ภาคค่ำอลวนหัวใจอลเวง@THE EVENING SCHOOL@ตอนที่สอง

กันตะปัณณ์

ตอนที่สองสาวสวยประจำโรงเรียน
ต๊ายยยยนี่มันใกล้เวลาเรียนของเราแล้วนี่นา อีตานักปราชญ์นั่นยังไม่ตื่นเลย ให้ตายสิ จะนอนไปถึงไหนนะ!!!
ผ่างๆๆๆๆๆ เสียงฝาหม้อบ้านฉันเองล่ะค่ะ แหะๆ ต้องใช้วิธีนี้ปลุกใช่มะอีตาขี้เซา ผ่างๆๆๆๆๆๆ
โอ๊ย!!!!!แสบแก้วหูเฟ้ย คนจะนอนมาปลุกทำไมอ่ะ นายรูปหล่องัวเงียเต็มที่ก่อนแหงนหน้ามองฉันที่เตรียมจะตีฝาหม้อเป็นรอบที่สามให้เขาหูหนวกไปเลยฮี่ๆๆๆ..แต่เขาเหมือนจะรู้ตัวเลยยกมือห้ามทัพเสียก่อน
ตื่นครับตื่น..แหม..ซือเจ๊ไม่น่ารุนแรงเลยอ้ะ สะกิดกันดีๆผมก็ตื่นแล้วล่ะ ยังมีหน้ามาบ่นอีกคนผี ฉันจะไปเรียนไม่ทันก็เพราะนายน่ะแหละ วันนี้มีวิชาสำคัญซะด้วย
สะกิดดีๆ เชอะ!!!~สะกิดกับเท้านายังไม่รู้สึกด้วยซ้ำ!! จะให้สะกิดเหรอ คงต้องใช้เท้าช้างมาสะกิดอ่ะดินายถึงตื่นได้อ่ะ คนบ้าไรฟะนอนตั้งแต่เช้ายันค่ำ ไม่อายฟ้าดินเอาซะเลยฉันกอดอกยืนรอเขาเอาหวีห้าซี่หวีผมปะหลกๆอย่างรวดเร็วก่อนจะเอ่ยถ้อยคำบาดหูฉันขึ้นมาอีก
ไอ้ที่ว่าเท้าช้างนี่ เท้าคุณหรือครับซือเจ๊ ถึงว่าเหมือนมีอะไรหนักๆมาเขี่ยผมตอนนอน น่ารำคาญชะมัดเลยอ่ะ
นาย..อีตาปราชญ์นายกล้าว่าขาเรียวงามของฉันว่าขาช้างเหรอตาบ้า ฝากไว้ก่อนเหอะ วันนี้ฉันรีบ เร็วๆเข้าเด๊
ว่าแล้วฉันก็เร่งฝีเท้าสุดชีวิตเพื่อให้ไปทันคาบเรียนแรกของค่ำวันนี้ให้ได้ นายนักปราชญ์รีบวิ่งตามจนหอบแฮ่กๆ
เฮ้ย!!!!เดี๋ยวก่อนลืมสมุดโน้ตภาษาอังกฤษสุดเลิฟป่าวหว่า?ฉันรีบค้นของในกระเป๋านักเรียนจนกระจุยเพื่อหา
สมุดเล่มเดียวที่สำคัญมากกกก..โอวววเจอแล้ววววว
เจอแล้วๆๆๆๆเยสๆๆๆหมอนั่นเหล่มองฉันด้วยสายตาเหยียดหยาม
แค่สมุดเล่มเดียวเนี่ยนะทำเอาคนอื่นตกอกตกใจกันทั้งเมืองยัยเว่อร์เอ๊ย!!!!
ถ้าไม่มีเล่มนี้นะก็เหมือนกับไม่ได้เริ่มวันใหม่เลยล่ะ ไปนะ แล้วมารับตอนสามทุ่มล่ะอย่าลืม บายนายรูปหล่อจุ๊บๆ  คุณเธอเป็นอะไรไปนี่.งงว่ะ จะอารมณ์ไหนก็เอาให้แน่ๆหน่อยเฮ้อ
เอ่อ..ตั้งใจเรียนแล้วกันนะไปล่ะซือเจ๊ นักปราชญ์เตรียมตัวเดินกลับแต่มองเห็นปิ่นโตในมือที่เจ้าของดันดีใจอะไรก็ไม่รู้จนลืมเอาติดไปด้วย ทำไงดีล่ะทีนี้ ตะโกนเรียกจะทันมั้ยเนี่ย 
มัจฉา วู้~~~ลืมข้าวกล่องครับ โอ๊ะ นักปราชญ์รีบวิ่งกลับมาไม่ทันมองทางเลยชนเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่งอย่างแรง เมื่อเขาเห็นหน้าเธอชัดก็ถึงกับตกตะลึงในความงามแบบไทยแท้ ปากนิดจมูกหน่อย ผมสีน้ำตาลอ่อนเป็นลอนที่มัดไว้รวบๆนั้นชวนให้น่าหลงใหลยิ่งเมื่ออยู่ใกล้ๆ
ขะ..ขอโทษจริงๆค่ะฉันรีบมากไปหน่อยเลยทำให้คุณเจ็บตัวไปด้วย นักปราชญ์มัวแต่อึ้ง ทึ่ง ในความงามจนเธอคนนั้นมองเห็นปิ่นโตที่ตกอยู่ก็จำได้
นี่ปิ่นโตของยัยมัจนี่นา. อ้าว..เป็นเพื่อนยัยมัจฉาน้อยหรอกเหรอนี่ บังเอิญดีจัง..
