.. ฉันหรือเธอที่เผลอใจ (2) ..

keekie

"เจอกันอีกจนได้นะคุณ .. "  เขายิ้มทักทาย ..
	ฉันรีบกลืนแซนวิชปูอัดลงท้องโดยเร็ว ยังไม่ทันเคี้ยวด้วยซ้ำ
	"คุณเป็นนักข่าวหรือ?"   เขาถามฉัน .. สายตามองกล้องถ่ายรูปที่คล้องคอฉันอยู่
	"ป่าวค่ะ .. "  ฉันตอบ .. รีบตาลีตาเหลือกดื่มพันช์ก่อนแซนวิชนั่นจะติดคอ ..
	"สวัสดีครับพี่ .. "  เสียงนักร้องวัยรุ่นร้องทักทายเขาพร้อมยกมือไหว้ ..
	เอ .. ท่าทางกว้างขวางใช่ย่อยนี่ .. 
	
	"แล้วคุณล่ะเป็นนักข่าวหรอ?"   ฉันถามกลับมั่ง ..
	เขามองฉัน .. สีหน้าประหลาดใจ .. 
	เอ .. ฉันพูดอะไรผิดไปหรือไง ? ..
	"ท่าทางผมเหมือนนักข่าวหรอ? "  เขาถามยิ้มๆ 
	"ก็เพราะไม่เหมือนนี่ล่ะ .. ฉันถึงถาม .."  
	อย่างนี้เขาเรียกตอบแบบกำปั้นทุบดินหรือป่าวหนอ ..?
	เขายิ้มไม่พูดอะไรต่อ .. แล้วก็ไม่ได้ขยับเขยื้อนกายไปไหน .. 
	เสียงพิธีกรบนเวทีกล่าวทักทายผู้เข้าร่วมงาน ..
	เป็นสัญญาณว่างานกำลังจะเริ่มซะที ..
	
	"โอกาสนี้ผมขอเชิญดาราหนุ่มเจ้าเสน่ห์ ที่วันนี้เขาได้ผันตัวเองมาเป็นคนเขียนหนังสือ ..
	เพื่อมาเผยเคล็ดลับการดูแลผิวพรรณด้วยครับ .. ขอเสียงปรบมือต้อนรับ คุณ ...... "  
	 เสียงพิธีกรบนเวทีประกาศ ..
	
	ฉันรู้สึกเหมือนถูกคว้าแขนกึ่งลากกึ่งจูงอย่างไม่ทันตั้งตัว ..
	ในมือฉันยังถือแซนวิชปูอัดอยู่เลย .. 
	กว่าจะรู้สึกตัวอีกที .. ก็ขึ้นไปยืนหราอยู่บนเวทีซะแล้ว .. แสงไฟส่องหน้า ..
	"สวัสดีครับ .. ขอบคุณที่ให้เกียรติ .. แล้วนี่เพื่อนผมครับ .. ชื่อคุณ ..... "  
	เขาใช้ศอกกระทุ้งฉัน .. พร้อมๆ กับที่พิธีกรยื่นไมค์มาจ่อที่ปากฉัน ..
	"คุณ .. บอกชื่อเขาไปสิ .. "  เสียงทุ้มนุ่มกระซิบข้างหูฉัน ..
	"เอ่อ .. เอ่อ .. กี้ค่ะ .. "   
	ฉันได้ยินเสียงตัวเองเหมือนสำลัก .. ตกกระไดพลอยโจนแท้ๆ .. 	
		
	แสงแฟลชวาบ .. กรรม!!!
	.. เจ้านายส่งฉันให้มาทำข่าวลงคอลัมภ์เล็กๆ ในวารสารของบริษัทฯ  ...
	.. แต่ตัวเองดันต้องกลายมาเป็นบุคคลในคอลัมภ์เสียเอง .. เวรแท้ๆ 
	แล้วนี่ฉันไม่ต้องเขียนถึงตัวเองหรือนี่ .. กรรมของเวรอีกที ..				

"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ  .."  
	เสียงเจ้าจิ๊บหัวเราะร่วน .. หลังจากฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับฉัน 
	
	"ขำมากเลยช่ายมะ .. จิ๊บ.."  ฉันชักมีน้ำโห ..
	
	"โห่พี่ .. ถ้าเป็นผมนะ .. สวมรอยเป็นกิ๊กเค้าไปแล้ว .. 
	หาโอกาสแบบนี้ได้บ่อยที่ไหนกัน .."  นั่น .. ยังมีหน้ามาแนะนำอีก ..

	"ใครจะนึกว่าเป็นคนดัง .. มิน่า .. หน้าคุ้นๆ แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก.." 
	ฉันสารภาพถึงความจำอันใช้ไม่ได้ของตัวเอง ..
	
