คุณรู้จักเครื่องคนดรีอะไรบ้างต่อไปนี้ ครับ กีตาร์.. ออร์แกน .. เปียโน .. แซ็กโซโฟน ..ทรัมเป็ต ไวโอลิน .. วิโอล่า.. ไวบราโฟน..เบสแอนด์สะแนร์ดรัม พิณ .. หวูด .. แคน .. โปงลาง .. สะนู ระนาดเอก-ทุ้ม ..ซอด้วง-อู้..รำมะนา..ตะโพน..อังกะลุง .. ผมเชื่อว่าคุณรู้จักทั้งหมด และคงเคยเล่นเครื่องดนตรีบางชิ้นอย่างเข้าถึงอารมณ์ของตนเองมาแล้ว ผมชื่นชอบดนตรีนะครับ นิยมนักดนตรีด้วย ทุกแนว นิยมความเพียรของเขาครับ เพราะกว่าจะเล่นถึงขั้นออกแสดงได้เขาย่อมต้องซ้อมหรือเล่นไม่น้อยกว่าวันละ 8 ชั่วโมง หรือทั้งชีวิตของเขา แต่นักดนตรีที่ผมชื่อชมสุดๆ เท่าๆ กับบาร์ค คือบุญโฮมครับ ผมเห็นเขาครั้งแรก ก็แปลกใจ ว่า..โอ้โฮ..ทำได้ยังไงนี่ แต่ก่อนที่ผมจะเห็นบุญโฮม ผมเห็นผู้หญิงของบุญโฮมก่อนนะครับ เธอแต่งตัวเปรี้ยวจี๊ด กระโปรงย้วย แดงแจ๊ด ไหวตัวพลิ้วไปพลิ้วมา ใครบังเอิญเหลือบมาทางนั้น ต้องสะดุด และหยุดกับที่ทุกคน ผู้หญิงวัยราว 40 ปลาย ๆ ร่างเล็ก ผอม ๆ บาง ๆ ที่พลิ้วไหวอยู่กลางวงของคนที่เริ่มมุงดูนั้น เธอยักย้ายร่างกายไปตามจังหวะของเพลงที่คลาสสิกมากของบุญโฮมเองล่ะครับ เอากล้องจากมุมสูงจับจากไกล โคล้สอัพเข้ามาทีละน้อยดีไหมครับ นั่นแหละ บุญโฮมล่ะ ตรงหน้าเขา ผู้หญิงกระโปรงย้วยผิวคล้ำพอกแป้งขาว กำลังออกท่าทางอย่างอ้อนแอ้น ไปตามจังหวะและทำนองเพลงที่บุญโฮมคนเดียวอาร้านจ์ด์ เครื่องดนตรีของบุญโฮมมีอะไร เครื่องดนตรีที่คุมจังหวะ : ฉิ่ง ด้วยเท้าซ้ายและพื้นซีเมนต์ เครื่องดนตรีที่ไล่เมโลดี้ : พิณ ด้วยเท้าข้างขวา และแคนด้วยมือทั้งสองข้าง วิทยุเทปอันเล็ก ๆ มีแผงวงจรขยายเสียงไม่เกิน 40 วัตต์ ให้เสียงได้ยินได้ในรัศมีของวงไทยที่เริ่มจะมุง ดนตรีและสำเนียงของมันสะกดผมไว้แทบกลั้นหายใจ เสียงเศษเหรียญร่วง เปาะ แปะ สลับ ท่วงทำนองเพลงชีวิต ที่ผู้ยากไร้ดิ้นรนไปโดยลำพังบนถนนเศรษฐกิจทุนนิยมอันซับซ้อน เห็นภาพชัดไหมครับ ผมจับเสียงและภาพนั้นชัด แต่ใจก็นึกไปถึงใครบางคนที่คุมเศรษฐกิจประเทศไวเท่ากัน ภาพที่ฉับเข้ามาในม่านความคิดของผมคืออะไรหรือครับ เจ๋งครับ คุณทายถูก กล้องที่โคล้สอัพเข้ามา ตัดไปที่ภาพโน้น..เลยครับ ภาพ... ท่านผู้นำสัมผัสมือ แล้วเชิญบุญโฮมร่วมถ่ายภาพ ในฐานะผู้สร้างผลิตภาพของทุนทางสังคมยุคทุกสิ่งแปรเป็นเงินได้ - ฮา โดย: ก.พ. - - 27/3/2548
