เรื่องสั้นๆกับชีวิตสั้นๆ

ซินดี้

เรายังจำคำที่เราคอยบอกเพื่อนอยู่เสมอได้ไม่ลืม....
    บุ๋ม คือเพื่อนสนิทที่เรามีตั้งแต่เล็กๆ จนเราสองคนเหมือนกับเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวของกันและกัน ตอนเล็กๆเรามักจะพากันไปเล่นซนตามไร่ ตามสวนประจำ ตามประสาของเด็กบ้านนอก เราจะเป็นเด็กที่ดูค่อนข้างจะซนและดื้อมาก ส่วนบุ๋มจะเป็นเด็กที่ค่อนข้างขี้ใจน้อย อ่อนแอ เรามักต้องคอยปกป้องบุ๋มเสมอเวลาที่เพื่อนๆที่โรงเรียนรังแกบุ๋ม และเราก็มักจะทำอะไรตลกๆให้บุ๋มดูเสมอเวลาที่บุ๋มร้องไห้
   10กว่าปีผ่านไป อะไรๆก็เปลี่ยนแปลง เราสองคนต่างก็เป็นผู้ใหญ่ขึ้น เราแต่งงานมีครอบครัวที่มีความสุข บุ๋มมีแฟนที่อยู่ด้วยกันเฉยๆยังไม่แต่งงาน
ทุกอย่างเปลี่ยนไป แต่ความเป็นเพื่อนของเราสองคนยังเหนียวแน่นเหมือนเดิม
เราจะโทรศัพท์ไปคุยกับบุ๋มเสมอ ส่งอีเมลล์บ้าง เขียนจดหมายไปบ้าง
พักหลังๆมานี้บุ๋มพูดให้เราฟังเสมอว่าความรักเริ่มระหองระแหง บุ๋มเหนื่อยที่ต้องคอยเอาใจ ต้องคอยเป็นที่รองรับอารมณ์แฟนเวลาที่แฟนโกรธ บุ๋มทำอะไรก็ไม่ค่อยถูกใจแฟนเสมอ ทะเลาะกันบ่อยๆ แฟนชอบออกไปข้างนอก ชอบคบเพื่อนมากๆ แต่บุ๋มคบเพื่อนไม่ได้เพราะแฟนจะโกรธมาก บุ๋มต้องคอยง้อแฟนตลอดถึงแม้ว่าบางครั้งบุ๋มจะไม่ผิด แฟนได้ทำอะไรตามใจตัวเอง
โดยที่เค้าไม่แคร์ความรู้สึกของบุ๋มเลยว่าบุ๋มจะรู้สึกอย่างงัย
ไม่รู้เป็นแบบนี้มานานแค่ไหน แต่เราก็ยังคุยกับบุ๋มสม่ำเสมอ คอยเมลล์หา โทรหา ส่งข้อความตลกๆไปให้อ่าน เพื่อที่จะทำให้บุ๋มสบายใจขึ้นมาบ้างเพราเราไม่สามารถทำอะไรไปมากกว่านี้ เรารู้สึกสงสารบุ๋มอย่างจับใจที่ต้องมาทนทุกข์กับเรื่องแบบนี้มานาน สงสารเพื่อนจัง
เช้ามืดของวันที่28พฤศจิกายน2545 ตามเวลาของท้องถิ่น(อเมริกา)ตื่นงัวเงียขึ้นมาเพราะเจ้าเสียงโทรศัพท์ข้าง
เตียงมันดังปลุกซะลั่นเชียว พอดูเบอร์ก็ดีใจเพราะเป็นเบอร์ที่บ้านที่เมืองไทย
โทรมา แต่พอเรารับสาย....ขาอ่อน มือสั่น ใจสั่น น้ำตาไหล ร้องไห้ออกมาดังๆ
บุ๋มตายแล้ว เป็นไปได้อย่างงัย ทำไมบุ๋มคิดสั้นอย่างนี้ ทำไม....ทำไม...
   ทุกอย่างสายเกินแก้ ก่อนตายบุ๋มเขียนข้อความไว้ว่า บุ๋มรักทุกคน และบุ๋มก็รู้ว่าทุกคนรักบุ๋มด้วย แต่ทำไมคนบางคนไม่รักบุ๋มเลยล่ะ บุ๋มเหนื่อยจังเลย บุ๋มอยากนอนหลับนานๆ บุ๋มอยากนอนหลับฝันดีทุกๆคืน บุ๋มไปนอนก่อนนะ อย่ากวนบุ๋มล่ะ บุ๋มไม่อยากตื่น บุ๋มอยากนอนมากๆเลย ต่อไปนี้บุ๋มคงไม่คิดมากอีกแล้วล่ะ ถ้าชาติหน้ามีจริงบุ๋มอยากมีครอบครัวที่ดี มีเพื่อนที่ดีแบบนี้อีก แต่อย่าขอให้เจอรักแบบนี้อีกเลยนะ บุ๋มเหนื่อย
 ลาก่อนเพื่อนรัก...หลับให้สบาย...เราจะคิดถึงบุ๋มตลอดไป....				
ถ้าเพื่อนสามารถรับรู้ได้ เราอยากให้เพื่อนมารับรู้ตรงนี้ด้วยว่าเรารักเพื่อนเสมอ				
comments powered by Disqus
  • รันจัง ^_^

    20 กุมภาพันธ์ 2546 15:52 น. - comment id 67448

    น่าเศร้าจังเราก็เคยเป็นนะ
  • นายดอกไม้

    8 เมษายน 2546 10:41 น. - comment id 68068

    ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้ 
    แต่ที่แน่แน่ ตอนนี้น่ะ มันสายไปแล้วอ๊ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน