เพียงเราเข้าใจกัน

ทะเลใจ

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ...    เสียงนาฬิกาปลุกจากมือถือดังขึ้นทำให้ฉันต้องลืมตา
แล้วคว้านหามือถือ กดปุ่มปิดนาฬิกาปลุก
"เช้าไวจัง"  ฉันบ่นพรึมพรำก่อนจะเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าไปอาบน้ำ ....
ผ่านไป 20 นาทีเดินตัวเปียกโชกก่อนปลุกพี่สาวที่ยังหลับซุกตัวในผ้าห่ม
"พี่การ พี่การ ตื่นได้แล้วจะตีห้าครึ่งแล้วนะ"
"อือ......" เสียงอู้อี่ของพี่สาวดังขึ้นก่อนสะบัดผ้าห่มออกจากตัว 
"กิ่ง เดี๋ยวรอพี่ด้วยนะเดี๋ยวพี่ไปส่ง" เสียงพี่การพูดก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ
"จ๊ะ"  ตอบก่อนจะเดินไปแต่งตัว ....
- - - - - - 
"พี่การ หกโมงแล้วพี่เร็ว ๆ มานี่เดี๋ยวกิ่งมัดผมให้" เสียงกิ่งเร่งพี่สาวพร้อม
สาละวนรวบผมให้มองหาโบว์ผูกผมสีชมพูเส้นโปรดของพี่สาว
"พี่การพิงค์ไปไหนแล้วล่ะ" เสียงกิ่งถามขึ้นเมื่อหาโบว์ผูกผมไม่เจอ
"พี่ขอยืมของกิ่งก่อนได้หรือเปล่าพอดีพี่ไม่ได้เอามาจากที่ทำงาน" 
"ได้ค่ะ" กิ่งตอบรับก่อนจะหยิบโบว์ผูกผมสีฟ้ามามัดให้พี่การ
"ป๊ะ กิ่งเสร็จแล้ว วันนี้ดูท่าทางฝนจะตกนะ เอาร่มไปด้วยนะกิ่ง" พี่การพูด
พร้อมลุกจากโต๊ะเครื่องแป้งหยิบกระเป๋า และร่ม จับมือกิ่งเดินลงไปในลานจอดรถ
"กิ่งวันนี้อย่ากลับดึกมากนะ เดี๋ยววันนี้เราไปหาอะไรกินกัน"  พี่การหันมาพูด
กับกิ่งเมื่อขึ้นไปนั่งในรถฝั่งคนขับพร้อมสตาร์สรถ
"ไม่อยากรับปากเลยค่ะ พี่การก็รู้ว่าพักนี้กิ่งยุ่ง" กิ่งหันไปพูดกับพี่การด้วยน้ำ
เสียงอ่อย ๆ 
"กิ่งก็เป็นซะแบบนี้หน่ะ รู้หรือเปล่าพักนี้เราดูโทรม ๆ นะรู้ไหม หึ พักสักหน่อย
ก็ได้นะ" พี่การพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง 
"ก็รู้ค่ะพี่การ แต่งานก็คืองานนะคะพี่" กิ่งตอบด้วยน้ำเสียงเบากว่าเดิม
"อื่ม ให้มันได้อย่างนี้สิน้องฉัน ตามใจแล้วกัน" พี่การพูดด้วยน้ำเสียงงอน ๆ 
"อ่ะนี่พี่มีอะไรให้ฟัง" พี่การพูดพร้อมเอื่อมมือไปเปิดซีดี   
http://music.siamza.com/music.php?k=64K&id=1520
