ในวันที่ไม่มีเธอ

ชารอนจัง

ตั้งแต่ที่ฉันอกหักในครั้งนั้น 14 กุมภา 47 ฉันก็ได้มาเจอเธอ เธอเข้ามาพูดคุยปลอบใจ
จนฉันรู้สึกดีขึ้น แต่เธอก็ไม่ต่างกับทุก ๆ คนที่ทำให้ฉันเจ็บในครั้งที่ผ่านมา
อยากให้เสียงหัวใจ.. สุดท้าย.. ได้หยุดไป ในตอนนี้.. ความเจ็บบนความ..เสียใจ 
รักซะมากไป.. จงจากไปเสียที.. มันผิดที่ฉันเอง.. ที่เฝ้ารัก ถึงทำให้เธอนั้นมองข้ามไป..
 มันผิดที่ฉันเอง..ที่ง่ายนัก ของตายก็มีความหมายแค่นั้น.. มันผิดที่ฉันยอมยกใจให้เธอ..ไป
 มันผิดที่ฉันยอมให้เธอ..เก็บไว้ มันผิดที่ฉันมองเห็นเธอ..ด้วยหัวใจ ผิดตรงที่ไว้ใจ.. 
ฉันมองตัวเธอผิดไป.. อยากให้โลกถึงวันอวสาน.. ไม่อยากเห็นพระอาทิตย์..อัสดงอีกครั้ง
 ไม่อยากเห็นนกกาบินกลับรัง ไม่อยากเห็นพระจันทร์รายล้อมด้วยหมู่ดาว.. 
เข้าห้องเก็บตัวเงียบเพียงลำพัง ก้มหน้ากับหมอนนอนร้องไห้ เพราะเหนื่อยล้าเหลือเกินหัวใจ..
 สับสนข้างในส่วนลึก ๆ แล้ว.. ทบทวนถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่ผ่านเข้ามา.. อยากให้โลกรู้..
ถึงความเจ็บปวดที่ฉันมี.. ยิ่งรักมากเท่าไร? ความเจ็บปวดก็ทวีความรุ่นแรงยิ่งเท่านั้น.. 
เหนื่อยล้าเหลือเกิน ไม่มีผู้ใดเคียงข้างฉันสักคน.. หมดแรงแล้วละ 
ไม่อยากมีลมหายใจอยู่บนโลกใบนี้อีกต่อแล้ว.. ทุก ๆ อย่างจบลงแล้ว.. 
ไม่เหลืออะไรเลยสักอย่าง.. ใครก็ได้ช่วยให้ฉันหายไปจากที่ตรงนี้ที 
เจ็บปวด ทรมานหัวใจเหลือเกิน.. please tell me why ? บอกฉันทีได้ไหม ทำไม..? 
เธอถึงทำลายจิตใจของฉันได้ลงคอ.. เธอบอกว่าเธอรักฉัน.. (I love you so much) 
และเธอบอกอย่างนั้นพร้อม ๆ กับคนอื่น.. เธอเห็นฉันเป็นตัวเลือกของเธอหรือไง.. 
พอเจอคนที่ถูกใจกว่าก็ทิ้งฉันไป.. ฉันมันโง่เองที่เห็นว่าเธอ.. มีรักจริง (true love) 
แต่มันไม่ใช่เลย.. ฉันมันโง่เองที่หลงเชื่อในคำพูดของเธอ.. เธอมักจะพูดอนาคตของเรา..ให้ฉันวาดฝันเอาไว้สะสวยหรู..
 ทำไม..เธอช่างโหดร้ายเหลือเกิน.. สิ่งที่ฉันเสียใจในวันนี้ ไม่ใช่เพราะที่เธอจากไปหรอกนะ
คนดี.. แต่สิ่งที่ฉัน เสียใจ ก็คือ ฉันไปรักเธอ.. รักคนไม่มีหัวใจ หลงเชื่อคำพูดหลอกลวงต่าง ๆ
 วันนี้..ฉันจะร้องไห้ให้สาสมแก่ใจ.. ร้องจนไม่มีน้ำตาจะไหล.. เพราะมันจะเป็นน้ำตาหยดสุดท้าย
 ให้กับความจอมปลอมของเธอ.. ฉันจะไม่ขอสาปแช่งเธอ.. เพราะฉันรู้ดี..ว่าสิ่งตอบแทนจากความรักมันเป็นเช่นไร 
แล้วสักวันเธอจะเข้าใจมันได้ดีเอง.. และถึงตอนนั้น..วันที่เธอเจ็บปวด (เหมือนที่ฉันเป็น) 
ก็โปรดอย่าหันหลังกลับมา.. ต่อให้เธออ้อนวอน ก้มกราบแทบเท้า.. 
ฉันก็จะไม่ให้อภัยต่อการกระทำของเธอในครั้งนี้.. เธอโปรดจำไว้..
ยิ่งฉันรักเธอมากมายเท่าไร..มันก็ยิ่งเป็นความเกลียดชังเท่านั้น.. สิ่งที่ฉันคงจะเป็นสุขใจ..
มันอาจจะเป็นการที่เธอถูกทอดทิ้ง แต่ฉันมันไม่ใช่คนใจร้าย (แบบเธอ) 
ฉันอยากให้เธอเห็นคุณค่าของความรักได้ดีกว่านี้.. และไม่อยากเห็นผู้หญิงสักกี่คน 
ที่ต้องถูกทำร้าย (แบบที่ฉันเป็น) อีกเลย..นะเธอ.. 
------> ผ่านไป 3 วัน กับ 2 คืน เหตุการณ์ดูเหมือนจะเป็นปกติ.. แต่มีเพียง สิ่งนึงที่เปลี่ยนแปลงไป.. 
จิตใจที่แข็งแกร่ง.. ไม่มีน้ำตาอีกต่อไป.. ฉันเข้าใจสัจธรรมของความรักได้ดียิ่งขึ้น.. 
ความรัก กับ ความขมขื่น หากฉันจะรักใครสักคนอีก.. อย่างน้อยฉันควรจะเป็นบุคคลที่เลือก
 (มิใช่ถูกเลือก) จะไม่มีทางให้เป็นเหมือนเดิมอีกต่อไป.. เรื่องนี้ขออุทิศให้แด่..ใจอ่อน ๆ ของตัวเองที่ไปหลงคารมปาก
ของคนที่บอกว่าตัวเองอกหักมา..เมื่อแผลใจที่หายดีแล้วก็ทิ้งฉันไป.....
 อยากเตือนตัวเองเสมอว่าจะไม่ใจอ่อนและเสียน้ำตาให้กับผู้ชายเฮงซวยแบบนั้นอีก.. 
 ผู้ชายก็มีอยู่ทั่วโลก.. แต่จะมีผู้ชายดี ๆ สักกี่คนเนี้ยสิเป็นปัญหานะ.. ความรักก็มักเล่นตลกกับ
เราแบบนี้เสมอ.. คนที่เราคิดว่า ใช่ กับไม่ใช่อย่างที่เราต้องการ ไม่ว่าวันนี้ หรือพรุ่งนี้ 
เรายังมีสิ่งที่สำคัญต้องทำมากมาย.. วัน เวลาเลยผ่าน สิ่งต่าง ๆ เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้นเอง 
อย่ามาเสียเวลากับเรื่องไม่เป็นเรื่องอีกเลยนะ.. จะเป็นกำลังใจให้เพื่อน ๆ ที่เค้ามาอ่านพ็อกเก็ตบุ๊ค
ออนไลน์จากเรื่องจริงของเรา และจะเป็นกำลังใจให้คนที่กำลังอกหักนะคะ
ป.ล. จากเรื่องจริงของเราเองอาจจะใช้นามสมมุติแทนคนอื่นบ้างแต่ในที่สุดเรื่องแบบนี้
ก็เกิดขึ้นกับเราจนได้.....สู้ ๆ และเข้มแข็งไว้นะ ป๊อกกี้ผู้กล้าหาญ
ฟ้าหลังฝนย่อมดีกว่าทุกครั้งแหละน่า