คนที่ใช่......ในวันที่ผิด (ตอนที่ 3 จบ)

ฝันหวาน

ตอนนี้ฉันกำลังรอคอยด้วยความหวัง ทั้งๆ ที่ความหวังริบหรี่ซะเต็มทน และแล้วเขาก็โทรมาหาฉัน นั้นเป็นวันที่ฉันรู้สึกเป็นสุขเหลือเกินชีวิตฉันสดใสขึ้นอีกครั้งหนึ่งแล้ว
	หลังจากการฝึกอบรมเสร็จสิ้นลง เขาโทรมาหาฉันในวันรุ่งขึ้น ฉันดีใจมากหลังจากที่ตลอดทั้งคืนต่อกับอีกครึ่งวัน ฉันต้องกลายเป็นโรคซึมเศร้า เราคุยกันเพียงนิดหน่อยเท่านั้น แต่มันก็ทำให้ฉันรู้สึกว่าโลกนี้น่าอยู่ขึ้นอีกเยอะเลยค่ะแต่ในที่สุดเขาก็ไม่ติดต่อมาอีกเป็นเวลาเดือนกว่าๆ ช่วงระยะเวลานั้นฉันรู้สึกแย่อย่างบอกไม่ถูก แม่บอกว่าฉันดูแย่มากๆ โดยที่แม่พยายามถามฉันว่าฉันเป็นอะไร ก็เพราะว่าตอนนี้ฉันกำลังรอคอยด้วยความหวังทั้งๆ ที่ความหวังริบหรี่ซะเต็มทน
		..กริ๊ง...กริ๊งงงง.....วันหนึ่งที่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเป็นปกติ
		"ฮัลโหล ซา-วัด-ดี-ค่ะ"  ฉันรับโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงซังกะตาย
		"หวัดดีครับ......" เสียงผู้ชายค่ะคุณขา ผู้ใดกันเนี่ย....
		"เอ่อ....ขอสาย....ครับ" ขอสายฉันด้วยค่ะคุณขา 
		"กำลังพูดอยู่ค่ะ ใครค่ะนั่น" ฉันตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย เพราะฉันคิดว่าคงไม่พ้นไอ้พวกเพื่อนตัวดีโทรมาแกล้งแน่นอน
		"นี่พี่เองนะ....." ฉันก็นึกในใจว่าพี่ไหน ตั้งแต่ฉันลืมตาดูโลกฉันก็ไม่มีพี่น้องที่ไหนนี่นา(ฉันเป็นลูกคนเดียวค่ะ)
		"พี่ไหนค่ะ"  ฉันถามกลับไปอย่างแปลกใจแกมใคร่รู้
		"พี่...จำพี่ไม่ได้แล้วเหรอ" คุณขาพี่เขานี่เองค่ะ ฉันดีใจแทบช๊อกแน่ะค่ะ
		"จำได้สิค่ะ พี่หายไปไหนมาตั้งนาน" ฉันถามอย่างรีบร้อนอย่างกับกลัวว่าเขาจะรีบวางไปเสียก่อน
		"พี่ก็ต้องไปฝึก งานพี่เยอะจ้ะช่วงนี้" เราคุยกันได้สักประมาณ 2 นาที ก็มีสายซ้อนเข้ามา ให้ตายซิทำไมมันต้องมาซ้อนตอนนี้ด้วยก็ไม่รู้บังเอิญอีกนะค่ะว่ามันเป็นสายของแม่ ฉันก็เลยต้องหยุดพักการคุยกับพี่เขาไว้เพียงแค่นั้น แต่เขาสัญญาว่าเขาจะโทรมาอีก......ฉัน ได้ แต่ รอ คอยต่อ ไป
	
		เขาหายไปอีกแล้วค่ะ เขาหายไปนานกว่าเก่าอีกคราวนี้เดือนครึ่ง แล้วก็ปล่อยให้ฉันเป็นฝ่ายรออีกเช่นเคย อย่าสงสัยเลยนะค่ะว่าทำไมฉันถึงไม่โทรหาเขา นั่นก็เป็นเพราะว่าเบอร์ที่เขาให้ฉันมันเป็นเบอร์ที่ทำงานซึ่งแน่นอนค่ะ เขาไม่ได้เข้าทำงานมานานแล้ว (เนื่องจากเขาถูกขอตัวไปช่วยในการฝึกครั้งนี้) ในวันที่เขาโทรมาหาฉันครั้งนี้ก็มีอุปสรรคอีกเช่นเคย่จะอะไรซะอีกล่ะค่ะ สายซ้อนอีกตามเคยของแม่อีกเช่นกันค่ะ(อะไรกันนักกันหนาก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ) เราคุยกันเพียงนิดหน่อยแต่ความดีใจก็ยังคงท่วมท้นอีกเช่นเคย แล้วก็จบด้วยการรอ........คอยเพื่อให้เขาโทรมาเหมือนทุกครั้ง
