เรื่องเล่าแอฟริกากลาง : ข่าวลือกับฝันร้าย
..สายลมทะเล..
จะว่าเศร้าก็เศร้า จะว่าฮาก็ฮา ..ที่จังหวัดหนึ่งทางใต้ของเมืองหลวง ช่วงเวลาประมาณก่อนค่ำ มีข่าวลือออกมาว่า กองกำลังฝ่ายกบฏจะเข้าถล่มโรงเรียน เป็นเหตุให้นักเรียนภาคค่ำและบรรดาครูๆ เตลิดเปิดเปิงอพยพหนีออกจากโรงเรียน ...แต่จนแล้วจนรอด ก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น ครูใหญ่และเจ้าหน้าที่ท้องถิ่น (ผู้ใหญ่ กำนัน อบต.) ก็ไปเกณฑ์นักเรียนกลับมาเรียนใหม่ ..บ่ายของอีกวันข่าวโคมลอยก็กลับมาอีกรอบ(ขึ้นชื่อว่าข่าวลือแล้วล่ะก็ แหมใครๆ ก็คันปากอยากบอกต่อ ...ประเภทรู้แล้วเหยียบอย่าบอกใครนะ เอียงหูมาซิเธอ... มุขนี้ผมใช้บ่อย พอสาวเจ้าตาลุก หูตั้ง กระเถิบเข้ามาชิด เอียงหูซ้ายเข้าหา..ผมก็หอมแก้มเธอไปหนึ่งฟอด..เธอก็จะหน้าแดง ทำตาโตเท่าไข่ห่าน เอียงอายรักษาฟอร์ม ตบบ้องหูขวาผมไปสองที..ก่อนจะอับเปอร์คัทใต้เข็มขัดตามมาอีกชุด จุกไปสามวัน) แต่ลือกันมาคราวนี้ ไม่ต้องอพยพครับ ทหารตำรวจในพื้นที่แห่กันมาคุ้มกันให้... สถานการณ์ดูเหมือนจะดี ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ..ถ้าไม่บังเอิญว่า..นักเรียนหญิงคนนึงที่แอบหลับในห้องเรียนจะฝันร้าย กรีดร้องเสียสุดเสียง..เป็นเหตุให้ห้องเรียนอื่นเข้าใจผิดวิ่งหนีกันอุตลุด.. เหยียบกันระเนระนาด บาดเจ็บสาหัสไปห้าคน ..ซึ่งนั่น คงทำให้เจ้าหล่อนได้ฝันร้ายไปอีกหลายคืน(หลังโดนอาจารย์ด่า และเพื่อนๆ ไล่เตะ)
เหมือนนรกแกล้ง งานเลี้ยงผู้สังเกตการณ์ทางทหารภูมิภาคที่จะจัดขึ้นวันเสาร์นี้ ผมได้รับมอบหมายโดยการสุ่มเลือกของคอมพิวเตอร์(น่าภูมิใจมาก) ให้รับผิดชอบกิจกรรมด้านสันทนาการของงาน ..ช่างรับกับบุคลิกปลีกวิเวกของผมเสียจริง..ให้ตายเถอะ..แต่ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมมันประเภทหน้าใหญ่ เรื่องจะให้ขายหน้านั้นผมไม่ยอมเด็ด ยังไงก็จะถวายหัวทำสุดสามารถครับผม