ครับยัยนั่นโก๊ะจะตายไป ไม่รู้ตื่นเต้นดีใจอะไรนักหนาจนลืมปิ่นโตอ่ะครับ
เอ่อ..คุณเป็นเพื่อนยัยมัจเหรอคะ ไม่เห็นเคยเห็นเลยหรือว่าเป็น
อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะครับผมแค่มีหน้าที่รับส่งยัยนั่นตามคำสั่งพ่อเขาเท่านั้น ผมชื่อนักปราชญ์ครับ นายรูปหล่อทำตาเยิ้มแถมกุมมือสาวสวยกลางที่รโหฐานอีก แน่ะ!!!!
แหม..ชื่อเท่จัง ฉันชื่อพิมพ์ชนกค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ เธอยิ้มแหยๆก่อนบอกนักปราชญ์เบาๆว่า
กรุณา.ปล่อยมือฉันเถอะค่ะ ใครเห็นเข้ามันจะไม่ดี นายนั่นหน้าสลดหดมือบอนๆของเขาทันทีที่รู้สึกตัว
จากนั้นเขาก็ฝากคุณพิมพ์ชนกผู้น่ารักให้ช่วยนำปิ่นโตไปให้ยัยมัจฉาที่โรงเรียน เป็นอันว่าจบหน้าที่ไปอีกหนึ่งวัน

วู้~~~~~~~~ตื่นๆๆๆๆๆๆอีตาขี้เซาตื่นซะทีเซ่.. ผ่างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มามุขเดิมอีกแล้วครับท่าน
อ้าวเฮ้ย!!!ไหงเป็นงี้ล่ะนะ..นายใส่ชุดนักเรียนทำไมอ้ะ ไปส่งฉันแค่นี้ไม่ต้องใส่เครื่องแบบหรอกน่าที่ไหนได้อีตาปราชญ์ทำสีหน้ารื่นเริงผิดปกติ มันต้องมีอะไรแน่ๆเลย
ไปกันเถอะมัจฉาน้อยคอยรัก ~~~~ลั๊ลลาๆ~~~~~ นายนักปราชญ์ในคราบชุดนักเรียนพร้อมอาวุธครบมือ เอ๊ยอุปกรณ์การเรียนครบมือ นี่มะ หมายความว่านายนั่นจะไปเรียนกับฉันงั้นเหรอ???
คิดไงอ้ะถึงแต่งตัวแบบนี้แล้วนายแน่ใจเหรอว่าอยากเรียนแน่อ้ะ ไหนว่าเกลียดโรงเรียนไงเล่า?
ฉันมานั่งคิดดูแล้วนะก็จริงอย่างที่คุณลุงพูดแหละไหนๆต้องไปรับส่งเธอแล้วก็ควรตัดสินใจเรียนมันด้วยซะเลยหมอนั่นยิ้มแบบมีเลศนัย ยิ่งทำให้ฉันไม่เชื่อว่ามันจะไปเรียนจริงๆ มันต้องแอบแฝงจุดประสงค์อะไรแน่ๆ
มะ..ไม่จริงอ้ะ คนอย่างนายอ่ะเหรอจะเป็นไปได้ยังไง ก็เมื่อวานซืนยังประกาศปาวๆอยู่เลยว่าเกลียดโรงเรียน แล้วทำไม?ฉันเห็นพ่อลูบหลังลูบไหล่เขาใหญ่ คงพอใจสินะที่เด็กมันเชื่อฟังพ่อขนาดนี้
ดีแล้วล่ะไอ้หนุ่ม มีใจใฝ่ดีอย่างนี้ ลุงสนับสนุนเต็มที่นะพ่อตบไล่เขาสองสามทีก่อนไปเตรียมของขายคืนนี้
ตั้งแต่วันนี้ผมจะตั้งใจเรียนแล้วจะทำหน้าที่ไม่ให้บกพร่องแม้แต่นิดเดียวครับลุงเขาประกาศอย่างเชื่อมั่น
นายรูปหล่อตัดสินใจเข้าเรียนที่เดียวกับฉันโดยมีสาเหตุจูงใจบางประการ..แต่มันคืออะไร..เราคงต้องรอดูต่อไป
ทุกวันหลังห้าโมงเย็นเป็นต้นไป.นักเรียนภาคค่ำจะเข้าไปสลับสับเปลี่ยนกับนักเรียนมัธยมปลายสายสามัญปกติซึ่งเป็นภาคกลางวัน แต่ดูนายนั่นสิ เหมือนจะอยากมาเรียนทั้งวันทั้งคืนซะด้วยซ้ำ ตื่นเต้นอะไรกันนักกันหนาฟะ..