		จนเมื่องานที่เขาทำได้รับความสนใจ เพราะถืองานเป็นเพื่อสังคม และทางช่อง 3 ได้นำเสนอข่าวงานของพวกพี่เขาออกทางหน้าจอโทรทัศน์ฉันได้เห็นเขาอีกครั้งในทีวีนั่นเอง และนั่นเป็นสาเหตุให้ความคิดถึงที่มันอัดแน่นและมีมานานทะลักทะลายแบบอดรนทนไม่ได้ ในวันรุ่งขึ้นฉันคิดว่ายังไงฉันก็ต้องเจอพี่เขาให้ได้ ฉันเริ่มปฏิบัติการ โดยการโทรไปหาพี่หรั่ง (พี่เขาเคยให้เบอร์ไว้ เพราะตัวเขาเองตอนนั้นยังไม่มีมือถือ) 
		"หวัดดีค่ะพี่หรั่งนี่หนูเองนะค่ะ" พี่หรั่งคงสงสัยนิดหน่อยว่าฉันเป็นใครแต่พอฉันแนะนำตัวเรียบร้อยแล้ว พี่เขาก็จำได้ ฉันรีบขอสายพี่เขาด้วยความรวดเร็ว  (เพราะกลัวจะเปลืองค่าโทรศัพท์ง่ะ) 
		"ฮาโหล พี่.....หนูเองน่ะ ทำไมไม่โทรมาหาเลยง่ะ แล้วตอนนี้ฝึกอยู่ที่ไหนค่ะเนี่ย" ฉันยิงคำถามใส่เขาเป็นพัลวัน เขาก็ตอบฉันในทุกคำถามที่ฉันอยากรู้ แต่สิ่งที่ฉันคิดไว้ก็คือวันนี้ยังไงฉันต้องเจอเขาให้ได้
		"หนูไปหาพี่ได้ไหม ตอนนี้" ฉันก็ไม่รู้ว่าความเป็นกุลสตรี และฟอร์มที่เคยมีมันหายไปไหนหมด สิ่งที่ฉันเรียกร้องมันถูกตอบสนองด้วยน้ำเสียงที่น่าฟังยินนัก
		"มาสิ ถ้ามาจริงพี่จะดีใจมากเลย" ตอนนี้ไม่ว่าอะไรก็ฉุดฉันไม่อยู่แล้ว ฉันถึงขนาดโดดเรียนเพื่อการนี้โดยเฉพาะ (ฉันรู้ดีค่ะว่ามันไม่สมควรแต่อารมณ์มันพาไปนี่นา อย่าเอาอย่างนะค่ะ)
		หลังจากเขาบอกสถานที่ที่เขาอยู่เรียบร้อยแล้ว ฉันก็ไปหาเขาในทันทีทันใด เราได้พบกันอีกครั้งนั่นเป็นวันที่ฉันไม่สามารถลืมเลือนไปตลอดชีวิต การไปหาเขาในครั้งนี้ เป็นการเปลี่ยนแปลงชีวิตครั้งยิ่งใหญ่ ฉันทำในหลายสิ่งที่ฉันไม่เคยคิดจะทำมันเลยตลอดชีวิต ฉันโกหกแม่ ฉันนอนค้างที่อื่นคงไม่ต้องบอกต่อนะค่ะว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้างในวันนั้นมันเป็นเรื่องที่ฉันอยากให้มันเกิดขึ้นในชีวิตฉันเพียงคนเดียว อยากให้หลายๆ คนอย่าผิดพลาดหรือต้องตกอยู่ในสภาพเดียวกับฉัน เขาบอกว่าเขารักฉัน แน่นอนค่ะฉันเชื่อเชื่อจนถึงทุกวันนี้เชื่อทุกสิ่งทุกอย่าง........แต่คุณขามันว่างเปล่าเหลือเกินค่ะทุกอย่างว่างเปล่าและไร้จุดหมายค่ะ จนกระทั่งวันหนึ่ง
		หลังจากที่เรา........เขายังคงเหมือนเดิมทุกอย่างค่ะ แต่แล้ววันหนึ่งสิ่งที่ฉันคิดไม่ถึง และไม่เคยคิดมาก่อนก็เกิดขี้น เมื่อฉันได้รับข้อมูลบางอย่างจากเพื่อนของเขา ฉันมารู้ทีหลังว่าเขาไม่ได้ถือครองสถานภาพโสดอย่างที่เขาบอกฉัน  ฉันตัดสินใจถามเรื่องนี้กับเขาตรงๆ หลังจากที่ฉันเคยถามเขามาแล้ว แต่คำตอบที่ได้ทุกครั้งก็คือ เขาบอกว่าเขาอยู่คนเดียวยังไม่มีใครนอกจากฉัน แล้ววันหนึ่งที่เราได้พบกันฉันก็ขุดคุ้ยเรื่องนี้มาพูดอีกครั้ง คราวนี้คำตอบที่ฉันได้รับตรงกับข้อมูลจากเพื่อนผู้หวังดีกับเขาเหลือเกิน จะต่างกันก็ตรงที่ว่า เพื่อนของเขาบอกว่าพี่เขามีภรรยา (ต้องเรียกอย่างนี้เลยค่ะ) แล้วและเลิกกันไปแล้วมีลูกคนหนึ่ง แต่สิ่งที่ออกจากปากเขาก็คือ เขามีภรรยาแล้วจริงๆ แถมยังไม่ได้เลิกกันด้วยซ้ำ ความรู้สึกที่ต้องรับรู้ความเป็นจริงในตอนนั้น ฉันไม่มีน้ำตาสัก
หยดที่จะไหล ฉันรู้แต่ว่าโลกใบนี้ไม่น่าพิศมัยเอาซะเลยยยยยยย.........