เมื่อวานเย็นโจรพร้อมอาวุธ(ปากกา ยางลบ และดินสอ) ประมาณสิบสี่คนเข้าปล้นรถโดยสารบรรทุกพ่อค้าแม่ค้าข้ามแดน ระหว่างคองโกกับบุรุนดี ห่างจากด่านตรวจตำรวจท้องที่แค่สองร้อยเมตร และเป็นถนนที่กองกำลังหลักของฝ่ายรัฐบาลตั้งจุดสกัดทุกๆ หนึ่งกิโล ..ผลนะหรือครับ ยิงกันกระจาย(ไม่ตายสักคน) คนเกือบร้อยพร้อมปืนสงครามยิงใส่กันเกือบสี่สิบนาที แต่ไม่มีใครเจ็บใครตาย ..ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ถ้าไม่ใช่ปืนห่วยก็ต้องไปหัดยิงปืนกันใหม่แล้วล่ะครับ ..แต่มองในแง่ดี คราวนี้ดีกว่าทุกครั้ง ปกติยิงกันเมื่อไหร่ ทหารกับโจรยิงไปยิ้มไปไม่ตายไม่เจ็บ..แต่ชาวบ้านนะ ไม่เหลือ..ตายเรียบ
ด้วยความที่อยากกินไฮศครีมและเบเกอรี่หลายวันแล้ว ก็เลยขับรถไปซื้อเบเกอรี่ที่โรงแรม พายสี่ชิ้นสามร้อยยี่สิบบาท ก็พอยอมรับได้ แพงกว่าเอสแอนด์พีบ้านเรานิดหน่อย แต่พอไปร้านขายหมูเพื่อซื้อไฮศครีม(ที่ไหนขายหมู แสดงว่าที่นั่นหรูมาก และมีอาหารชั้นดีทุกอย่างขาย) เห็นราคาแล้วเปลี่ยนใจทันที ไฮศครีมกล่องหกสิบห้าบาทในโลตัส ที่นี่ขายกันพันสอง...หายอยากเป็นปลิดทิ้ง ตัดสินใจซื้อไก่รมควันกับไก่หมักไวน์มาแทน ..หวังจะกินให้มันสะใจสมราคา แต่ทอดออกมา ไหงข้างนอกไหม้ข้างในไม่สุกก็ไม่รู้ ไก่ทอดชิ้นละสองร้อยเลยกลายเป็นไก่ทอดหาดใหญ่สิบห้าบาทไปในบัดดล..เจ็บใจนัก
งานเลี้ยงผู้สังเกตการณ์ทางทหารภูมิภาคเสร็จเรียบร้อยไปแล้วอย่างสมบูรณ์ ก็อย่างที่บอก..มีหรือ ผมจะทำให้คนไทยผิดหวัง โคตรสนุกเลย ประธานกลับปุ๊บ ทุกคนลุกพรึ่บ..ไม่ได้ไปส่งประธานหรอก กลับกันเกลี้ยง ทิ้งให้ผมนั่งน้ำลายไหลดูห้าสาวสองพันสองราตรีเต้นกันอยู่บนจอโปรเจ็คเตอร์คนเดียว...ไม่ชอบคาราโอเกะนักร้องไทยก็ไม่บอก จะได้หาวีซีดีสาวรัสเซียแถวพัฒนพงษ์มาให้ ฮ่า
ออกมาใช้อินเทอร์เนตและก็กินมื้อเที่ยงนอกบ้าน สั่งสปาเก็ตตี้สเต๊กซ์สองจาน เจ้าคนเสิร์ฟมีทำหน้างงๆ สงสัยกลัวไม่มีตังค์จ่าย ..เห็นสงสัยดีนักพอหมดจานแรกเลยเรียกมาสั่งเพิ่มอีกจาน ..มีย้อนถามเพื่อความมั่นใจเราอีกนะ ..เลยเอาแบงค์ยี่สิบไทยตบหน้าไปสองที ถึงได้วิ่งแน่บเข้าครัวไป ..สักพักแม่ครัวถืออีโต้ออกมาเอง..
สั่งผิด สั่งใหม่ได้นะคุณ
ไม่ผิดหรอกจ้า แม่ทำอร่อย ก็เลยเบิ้ลแล้วเบิ้ลอีกนะจ้า
เท่านั้นแม่คุณก็เดินยิ้มแก้มปริกลับเข้าครัวไป...ได้ยินแต่เสียงฮึมฮัม
กินไม่หมดละฮึ่ม แม่ฟันคอขาด
ผมละเสียวสันหลังวูบ รีบสั่งห่อกลับบ้านแทบไม่ทัน