โรงเรียนภาคค่ำแบบเราๆจะเรียกได้ว่าเป็นแหล่งซ่องสุมผู้คนประหลาดหลากหลายประเภทก็ว่าได้
กริ๊ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!เอาล่ะเริ่มเรียนแล้ว..แต่ครูยังไม่มาเลยอ่ะ
สวัสดีมัจฉาคุณลุงประสิทธิ์ที่มาเรียนไม่เคยขาดทักทายฉันแต่อีตานั่นกลับ.
อาจารย์ใช่มั้ยครับเนี่ยผมชื่อนักปราชญ์นะครับ ฝากตัวด้วยครับเขาไหว้ลุงประสิทธิ์อย่างนอบน้อมเพราะคิดว่าเป็นอาจารย์ ฮ่าๆๆๆๆ
เอ่อ..ผมเป็นนักเรียนครับไม่ใช่อาจารย์ แป่วววววววววว สมน้ำหน้าตาเบื้อกเอ๊ยยย!!!
อ้าวเหรอครับหน้าแตกเยย เหอๆ เขาหัวเราะแก้เก้อก่อนไปหาที่นั่งของตัวเองทันที
ฉันได้โอากาสเลยเรียกเพื่อนๆในห้องแนะนำตัวกับนายนักปราชญ์ก่อที่ครูจะเข้าสอน
ลุงชื่อประสิทธิ์นะ อาชีพช่างไม้ประจำหมู่บ้านนี้ล่ะ 
ฉันชื่อรัศมี ว่างๆก็แวะไปที่ร้านบ้างสิ แม่คนนี้ทำงานบาร์ค่ะ สายตายั่วยวนเชียว กึ๋ยๆ
ผมชื่อวุฒิ เป็นนักเรียนดีเด่นของโรงเรียนภาคเช้าครับ แต่ที่เห็นมาเรียนเนี่ยเพื่อทบทวนความรู้เฉยๆแหละว่าแล้วหมอนั่นก็ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสืองุดๆเลย ไม่พักหายใจมั่งหรือไงนะ .
มองไรวะ..หน้าตาแบบนี้ไม่คุ้นเคยเลยว่ะ ตูชื่อพงษ์ศักดิ์ที่บ้านขายปลาเฟ้ย ไม่ไรมะ??? แบบโหดๆแบบนี้ก็มีค่ะ น่ากลัวสุดๆเลย โดยเฉพาะคนนี้และลูกน้องที่กวนประสาทสุดๆ
ชื่อโชติ เป็นผู้ชายอยู่ร้านขายดอกไม้มันผิดตรงไหนฟะ!!!นี่แหละลูกน้องคนโปรดของอีตาโหดกวนประสาทซะไม่มีเลยล่ะท่านผู้ชมขา~~ส่วนอีตามุมห้องนั่นน่ากลัวยิ่งกว่าค่ะเพราะทำเสมือนตัวเองเป็นบุคคลลึกลับตลอดเวลา ไม่ยอมตอบคำถามใดๆทั้งสิ้น 
ส่วนฉันสุวรรณมัจฉา หรือปลาทองน้อย เจ้าของแผงลอยหมูปิ้งข้าวเหนียวประจำถิ่นจ้าสิ้นคำแนะนำตัวของฉันอีตาหล่อถึงกับเหงื่อตก ตะลึงกับความหลากหลายของเผ่าพันธุ์ในโรงเรียนภาคค่ำจนเผลอครางออกมาทีเดียว
โอช่างเป็นโรงเรียนที่มีหลากหลายประเภทจริงๆ อะเมซซิ่ง~~สุดๆเลย หมอนั่นตาค้างเหมือนกับเจอรังมดขนาดใหญ่เข้าให้ยังไงยังงั้น เหอๆ
หมอนั่นเหล่มองพวกนายพงษ์ศักดิ์กับนายโชติที่ทำท่ากระหยิ่มยิ้มย่องแปลกๆก็กลัวจนตัวสั่นขึ้นมาอีก..แถมยังมาเกาะหลังฉันเหมือนเด็กๆขอร้องให้ช่วยอีกตะหาก หลุดมาดพระเอกไปเลยทีเดียว ฮ่าๆๆ
กลัวไรยะพ่อคุณ ที่นี่แต่คนทั้งนั้นนะยะไม่มีผีหรอก ทำกลัวไปได้ไม่แมนเอาซะเลย ฉันตวาดมันจนรู้สึกตัวจนได้
ปละ..เปล่านี่ ไม่ได้กลัวซักหน่อย อ้าเจอแล้ว คนแบบนี้แหละที่ฉันตามหาอยู่นี่เอง อยู่ๆนายหล่อก็ปราดไปที่ผู้ชายคนนึงในชุดวอร์มที่อยู่หน้ากระดานดำ
คนแบบนายนี่แหละที่ฉันอยากคบค้าสมาคมด้วย ดีจังที่มีนายอยู่ด้วยค่อยใจชื้นหน่อย เฮ้อ~!! นายนักปราชญ์เข้าไปกอดไหล่เขาอย่างหนิดหนมจนเขาต้องบอกออกมาว่า..