กิ่งอึ้งไปเพราะไม่คิดว่าพี่การจะค้นหาเพลงนี้มาเปิดอีกครั้ง เพราะหลายต่อหลายเดือนที่พี่การล้นวาจาไว้ว่าเพลงนี้จะเป็นเพลงต้องห้ามสำหรับกิ่ง
"พี่การ...."  กิ่งเรียกชื่อพี่สาวเบา ๆ ก่อนหันหน้าไปมองด้วยน้ำตาเอ่อขอบตา
"กิ่ง พี่รู้แต่พี่มาคิดดูอีกทีถ้าหากว่าพี่ไม่ให้กิ่งเผชิญกับมันกิ่งก็จะร้องไห้แบบนี้เรื่อย ๆ พี่รู้นะที่กิ่งโหมทำงานเพราะว่าไม่อยากมีเวลาว่างคิดถึงคนคนนั้นหน่ะ" พี่การพูดจบก็เอื้อมมือมากุมมือกิ่งไว้ให้กำลังใจ กิ่งพยักหน้ารับ
"ค่ะพี่การ  แต่ฟังทีไรมันก็ทำให้คิดถึงทุกทีนะ แต่ไม่เป็นไรค่ะกิ่งจะพยายามทำให้เป็นเรื่องปกติ  งั้นเย็นนี้กิ่งจะไปกินข้าวเย็นกับพี่นะ" 
"จ๊ะ" พี่การยิ้มให้ ก่อนจะพูดต่อซะยืดยาว
"ต้องแบบนี้สิน้องสาวพี่ เอ้าน่าอกหักดีกว่ารักไม่เป็น  ไหน ไหน ก็ไหน ไหน แล้วก็ลองครบกับใครที่ตามตื้ออยู่ดูพี่ว่าก็ดีเหมือนกันนะกิ่งจะได้ไม่เหงาแล้วอีกอย่างกิ่งจะได้ไม่ต้องโดนถามเมื่อไหร่จะมีแฟน เห็นหน้างอทุกทีล่ะเวลาคนถาม"
"พี่การก็"  กิ่งหันมาค้อนให้ก่อนจะใช้ผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตา
"ไม่เอาหรอกค่ะ พี่การก็รู้ว่ากิ่งเป็นยังไง ตัวอย่างก็เห็นมาแล้วไม่ใช่หรอคะว่าผลมันออกมาเป็นไง ไม่สงสารเขาม้างหรอ" กิ่งพูดพร้อมรอยยิ้ม..
"จ๊ะสงสารก็ได้ค่ะสาวน้อยของพี่ เดี๋ยวเอาซีดีแผ่นนี้ไปด้วยนะเพราะแผ่นนี้มีแต่เพลงนี้อ่ะพี่ขี้เกียจฟัง" พี่การพูดไปยิ้มไป
"โห๊..... พี่การจะให้กิ่งฟังแต่เพลงนี้อ่ะนะ เดี๋ยวเกิดอาการโรคเพลงย้ำกำเริบมองอะไร ๆ ก็มีแต่เพลงย้ำล่ะทำไงละงานนี้" กิ่งอุทานเสียงดัง
"อ้าว มันก็เรื่องของกิ่งไม่เกี่ยวกับพี่ซะหน่อย" พี่การทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
"ก็ได้ ๆ ๆ ๆ ยังไง ๆ เย็นนี้นะกลับไปกิ่งก็จะเปิดแต่เพลงนี้ให้พี่การฟัง"
"เฮ้ยไม่เกี่ยวกะฉันนะ ไม่เอา ไม่เอา" พี่การส่ายหน้าปฏิเสธ
"จะเปิด"
"ไม่เปิด" 
"จะเปิด"
"ไม่เปิด"
กิ่งและพี่การผลัดกันพูดจนในที่สุดก็หัวเราะพร้อมกันด้วยความรู้สึกปลอดโปร่งกว่าทุกวันที่ผ่านมา
กิ่งมองออกไปนอกรถด้วยหัวใจที่พร้อมจะสู้กับความรู้สึกข้างในที่หนีมานาน กิ่งหันหน้าไปยิ้มให้พี่การ
พร้อมคำขอบคุณเบา ๆ ๆ 
..........