หน้าส่วนตัว
ฉันมาจากบ้านนอก เมื่อ 2 วันก่อน เพื่อเข้ามาสัมมนา ....พัฒนาตัวเองในเมืองฟ้า เมืองอมร
เริ่มต้น... จากการขับรถเข้ามา... พับผ่าสิ ... รถติดบนทางด่วน ... เป็นเหตุให้ ฉันกลับรถไปอีกเลน .... ผลก็คือ ...หลง ทาง เสียเวลาไปเกือบ 2 ชั่วโมง
ด้วยเหตุที่ว่า....ฉันมาจากบ้านนอก ..... ขับรถมีมารยาทเกินไป ........
พ้นจากการจราจรอันติดขัดมาได้ ฉันก็ขับรถตรงดิ่งไปที่สัมมนา ....ขับลงไปชั้นใต้ดินเพื่อหาที่จอดรถ......โชคดีมีที่ว่าง.... ฉันตีไฟเลี้ยวเข้า....มีเก๋งราคาแพงปาดหน้า เลี้ยวเข้าไปจอด .....ไอ้ เ.....ห.............(ฉันสบถ)
ขับรถต่อด้วยความหัวเสีย.... ผ่านไปอีกหลายชั้น ... โชคดีมีที่จอด ...ไม่มีใครปาดหน้าอีก.... จอดรถแล้วขึ้นลิฟท์ไปที่ชั้น 6 เพื่อสัมมนา ผ่าเถอะ ช้าไป เกือบ 3 ชั่วโมง
หลังจากสัมมนา .... ฉันให้เพื่อนขับรถกลับ ... ตกลงกันว่าถ้ามีปัญหา..จ้างแท๊กซี่นำทาง... ค่าแท๊กซี่ กับค่าโทรศัพท์สอบถาม จส.100 แพงพอ ๆ กัน......(ฮา)
ฉันไม่กลับไปด้วย .... มีธุระต้องทำต่อ....ชั่งใจระหว่างให้เพื่อนไปส่ง...กับนั่งรถเมล์ ....ฉันตัดสินใจนั่งรถเมล์.....
ฉันได้ข้อคิดอีกอย่าง ..... จะนั่งรถเมล์ในกรุงเทพ ฯ ต้องฝึกวิ่ง 100 เมตร
พร้อม ๆ กับ ฝึกเล่นเก้าอี้ดนตรี
โชคดี ... ฉันได้ที่นั่ง ... แต่เหลือบไปเห็นสาวสวยนางหนึ่ง ...ตาข้างซ้ายปิดด้วยสำลี ...คงเจ็บตา...แต่ไม่มีของรุงรัง ยืนโหนรถเมล์ ...อือ ...ฉันยังต้องไปอีกไกล ....เค้าไม่เป็นไรหรอก ...(เห็นแก่ตัว)
ถึงที่หมาย....ฉันก้าวลงรถเมล์ หน้าเกือบคะมำ ... คงไม่มีใครเค้าถีบหรอก
เราช้าเอง .... ก็เป้หนักออกอย่างนั้น(แก้ตัว)
ฉันต้องนั่งมอเตอร์ไซด์เข้าไปในซอย .... เอาวะเสี่ยงชีวิตกันหน่อย...ปาดซ้าย แซงขวา หัวใจอยู่ที่ตาตุ่ม ...เออถึงเร็วดี...ถ้านั่งรถเมล์ 1 กิโลเมตร ต่อ 1 ชั่วโมง ยอมแลกด้วยชีวิต .....เอาก็เอา ....
เอาข้าวของไปเก็บ มีนัดกับเพื่อนต่อ (สาวสวย หนุ่มหล่อ) ไม่นั่งแล้วมอเตอร์ไซด์ แค่ กิโลเดียวเอง .... ที่บ้านนอก เดินที่ 7 - 8 กิโล ไม่เห็นเป็นไร....เดิน.....