ผมเป็นอาจารย์ประจำชั้นนี้ครับชื่อรามิล ไม่ใช่นักเรียนหรอก แป่วววว.เป็นไงล่ะ หน้าแตกยับเลย บ้าจริง!!คนหล่อนี่มักชอบหาที่พึ่งทางใจกันแบบนี้อ่ะเหรอไม่เกี่ยวหรอกมั้ง..มันอยู่ที่ความมั่นคงของจิตใตต่างหากล่ะ
เอาล่ะครับวันนี้เรามีเพื่อนใหม่นะ ชื่ออะไรแนะนำตัวด้วยครับ อาจารย์รามิลกล่าวเนิบๆช้าๆตามแบบฉบับ
ผมนายนักปราชญ์ แสงธนานุภาพ มีอะไรก็ช่วยแนะนำด้วยนะครับทุกๆคน ทันใดนั้นลูกพี่ลูกน้องตะกูลโหด
ก็ตะโกนแซวมาไม่ได้หยุดหย่อน
วี้ดวิ้ว~~!! มีอะไรก็ปรึกษากันได้นะน้องชายรูปหล่อ ฮ่าๆๆๆ ..ใครจะอยากเป็นเพื่อนกับพวกแกกันฟะ!!!..พวกหน้าโหดไร้มนุษยสัมพันธ์เอ๊ย!!!เสียงในใจนายนักปราชญ์อีกแล้วค่ะ
อ้าววันนี้มีคนขาดคนนึงเหรอ แต่รู้สึกว่าวันนี้จะมาเยอะกว่าทุกวันนะอาจารย์รามิลพูดแล้วยิ้มให้นักเรียนทุกคนในชั้นเรียน แต่นักปราชญ์กลับสงสัยอะไรขึ้นมาอีก
แค่นี้น่ะเหรอเยอะแล้วอ่ะยัยมัจ เขาเท้าคางกับโต๊ะเรียนแล้วมองไปรอบๆห้องที่โล่งๆ
ตอนมอสี่อ่ะนะมีตั้งสามสิบคนตอนนี้เหลือแค่สิบเจ็ดคนเองล่ะ นายหล่อทำตาโต
อะไรนะ ยิ่งเรียนสูงขึ้นนักเรียนก็ยิ่งหดหายงั้นเหรอ???? แต่.นี่ยัยมัจฉา คนที่ขาดเรียนวันนี้เป็นผู้หญิงใช่ป่าวอ่ะ?? ฉันหันขวับไปหาเขา
ใครบอก!!!! พอฉันพูดแบบนี้ตานั่นถึงกับซึมกะทือฟุบหน้าลงกับโต๊ะเรียนทันที
ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันจนได้ ฮือๆๆๆ อะไรของมันฟะ.งงเฟ้ย!!!!!
จบคาบแรกพวกนักเรียนก็ต่างกรูกันออกจากจากห้องแบบรวดเร็วชนิดสายฟ้าแล่บ หนึ่งในนั้นก็มีฉันด้วยค่ะที่เตรียมวิ่งแบบสุดใจขาดดิ้น แต่อีตานั่นสิคะนั่งบื้ออยู่ด้าย..ไม่รู้อะไรซะเลย!!!
นี่นายปราชญ์ไม่ใช่เวลามามัวลอกเลคเชอร์อยู่นะ รีบเข้าดิ๊ เดี๋ยวไม่ทันกินหรอกพ่อคู๊ณ!!!!ฉันไล่กวดเขายิกๆๆก่อนพวกเราจะวิ่งหน้าตั้งไปทางโรงอาหารแบบจรวดยังเรียกพี่.
ว้าวววว!!!!!! ดีจังเลย ไม่ยักรู้นะว่าโรงเรียนภาคค่ำมีบริการอาหารฟรีให้กินด้วยแฮะ สุดยอดไปเล้ย~!!!!~ตาหล่อปราชญ์มัวแต่ชื่นชมอาหารตรงหน้า ในขณะที่ฉันทานอาหารเหล่านั้นเสร็จเรียบร้อยโรงเรียนลิงไปแล้วค่ะ
เฮ้ย!!!กินเสร็จไวจัง นี่เธอเฮ้ยไปไหนอ่ะมันมัวแต่ครวญครางไม่เป็นภาษาคนในความไวของคนที่นี่ค่ะเพราะแต่ละคนที่ทานเสร็จก็รีบแยกย้ายออกไปอย่างรวดเร็วจนเหลือแค่..ตานั่นคนเดียว.
