ปู&เบนซ์
คนมันชอบโม้นะ
เมื่อเทอมที่แล้ว .... ((เทอมที่ผ่านมานั้นแหละ)) ผมเรียนอยู่ ม.5 ((ตอนนี้กะลังขึ้น ม.6)) โรงเรียนผมมีโครงการแปลกๆ คือ มีอาจารย์ที่ปรึกษา((ไม่ใช่อาจารย์ประจำชั้นนะ)) ทุกๆวันพฤหัส คาบ 7 เป็นคาบเรียนสุดท้าย ต้องไปพบอาจารย์ที่ปรึกษา ((ซึ่งอาจารย์ 1 ท่านจะมีลูกๆประมาณ 20 คน)) วันพฤหัสบดีที่ 15 พ.ย.2544 ... คาบเรียนที่ 7 ผมก้อไปหาอาจารย์ที่ปรึกษาตามปกติ ... ระหว่างที่อาจารย์ให้กรอกใบประวัติไร ก้อไม่รู้ ((เห็นให้กรอกจังเลย เบื่อชิบ)) ก้อมี ญ คนนึงนั่งอยู่ข้างๆผม เธอ น่ารัก ... มาก ((จิงๆนะ)) ้"พี่ค่ะ มีปากกาให้ยืมไหมค่ะ" น้องเขาพูดพร้อมเอานิ้วมาดึงแขนเสื้อผม "มีคับ "ผมพูดพร้อมกับค้นเป้ outdoor ของผมแล้วหยิบปากกาให้เธอ ่สักพัก อาจารย์ก้อ เรียกชื่อขาน "xxx" ญ ที่นั่งข้างๆผมก้อขานรับ "ค่ะ" เธอชื่อ xxx ... ((บอกไม่ได้)) สักพักโทรศัทพ์ของผมก้อดังขึ้น .... ผมรับ.. แล้วคุยอย่างช้าๆกะเพื่อนที่โทรตามให้มาเล่นบอล พอผมวางโทรศัทพ์ เธอก้อถาม " พี่ใช่โทรศัทพ์ด้วยหรอ หน้าอย่างพี่ไม่น่าใช่นะ ^-^ เธอหัวเราะ" พร้อมกับเธอหยิบโทรศัทพ์ของผมไป save เบอร์ของเธอ แล้วพูดว่า "คืนนี้โทรมาคุยกับปูนะ ซัก 1 ทุ่มล่ะกัน" เธอชื่อ ปู ... ผมก้อ ((เอาวะๆโทรก้อโทร)) ก้อเลยรับปากไป สักพักเพื่อนของเธอก้อมา "ปูๆไปเร็วๆเข้าเด๋วนานพวกนั้นไม่รอนะ" เธอลุกขึ้นพร้อมพูดว่า " อย่าลืมโทรมานะ " พร้อมกับโบกมือลากะผม ผมรู้สึก "ชอบ"เธอนะ เธอน่ารักดี ^-^ พอเลิกเรียนผมก้อไปเล่นบอลที่ๆนึง ผมวางโทรศัทพ์ไว้ที่โต๊ะ พอมาดูปรากดว่า "1 miss call" พอดูเป็นเธอนั้นเอง เมื่อถึงบ้านเวลา 1 ทุ่ม ผมก้อเลยโทรไปคุย หลังจากนั้นเราก้อเริ่มรู้จักกัน เช้าวันศุกร์ที่ 16 พ.ย. 2544 ((วันนี้ต้องเรียน รด.ตอนบ่าย)) ผมบังเอิญไปเจอปูที่โรงอาหารตอนพักกลางวัน ... ปูเข้ามาสะกิดผมพร้อมกับเพื่อนๆของเขา "พี่เบนซ์ ทานข้าวยังอ่ะ" " ยังไม่ได้ทานเลย" ผมตอบไปเช่นนั้น เธอได้ยินดังนั้นจึงชวนผมว่า "ทานข้าวด้วยกันไหม นั่งโต๊ะเดียวกัน พี่เบนซ์เรียกเพื่อนมานั่งด้วยนะ" พอได้ยินคำชวน ผมรู้สึก "กลัว" ไม่กล้าเผชิญหน้า ไม่กล้านั่งโต๊ะเดียวกะเธอ และไม่พร้อมเลย *ตั้งใจจะปติเสด แต่แล้วเพื่อนผมที่ยืนอยู่ข้างๆ "ไปคับ นั่งโต๊ะไหนล่ะเดี๋ยวจะพาพี่เบนซ์ ไม่ต้องห่วงน้อง ไปแน่ " ซ ว ย แล้วกรู กรูจะทำอะไรแปลกไหมๆเนี่ย นายเพื่อนเฮงซวย.. ((เอาวะเป็นไงเป็นกัน)) ผมซื้อข้าวเสร็จจึงเดินไปกะเพื่อน ((2คน)) สู่โต๊ะทานข้าวเธอ ผมนั่งตรงกันข้ามกับเธอ ทานข้าวไปสักพัก ไม่มีเสียงพูดอะไรเลย ... จนกระทั่ง "พี่เบนซ์มีแฟนรึยังล่ะ" เพื่อนของเธอถามผม ผมตกใจมาก ไม่รู้จะตอบไง ((ผมเคยมีคนนึงแต่ตอนนี้เลิกไปแล้ว)) ลุกลี้ลุกลนทำอะไรไม่ถูก นิ่ง .. มือเย็น "อย่างอ้ายเบนซ์เนี่ยนะจะมีแฟน" เพื่อนผมช่วยตอบ.. พี่เบนซ์มีแฟนรึยังล่ะ" เพื่อนของเธอถามผม ผมตกใจมาก ไม่รู้จะตอบไง ((ผมเคยมีคนนึงแต่ตอนนี้เลิกไปแล้ว)) ลุกลี้ลุกลนทำอะไรไม่ถูก นิ่ง .. มือเย็น "อย่างอ้ายเบนซ์เนี่ยนะจะมีแฟน" เพื่อนผมช่วยตอบ.. ผมรู้สึกโล่งใจมากกก ที่มีเพื่อนแสนดี ช่วยตอบแทน "ปู ก้อเพิ่งเลิกกับแฟนไปไม่ใช่หรอ ? คบกะพี่เบนซ์ดิ " เพื่อนของเธอโพล่งออกมาอย่างเร็ว ....