ถึงจุดนัดพบเป็นห้างใหญ่ เหงื่อซ่ก ทั้งร้อน ทั้งเหนียวตัว เข้าไปตากแอร์ หาน้ำกินสักแก้ว....ในร้าน....ฟาสต์ฟู๊ด ....อือ...ลบคราบ....บ้านนอก
กาแฟ แก้วนึง 60 บาท ที่บ้านกาแฟสด คั่วใหม่ แถมแก้วใหญ่กว่า
ราคาไม่เกิน 40 บาท .... เกินไป ....กรุงเทพ ฯ
เจอเพื่อน คุย กินข้าว ....อือ.... กรุงเทพ ฯ มีดีตรงนี้ .. ตรงที่ ...มีเพื่อนอยู่บ้าง...
คุยกันไม่ดึกเท่าไร .... แยกย้ายกันกลับ ... ใช้บริการมอเตอร์ไซด์อีกครั้ง... ไม่กล้าเดินกลับแล้ว ...กลัว... บ้านลึกในซอยเปลี่ยว....และที่นี่....กรุงเทพ ฯ
กลับถึงที่พักอย่างปลอดภัย....หลับไม่สบาย ทั้งร้อน ทั้งเหนียวตัว .....ในวันที่เมฆกล่ำฝนอย่างนี้ .... ที่บ้านนอก อากาศเย็นสบาย หลับได้สนิท... ไม่อยากตื่น .... แต่ที่นี่...ยังไม่ตีสี่ ชีวิตเริ่มต้น เร่งรีบ ..ยิ่งวันที่ฝนจะตกอย่างนี้...
ทุกคนรีบมากเป็นพิเศษ....
ฉันอาสาเดินไปซื้อกับข้าว....ด้วยอยากออกกำลังกาย... เป็นการออกกำลังกายที่เหนื่อยทั้งกาย ... ทั้งใจทีเดียว ...เดินหลบรถ หลบคน ...มากกว่านั้นหลบน้ำที่แฉะตลอดทาง.....
ที่ปากซอยมีตลาด....คิดถึงบ้าน อยากกินข้าวเหนียวหมูปิ้ง....ด้วยคุ้นเคย...อือ ...ตัดใจไม่ซื้อ ... เตาปิ้งหมูอยู่ติดกับถังขยะใบใหญ่ มีแมลงวันไต่ตอม
กลิ่นขยะ กลิ่นหมูปิ้ง แยกไม่ออก พื้นข้าง ๆ แฉะ ๆ ด้วยน้ำ มีเก้าอี้ตัวเล็ก ๆ วางกะละมังหมูหมัก .... มีหมาไร้ขนนอนหมอบสูดกลิ่นหมูปิ้งอยู่ข้าง ๆ .... อื้อ ... ทำใจไม่ได้ ....ไม่กิน....
เลยซื้อของสด มาทำกินที่บ้าน อย่างน้อยคงจะปลอดภัยมากกว่า
กลับถึงบ้าน....ทุกคนบอกว่าไม่รอกิน....กาแฟคนละแก้ว..ขนมปัง...กินไปวิ่งไป....พิลึก....คนกรุงเทพ ฯ
สาย ๆ ทำกับข้าวกินคนเดียว...เหงา....จะออกไปเที่ยว....ชั่งใจอีกครั้ง
ร้อนอย่างนี้ นั่งดูทีวีที่บ้านดีกว่า...........
รอจนเย็น ....จะกลับบ้านนอก .... ยังไม่มีใครกลับมา ...เก็บกระเป๋า ...อาบน้ำ แต่งตัว.....นั่งรถมอเตอร์ไซด์(อีกครั้ง) ออกมาจากบ้าน ......
มากรุงเทพ ฯ ทั้งที ไม่มีใครมาส่ง.....เฮ้อ....กรุงเทพ ฯ
จากปากซอยต้องต่อรถตู้มาหมอชิต .....ที่บ้านนอก รถตู้ 1 คัน นั่ง 12 คน อย่างมาก แต่ที่นี่ รถตู้ 1 คัน นั่ง 20 คน พอดี (รวมคนขับ) .... ใกล้ชิด...
อบอุ่น .........