ว้ากกก.คนไรกินเร็วชะมัดเลย รอด้วยๆว่าแล้วก็โกยสิคะ ตานั่นรีบยัดเข้าปากอย่างเอาเป็นเอาตายไม่สนใจรสชาติด้วยซ้ำ
กินเร็วๆล่ะเหลือเวลาแค่ยี่สิบนาทีเท่านั้นนะ รีบๆกลืนเข้าไปเลย เขาเริ่มเรียนชั่วโมงสองกันแล้วตาทึ่ม!!ฉันดึงคอเสื้อเขาแล้วลากๆๆไปจนถึงห้องเรียนจนได้ ในปากเขายังเต็มไปด้วยข้าวอยู่เลย เวร!!!คนอะไร้กินข้าวช้ายิ่งกว่าคุณชายอีกแน่ะ
ชั่วโมงเรียนที่สองวิชาภาษาอังกฤษ
อาจารย์แดเนียลเป็นคนสอนค่า..กรี้ดดดดๆๆๆ
ดูผมยาวสยายสีบรอนซ์นั่นสิ ดวงตาสีฟ้าบาดใจทรงเสน่ห์มันทำให้ฉันหลอมละลายเวลาอาจารย์มองมา..รู้บ้างไหมค๊าา.เคลิ้ม.
เอาล่ะ คำตรงกันข้ามของคำว่า wife คือคำว่าอะไรครับ? อาจารย์แดเนียลถามขึ้นมาจากเนื้อหาที่เรียนเมื่อกี้
ตาพงษ์ศักดิ์กับตาโชติเถียงกันไม่ลดละว่าคำตอบคือคำว่า darling งี่เง่าสิ้นดี!!!
ครูขามาเฟียพงษ์กับมาเฟียโชติเขาบอกว่า darlingค่ะครู ถูกมั้ยค๊ายัยรัศมีชิงคำตอบมาตอบเฉยเลย
เอางี้..ให้นักเรียนใหม่ตอบก็แล้วกันนะ นายชื่ออะไรนะ? อาจารย์แดเนียลพยายามสะกดชื่อนายหล่อออกมาทีละตัวแต่ไม่เป็นผล นายนั่นเลยตะโกนชือตัวเองออกไปดังๆให้ครูได้ยิน
นักปราชญ์ครับครู เรียกปราชญ์เฉยๆก็ได้ ไม่ต้องเกรงใจแหะๆ ฉันมองหน้านายปราชญ์แบบเอาเรื่องแวบนึงก่อนสั่งสอนเขาให้รู้จักมารยาทกับผู้ใหญ่ซะบ้าง
ตาบ้า นายพูดงี้ได้ไงห๊าครูเขาเป็นผู้อาวุโสกว่าเรานะ นายสิต้องเกรงใจเขา อย่าเห็นว่าเขาเป็นฝรั่งแล้วจะไปล้อเขาได้นะไม่มีมารยาทเลยนายนี่ ฉันสะบัดหน้าพรืดก่อนมองไปทางอาจารย์แดเนียลแบบฝันๆ
โอเคๆมิสเตอร์นักปราชญ์ ตอบครูหน่อยครับ อาจารย์เรียกชื่อเขาแบบไม่ชัดเท่าไหร่นัก
ดะ..แดดดี้ ครับครู คำตอบคือ แดดดี้ ครับนักปราชญ์ตอบแบบฉาดฉานก่อนครูแดเนียลตวาดกลับเสียงดังว่า
NO!!!!!!
อาจารย์ครับผมเผลอไปอ่ะ ขออีกทีนะตาเบื้อกนั่นอ้อนวอน
ไม่ต้องแล้วไหนมิสสุวรรณมัจฉาตอบหน่อยซิ 
HUSBAND ค่ะครู ฉันตอบอย่างภาคภูมิเต็มที่ จนครูแดเนียลอมยิ้ม พร้อมกับขยี้หัวฉันเบาๆอย่างเอ็นดู ส่วนฉันน่ะเหรอคะก็เขินหน้าแดงเป็นตำลึงสุกไปเลยหมอนั่นจ้องมองฉันอย่างพินิจพิจารณา
อืมๆ ยัยมัจเธอนี่ก็ใช่ย่อยเลยน้านึกว่าจะท่าดีทีเหลวซะแล้ว หุหุ เก่งเหมือนกันนะเรา อะไรอ่ะอยู่ดีๆกชมเฉยเลย คนยิ่งเขินๆอยู่ สักพักยัยพิมพ์ หรือพิมพ์ชนกก็วิ่งกระหืดกระหอบมาที่ประตูห้องเรียนพร้อมเอ่ยปากขอโทษอาจารย์ที่มาสาย แต่นายนักปราชญ์กลับเด้งตัวขึ้นมาจากเก้าอี้พร้อมตะโกนเรียกชื่อยัยพิมพ์ซะลั่นห้อง.มันบ้าไปแล้วค่ะ!!
