.. ฉันหรือเธอที่เผลอใจ (จบ) ..
keekie
"เมื่อไหร่จะมีใคร .. ใครสักคนที่เป็นของเรา ..
เมื่อไหร่จะมีใคร .. ใครสักคนน๊ะ .. ที่รักเรา .. "
อย่าตกใจไป .. เสียงริงโทนเรียกเข้ามือถือฉันเอง ..
แหม .. ใครนะ .. เช้าวันอาทิตย์แบบนี้ .. เค้ายังไม่ตื่นกันหรอก ..
เหลือบดูนาฬิกา .. เพิ่งจะ 10 โมงเอง ..
ใครนะ .. โทรมาแต่เช้า ..
"เฮโล๊ .. ใครจะคลอดลูกหรืองัย .. ถึงโทรมาแต่เช้า"
ฉันกรอกเสียงลงไป .. ไม่รู้หรอกว่าใคร ..
แต่คาดว่าคงเพื่อนตัวดีนั่นแหละ .. ไม่งั้นคงไม่กล้าแหย่เสือหลับหรอก ..
"นี่คู๊ณ .. สิบโมงแล้ว .. กรุงเทพฯ หายไปครึ่งเมืองแล้วนะคุณ
นอนกินบ้านกินเมือง" เสียงห้าวไหลมาตามสาย
"ฉันว่าคุณต่อผิดแหง๋.. เสียงคุณไม่คุ้น .. "
ฉันหยิบโทรศัพท์ออกห่างจากหู .. ดูเบอร์ ..
"เบอร์ก็ไม่คุ้น .." แล้วก็แน่ใจ .. ต่อผิดแหง๋
"วันนี้คุณว่างป่าว? .. " แน๊ะ .. ต่อผิดยังมีหน้ามาถามอีก ..
"เราไปเที่ยวกัน .." คราวนี้ฉันตื่นจริงๆ .. หายงัวเงีย ..
"คุณต่อผิด .. ไปชวนคนอื่นไป๊ .."
ฉันวางหูอย่างไม่สน .. จะเกรงใจทำไม .. ก็เขาต่อผิด ..
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีก ..
"ฮัลโหล .. " ฉันกรอกเสียงลงไป .. เสียงขุ่นๆ น่ะ ..
"นี่คุณ .. มารยาทน่ะมีมั่งไม๊ .. วางหูใส่ผมได้งัยผมยังพูดไม่จบ"
เสียงห้าวเริ่มมีมะโห
"ก็คุณจะพูดกะใครล่ะ .. ฉันไม่รู้จักคุณนี่.." ฉันเถียงอย่างไม่ยอมแพ้
"ก็พูดกะคุณนั่นแหละ .. เสาร์ที่แล้วเรายังไปดูหนังกันเลย .." เขาบอก ..
"เฮ้ย!! .. คุณมีเบอร์ฉันได้งัย .."
.. พอนึกออกว่าใคร .. ฉันก็ร้องลั่น
"แหม .. ผมมีเบอร์คุณตั้งแต่งานที่โรงพยาบาลวันนั้นแล้ว ..
ไปคุ้ยๆๆๆๆๆ ในกล่องนามบัตรหน้างานน่ะ .." เสียงห้าวฟังดูภาคภูมิใจ
ฉันนึกถึงกล่องใบใสหน้างาน .. บนโต๊ะลงทะเบียน ..
ที่แขกเหรื่อทุกคนต้องหย่อนนามบัตรคนละใบใส่ไว้ ..
พี่แอนนี่ .. ที่เป็น MC ในงาน .. ซี้กะฉัน .. คงบอกเขาเรียบร้อย ..
หนอย .. ร้ายนัก .. ทำเป็นทิ้งเบอร์ไว้อ่อย ..
ไอ้เราก็รู้สึกดี .. ที่ไม่ได้ขอเบอร์เรา .. ที่ไหนได้ ...
"นะคุณ .. ไปเที่ยวกัน .. ผมอยากไปน้ำตก .. ทะเล .. ภูเขา ..
ที่ไหนก็ได้ที่มีคุณ .. " แหวะๆๆๆๆ .. เรื่องชวนอ๊วกแต่เช้า ..
"บทละครเรื่องใหม่หรืองัย .. มาซ้อมบทกะฉันเป็นวรรคเป็นเวร ..
เก็บค่าเสียเวลานะคุณ .." ถึงปากจะบอกไปแบบนั้น .. แต่ใจน่ะ ..
