จะขอรักเธอตลอดไป

เด็กหญิงฟ้า

ในประเทศ ริวซา มีองค์หญิงองค์หนึ่ง เป็นธิดา  ของราชาและราชินีของประเทศ
นางมีนามว่า ดอกแก้วการะบุหนิง องค์หญิงดอกแก้วการะบุหนิง เป็นองค์หญิงองค์สุดท้อง
มีพี่ชายเป็นพี่ชายคนแรกชื่อ การินนรงค์  มีพี่สาวชื่อ เปรมมิกา
วันต่อมาองค์ชาย การินนรงค์ได้ออกความเห็นว่า จะหาคู่ให้น้องสาวทั้งสอง
ราชาและราชินีเห็นด้วย จึงวางฤกษ์ไว้ว่าอีก 3 เดือนจะเป็นวันเกิดของ
องค์หญิงเปรมมิกาพอดี
จึงตัดสินใจเอาวันที่16เดือน6
นั้นเป็นวันหาคู่โดยตั้งใจว่าจะหาดูองค์ชายที่เหมาะสมกับองค์หญิงทั้งสอง
องค์หญิงดอกแก้วได้ยินเช่นนั้นจึงอยากหนี ไม่ต้องการแต่งงานจึงขอ ราชินีว่า
หม่อมแม่เพคะ ดอกแก้วอยากไปเที่ยวประเทศไทยเพคะ
ราชินีได้ยินเช่นนั้นจึงคิดไตร่ตรองอยู่นานแล้วจึงบอกว่า ลูกหญิงของแม่
ลูกไปได้แต่ต้องนำทหารไปด้วยสัก 2-3 คน นะลูกแม่เป็นห่วง
เดี๋ยวแม่จะให้คนนำทองไปแลกเป็นเงินไทยให้สัก 20,000,000 บาท นะลูก
แม่จะหาทหารไปด้วยให้ หรือลูกจะเลือกเอง องค์หญิงดอกแก้วได้ยินเช่นนั้นจึงพูดว่า
เลือกเองเพคะ
ได้ลูกหญิง แม่ให้เวลาลูกเที่ยวเล่นได้ 2 เดือน กับ 14
วันนะลูกองค์หญิงดอกแก้วดีใจมากจึงบอกว่า จะไปพรุ่งนี้
จึงเตรียมเก็บเสื้อผ้าไปพร้อมกับทหารคนสนิท ชื่อ ศักดิ์นรินทร์
เป็นทหารที่เล่นด้วยกันตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ และทหารที่ ศักดิ์นรินทร์ หาให้อีก 2
คน องค์หญิงเปรมมิกา
ห้ามองค์หญิงดอกแก้วไว้ว่า
อย่าไปเลยนะน้องอยู่ที่นี้เป็นเพื่อนพี่นะองค์หญิงดอกแก้วจึงหยอดมุกใส่ให้ขำเล่นว่า
พี่เปรมจะให้ดอกแก้วเป็นน้องหรือเป็นเพื่อนพี่เปรมเนี้ย
งงยังไงองค์หญิงดอกแก้วก็ยังจะไปเหมือนเดิม ไปก่อนนะเพคะพี่เปรม
ดอกแก้วดูแลตัวเองนะ
เพคะพูดจบองค์หญิงดอกแก้วยิ้มให้อย่างเจือนจาง
รอยยิ้มสุดท้ายนั้นทำให้องค์หญิงเปรมมิกากลั้นน้ำใสๆ ไว้ไม่อยู่
มันไหลออกมาองค์หญิงเปรมมิกาโบกมือลา
เมื่อถึง ประเทศไทย องค์หญิงดอกแก้ว จึงเดินไปที่จุดประชาสัมพันธ์ ถามว่า เอ่อ
ไม่ทราบว่าพอมีโรงแรมไกล้ๆ บ้างไหมคะพนักงานตอบว่า ก็พอมีอยู่บ้างนะคะ
