ระวังนะ..เธอเจ้าชู้ (สีน้ำฟ้า)

..สีน้ำฟ้า..

จะอยู่ได้ไหมน๊อ..หญิงสาวผิวขาว  ผอมสูง นัยน์สีน้ำตาลเข้ม ผมสีทองจาง ๆ ที่วันนี้อยู่ในกางเกงยีนส์สีดำ  เสื้อกล้ามสีฟ้าตัวเล็ก ๆ  พอดีตัว รัดร่างกลมกลึงให้น่ามองเป็นอย่างยิ่ง   เธอกำลังถามตัวเองไปพลางเมื่อเดินสำรวจห้องพักสี่เหลี่ยมแคบ ๆ   เธอวางกระเป๋าแฮนด์แบล็กไว้กับพื้นและเริ่มต้นที่สำรวจสิ่งของเครื่องใช้ในห้องพัก  คงต้องปรับเปลี่ยนอีกมาก  ที่ยอมเลือกพักที่นี่เพราะเป็นหอพักหญิงแห่งเดียวที่ใกล้โรงงานที่เธอมาสมัครงานในตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายบัญชี  เมื่อรับรู้สิ่งที่ขาดเธอก็ออกเดินสอบถามคนแถวนี้ ไม่กี่ชั่วโมงต่อมาเธอก็ได้ยืนมองท้ายแท็กซี่ที่สะบัดก้นไปอย่างไม่ใยดี เมื่อเธอชำระเงินเสร็จ
	ไม่รู้โชคดีหรือโชคร้าย  ชายหนุ่มร่างสูง สะโอดสะอง ใส่เสื้อเชิ้ตสีสด กางเกงขาสั้น ผมรองทรงสูงดูเรียบร้อย  จมูกโด่งและหน้าใส ๆ โผล่เข้ามาในสายตา สาวนัยน์ตาสีน้ำตาลหรุบตาต่ำ ไม่กล้ารับรอยยิ้มที่ส่งมาแต่ไกล 
	สวัสดีครับ มีอะไรให้ช่วยไหม    แหะ ๆ เข้าทางแล้วมั้ยล่ะ
	ไม่เป็นไรมังค่ะ  ยกไปแค่นี้เอง   เธอชี้ไปทางหอพัก
	อ๋อ.. อยู่หออิงฟ้านี่เอง  มาสิครับผมช่วย..  เขาก้มลงสำรวจข้าวของและหยิบมาเต็มหอบ
	ขอบคุณค่ะ   เธอพึมพำเบา ๆ ทั้งที่ในใจแอบร้อง เย้!  เต็มเปา โธ่..ก็มันหนักนี่นะ
	ทำงานที่ไหนครับ
	   เธอบอกชื่อโรงงาน
	ผมก็ทำงานที่นั่น เรียกผมว่าโก๊ะก็แล้วกัน
	เปิ้ลค่ะ ยินดีที่รู้จัก
	เป็นลูกครึ่งหรือครับ  หน้าตาไม่บอกยี่ห้อคนไทยเลย เมื่อกี้ยังเกือบทักเป็นภาษาอังกฤษ
	ค่ะ..   สองคนคุยกันไปพลาง เดินไปพลาง  เมื่อถึงจุดหมายเขาวางทุกอย่างไว้หน้าห้อง ยิ้มกว้าง เธอยิ้มตอบอาย ๆ 
	
	ความผูกพันเริ่มเดินทางแล้วล่ะ
	ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้
	ระวังนะ.. ระวังผู้หญิงหัวใจเจ้าชู้
	บอกให้รู้.. ๆ ระวังตัว
	เปิ้ลเก็บข้าวของที่เกลื่อนกระจายเข้าที่ ทีละอย่าง ๆ จนหมด  เอาล่ะต่อไปนี้ชีวิตกำลังจะเริ่มต้นอีกบทหนึ่งแล้ว  เป็นคุณหนูอยู่ในบ้านมานาน วันนี้ออกมาผจญโลกกว้างไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้  แอบคิดถึงคนที่หอบของมาส่งนิด ๆ  ป่านนี้จะทำอะไรอยู่นะ.. เขาก็น่ารักดี คุยเก่ง ลื่นไหลไปได้เรื่อย ๆ เป็นธรรมชาติ ไม่มีสะดุด เห็นบอกว่าทำงานที่โรงงานเหมือนกัน ทำตำแหน่งอะไรน๊อออ   เธอเอื้อมมือไปเปิดเครื่องเล่นวิทยุเทป ปล่อยให้ท่วงทำนองบรรเลงในความเงียบเหงา  ก้าวขาขึ้นไปนั่งชันเข่าบนเตียงเหงาหน่อย ๆ เลยเอื้อมไปหยิบนิตยสารที่ติดมือมาตอนออกไปซื้อของ  อืมมม..ดวงตอนนี้..เค้าว่าจะมีความรักเข้ามามีเอี่ยว..อื๋อ.. อยู่มาตั้งนานไม่มีใคร จะมาพบรักเสียที่นี่ก็ไม่รู้.. 
	เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวในตู้.. ถอดกางเกงและเสื้อไปหย่อนที่ตะกร้าเสื้อผ้ามุมห้อง  พันกายด้วยผ้าขนหนูผืนใหญ่ เตรียมอุปกรณ์อาบน้ำ ฮัมเพลงตามวิทยุเบา ๆ   เหลือบมองนาฬิกา ตีสอง..โห.. ไม่น่าเชื่อว่าจะเพลินปานนี้ โชคดีว่าพรุ่งนี้เป็นวันอาทิตย์ยังไม่ต้องเริ่มงาน ไม่งั้นคงเหนื่อยแย่  
	ถืออุปกรณ์อาบน้ำ เดินขึ้นชั้นสี่ ที่มีห้องน้ำรวมทั้งหมด 8 ห้อง แบ่งเป็น 2 ฝั่ง ฝั่งละ 4 ห้อง ฟากหนึ่งมีห้องน้ำเสีย 2 ห้องคือห้องแรกกับห้องสุดท้าย มันถูกปิดตายมีแต่เส้นใยหยากไหย่มองมุมสีดำ ๆ ระโยงระยางเต็มไปหมด  แหะ ๆ ความอยากรู้อยากเห็นที่เปิ้ลแอบไปเปิดดูเมื่อเช้านี่เองแหละ ตอนที่ยายเจ้าของหอพักพาขึ้นมาแนะนำสถานที่อีกรอบ หลังจากวันที่มาจอง
	เธอยังฮัมเพลง..ขึ้นมาตามทางเดิน แต่นึกขึ้นได้ว่าตีสองเลยย่องเงียบ ๆ ข้างบนนี้ปิดไฟเกือบหมด เหลือไฟสลัว ๆ แค่ริมทางเดิน เปิ้ลคลำทางหาสวิทช์ไฟห้องน้ำ เลือกฝั่งที่ห้องน้ำเสียสองห้อง ปิดประตู ล็อคกลอน วางถังน้ำพลาสติกสีน้ำเงินกับพื้น และหยิบขันน้ำขึ้นวางตรงขอบอ่าง ปลดผ้าเช็ดตัวออกแขวน เปิดฝักบัวเบา ๆ  พอเธอเปิดฝักบัว เสียงน้ำห้องข้าง ๆ ก็ดัง..อ่ะอ้าว.. ประเทศไทยแล้วไหมล่ะนั่น ในเมื่อฝั่งนี้ห้องอาบน้ำมีห้องเดียว อีกห้องที่ใช้ได้เป็นห้องส้วม ไหงมีเสียงน้ำไหลจ๊อก เหมือนกับไหลลงภาชนะรองรับไม่ต่างกับถังพลาสติกที่เธอเตรียมไว้เล่า เอ่ออออออ
	เสียงสุนัขข้างหอพัก..เห่ากันโฮ่ง ๆๆ  แถมด้วยเสียงโหยหวนยาวนาน เปิ้ลเปิดน้ำแรงขึ้น เทแชมพูลงบนฝ่ามือเพราะผมเปียกหมดแล้ว เสียงใช้ขันตักน้ำอาบดังมาจากห้องข้าง ๆ  เอาแล้วสิเฮ้ออออ เธอถอนหายใจ ในสถานการณ์ที่แชมพูกำลังเต็มศรีษะอย่างนี้ ทำไงได้บ้างเนี่ย
	กลิ่นเน่ายังกับหนูตายซากมานาน โชยเข้าจมูก.. โอ๊ะ..โอ.. เล่นแรงแฮะ  เธอเปิดน้ำแรงจนสุดกลบเสียงตักน้ำอาบของห้องข้าง ๆ ไม่มีเสียงสิ่งมีชีวิตใด ๆ ดังเข้ามาในระยะใกล้  สุนัขเมื่อกี้เงียบเสียงไปเหมือนไม่ได้อยู่แถวนี้อีกแล้ว.. เธอดึงผ้าขนหนูผืนใหญ่มาพันกายอีกครั้ง ใช้ผ้าผืนเล็กซับผมแล้วห่อม้วนตลบกลับขึ้นไป เก็บภาชนะที่ใช้อาบน้ำ.. สูดลมหายใจลึก ๆ เข้าเต็มปอดอีกหน เปิดล็อคกลอนออกมา..