พิมพ์ครับจำผมได้รึเปล่า??ที่เราชนกันวันนั้นไง ผมปราชญ์ไงครับ ยัยพิมพ์มองๆแล้วก็ผงกหัวว่าจำได้ มันทำให้ตานั่นอมยิ้มค้างและดูเหมือนมันจะแนะนำตัวเองผิดเวลา ยัยพิมไม่ได้สนใจมันเลย หึหึ..
มิสพิมพ์ชนก หมู่นี้คุณมาสายเป็นประจำเลยนะ คราวหลังอย่าทำแบบนี้อีกล่ะ ครูแดเนียลตักเตือนยัยพิมพ์เสียงเครียด ส่วนยัยพิมพ์น่ะเหรอ ไม่มีการสำนึกซะล่ะ ยังทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้สบายใจอยู่ได้
นี่พิมพ์เธอขืนมาสายบ่อยๆระวังโดนซ้ำชั้นอีกนะยะ ขอบอกฉันเตืนเจ้าหล่อนด้วยความหวังดีแต่ยัยนั่นกลับบอกว่ามีเหตุผล
ก็นาฬิกามันไม่ยอมปลุกอ้ะ ฉันอยากสายซะที่ไหนเล่า โห..เหตุผลข้างๆคูๆเนี่ยนะที่ทำให้เธอมาสายประจำ
ช่างเป็นกุลสตรีที่น่าชมเชยเจงๆ
ถ้างั้นผมรับอาสาปลุกให้เอามั้ยครับ นักปราชญ์ทำท่ากระตือรือร้นสุดฤทธิ์ จนฉันหมั่นไส้
เหอะทำมาเป็นพูดดี ตัวเองก็ยังจะเอาตัวไม่รอดเลย แล้วที่ตื่นทุกวันเนี่ยใครปลุกห๊า!!!! ว่าแล้วก็เหยียบเท้าพ่อคุณแบบเน้นๆจะได้สร่างเมาความงามซะที แหมเล่นหูเล่นตาให้ผู้หญิงสวยข้ามหัวฉันเลยนะ!!! หุหุ พอดีฉันนั่งตรงกลางระหว่างพิมพ์กับตานั่นน่ะค่ะ
อ้าวคุณ..นั่นเอง พิมพ์ชนกทักนักปราชญ์จนฉันงง
รู้จักกันด้วยเหรอสองคนนี้ 
เมื่อวานเธอลืมปิ่นโตใช่มั้ยยัยมัจ
เออ..ใช่ก็เธอเอามาให้ฉันนี่นาเกี่ยวไรกับตานี่ด้วยล่ะ
อ๋อ..หรือว่า..นายนี่ฝากพิมพ์มาให้ .อ๋อเริ่มเข้าใจแล้วล่ะที่ตานี่มาเรียนต้องเป็นเพราะยัยพิมพ์แน่ๆเลย
หึหึแผนสูงนักนะ
นี่พวกเธอ!!!!ครูแดเนียลเรียกสติพวกเราคืนมาก่อนบรรจงหวดไม้เรียวบนหน้าผากเราสามคนอย่างรวดเร็ว
ตอนนี้เวลาเรียนนะ ไม่ใช่เวลาคุยเล่น ตั้งใจได้แล้ว อย่าพูดมาก อีตาหล่อได้ทีโวยใส่ฉันอีกแล้วค่ะ น่าเบื่อจริง
เพราะเธอแหละฉันเลยโดนดุไปด้วยเลย โอยเจ็บวุ้ย!!!เขาเอามือคลำหน้าผากตัวเองไปมา
วะมาโทษฉันคนเดียวได้ไง ดีล่ะสมน้ำหน้า สงสัยครูแดเนียลจะไม่ชอบนายนะถึงลงแรงไม้หนักไปทางนายน่ะ เชอะ!!! คนบ้าไรไม่รู้ชอบโทษผู้หญิง น่าเกลียดซะไม่มี
เอาละวันนี้พอแค่นี้แหละ..เลิกเรียนได้
ครูแดเนียลคะฉันยกมือเรียกเพราะคาใจบทเรียนบางข้อ หนูมีคำถามอยากถามค่ะ กริยาตัวนี้..เอ่อ
และทุกอย่างระหว่างที่ฉันอยู่กับอาจารย์นั้นก็อยู่ในสายตายัยพิมพ์ตลอด