เดี๋ยวเดินไปสัก 20 กิโลก็ถึงแล้วคะ ขอบคุณคะ
ศักนรินทร์กระซิบว่า ทำไหมไม่ไปที่สถานทูตละ พะยะคะ จริงด้วยนะ
เราจะไปอย่างไงละ
ศักนรินทร์ หยิบมือถือขึ้นมาโทรไปที่สถานทูต
บอกให้มารับองค์หญิงและเขา ไปสถานทูต เมื่อรถมาถึงศักดิ์นรินทร์จึงเชิญ
องค์หญิงขึ้นรถ องค์หญิงบอกว่า ต่อไปเรียกเราว่า พิมดารา นะ
ถ้าใครเรียกเราว่าองค์หญิงแม้แต่นิดเดียว กลับริวซาไปได้เลย แล้วก็ลาออกซะ
แม้ว่าจะเป็น ศักดิ์นรินทร์ก็เถอะนะ เราก็ไม่เว้น พะยะคะทหารทั้ง 3 คน
ตอบพร้อมกัน ดีละไปถึงสถานทูตเมื่อไร ไปเริ่มเที่ยวกันได้
ไปที่ไหนละพะยะคะศักนรินทร์เอ่ยถามด้วยความสงสัย ที่ไหนก็ได้
องค์หญิงดอกแก้วตอบอย่างแก่นแก้ว เราไปที่ไหนก็ได้นะ
เริ่มตั้งแต่ที่สนุกๆองค์หญิงหันพูดกับคนขับรถ พะยะคะ คนขับรถตอบ พอ
มาถึงสถานทูต องค์หญิงดอกแก้วให้คนนำเสื้อผ้าไปไว้ที่ห้องพัก
แล้วรีบขึ้นรถไปเที่ยวที่ห้างแห่งหนึ่ง แล้วเมื่อมาถึงก็เดินไปชนกับคนคนนึงเข้า
ขอโทษคะ/ครับทั้งสองพูดขึ้นพร้อมกัน ฝ่ายชายเฝ้าเดินตามก่อนที่จะถามว่า
คุณชื่ออะไรครับ
องค์หญิงดอกแก้วยิ้มนิดๆแล้วตอบว่า ดอก เอ่อ พิมดาราคะ เรียกว่า พิมเฉยๆก็ได้คะ
คุณพิมครับ ผม ธาดาศักดิ์ ครับ เรียกว่าศักดิ์ เฉยๆ ก็ได้ครับ อายุ 19 แล้วคุณพิม
ละครับ 18 คะ  มากับใครครับในขณะเอง ศักดิ์นรินทร์เดินมาแล้วบอกว่า
กลับสถานทูต ไม่ใช่ กลับบ้านเถอะครับ องค์ เอ่อ พิมเอ่อ
หวังว่าคงได้เจอกันอีกนะคะ/ครับ ทั้งสองพูดพร้อมกันอีกครั้ง
ทำให้ให้ศักดิ์นรินทร์มองหน้าศักดิ์อย่างโมโห กลับเถอะพะยะคะ องค์หญิงดอกแก้ว
ศักดิ์ได้แต่ดีใจ จึงไม่ฟังว่าศักดิ์นรินทร์พูดว่าอะไร
ศักดิ์แวะไปบ้านเพื่อนคนนึงชื่อ  คิม คิมเป็นเพื่อนที่เรียนกับศักดิ์ตั้งแต่ประถม
นี้คิมวันเนี้ยไปเจอผู้หญิงคนนึง สวยมากเลย เหมือ เจ้าหญิงเลยวะ
สวยแบบบอกไม่ถูกเลยสวยมาก คิมจึงถามว่า ชื่ออะไรวะศักดิ์  ชื่อ พิม โวย สวยมาก
	เช้าวันใหม่ ที่สถานฑูต นี้ศักดิ์นรินทร์ เจ้าไปดูที่อยู่ของคนที่ ธาดาศักดิ์
ให้เราหน่อยนะ
