มนต์เสน่ห์เกาะอาถรรพ์

keekie

มนต์เสน่ห์เกาะทางใต้ช่างเย้ายวนรัญจวนใจเสียจริง  ..
	อะไรต่อมิอะไรทางใต้ .. จะมีเสน่ห์ไปทุกอย่างหรือป่าวน้า???? ..
	เรานั่งเรือหางยาวข้ามฟากจากฝั่งผืนแผ่นดินใหญ่ ..
	สู่เกาะเล็กๆ .. เห็นลิบๆ เบื้องหน้า .. 
	.. เกาะแตน ..	
	
	ท่าเทียบเรือเล็กๆ ก่อด้วยคันดินเรียบง่าย .. 
	.. บ่งบอกถึงการดำเนินชีวิตบนเกาะนี้ .. 
	แหม .. ลืมกดชัตเตอร์ .. เอารูปมาฝาก .. 
	เพราะมัวแต่ห่วงหมวกใบเก่งจะปลิวหายในทะเล ..				

บังกะโล ไม้เก่าๆ .. หน้าบ้านมีแคร่ไม้เกือบผุที่ปลูกสร้างอย่างง่ายๆ
	อยู่ใต้ต้นหูกวางต้นใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านสาขา ..

	บนสนามหญ้า .. มีฝูงไก่แจ้แม่ลูกอ่อนที่ชักชวนกันออกหาอาหาร ..
	ฉันพยายามติดตามถ่ายรูปครอบครัวของพวกมันตลอดสองวันหนึ่งคืนที่พักที่นี่ ..
	แต่ให้ตายสิ!! .. พวกมันคงกลัวคนแปลกหน้า .. มันจึงเดินหนีตลอด .. อดกัน ..
	เอ .. หรือว่าฉันหน้าตาแปลกหว่า? ..

	บรรยากาศเหมือนเราอยู่บ้าน .. สบายใจจริงหนอ ..	
	บนเกาะมีบังกะโลเพียงสองแห่งเท่านั้น .. แล้วก็มีแต่เราเท่านั้นไม่มีแขกคนอื่นอีก ..
	ขอยืมเกาะนี้เป็นเกาะส่วนตัวสักสองวันละกันนะ ..				

ตกบ่าย .. เราออกสำรวจเกาะ ..
	เริ่มเดินเลียบชายหาดไปทางอีกด้านหนึ่งของเกาะ ..
	มีเส้นทางศึกษาธรรมชาติป่าชายเลน .. 
	ฉันมองไปตามเส้นทางที่มีป้ายชี้บอก  .. 
	ดูรกร้างขาดการดูแล .. ป่าชายเลนที่ว่าคงไม่มีแล้วล่ะมั้ง 	
	ด้วยความที่ไม่มีนักท่องเที่ยวอื่นอีก .. เราจึงไม่กล้าเดินเข้าไป ..

	สถานีอนามัยบ้านเกาะแตนที่รกร้าง .. ไม่มีผู้คน .. 
	โรงเรียนบ้านเกาะแตน .. โต๊ะเก้าอี้วางระเกะระกะเปล่าดาย .. ไร้วี่แววของเด็กๆ 

	บังกะโลอีกแห่งหนึ่ง .. มีเรือคายักให้เช่า ..
	เราเช่าเรือแล้วช่วยกันพายออกไปในเขตห้ามตกปลา ..
	มีทุ่นสีส้ม .. สำหรับผูกเรือดำน้ำดูปะการัง ..

	เราเอาเชือกผูกคายักไว้กับทุ่น .. แล้วหย่อนเบ็ดตกปลา ..

	ฉันนอนเอาหัวหนุนกาบเรือ .. ปล่อยแสงแดดยามสี่โมงเย็นโลมไล้ใบหน้า ..
	เพิ่มความคมเข้มแก่ผิวสีเสน่ห์ (555) .. 

	กลิ่นไอทะเลลอยกระทบจมูก .. 
	เสียงคลื่นกระทบเรือ .. เป็นระยะ .. 
	เมฆบนท้องฟ้าเป็นสีขาวจางๆ .. ลอยคว้างกลางนภา .. 

