึ้นไปมองดูท้องฟ้าตามที่ผมบอก
ท้องฟ้าสีฟ้าอ่อนจาง ซีดจนแทบเป็นกระดาษ แสงสีทองค่อยๆทอแสงระบายเพิ่มความสดใสให้กับท้องฟ้าสีจาง
เธอก็เก็บภาพโดยที่ผมไม่ต้องบอก
นายเห็นทำไมไม่เอากล้องไปถ่ายให้ล่ะ เธอยังคงบ่นไม่หยุด
กล้องคนอื่นถ่ายไม่เป็น
เชื่อตาย!
ว่าแต่ทำไมถึงไม่ยอมนอนล่ะ
ก็นายดูเสื้อผ้าชั้นสิ
ผมก็เพิ่งสังเกตว่าเธออยู่ในเสื้อผ้ายืดสีขาวคอวี แขนเกือบกุด และกางเกง4ส่วนสีฟ้าสว่างจั๊มขา เสื้อผ้าชุดที่เลอะง่ายมากๆ
ขอโทษนะ
ไม่เป็นไรหรอก ชั้นไม่ค่อยรักสวยรักงามอยู่ละ เธอหันมายิ้มให้ผมอย่างจริงใจ 
ชั่ววูบ ความรู้สึกเป็นสุขก็จู่โจมเข้าสู่จิตใจ ก่อนจะหายไปโดยที่เขาไม่ทันได้รู้สึกว่ามันได้เกิดขึ้น
ถ่ายรูปด้วยกันใบนึงนะ
หืม?
ได้มั้ย
ได้สิ ให้2แล้วกัน เพราะนายก็คอยเป็นนายแบบให้ชั้นอยู่แล้ว เอาตรงไหนล่ะ เธอทำท่าจะลุกขึ้นแต่ผมก็ดึงข้อมือเธอไว้
เอาตรงนี้แหละ ท่านี้
ท่านอนเนี่ยนะ!
อืมม
ก็ได้ อ่ะ!นายถ่าย
กล้องถ่ายรูปของเธอสามารถให้ตัวคนถูกถ่ายสามารถถ่ายตัวเองได้ ผมก็ถ่ายไป1รูป(ไม่ใช่รูปเผลออ่ะ)
ว๊าย!!นายๆๆ กิ้งกือๆ เอามันออกไปทีๆ เธอผวาเข้ามาซบอกผม มือก็กดชัตเตอร์เก็บท่าทีเผลอของเธอไว้ได้ทัน 
ก่อนจะหยิบใบไม้แถวๆนั้นมาเขี่ยเจ้าตัวกิ้งกือตัวปัญหาออกไป
ไปแล้ว เธอหันไปมองที่ที่เจ้าตัวนั้นเคยอยู่ แล้วเธอก็ขยับไปนอนที่เดิม
ขอบใจนะ เธออึกอีกๆตอบไป
ไปหาไรทานกันเถอะ หิว
นายนี่ อ่ะ!ไปๆๆ เธอและผมก็ลุกขึ้นมาพร้อมๆกัน หมอกค่อยๆหายไปแล้ว  - - -