		ฉันตัดสินใจขอเลิกกับเขา แต่มันไม่เป็นผล เขาไม่ยอมเลิกกับฉันค่ะ.......ใจฉันเองก็ไม่พร้อมที่จะตัดเขาออกไปอย่างทันท่วงที ทั้งๆที่ฉันเองก็รู้อยู่แก่ใจว่าไม่มีทางที่ฉันกับเขาจะได้อยู่ร่วมกันแน่นอน ความรักที่มาทีหลัง  ความรักที่เป็นเสมือนภาพลวงตา แน่นอนค่ะฉันรักคนที่ใช่.....เพียงแต่มันผิดที่ผิดเวลาเท่านั้นเอง
		ถึงวันนี้เป็นเวลาปีกว่าๆ แล้วที่เรายังคงคบกันอยู่ ฉันรู้ดีว่าสิ่งที่ฉันทำมันอาจไม่ถูกต้อง แต่ตลอดเวลาที่คบกันเขาไม่เคยเปลี่ยนแปลง ฉันมีโอกาสได้รู้จักกับเพื่อนๆของเขาในฐานะแฟนเขา ในขณะที่ผู้หญิงคนนั้นไม่มีโอกาส เขาไม่เคยพาผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเมียเขาไปไหนด้วยสักครั้ง สังคมของเขาฉันคือแฟน แต่ครอบครัวของเขาคือผู้หญิงคนนั้น ฉันรู้ดีว่ามันไม่ใช่เรื่องน่าภูมิใจสักนิด และฉันก็รู้ว่าไม่มีวันที่เขาจะทิ้งครอบครัวของเขาเพื่อมาอยู่กับฉันแน่นอน ทุกวันนี้สิ่งที่เป็นอยู่ฉันไม่ได้ปราถนามันสักนิด ฉันทำในสิ่งที่ทำร้ายหัวใจตัวเองและผู้หญิงอีกคนหนึ่ง ฉันรู้ดี.........
		ฉันได้พาตัวเองตกไปในเหวลึกแสนลึก ที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะฉุดตัวเองขึ้นมาได้ ฉันพยายามตะเกียกตะกายแต่ดูเหมือนมันจะไม่เป็นผล  ฉันยังคงทำผิดต่อไปเพราะหัวใจที่ไม่เข้มแข้งพอ และเพราะความรักที่ยังคงทำให้ฉันมองข้ามความจริง ทุกอย่าง...................ฉันไม่รู้ว่าตัวเองจะทำยังไงต่อไปเหมือนกัน ฉันได้แต่รอรอไม่ได้รอให้เขาเลิกกับภรรยาเขาหรอกค่ะ แต่รอให้หัวใจตัวเองตัดเขาได้ซะที รอให้ตัวเองขึ้นมาจากเหวนี้ซะทีรอ รอ แล้วก็ รอค่ะ
		ก็เพราะเธอคือคนที่ใช่...ในวันที่ผิด
		ฉันนั้นไม่มีสิทธิ์คิดจะมีเธอไว้..................
******************************************************************************************
		ปล. หากคิดว่าจะรักใครสักคนจงรักอย่างมีเหตุผลและสตินะค่ะ อย่ารักเพราะรักเพราะนั่นจะทำให้คุณตาบอด ทำอะไรโดยไม่คิดถึงความจริงค่ะ และขอให้เรื่องนี้เกิดขึ้นกับฉันเพียงคนเดียวเท่านั้น ฉันหวังให้เป็นอย่างนั้นค่ะ ฉันรักเขาค่ะแต่เป็นรักที่ไม่ถูกทำนองคองธรรมแต่ฉันก็ไม่ได้อยากเป็นแบบนี้นี่นา..............สักวันหนึ่งฉันจะเลิกรักเขาค่ะเป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่ะ
******************************************************************************************
		จบแต่ไม่บริบูรณ์..........สักวันมันต้องจบแบบบริบูรณ์ฉันสัญญากับตัวเอง