	ฉันได้มองเห็นท้องฟ้า .. ในมุมมองของน้ำทะเล ..
	มันแปลกไปจากที่เคยเป็น ..
	มุมมองที่แตกต่าง ..

	และแล้ว .. เจ้าปลาใบโพธิ์ตัวสีขาวมีจุดเหลืองตามตัวก็เป็นปลาโชคร้าย 
	มาติดเบ็ดของเรา .. ชาติที่แล้วมันคงทำบุญมาแค่นี้ .. สาธุฯ ..

	เย็นนี้จะเอามันไปทำอะไรดีหนอ? ..

	เกี่ยวเหยื่อ .. หย่อนเบ็ดใหม่ .. 

	ฉันล้มตัวลงนอน .. ตามองตามเจ้านกสีขาว .. ไม่รู้เหมือนกันมันชื่ออะไร ..
	มันบินถลาเดียวดายบนฟ้ากว้าง .. สองปีกแข็งแกร่งกางต้านแรงลม ..
	ฉันมองมันถลาร่อนลงต่ำระดับผิวน้ำ .. 
	คงมองหาเหยื่อสินะ .. 
	เสียดายไม่ได้เอากล้องมาด้วย .. เพราะกลัวเปียกน้ำน่ะ ..

	ตุ๊บๆ ... ความโชคดีของเราทำให้มีปลาโชคร้ายอีกแล้ว ..
	ดึงเบ็ดพ้นเหนือน้ำ .. เจ้าปลาเก๋าตัวขนาดกำลังดีติดเบ็ดมาด้วย ..

	ค่ำนี้ไม่อดแล้ว .. ฉันนึกกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจ ..
	แม้จะรู้สึกบาปบ้างก็ตามที ..

	มีเรือชาวบ้านสองลำ .. กำลังพายตรงมาทางเรา ..
	เก็บเบ็ด .. !!!
	.. อย่าให้ใครรู้ .. ว่าเรารู้สึกต่อกันเช่นไร.. 

	อ่ะ .. ม่ายช่าย .. นั่นมันเพลง ..

	เราเลยเก็บเบ็ด .. พายเรือกลับเข้าฝั่ง เพราะนี่ก็เย็นเต็มทีแล้ว ..				

ขากลับเราแวะเข้าไปดูสถานีอนามัยบ้านเกาะแตน .. 
	มีประวัติย่อๆ ของเกาะแตนด้วย ..

	มันเป็นเกาะอาถรรพ์ ..
	ไม่มีสุนัขบนเกาะนี้สักตัว!! .. 
	หากมีใครเลี้ยงสุนัขบนเกาะนี้ .. สุนัขจะตาย .. 
	และคนเลี้ยงก็จะมีอันเป็นไปตามไปด้วย ..

	น่าแปลกชะมัด .. ไว้ไปถามลุงผู้ใหญ่เจ้าของบังกะโลดีกว่า ..

	เราเดินกลับที่พัก .. 
	ก่อนจะไปอาบน้ำและทานอาหารเย็น ..ขอลงแช่น้ำทะเลสักหน่อยเหอะ ..
	
	อยู่ในน้ำทะเลยามโพล้เพล้ .. พลบค่ำ ..
	ดวงอาทิตย์กำลังลาลับขอบฟ้า .. ขับแสงจันทร์ระเรื่อให้สว่างใสขึ้น .. 
	จินตนาการเอาละกัน .. บรรยากาศเลิศล้ำซักแค่ไหน .. ไม่อยากเซด				

คืนนั้น .. เราได้เพื่อนก๊ง .. ลุงผู้ใหญ่เจ้าของบังกะโลนั่นเอง ..
	โดยมีอาหารเย็นคือ .. ปลาใบโพธิ์สามรส .. และต้มยำปลาเก๋า .. 

	เราริน YIN ใส่แก้วเป๊กเล็กๆ ให้ลุงผู้ใหญ่ .. บีบมะนาว .. เหยาะเกลือ ..
	แหม .. เล่าแล้วเปรี้ยวปาก .. 