นึกถึงน้ำตกชันตาเถร แถวบางพระ .. ที่ฉันตั้งใจจะไปวันนี้อยู่แล้ว ..
"แหมคุณ สาวๆ เป็นร้อยเขาอยากให้ผมบอกแบบนี้กะเขานะ ..
คุณไม่ดีใจมั่งเลยหรืองัย .. ถามจริง" นั่น .. มีโอ้อวดอีก ..
"ใครเขาอยากฟัง คุณก็ไปพูดให้เขาฟังสิ .. ฉันไม่ได้ขอสักหน่อย.."
ฉันเล่นตัว .. น่า .. มุขนี้แม่สอนไว้ ..
"น่านะ .. ไปเที่ยวกันเห๊อะ .. ว่าแต่วันนี้คุณมีโปรแกรมไปไหนหรือป่าว?"
เขาถาม
"มี .. " ตอบแบบนี้แหละ .. ห้วนๆ สั้นๆ ..
บทสนทนาจะเป็นไงต่อไปก็ช่างมันเห๊อะ ..
แต่ในที่สุด .. เขาก็นั่งรถฉันไปน้ำตกด้วยกัน ..
เพราะฉันยืนยันกระต่ายขาเดียวว่า ..
"ถ้าคุณจะไป .. ต้องไปรถฉัน .. "
"ทำไมล่ะ .." เขาถาม
ฉันมองรถสปอร์ตสีแดงคันหรู
"จะไปหรือป่าว?" ฉันไม่ตอบ ..
"ไปคร๊าบบบบบบบบบบ .. " ว่าแล้วก็รีบเปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถ
เฮ่อออ!!! .. ผู้ชายตัวโตๆ นี่บางทีก็กลายเป็นเด็กห้าขวบได้เหมือนกันนะ
วันนั้น .. ฉันได้ผู้ช่วยแบกกล้องส่องนก .. แบกขาตั้งกล้อง ..
ได้คนช่วยซื้อข้าวกล่อง .. อาหารกลางวันน่ะ ..
แล้วก็ได้คนช่วยขับรถกลับกรุงเทพฯ ..
คุ้มดีเหมือนกัน .. แค่ทนฟังเขากวนนิดกวนหน่อย ..
ปกติถ้าฉันออกมาส่องนกนอกเมือง .. จะมาเป็นหมู่คณะ ..
ตามเขามาเอาความรู้น่ะ .. นอกนั้นฉันก็จะมาคนเดียวทุกครั้ง ..
นี่เป็นครั้งแรก .. ที่มี .. คนอื่น .. มาด้วย
ไม่นึกเหมือนกันว่าจะสนุกขนาดนี้ ..
จุ๊ๆๆๆ .. อย่าเอ็ดไป .. ฉันบอกแค่พวกคุณนะ ..
อย่าให้ตานั่นได้ยินเป็นอันขาด .. เดี๋ยวเขาจะคิดว่าฉันหลงเสน่ห์เขา ..
ไม่หรอกน่ะ .. ไม่มีทาง .. ฉันไม่หลงเสน่ห์เขาหรอก
วันนั้น .. ฉันพาเด็กห่ามๆ กลุ่มนั้นออกจากโรงพัก .. กลับบ้าน ..
เจ้าจิ๊บเล่าให้ฟังว่า .. ไปเที่ยวผับ .. แล้วผู้หญิงที่มากะเจ้าจิ๊บ ..
เคยเป็นผู้หญิงของใครสักคนในกลุ่มของ .. เขา ..
บางที .. อาจจะเคยเป็นผู้หญิงของเขากระมังนะ ..
เลยทำให้เป็นเรื่องเป็นราวกันใหญ่โต ..
หนังสือพิมพ์เกือบทุกฉบับลงข่าว .. ดาราหนุ่มมีเรื่องวิวาท ..
คดีความจะเป็นยังไงต่อไปก็สุดรู้ ..
แต่ .. เรื่องราวระหว่างฉันกับเขา .. หยุดแค่นั้น ..
เศร้าช่ายมะ ..??
.. บอกแล้ว .. ไม่มีอะไรดีอย่างที่คิดว่าจะดี ..
.. บางที .. มันเหมือนจะแย่ .. แต่แฮปปี้สุดๆ ..
เฮ่ออออ!!!
เจ้าจิ๊บเอ๊ย .. แกเป็นผู้ชายที่จีบผู้หญิงทุกคนในโลก .. ยกเว้นฉัน ..