	"ดูดิ๊ .. โดนเจ๊ด่าเลย .. ไม่ได้รูปถ่ายมาซักรูป .. 
	ไอ้เรื่องน่ะพอจะนั่งเทียนเขียนได้อยู่หรอก .."  ยิ่งนึกก็ยิ่งหงุดหงิด ..
	
	"ทำไมไม่ได้ถ่ายรูปล่ะพี่?"  เจ้าจิ๊บงง 

	"ก็พอลงมาจากเวที .. โดนสาวๆ แฟนๆ เค้าสิ .. ตามพี่ ..
	ถามกันใหญ่ว่าพี่เป็นใคร .. ขึ้นไปเสนอหน้าบนเวทีได้งัย ..
	พี่ทนไม่ไหวก็ต้องเผ่นออกจากงานแหละ .. "  
	
	"ฮ่าๆๆๆๆ  .. " เจ้าจิ๊บยังหัวเราะอีก ..
	"คราวหน้าถ้าพี่เจอเค้าอีกนะ .. ก็แก้แค้นซะให้เข็ดเลยสิพี่ .."  
	เจ้าตัวดีแนะนำ

	"แก้แค้นยังไง .."  ฉันสงสัย 

	"อ้าว .. ก็ตามขอเบอร์ซะให้เข็ดสิ .. ประชิดเกมส์รุกเลยพี่" 
	เฮ่อ!! ฉันกำลังคุยกะหนุ่มเพลย์บอยนี่นะ

	ไม่ได้เจอกันแล้วล่ะ .. อย่าเล้ย .. เจอทีไร .. มีเรื่องให้ขายหน้าทุกที .. 				

ห้างสรรพสินค้าชื่อดังย่านลาดพร้าวนี่ .. คนแยะจังแฮะ ..
	ฉันคีบเส้นเล็กเข้าปากพลางคิด ..  (อีกแล้ว .. ไม่รู้เป็นยังไง .. 
	กะเส้นเล็กนี่ถูกกั๊น .. ถูกกัน .. คนเส้นไม่ใหญ่ก็งี้แหละ)	

	ฉันนั่งกินก๋วยเตี๋ยวเรือแฟรนไชส์ชื่อดังในร้านติดแอร์ ..
	นั่งอยู่มุมเสา .. เหมือนตัวเองเป็นพวกสอดแนมไงไม่รู้ ..
	นั่งแอบดูหนุ่มสาวเขามาออกเดท .. จับมือกระหนุงกระหนิง ..
	
	ไม่ดูแล้ว!! .. ไม่ใช่เพราะอิจฉา .. จะรีบกินแล้วรีบไปดูหนังตะหาก ..
	อย่าเอะอะไป .. มาดูคนเดียว .. คนไร้คู่ก็งี้แหละ .. ต้องไปหาเอาข้างหน้า ..

	กินเสร็จก็คว้าชาร์จใบรายการอาหาร .. เพื่อไปจ่ายเงิน ..
	ฉันลุกขึ้น .. เดินพ้นเสาที่ตะกี้นั่งซุกแอบอยู่ .. 

	"อ้าว .. คุณ!! .. คุณ!! .. "  เสียงห้าวๆ ดังขึ้น .. เรียกฉันป่าวหว่า?

	ฉันหยุดเดิน .. หันมองตามเสียง ..

	เอ้อ .. ทำไมโลกมันไม่เบี้ยวเสียมั่งนะ .. 
	เจออีกแล้ว .. โชคดีหน่อยที่คราวนี้ฉันไม่ได้เคี้ยวอะไรในปาก ..

	 "อ้าวคุณ .. " ฉันร้องทักได้แค่นั้น .. 
	.. บอกตรงๆ ยังหงุดหงิดเรื่องคราวที่แล้วไม่หาย .. แสบนัก ..

	"คุณมากะใครอ่ะ .." เขาร้องถาม

	"แล้วมันธุระอะไรของคุณล่ะ.."  ฉันตอบแบบไม่ไยดี .. 

	"อ้าว .. ถามกันดีดี .. ถ้าโมโหหิวก็มานั่งกินก๋วยเตี๋ยวกะผมก่อนก็ได้ ..
	ผมเลี้ยงเอง .. "  แหม .. ดาราใหญ่ใจป้ำ ..

	"ขอบคุณ .. แต่ฉันอิ่มแล้ว .. "  ฉันตอบพลางโชว์ชาร์จรายการอาหารให้ดู 

	เขาลุกจากเก้าอี้ .. เดินมาคว้าแขนฉันหมับ ..
		
	"ถ้าคุณไม่รีบไปไหน .. นั่งกินเป็นเพื่อนผมก่อนน่า ..
	นั่งคนเดียวนี่ .. ผมชักหวั่นๆ .. ที่นี่เด็กๆ เยอะเหลือเกิน"  
	แหม .. คุณ .. บอกได้ตรงมาก .. 