ไร้สรรพสิ่งหน้าห้องน้ำ ห้องส้วมข้าง ๆ ก็เปิดแง้ม ไม่มีร่องรอยใครขึ้นมาใช้  สาวเท้าเบาสุดผ่านห้องน้ำที่ปิดตาย แอบเอาหลังไถข้างฝาและไล่ลงตามราวบันได.. เหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ผุดแข่งกับหยดน้ำที่ไม่ได้เช็ดให้แห้ง.. ไม่กล้าแม้จะหันกลับไปมองเบื้องหลัง.. เมื่อพ้นชั้นสี่ก็โกยอ้าว มาเปิดประตูห้องมือสั่น มานั่งสั่นอยู่บนเตียงเป็นนาน 
	คืนนั้นฝันร้ายเสียจนตอนเช้าตื่นตั้งแต่ตีห้า  พอฟ้าสว่างก็ออกไปใส่บาตร กรวดน้ำ ทำบุญ  ช่วงที่เดินกลับมาที่หอพักอีกครั้ง ก็เจอเขา ผู้ชายใจดีคนนั้น..รอยยิ้มที่ตั้งใจทักทายมาแต่ไกลอีกแล้ว
	สวัสดีครับ  เป็นไงหลับสบายดีมั้ย
	ก็.ค่ะ
	ไปไหนมาครับ
	ไปทำบุญค่ะ
	ใจบุญจังนะฮะ
	อืมมม..คุณโก๊ะ เปิ้ลถามอะไรหน่อยได้มั้ย ที่หอพักนี้มีประวัติเป็นมายังไงคะ  เขาหัวเราะหึ ๆ  โก๊ะบอกว่าที่นี่เป็นหอพักของป้าแก่ ๆ คนหนึ่งซึ่งตอนนี้ได้เสียชีวิตไปแล้ว ลูกหลานก็มาบริหารต่อ  แต่ป้าแกเสียชีวิตเพราะลื่นในห้องน้ำที่ชั้นสี่นั่นเอง  คนที่มาใหม่ ๆ มักจะเจอเหตุการณ์แปลก ๆ เสมอ
	แต่คุณเปิ้ลไม่ต้องกลัวนะครับ  ไม่มีอะไรหรอก ตอนที่ป้าแกยังไม่เสียชีวิตน่ะ แกเป็นคนใจดี ออกจะขี้เล่น ฉะนั้นถ้าเมื่อคืนคุณป้ามาทักคุณแล้ว และคุณไม่โวยวาย ออกมาทำบุญแต่เช้าอย่างนี้ รับรองครับคุณป้าก็จะไม่มารบกวนอีกแน่นอน   เธอยิ้มแหย ๆ 
	มั่นใจหรือคะ
	มั่นใจครับ เพราะคนที่บริหารงานต่อจากป้าแก่ ๆ คนนั้น คือผมเองนี่นา  เขาหัวเราะ  ยื่นมือส่งมาให้ พร้อมจะเช็คแฮนด์ตามธรรมเนียมฝรั่ง
	มาสิครับ.. แรงสัมผัสนี้จะยืนยันให้คุณมั่นใจ ว่าต่อไปผมจะช่วยดูแลคุณอีกแรงหนึ่ง  เธอสบตาเขาอย่างค้นคว้า
	อนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร  ไม่มีใครรู้ล่วงหน้า ในเมื่อ..มีความผูกพันยื่นมาตรง ๆ แบบนี้ มีหรือผู้หญิงหัวใจเจ้าชู้อย่างเธอจะไม่รับ..
	เปิ้ลยิ้ม..ยื่นมือส่งให้เขากุมอย่างเต็มใจ.. เอาน่า.. ตักตวงความรู้สึกดีที่ผ่านพบ ดีกว่าไม่มีอะไรให้คิดถึงเอาเสียเลย