....หรือว่าเราเดินกันมาจนสุดทางแล้ว... ต่างคนต่างมีทางเดินเป็นของตัวเอง เมื่อมาถึงจุด ๆหนึ่งที่ต่างฝ่ายต่างมองเห็นทางที่ทอดยาวออกไป ทางที่ต่างกัน....
ทั้ง ๆที่ไม่รู้ว่ามีอะไรรออยู่ข้างหน้า ทั้ง ๆที่ลึกๆในใจก็ไหว...ก็หวั่น หากแต่....คงจะดี..ถ้าจะปล่อยมือที่เกาะกุมกันและกันเอาไว้ ในเมื่อภายในมือนั้น...ไม่อบอุ่นเช่นเดิม มือที่กลับเย็นชืด...แข็ง...กระด้าง.... อาจจะโดยที่เจ้าตัวเอง...ไม่ทันรู้เนื้อรู้ตัว...ด้วยซ้ำ ว่าบางทีก็บีบ...ก็คั้น...จนอีกฝ่ายหนึ่งเจ็บปวด
แต่ด้วยความเคยชินกระมัง...ชินกับการเกาะกุมมือกันไว้ตลอดเวลา เคยชินกับการจูงมือกันเดิน...ตลอดระยะทางที่ผ่านมา อาจจะนานเนิ่น...จนทำให้ความรู้สึกแปรเปลี่ยนเป็นหน้าที่ หรืออีกนัย...ที่เจ็บปวด..หากหมายถึง..ภาระ...ที่ต้องทำ หากยื้อยุดไว้ต่อไป...ก็คงจะเจ็บ...เจ็บมือ..ปวดใจ.. จากกัน...โดยที่ทั้งสองมือเต็มใจที่จะวางมือของกันและกันลงคงจะดีกว่า แยกกัน...เพื่อค้นหาสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง
ไม่ว่าใครก็ต้องการเช่นนั้น...คนทุกคน..ชีวิตใคร..ใครก็ต้องการสิ่งดี บางทีของที่อยู่ในมือทุกเมื่อเชื่อวัน...อาจไม่ใช่สิ่งที่ต้องการอย่างแท้จริง หรือเพียงต้องการ...หากไม่ดีพอ.... ...หรือเพียงแค่...เคยต้องการ...ก็เท่านั้นเอง
แต่หาก...ใช่..ขึ้นมา...หากเป็นสิ่งที่ดีที่สุด...แต่หลงลืมไปชั่วขณะ หากใช่....แต่ละเลย...และมองข้าม การสูญเสียมันไป...คงมีค่าอยู่บ้าง... อย่างน้อยก็คงทำให้ใครบางคนได้รู้จักกับรสชาติของมือที่ว่างเปล่า ...อย่างน้อยก็คงทำให้คนไร้ความรู้สึก...ระคายถึงรสชาติความเจ็บปวด ของความเปล่าดาย บางที...การสูญเสีย...ก็อาจไม่ไร้ค่าจนเกินไป
นางสาวใบไม้ 1 ก.ย. 2548 09:15 น. - ID 5731 
6369
2
0
9 กันยายน 2548 10:16 น. - comment id 82258
อารมณ์...นี้เศร้าจริงๆ เขียนได้ยอดเยี่ยมครับ มาอ่านทุกกลอน...ที่เขียนนะ
1 กันยายน 2548 10:02 น. - comment id 86417
.. เราพบกันเพียงปีละไม่กี่ครั้ง .. ทั้งที่เราอยู่ไม่ไกลกันเลย .. .. จะนัดพบกันอีกเมื่อไรก็ได้ .. แต่เราไม่ทำเช่นนั้น .. .. เราไม่ต้องการภาพที่ระบายสีจนเต็มเฟรม .. .. หากแต่ต้องการภาพที่แต้มเติมสีเพียงเล็กน้อย .. ดูแล้วลงตัว .. มีพื้นที่ว่างแต่ก็ดูหมือนไม่มี .. .. เปรียบเหมือนเราทั้งคู่ .. การพบกันนานครั้งเสมือนการเติมความงดงามให้กับชีวิตของเรา .. ส่วนความห่วงใยและหวังดีต่อกันนั่นคือพื้นที่ที่ดูเหมือนว่างเปล่าขาดการเอาใจใส่เมื่อมองจากสายตาของคนอื่น .. .. แต่ถ้ามองจากหัวใจของเราทั้งคู่ .. ความรู้สึกแบบนั้นมันเปี่ยมล้นอยู่เสมอ .. .. กีกี้เคยอ่านจากหนังสือบางเล่ม .. .. เค้าเขียนมาได้ข้อความประมาณนี้ล่ะค่ะ .. .. บางทีก็ไม่รู้เหมือนกัน .. แบบไหน .. เราจะมีความสุขมากกว่ากัน .. .. ชอบงานคุณจังค่ะ ..
1 กันยายน 2548 11:20 น. - comment id 86418
พี่ใบไม้ บรรยายได้งดงามจังคะ ภาพสวยมาก ๆ อย่างน้อยครั้งหนึ่งก็ได้ชื่อว่าคนเคยรักกัน บทอำลาที่งดงาม ควรค่าแก่ความทรงจำ สักช่วงเวลาที่ได้หันไปมองอย่างน้อย ก็ยังมีรอยยิ้มมากกว่าน้ำตานะคะ
1 กันยายน 2548 11:35 น. - comment id 86421
3 กันยายน 2548 01:52 น. - comment id 86450
"....หรือว่าเราเดินกันมาจนสุดทางแล้ว... ต่างคนต่างมีทางเดินเป็นของตัวเอง \" อาจเป็นได้เช่นนั้นกระมัง... ดีครับมาเสพซับถ้อยละมุนอันกรุ่นจากภายใน
7 กันยายน 2548 11:37 น. - comment id 86540
แวะมาให้กำลังใจ เขียนไปเรื่อย ๆเถอะ อย่างน้อยมีเราอ่านคนนึงละ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