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ 24 ก.ค. 2548 07:53 น. - ID 5546 
2512
2
0
24 กรกฎาคม 2548 22:58 น. - comment id 85672
บุญโฮม .. คือชื่อเพื่อนคนหนึ่ง ที่มีนามแฝงว่า อกนิษฐ์ แต่อัลมิตรามักจะเรียกเขาว่า อกอันนิด .. หน้าตาหล่อเข้าท่ามากเลย ตอนที่เขาบอกชื่อจริง อัลมิตราต้องถามถึงสามรอบ แบบว่าฟังไม่ค่อยกระจ่าง เหมือน บุญ + home .. เอ หมอนี่ ชื่อพิลึก .. เขามักจะเล่าเรื่องให้ฟัง ในสมัยที่ไปเรียนเยอรมัน อัลมิตราก็ได้แต่ท้าวคางฟัง .. เขาบอกว่า ถ้ามีโอกาสจะพาไปเที่ยวชมเรือรบหลวง(ชื่อยาวจัง กลัวเขียนผิด ขอละไว้ค่ะ) .. จนแล้วจนรอด อัลมิตราก็ไม่ได้ไปซักที .. เพราะว่าไกล วันนี้จัดโต๊ะหนังสือ เจอตุ๊กตาที่เขาให้ไว้ เป็นรูปปูนปั้นนายทหารเรือสวมชุดขาว ส่ายหัวได้ด้วยนะ ตอนนั้นเขาให้หนึ่งตัว แต่อัลมิตราบอกว่าจะเอาสองตัวไว้เป็นเพื่อนกัน และแล้วอัลมิตราก็ตื้อจนได้สองตัว นาน นาน นาน ... จนอัลมิตรานึกไม่ออกว่า ชื่อที่อยู่ใน msn ชื่อใครกันหว่า .. จนกระทั่งวันนี้ อ้อ .. นึกได้แล้ว แหะ แหะ มันไม่เกี่ยวกับเรื่องดนตรีที่คุณก่อพงษ์เขียนเลย เอาล่ะ ขอเกี่ยวสักนิด กีตาร์.. ออร์แกน .. เปียโน .. แซ็กโซโฟน ..ทรัมเป็ต ไวโอลิน .. วิโอล่า.. ไวบราโฟน..เบสแอนด์สะแนร์ดรัม พิณ .. หวูด .. แคน .. โปงลาง .. สะนู ระนาดเอก-ทุ้ม ..ซอด้วง-อู้..รำมะนา..ตะโพน..อังกะลุง รู้จักประมาณ 13 ชนิดค่ะ สะนู นึกไม่ออกนะ หน้าตาเป็นอย่างไรเอ่ย รำมะนานึกถึงแต่โรคเหงือกทุกที แล้ว วิโอล่า ไวบราโฟน เบสแอนด์สะแนร์ดรัม .. อื้อ ยิ่งไม่รู้ไปกันใหญ่ คุณก่อพงษ์คะ ไว้อัลมิตราแอบไปตั้งวงดนตรีแล้ว ย่องไปทำบ๊องๆที่สวนจตุจักรเมือ่ไหร่ จะมาเล่าให้ฟังนะ รับรอง ฮา แน่เลย
25 กรกฎาคม 2548 21:10 น. - comment id 85680
หน้าส่วนตัว
สวัสดีครับคุณอัลมิตรา
บุญโฮม แปลว่า ความดีรวมกันเข้าอยู่ที่ตัวเขานะครับ ความหมายดีมากๆล่ะ
คุณอัลมิตรารู้จักเครื่องดนตรีเยอะเหมือนกัน
สะนู รูปทรงเหมือนคันธนู แต่ติดปื้นไม้บาง ๆ เข้ากับเชือกร้อยคันธนู เวลาเราแกว่งคันธนู จะมีเสียง ตื๊อ ตือ ตื๊อ ตึ่ง
สะนูที่ติดไว้กับว่าวจุฬาเมื่อรับลมบนจะให้เสียงเพราะมาก ว่า..
ตื๊อ ตือ ตื๊อ ตึ่ง....
จนผมอดไม่ได้ที่จะเอามาเขียนร้อยกรองบทที่ชื่อว่า ว่าวธนู
เอาแปะไว้ตรงนี้ให้อ่านอีกทีก็ได้ครับ ความว่า....