	"นี่คุณ .. ฉันไม่ใช่ไม้กันหมานะ .."  
	ฉันตอบ .. ชักหงุดหงิดขึ้นมาซะแล้ว 

	"น่า .. กินอิ่มใหม่ๆ มีโมโห .. โบราณว่าอาหารไม่ย่อยนะคุณ.." 
	เขาลากฉันเดินมานั่งที่โต๊ะ ..

	"ไม่ต้องลากได้ไหม? .. ปล่อยได้แล้ว .."  ฉันบอก
	
	"ขืนปล่อยคุณก็เผ่นหนีผมสิ .." เขาตอบ .. พลางใช้มือเดียวที่เหลือ
	หยิบตะเกียบคีบก๋วยเตี๋ยวกินต่อหน้าตาเฉย .. แถมยกชามขึ้นซดซะอีก
	ส่วนอีกมือก็จับแขนฉันไว้ ..

	คนเริ่มมองเรา .. คนหน้าตาดีสองคน .. (5555)

	"คุณปล่อยเหอะ .. ฉันชักอายแล้วสิ .. แค่นั่งเฉยๆ คนก็มองแล้ว
	ฉันไม่ไปไหนหรอก .. มาดูหนังน่ะ .. "  ฉันกระซิบบอก ..
	
	เขาหันมามอง .. แล้วปล่อยมือ ..

	"ดีเหมือนกัน .. จะได้กินอร่อยๆ .. ให้ผมดูด้วยได้ไหม? ..
	วันนี้ผมว่าง .."  เขาบอกทั้งๆ ที่ก๋วยเตี๋ยวเต็มปาก ..

	"คุณจะไปดูหนังกะฉันเนี่ยนะ .. "  ฉันย้อนถามแปลกใจ

	"อื้ม .. "  ไม่ทันตอบ .. เขาวางตะเกียบ .. ดื่มน้ำ .. คว้าชาร์จรายการอาหาร 
	แล้วมาดึงชาร์จที่อยู่ในมือฉันไปเสียด้วย ..

	อีกมือก็ดึงแขนฉัน ..  "ไปกันเลย .. ผมอิ่มแล้ว .."  
	แล้วก็พรวดพราดลุกจากเก้าอี้ .. โดยไม่ลืมที่จะลากฉันไปด้วย ..

	เขาไม่ปล่อยแขนฉันตลอดทางที่เดิน ..
	ไม่รู้เพราะเขาหล่อ .. หรือฉันน่ารัก .. คนถึงได้มองเรากันนัก
	
	"คุณปล่อยเหอะ .. ฉันอายเขา.."  ฉันบอกเขาค่อยๆ 

	"ขืนปล่อยคุณก็หายแซ้บสิ .. เหมือนคืนนั้น .. "  เขาบอก

	"ถ้าคุณปล่อย .. ฉันจะไม่ไปไหน .. แต่ถ้าคุณไม่ปล่อย ..
	รับรอง .. ฉันมีวิธีเผ่นแน่ .. "  ฉันขู่ ปากดีไปงั้นแหละ .. 
	ยังไม่รู้จะทำประการใดเลย 

	เขาหันมามองหน้า .. ฉันพยายามทำหน้าจริงจังเข้าไว้ ..
	แล้วเขาก็ปล่อยมือ ..

	วันนั้น .. ฉันรู้สึกสนุกนัก .. ได้ดูหนังกะคนแปลกหน้า ..
	ได้เพื่อนซื้อของอีกคน .. เพิ่งรู้ .. เขาชอบอ่านหนังสือเหมือนกัน ..
	
	วันนั้นเราแยกกัน .. โดยเขาทิ้งเบอร์เขาให้ฉันไว้ ..
	แล้วบอกว่า .. "เผื่อคราวหน้า .. ผมจะได้เลี้ยงก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นคุณอีก .."
	เขาไม่ได้ขอเบอร์ของฉัน .. นั่นทำให้ฉันรู้สึกดี .. 

	 อื้ม .. คนหล่อๆ .. นิสัยดีๆ .. ก็มีเหมือนกันนะ ..
	คนดังที่ไม่อวดตัว .. 
	
	ฮั่นแน่!!! .. อ่านมาถึงตรงนี้ .. คงนึกล่ะสิ .. ว่าเรื่องมันจะลงเอยด้วยดี ..
	หวานแหววแต๋วจ๋าอะไรเทือกนั้น ..

	ยัง .. ยังไม่จบ .. เรื่องราวของคนหน้าตาดีสองคน ..
	มันไม่สั้นนักหรอกคุณ .. ขอตัวไปทำงานก่อน ..
	แล้วจะกลับมาเล่าให้ฟัง ..