นั่งรถไม่ทันไร ฝนตก โอยชั่วโมงเร่งรีบของคนกรุงเทพ ฯ ......ตาย
ตั๋วยังไม่จอง ....เฮ้ย ...ไม่อยากอยู่กรุงเทพ ฯ ต่อ...กรรม
ถึงหมอชิต รีบกระเสือกกระสนไปซื้อตั๋ว ...ยิ้มแก้มแทบปริ...ไม่ใช่หน้าเทศกาล ....ซื้อ 1 ที่นั่ง แถม 1 ที่นั่งฟรี นั่งสบาย .....โอ บ้านนอกของฉัน
ถึงบ้านตอนเช้า รีบตะลีตะลาน แต่งตัวไปทำงาน ....เหนื่อยแทบคลาน
แต่ก็มีชีวิตรอดจนถึงบัดนี้ ......สวัสดีบ้านนอก
ร้อยฝัน 30 มิ.ย. 2548 18:14 น. - ID 5444 
2187
13
0
1 กรกฎาคม 2548 21:48 น. - comment id 76889
คุณอัล ฯ
จริง ๆ แล้วก็ไม่ถึงเกลียดหรอก ประชดตามใจเท่านั้น น่ะ มุมมองที่แตกต่างจากที่บ้าน ในแต่ละย่อหน้า ย่อหน้าแรกคือการขับรถ คนต่างจังหวัดขับรถใจเย็น แล้วก็กลัวชนมาก แต่ที่กรุงเทพ ฯ ต้องเสี่ยงค่ะ
ขอบใจจ้ากานต์ อิอิ พี่ก็เหมือนกัน น้องช้าง
ใช่เมา นอนจนไปเรียนไม่ทัน อิ อิ
จะไปแน่ตูน เราสัญญากะตัวเองไว้เรียนจบเมื่อไหร่ เราจะไปล่องทะเลตรัง อีกครั้ง
อือ TLT กรุงเทพ ฯ ก็สะดวกสบาย ที่เขียนแบบนี้ ใจจริงคือ ต้องการสื่อให้เห็นความแตกต่างของการเป็นอยู่ของคนบ้านนอก
คุณละอองทราย แม้จะอยู่บ้านนอกแต่ก็ไม่ได้ชอบทุกอย่างนะ บางอย่างก็ยังไม่พร้อม เราเรียกเน็ตที่บ้านว่าเน็ตบ้านนอก เพราะใช้ระบบคลื่นวิทยุ
1 กรกฎาคม 2548 10:08 น. - comment id 76902
กานต์ไม่เกลียดพี่อ้อยนะคะ
1 กรกฎาคม 2548 11:06 น. - comment id 76903
ยินดี ต้อนรับสู่ บ้านนอกเรียบง่าย สงบเงียบ วันไหนฝนตก นอนหลับสบาย
1 กรกฎาคม 2548 15:38 น. - comment id 76907
กรุงเทพฯ ไม่เหมือนบ้านนอกหรอกค่ะ เราอยู่บ้านนอกดีแล้ว อาการดี ฉะนั้นมาเที่ยวบ้านนอก อย่างบ้านเราไหม จะพาเที่ยวชมทะเลเอง อิอิ คิดถึงนะจ๊ะ
1 กรกฎาคม 2548 16:26 น. - comment id 76908
ก็ไม่ถึงกลับเกลียดนะคะ..แต่ว่าก็ไม่ชอบเท่าไหร่...พอเข้ามหาลัยเลยเลือกมาอยู่ต่างจังหวัดค่ะ...มีความสุขมากๆ เป็นชีวิตที่แตกต่างหันอย่างสิ้นเชิงค่ะ
1 กรกฎาคม 2548 18:51 น. - comment id 76910
ชินซะแระกับการอยู่กรุงเทพเพราะเราอยู่มาตั้งแต่เกิด แต่กรุงเทพไม่ได้มีแต่สิ่งที่ไม่ดีหมดหรอกนะ (แต่มันก้อน้อยอ่ะ) งิงิ
30 มิถุนายน 2548 22:37 น. - comment id 76965
..........เกลียด.......กรุงเทพ ฯ แต่รักเขานะตัวเอง
30 มิถุนายน 2548 23:20 น. - comment id 76966
ใช่ รักไอซ์จัง อิอิ ประชดเล่น ๆ นะกรุงเทพฯ
30 มิถุนายน 2548 23:35 น. - comment id 76967