แล้วแกยังตามดึงฉันกลับไปอยู่บนขื่อ .. เอ๊ย .. บนคานซะอีก ..
นี่ล่ะน้า .. โบราณเค้าถึงว่า .. คบเด็กสร้างบ้าน ..
..แต่ไม่เป็นไร .. เดี๋ยวไปสร้างเรื่องราวใหม่ ..
.. ระหว่างคนหน้าตาดีคนนี้ กับ คนหน้าตาดีคนที่สาม ..
... ดีไหม? .. 55555555555
ฉันจอดรถหน้าสถานีตำรวจ .. แล้วก็เดินเข้าไปข้างใน ..
เห็นเจ้าจิ๊บนั่งอยู่กับเพื่อนๆ .. ซักห้าหกคนได้มั้ง ..
"จิ๊บ .. เป็นไงมั่ง" ฉันมองใบหน้าอันบวมปูด ..
เสื้อผ้าของเจ้าจิ๊บเปื้อนเลือดสีแดงเป็นหย่อมๆ ..
อีกห้าหกคนทีเหลือก็มีสภาพไม่ต่างกันเท่าไหร่ ..
โห .. เอาเรื่องเหมือนกันแฮะ ..
"ต้องประกันตัวน่ะพี่ .. ฝ่ายโน้นมันก็ไม่ยอม .." เจ้าจิ๊บบอก
"ต้องประกันหมดนี่เลยหรอ .. ตังค์พี่ไม่พอหรอก .." ฉันนึกถึงเงินในบัญชี
"ผมพอมีพี่ .. ไอ้พวกนี้ก็พอมี .." เจ้าจิ๊บอธิบาย ..
"อ้อ .. มาแล้วหรอ .." เสียงดุดันดังขึ้นข้างหลังฉัน ..
"สั่งสอนกันยังไง .. ให้เป็นเด็กเกเร .. เที่ยวมายุ่งกะผู้หญิงของคนอื่น"
ฉันหันขวับไปมอง .. กลุ่มผู้ชายสามสี่คน .. เนื้อตัวมอมแมม .. เปื้อนเลือด ..
หน้าตาบวมปูดไม่ต่างไปจากเจ้าจิ๊บกะเพื่อนๆ ..
มีอยู่คนหนึ่ง .. เลือดไหลอาบ .. สงสัยจะโดนตีหัว ..
นี่ล่ะมั้ง .. คู่กรณี ..
"ฝากบอกพ่อแม่พวกมันด้วย .. สั่งสอนกันให้มากๆ หน่อย.."
เค้าบอกฉันแบบนี้จริงๆ นะ .. (จะผ่าน กบว. ไหมหว่า?)
"อ้าว .. พูดแบบนี้ก็สวยสิ .. พวกมึงตังหาก .. ผู้หญิงคนเดียวเอาไว้ไม่อยู่ .."
เสียงเจ้าจิ๊บ .. น้องฉันเอง .. มิน่า .. มันถึงเป็นเรื่อง ..
"จิ๊บ .. พอทีน่า.." ฉันห้ามเสียงอ่อยๆ ..
.. เกิดมาก็เพิ่งเคยอยู่ท่ามกลางเขาวัวเขาควายนี่แหละ ..
"อ้าว .. ปากห... แบบนี้ .. ต้องโดนอีกสักทีล่ะม้าง"
(ละไว้ในฐานที่เข้าใจละกันนะ .. ว่าปาก .. อะไร?)
ตำรวจรีบเข้ามาห้าม .. คงเพราะเห็นว่า .. เรื่องราวเริ่มไปกันใหญ่ ..
ท่ามกลางเสียงเอะอะ .. เสียงห้ามของตำรวจ ..
มีเสียงหนึ่งแทรกขึ้นมา .. ไม่ดังหรอก เพราะโดนกลบด้วยเสียงเอะอะ ..
แต่แปลก .. ฉันได้ยิน .. ฉันรู้สึกว่าฉันได้ยิน ..
" .. คุณ!!!"
.. ฉันหันมองตามต้นเสียง ..
.. เขา .. ในเชิ้ตสีขาวลายสีเทา .. เปื้อนเลือดเป็นดอกดวง ..
.. หน้าตาบวมปูด .. ตาข้างขวาปิด ..
แค่นั้น .. ฉันไม่รู้จะพูดอะไรได้อีก ..
เขาก็คงเช่นกัน ..