หาทำไหมพะยะคะ ถามทำไหม ก็ เอ่อ หม่อมฉันจะได้บอกเขาถูกไงพะยะคะ ไม่จำเป็น
พะยะคะ ศักดิ์นรินทร์ตอบแบบไม่ค่อยพอใจนัก ในเย็นวันนั้น ศักดิ์นรินทร์
ได้หาที่อยู่ของ ศักดิ์มาให้องค์หญิงดอกแก้ว
แล้วเธอจึงคิดว่าจะไปเที่ยวที่ห้างนั้นอีกในขณะนั้นศักดิ์นรินทร์เดินตามเธอตามเคย
เธอบอกว่า ศักดิ์นรินทร์ ไม่ติองตามเรามาได้ไหม
เธอรีบขึ้นรถก่อนที่ศักดิ์นรินทร์จะขึ้นที่ศักดิ์นรินทร์จะขึ้น
และเป็นตามความคาดหมายของเธอ เธอพอกับเขาอีก เขาเดินเขามาทักเธออย่างเรียบๆว่า
สวัสดีครับ พิม จำผมได้รึเปล่าครับ ผมศักดิ์ไง ได้คะ มาซื้ออะไรคะ
มารอคนสวยบางคนนะครับ หรอคะ แล้วคุณพิมละครับมากับแฟนรึเปล่า คนไหนคะแฟน
ก็คนหน้าตาหล่อๆคนนั้นไงครับ อ๋อ ศักดิ์นรินทร์ เพื่อนคะไม่ใช่แฟน
แล้วบ้านคุณพิมอยู่ที่ไหนครับ สถานฑูตคะ สถานฑูตอะไรครับ ริวซาคะ
ทำไหมถึงอยู่สถานฑูตครับ คือ เอ่อ พิมเป็นเพื่อนขององค์หญิง ดอกแก้วการะบุหนิง
คะ หรอครับ แล้วพิม เป็นเชื้อพระวงศ์รึเปล่าครับ
องค์หญิงดอกแก้วไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรจึงบอกว่า ไม่คะ เป็นแค่เพื่อน หรอครับ
คะ แล้วคุณศักดิ์มาที่นี้ทุกวันเลยหรอคะ เป็นบางวันครับ เอ่อ
พิมพอจะว่างรึเปล่าครับพรุ่งนี้ ว่างทุกวันคะ มาที่นี้มาเที่ยวคะ
งั้นพรุ่งนี้ไปทานข้าวกับผมนะครับ เอ่อ...คะ ขอบคุณครับ  ที่ไหนคะ ร้าน
The Eye And The Moon นะครับ คะ เจอกันพรุ่งนี้นะคะ/ครับ
ทั้งคู่มีสีหน้าเขินอายเมื่อพูดพร้อมกันเป็นครั้งที่ 3
	เช้าวันใหม่ องค์หญิงดอกแก้วรีบแต่งตัวมาหา ศักดิ์ รอนานไหมคะ ไม่ครับ หรอคะ
นั้งก่อนนะครับ คะ เป็นแฟนกับผมนะครับ
เอ่อ...ไม่รู้สิคะไว้ให้เรารู้จักกันนานกว่านี้ได้ไหมคะ องค์หญิงยิ้มให้อย่างสดใส
ครับ เรามาเจอกันที่นี้ทุกวันเลยนะครับ ไม่รู้สิคะ
ครับ กลับแล้วนะคะ เจอกันใหม่ที่นี้พรุ่งนี้นะครับ คะ
พวกเขามาพบกันที่ร้านนี้จนถึงวันที่ 5 เดือน6 องค์หญิงบอกกับศักด์ว่า วันที่ 14
เดือนนี้จะกลับริวซาแล้ว ทำให้ศักดิ์แทบจะทรุดตัวลง
และเมื่อถึงวันที่ ที่14 แล้ว ศักดิ์รีบไปที่สถานฑูตแล้วถามหา คนชื่อพิมดาราว่า