นึกภาพออกเห็นภาพตาม ขับรถในกรุงเทพฯต้องเตรียมกิจกรรม ที่ทำให้ลืมโลกคือ 1. พูดโทรฯมือถือไปเรื่อยจนลืมรถติด 2.อ่านหนังสือที่ติดมือมาได้สักเล่มสองเล่ม 3.ร้องเพลงอย่างเอาเป็นเอาตายกับเทปหรือซีดีในรถ 4.ทำการฝีมือจนกว่าจะถึงที่ 5......ตามที่ท่านชอบค่ะ ส่วนทุกอย่างที่เล่ามาประสบจนชินชาทุกวัน ค่ะ... ตอนนี้อพยพมาในซอยเหมือนต่างจังหวัด ออกจากซอยเหมือนอยู่สุขุมวิทเพราะรถติด เกือบทั้งวัน...กำลังฝึกเดินไกลค่ะ ยินดีที่รอดชีวิตกลับบ้านนอกได้นะคะ ทิกิ
1 กรกฎาคม 2548 00:26 น. - comment id 76968
ขอบคุณ คุณ tiki คราวหน้าจะลองทำดูค่ะ
1 กรกฎาคม 2548 08:41 น. - comment id 76970
อัลมิตราใช้เวลาเดินทางไปทำงาน 5 นาที ถ้าใช้รถยนต์ เร็วกว่านั้น 3 นาทีคือมอไซด์ แต่ถ้าวันไหนอารมณ์ดี ก็เดินเตร่ๆ ไปเรื่อย ใช้เวลาก็ประมาณ 15 - 20 นาที ได้ขนมติดมือมาทานด้วย กรุงเทพฯ เป็นสถานที่ ที่อัลมิตราอยู่มาตั้งแต่เกิด และถึงตอนนี้ อัลมิตราจะไม่ค่อยชอบบางจุดของกรุงเทพฯสักเท่าไหร่ แต่ก็คงเลี่ยงไม่ได้ที่จะใช้ชีวิตกลมกลืนตามวิธีชาวกรุง ฝันที่อัลมิตราวาดไว้ ภาพนั้นยังคงอยู่ อัลมิตราเพียงรอเวลาเท่านั้น ทุกวันนี้ก็ก้มหน้าก้มตาทำงานไป เพื่อที่ว่าฝันนั้นจะเป็นจริงในสักวัน .. ชีวิตที่ดำเนินไปอย่างเรียบง่าย ตามชนบท ไม่แน่นะ ..
2 กรกฎาคม 2548 07:00 น. - comment id 85517
พี่อ้อยจ๋า ... เกลียดกรุงเทพไม่เป็นไรค่ะ แต่รักคนอยู่กรุงเทพฯ ก็พอแล้วค่ะ
2 กรกฎาคม 2548 23:02 น. - comment id 85524
จ้าน้องเอม รักทุกวัน รักทุกคน อิ อิ
2 กรกฎาคม 2548 23:27 น. - comment id 85526
อ้าว... แล้วพี่ทำไงดีหล่ะ... เป็นคนกรุงเทพ..ครึ่งชีวิต.. เป็นคนต่างจังหวัดอีกครึ่งชีวิต.. ว่า..แต่..เกลียดอะไร..ก็เกลียดถอะ.. อย่าเกลียดพี่ก็แล้วกัน แล้วเข้าใจรึยังหล่ะ.. ว่าพี่ภูฯ....รู้สึกอย่างไร.. เวลาเดินทางไปทำงานน่ะ..
3 กรกฎาคม 2548 00:11 น. - comment id 85529
ค่ะพี่ภู ประชดซะหลายคนตกใจเลย อิอิ
3 กรกฎาคม 2548 00:42 น. - comment id 85532
ชั๊นเกลียด เกลียดเว ก้า เอนจิ้น
3 กรกฎาคม 2548 13:10 น. - comment id 85536
..เรน อยากไป..กรุงเทพ..
3 กรกฎาคม 2548 18:13 น. - comment id 85539
ที่บ้าน ไม่ใช้ เวก้า เอ็นจิ้น เลยเกลียดไม่ลง ค่ะ เพลงกลางป่า เจ้าเรนตัวน้อย พี่อยากไปเชียงใหม่อ่ะ ไปได้ป่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