เอ่อ..เธอชื่อพิมพ์ชนกที่แปลว่า ดวงใจของพ่อเหรอ?นายหล่อมาก่อร้อก้อติกกับยัยพิมพ์อีกแล้วสงสัยๆมันต้องคิดจีบยัยนี่แน่ๆ
เปล่าหรอกจะชมว่าเพราะดีน่ะ บังเอิญจังน้าเราได้อยู่ห้องเดียวกันด้วย เออ..แล้วตอนกลางวันพิมพ์ทำงานอะไรล่ะถามหน่อยดิ พิมพ์ชนกหันมายิ้มหวานบาดใจก่อนตอบเป็นบุญหูนายตัวดี
ฉันทำงานตอนกลางคืนน่ะ ที่เดียวกับพี่รัศมีแหละ ว่างๆก็ไปเที่ยวมั่งสิ ระยะนี้แขกเพียบเลยล่ะ
โอ้ววไม่นะ สาวสวยน่ารักอย่างคุณพิมพ์ทำไมถึงเอ่อ..คือ แน่นอนครับ ผมไปแน่แล้วหมอนั่นก็ซึมไปเลยค่ะท่านผู้ชม
นี่ยัยมัจพอได้แล้วน่า รบกวนครูเค้าอยู่ได้ อย่าขี้สงสัยปหน่อยเลย ไปเหอะไปห้องน้ำกันดีกว่านะ พิมพ์ชนกมาลากฉันไปจากครูแดเนียลสุดเลิฟซะดื้อๆ ครูขา..พรุ่งนี้เจอกันนะ
ถ้ามีอะไรสงสัยไม่เข้าใจก็ถามได้ตลอดนะครูแดเนียลพูดก่อนหันหลังจากไปจากห้องเรียน
นายนักปราชญ์จ้องมองฉันกับยัยพิมพ์ก่อนเดินตามมาเงียบๆ..พวกผู้หญิงนี่แปลกชอบชวนกันไปห้องน้ำ..ไปมั่ดีก่าเรา ในขณะที่ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำหญิงเรียบร้อยพลางเอาผ้าเช็ดมือให้แห้ง นายปราชญ์ก็มาทัก
เอ๋.เสร็จแล้วเหรอ เร็วจัง
แค่ล้างมือย่ะ ทำไมต้องนานเป็นวันๆด้วยเล่า
แล้วพิมพ์ล่ะ ทำไมไม่ออกมาด้วยกัน
อยู่ข้างในแน่ะ ตามสบายนะ ฉันเริ่มเซ็งกับท่าทีของหมอนั่นที่มีต่อยัยพิมพ์ค่ะ
เหรอ ฉันเข้าไปฉี่ก่อนนะ สักพักก็ได้ยินเสียงมันร้องจ๊ากกกกเหมือนเจออะไรที่น่ากลัว
อะไรกันเนี่ย.ม่ายยยยจริงงงงงง..พิมพ์ยืนฉี่ที่โถได้ไงอ้ะ.ว้ากกกกกก..
มีไรเหรอตะโกนซะดังเชียว ยัยพิมพ์ชนกน่ะเหรอคะ ก็เหมือนเดิมหน้าตาย ไม่รู้สึกรู้สาอะไรหรอกค่ะยัยนี่ แต่ตารูปหล่อนั่นตอนนี้มันตัวแข็งเป็นก้อนหินไปเรียบร้อยแล้ว..
ในห้องเรียนก็ต่างวิพากษ์วิจารณ์อาการหมอนั่นกันไปร้อยแปด แต่ที่โดนใจฉันคือเสียงของสองจอมโหด เขาวิเคราะห์ข่าวค่ะว่า สงสัยอีตาเบื้อกปราชญ์คงเจอของดีอะไรในห้องน้ำเข้า เลยกลายเป็นแบบนี้ ฮ่าๆๆๆๆ
ถุ..ถุ..ถูกต้องนะค๊าาา..
..
นี่พิมพ์ ฉันว่าเธอเลิกแต่งตัวเป็นผู้หญิงเหอะ ฉันลองขอร้องดูเผื่อยัยนี่จะมีสำนึกบ้างไม่งั้นคงเกิดเหตุแบบเมื่อวานอีกแน่ๆ
เอ๊ะ..ทำไมล่ะ คนที่ตัดสินคนอื่นจากภายนอกเท่านั้นสิถึงผิด พิมพ์ชนกเชิดหน้าสวยของหล่อนลอยไปลอยมา มันช่างเป็นภาพที่บาดใจชายหนุ่มอย่างนักปราชญ์นักเพราะเขารู้แล้วว่าความสวยนี้ที่แท้จริงมันก็ไม่จีรัง!!!!!