ตื๊อตึ่ง ตื๊อตือ ตื๊อตึ่ง
ว่าวธนูตัวหนึ่งกล่อมคืนหนาว
กล่อมเด็กน้อยกับผู้ใหญ่ ใต้เงาดาว
ให้หลับไหลลืมเรื่องราวที่กลุ้มรุม
ตื๊อตึ่ง ตื๊อตือ ตื๊อตึ่ง
ว่าวธนูตัวหนึ่งก่อนสุขุม
ส่ายป่านสั้นครั่นคร้ามยามลมรุม
ส่ายหัวปักลงสุมทุมสะเทิ้นสะท้าน
ตื๊อตึ่ง ตื๊อตือ ตื๊อตึ่ง
ว่าธนูตัวหนึ่งได้เหิงหาญ
ลิ่วขึ้นสู่ลมบนทะยานชาญ
กล่อมถ้วนราตรีกาลสายป่านยาว
สายป่านสั้นก็ครั่นคร้ามท้อความเหนื่อย
หน่ายความเฉื่อยแต่จำปล่อยหงอยและหาว
สิ้นสายป่านก็สุดเอื้อมขึ้นเชื่อมดาว
ทิ้งไว้เพียงเรื่องราวชวนร้าวล้า
ตื๊อตึ่ง ตื๊อตือ ตื๊อตึ่ง
ว่าวธนูตัวหนึ่งแสวงหา
วิถีตนบนถนนกาลเวลา
หมายกล่อมแคว้นอันเหว่ว้าข้ามราตรี
ซึ่งบทนี้คุณอัลมิตราก็เคยเห็นผ่านตาไปแล้ว
วิโอล่า ก็พี่ใหญ่ของไวโอลินเขา
เบสแอนด์สะแนร์ดรัม ก็กลองตึ้งกลองแต๊ก
ไวบราโฟนก็ระนาดฝรั่ง ถ้าผมจำไม่ผิดนะครับ
ที่คุณอัลมิตราว่าจะตั้งวงแล้วแอบย่อไปออกงานที่จตุจักร ผมนึกภาพตามนะ
ภาพเป็นไงหรือครับ
ก็สาวน้อยกระโปรงแดงย้วยที่อ้อนไปแอ้นมาไงครับ
แค่นึกก็ได้อมยิ้มแล้ว....
26 กรกฎาคม 2548 07:48 น. - comment id 85682
๕๕๕ .. ภาพที่คุณก่อพงษ์วาดไว้ ทำให้อัลมิตราหัวเราะได้แต่เช้าค่ะ อัลมิตราเห็นนักดนตรีพเนจร ที่สวนจตุจักร แอบถ่ายรูปมาด้วยนะ บางคนแค่ใบไม้ใบเดียวก็เป่าเป็นเพลงร้องไห้กับเดือน บางทีก็มีหลายคน แต่งเป็นชุดคาวบอย ร้องเพลงcountry .. ศิลปินเพื่อชีวิตอันลำเค็ญก็แยะ .. ดูแล้วมีความสุขในบรรยากาศอีกแบบ อัลมิตราและเพื่อน สบตากันแป๊บนึงก่อนที่จะหัวเราะออกมาพร้อมกัน เมื่อรู้ว่าต่างฝ่ายต่างคิดอะไร .. ใช่แล้ว สักวัน อัลมิตรากับเพื่อน จะมาบรรเลงที่นี่บ้าง ตอนนี้ก็พอจะรวบรวมสมัครพรรคพวก(บ๊องๆ)ได้แล้วค่ะ นักดนตรีพร้อม นักร้องพร้อม กำลังติดต่อฝ่ายแดนซ์ ซึ่งตอนนี้ได้นางรำเอวอ้อนแอ้น (ซะเมื่อไหร่) มาแล้วหนึ่งราย โชคดีสาวน้ำแข็งมาเป็นแก้วหน้าม้าพร้อมกับเป็นตากล้องด้วย รอให้หาซื้อเสื้อลายพิมพ์ศรีธัญญาได้ก่อน ใส่กันทุกคน แล้วก็..เริ่มบรรเลงได้แล้วค่ะ แค่คิดก็มีความสุขแล้ว เรื่องโม้เช้านี้.. ห่มผ้าให้เจ้าหน่อน้อยสองหน่อด้วยนะคะ อากาศค่อนข้างเย็นยามย่ำรุ่งค่ะ
27 กรกฎาคม 2548 11:11 น. - comment id 85693
อยากร.ว.ย อยากมีอิสระทางการเงิน อย่าช้า ทำงานง่ายๆเพียงวันละ 2-3 ชม.ผ่านระบบสนับสนุนที่บริษัทจัดให้ คลิ๊กดู http://magica.hbn.info
27 กรกฎาคม 2548 14:05 น. - comment id 85698
ฮ่าๆ ผมมีอิสระมากกว่านั้นอีก อิสระทางเวลาไงครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