.. กรรม ..
โลกมันกลมเสียจริงๆ ..
ฉันบอกตั้งแต่เริ่มเล่าแล้ว .. ว่าโลกมันกลมจริงๆ .. นะ ..
เรื่องราวดำเนินมาถึงตอนนี้ .. ดูๆ ก็น่าจะดีใช่ไหมล่ะ?
ฉันก็ไม่ทันได้คิดหรอกว่ามันจะดีหรือร้าย ..
ก่อนสึนามิจะมา .. สัญญาณมันมาก่อนล่วงหน้านิ๊ดเดียว ..
"เมื่อไหร่จะมีใคร .. ใครสักคนที่เป็นของเรา ..
เมื่อไหร่จะมีใคร .. ใครสักคนน๊ะ .. ที่รักเรา .. "
มาอีกแล้ว ..
ฉันเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือ ..
ฟ้ายังมืดอยู่เลย .. กี่โมงแล้วเนี่ย ..
"ฮาโหล .. " ฉันกรอกเสียงอันงัวเงียลงไปในโนเกีย
ถ้าโทรศัพท์มันดีจริง .. คงทำให้เสียงฉันหวานสดใสขึ้นมาได้หรอกน่า ..
"พี่ .. ตื่นๆ " เสียงหนุ่มที่ไหนอีกเนี่ย ..
ฉันเอาโทรศัพท์ออกห่างจากหู .. ดูเบอร์ .. อ้อ .. เจ้าจิ๊บ ..
"โห .. จิ๊บ .. มาคิดถึงพี่ตอนนี้เนี่ยนะ .. "
จะคิดถึงกันทั้งที .. มาคิดถึงตอนตีสองครึ่ง ..
"พี่ .. ผมขอโทษ .. พี่ช่วยผมหน่อยสิ.. " น้ำเสียงเจ้าจิ๊บฟังดูร้อนรนชอบกล
"มีรัยล่ะ .. สับรางสาวไหนไม่ทันหรืองัย .. เอาเบอร์มาสิ ..
เดี๋ยวจัดการให้.. " ฉันบอก ..
เป็นประจำ .. เวลาเจ้าจิ๊บสับรางไม่ทัน .. มันมักเอาฉันเป็นข้ออ้างเสมอ ..
หรือไม่ .. ฉันก็จะมีวิธีไล่สาวๆ ที่ไม่พึงปรารถนาให้มันเสมอ ..
เจ้าจิ๊บมันจึงเคารพรักฉันมาจนทุกวันนี้ ..
เอ .. กรรมมันจะสนองฉันไหมนี่?
"ป่าวพี่ .. ผมมีเรื่อง .. ตอนนี้ผมอยู่โรงพัก .." เจ้าจิ๊บบอก
"อ้าว .. โดนพรากผู้เยาว์หรืองัย .. เตือนแล้วก็ไม่ฟัง .. ให้ดูดีๆ ดูดีๆ"
ฉันดุสำทับไปอีก ..
"โธ่ .. พี่ .. ไม่ใช่ยังงั้น .. มีเรื่องกันน่ะ .. ตีกัน .." เจ้าจิ๊บคงระอาฉันไม่น้อย
"อื้ม .. เดี๋ยวพี่โทรบอกพี่เจี๊ยบให้.. อยู่โรงพักไหนล่ะ "
ก็พี่สาวมันนั่นแหละ .. แล้วก็เป็น Big Boss ฉันด้วย ..
"อย่านะพี่ .. ถ้าพี่เจี๊ยบรู้ .. ผมเละแน่..
โอ๊ย .. อย่าโดนตัวสิวะ .. เจ็บนะโว้ย .." เสียงเจ้าจิ๊บเอะอะโวยวาย
"เป็นรัยมากหรือป่าวจิ๊บ .. "
ฉันหายงัวเงียเป็นปลิดทิ้ง ชักเป็นห่วงเจ้าจิ๊บขึ้นมาจริงๆ
"พี่มาช่วยผมหน่อยเหอะ .. ต้องประกันตัวน่ะ
ฝ่ายโน้นมันก็เอาเรื่อง .. นะพี่นะ .. " เสียงออดเป็นมอดกัดไหม้
ฉันรีบลุกขึ้นแต่งตัวขับรถออกจากบ้าน ..
เอ้า ..!!! พรุ่งนี้ค่อยโดนแม่ด่าทีเดียว .. ออกจากบ้านตอนเกือบตีสาม