ไม่จริงใช่มั้ยบอกฉันสิว่ามันเป็นแค่ฝันร้ายยยยยยย..ย้ากกกกส์ๆๆเสียงตัดพ้อแเถื่อนๆของเขาดังไปทั่วห้อง ช่างเป็นการเรียกร้องความสนใจจากสาวสวยอย่างพิมพ์ชนกได้แย่มาก ฉันเห็นเขาหน้าซีดลงเรื่อยๆจึงถามอาการเสียหน่อยเดี๋ยวจะหาว่าไม่เห็นใจกันอีก
เป็นไรมากหรือเปล่า?? หน้าซีดๆ เขาเหม่อมองหน้าฉันก่อนเรียกชื่อฉันเบาๆ
ที่นี่ที่ไหน ฉันมาทำอะไรที่นี่อ้ะ เขาเหลือบไปเห็นยัยพิมพ์แล้วค่ะ ถึงกับกระโจนเข้าใส่ทีเดียว เฮ้อกลุ้ม เมื่อไหร่นายจะทำใจได้ซักทีฟะ
พิมพ์คร้าบบบบ..พิมพ์ของผม อีตาหล่อยังไม่เลิกหลงงมงายในความงามแบบลวงๆค่ะ ยังคงเดินหน้าต่อด้วยการคุกเข่ากอดแข้งกอดขายัยพิมพ์อย่างไม่อายเพื่อนๆในห้องที่มองมันเป็นตาเดียว
ผมฝันร้ายยยย..จริงๆใช่มั้ยครับคุณพิมพ์ คุณจะเป็ผู้ชายได้ไงอ้ะ ม่ายยยยยจริงงงงงงง. 
หมอนั่นสงสัยจะทำใจลำบากว่ะ สองโหดเอ่ยขึ้นมาลอยๆ ก่อนที่พิมพ์ชนกจะเหลืออดขึ้นมาจนถีบนายหล่อกระเด็นไปทางหลังห้องด้วยพลังอันมหาศาลสม!!!
พึ่บบบ!!!!
ก่อนที่ทุกคนจะตั้งตัวได้ทันยัยพิมพ์ก็เกิดลูกบ้าเที่ยวล่าสุด เปิดกระโปรงที่สั้นกุดจุ๊ด^_^ของตัวเองขึ้นมาดโชว์ตานักปราชญ์ซะเลย ฮ่าๆๆๆเป็นไงล่ะเพื่อนฉันเจ๋งมะ
ดูซะให้เต็มตา ฉันเป็นผู้ชายของแท้และแน่นอน เพราะฉะนั้นย่อมแต่งงานกับมัจฉาน้อยคนนี้ได้ จริงมั้ยจ้ะที่รัก..
ยัยพิมพ์โอบไหล่ฉันไว้หลวมๆก่อนถามคำถามน่าขนลุกนั่นพร้อมกับทำตาหวานเยิ้มอีก
เอ่อ..พิมพ์เธอคง..ไม่. ไม่ทันขาดคำฉันก็ได้ยินเสียงอ้วกของสองโหดแว่วมาแต่ไกล พร้อมกับเสียงเรียกแบบแสบแก้วหูมากๆของยัยพิมพ์ตัวแสบ
เรียกทำไมยะ?ฉันเหล่มองเจ้าหล่อนพล่ามนิดหนึ่ง
ฉันไม่อยากทนสภาพแบบนี้อีกแล้วล่ะ ยัยมัจ  ก่อนที่จะตั้งตัวทันยัยนั่นก็จับข้อมือฉันแล้วกดลงไปบนโต๊ะ..กรี้ดๆๆจะทำอะไรฉันน่ะยัยบ้า อย่านะอย่าช้าเฮ้ย..ไม่ใช่ 
จะบ้าเหรอยัยพิมพ์ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ฉันอายคน!!!ปล่อยเซ่
ขอร้องล่ะเป็นของกันและกันซะตอนนี้เลยนะมัจฉาน้อยของพิมพ์
ม่ายยยยยยย ฉันไม่ได้ชอบนายนะยะยัยพิมพ์บ้าาาา ปล่อยเซ่
ก็เราเคยสัญญากันไม่ใช่เหรอมัจ เธอยินดีจะรับฉันเป็นเจ้าสาวแล้วนี่นา
นั่นมันเรื่องสมัยเด็ก ใครเค้าจะเอามาเป็นเรื่องจริงเล่า!!!
ไม่สิ สัญญาต้องเป็นสัญญา เสียงสองโหดมันเชียร์อีกแล้วว่าให้ยัยพิมพ์..เอาเลยๆๆทุเรศที่สุด
ม่ายยยยยนะ ฉันไม่ชอบลักเพศ ฉันเหลือบไปเห็นตารูปหล่อนั่งอ้าปากค้างอยู่ใกล้ๆ เฮ้อ..มันหลงรักคนผิดแท้ๆ
ไม่มีทางหรอก!!!!!ฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว!!!!!คำพูดนี้ต่างทำให้ทุกคนตะลึงงัน โดยเฉพาะยัยพิมพ์ชนก
เอ่อ..ใครมันเป็นใครกานนนนพิมพ์ชนกตะโกนลั่นที่มีคนตัดหน้ามาชิงหัวใจฉันไปก่อน
อาจารย์ฉันชอบอาจารย์แดเนียลลลลล ได้ยินมั้ย???? เอ่ออาจารย์เดินมาเมื่อไหร่เนี่ย?
.. ได้ยินหรือเปล่านะ.หน้าฉันซีดและหดไม่ถึงสองนิ้ว เมื่อเห็นเขาเข้ามาในห้องเรียนด้วยสีหน้าเฉยเมยสุดๆ