เอ่อขอโทษนะครับ คุณพิมดารา กลับริวซารึยังครับ  ไม่มีคนชื่อ พิมดาราคะ
งั้นแล้ว องค์หญิงอะไรนา องค์หญิงทรงกลับริวซาแล้วคะ ขอบคุณครับ
เขาคิดว่าจะเดินทางไปวันที่ 15
เขาจะเข้าไปในตำหนักเพื่อจะได้เจอพิมคนที่เขารักอีกครั้งเขามาถึงริวซา
แล้วเห็นภาพของพิม แต่เขียนว่าองค์หญิงดอกแก้ว
การะบุหนิงจึงตกใจเมื่อ เห็นว่าพรุ่งนี้จะเป็นวันเลือกคู่แล้ว
จึงไปซื้อเสื้อผ้าเพื่อเข้าไปในงาน
แต่ก็ถูกศักนรินทร์จับได้และเมื่อเจ้าชายการินนรงค์มาพบจึงคิดจะฆ่า ศักดิ์
แต่องค์หญิงดอกแก้วทรงขอไว้ ทั้งสองคนมานั้งคุยกันอยู่ริมสระน้ำ
ศักดิ์ถามว่า ทำไหมไมบอกเราละ ทำไหมถึงโกหก แล้ว
แล้วเรากำลังจะบอกไงว่าทำไหมเราตอบไม่ทันหรอกนะ เรารักเธอนะศักดิ์
แล้วเธอละคิดยังไง เราก็รักเธอตั้งแต่แรกเจอแล้วรักมากด้วย
องค์หญิงดอกแก้วร้องให้ออกมาอย่างไม่พูดไม่จาอะไรทั้งสิ้น
เมื่อองค์ชายการินนรงค์มาพบเข้าจึงใช้ปืนเล็งไปที่ ศักดิ์ และบอกว่า
น้องข้าเป็นอะไร เจ้าทำอะไรนาง ออกมาเดี๋ยวนี้ ดอกแก้ว
ไม่พี่ชายต้องสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรเขา น้องหญิง มาหาพี่ ไม่ ศักดิ์นรินทร์
นำเจ้าหญิงออกมา  พะยะคะ ศักดิ์นรินทร์ นำตัวดอกแก้วออกมาองค์ชายการินนรงค์
ยิงปืนใส่ที่ไหล่ของศักดิ์ ศักดิ์บอกว่า
เรารักกันจะตายก็ไม่แคร์อะไรทั้งนั้นในเมื่อเราได้ยินออกจากปากแล้วว่า นางรักเรา
เราพร้อมจะตาย ดีมากตายซะ
ไกลปืนดังลั่นทำให้ดอกแก้วน้ำตาไหลออกมาอย่างไม่หยุดแต่เมื่อดูอีกที ศักดิ์นรินทร์
เอาตัวบังไว้ทำให้ศักดิ์ไม่ตาย
แต่ว่าศักดิ์บาดเจ็บสาหัสทำให้ดอกแก้วต้องนำส่งโรงพยาบาท เขารอดแล้ว
การินนรงค์นำข่าวมาส่งให้ ดอกแก้วรู้ว่าศักดิ์รอดแล้ว
แต่เราต้องส่งตัวเขากลับประเทศไทยและไม่สามารถมาที่นี้ได้จนกว่าพี่ จะอนุญาต
แล้วน้องหญิงก็ไปเมืองไทยไม่ได้อีกจนกว่าพี่จะอนุญาต  เพคะ
ไปลาเขาซะ จะได้จบ  เพคะ 
ถ้าชาติหน้ามีจิงฉันขอรอเธอถ้าไม่เจอก็ขออย่าได้พบรักเราทั้งสองจะขอรักกันตลอดไปทั้งสองพูดขึ้นพร้อมกัน
ทั้งคู่กอดกันทั้งน้ำตาแห่งความโศกเศร้า