	ลุงผู้ใหญ่กระดกแก้วเข้าปากรวดเดียว .. แล้วทำหน้าเหยเก ..
	"แรงชะมัด"  สำเนียงภาคกลางชัดเจนขัดกับใบหน้าคมเข้มแถมหนวดเฟิ้มแบบชาวใต้

	แกลุกไปหยิบขวดเหล้าในตู้โชว์หน้าเคาเตอร์ ..
	แกทำเหล้ารัมขายด้วย .. เหล้ารัมทำจากส้มด้วยกรรมวิธีแบบฝรั่งเศส ..
	ขายราคาขวดละหกร้อยกว่าบาท .. แพงกว่า YIN  ของเราซะอีก ..

	ลุงผู้ใหญ่เปิดเหล้ารัม .. เทใส่แก้ว .. แตะน้ำตาลทรายขาวใส่นิดหน่อย ..
	ส่งแก้วให้เรา .. ฉันยกมาจิบนิดเดียว .. ไม่กล้ากระดก .. กลัวติดใจต้องยกอีก .. 555

	คืนนั้น .. เราผลัดกันกระดกแก้ว .. YIN มั่ง .. RUM มั่ง ..
	ผลก็คือ .. พอเข้าห้องพักได้ .. หลับเป็นตาย .. 
	.. หูแว่วเสียงตุ๊กแก .. จริงหรือฝันหว่า? ..				

เสียงแสกสาก .. ดังแว่วอยู่ปลายหู .. 
	ใครมาลากอะไรแต่เช้าหนอ? ..
	ฉันลืมตาตื่นขึ้นมา .. มองก้านมะพร้าวผ่านหน้าต่างห้อง ..

	เสียงก้านมะพร้าวลู่ตามลมผสมเสียงคลื่นซัดสาดหาดทราย .. นั่นเอง ..				

ลุกจากที่นอน .. เดินออกไปนอกชาน ..
	นั่งดื่มกาแฟแก้วแรกของวัน .. บนแคร่ไม้ผุ .. ใต้ต้นหูกวาง ..
	บนหาดทรายขาว .. ตามองไปไกลสุดขอบทะเล .. 				

น้ำลง .. ปูลมตัวน้อยใหญ่ .. วิ่งกันให้วุ่นบนหาดทราย ..
	ท้าทายกันเหลือเกินนะเจ้าหนู ..				

วันนี้ฉันต้องกลับแล้วสินะ ..

	บนเกาะแตน .. ไม่มีบาร์เหล้า .. ไม่มีดนตรีแจ๊ส .. ฮิปฮอบ .. บลู .. 
	ไม่มีดนตรีลูกทุ่ง .. ลูกกรุง .. สตริง .. ไม่มีปาร์ตี้ฟลูมูน ..
	ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกใดๆ .. สี่ทุ่มปิดเครื่องปั่นไฟ .. อาศัยความสว่างจากแสงเทียน ..
	ไม่มีกิจกรรมให้ทำมากมายนัก .. อ้อ .. แล้วก็ไม่มีเจ้าสัตว์หน้าขนที่เรียกว่า สุนัขด้วย

	บนเกาะแตนมีเพียงเสียงกิ่งมะพร้าวลู่ลม .. ผสมเสียงเห่กล่อมของคลื่น ..
	ฟ้าสีฟ้าโอบรอบขอบทะเล .. มีครอบครัวไก่แจ้ที่ทำให้รู้สึกอบอุ่น ..
	มีความสงบ .. ให้เรารู้สึกถึงความเป็น .. ทะเล .. อย่างแท้จริง ..  

	อ้อ .. แล้วบนเกาะแตนก็มีอีกอย่าง .. ฉันแอบเก็บภาพมาได้ ..

	คุณอยากรู้ไหมว่าอะไร ..? ..

	ตามมาสิ .. 


	.. 


	... 


	....


	.....


	......


	.......


	........


	......... 


	..........


	...........


                     
............



.............



..............




	บนเกาะแตนน่ะ .. .. .. 



...............



................




.. มีต้นรักด้วยนะเออ .. 				

.. ต้นรักบนเกาะแตน ..
	.. ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน .. ว่าใครแอบมาปลูกไว้ .. ตั้งแต่เมื่อไหร่? ..