>> 4 วันที่ฉันรักเธอ << ( วันที่ 2 )

วุ้นเส้นต้มยำ

>> วันพุธที่ 25 พ.ค. 48
วันนี้รู้สึกอยากมาโรงเรียนเป็นพิเศษไม่รู้ทำไม
รู้เมื่อวานยังเห็นน้องต้าร์ไม่ชัดเลยอยากเจอเร็วๆจัง.
เกือบทั้งวันยังไม่ได้เจอน้องต้าร์เลย
ก่อนขึ้นห้องเรียนในคาบสุดท้ายของวัน
ตามปกติของผู้หญิงกว่าจะขึ้นเรียนได้ทั้งเข้าห้องน้ำกินน้ำและเสริมสวย
ขณะที่รอยูจอยสาเพื่อนในกลุ่มทำภารกิจส่วนตัวกันอยู่
บรรยากาศตอนนั้นรู้สึกว่านอกจากเรา 4 คนแล้วเค้าจะขึ้นเรียนกันหมดแล้วนะ
แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นน้องต้าร์ที่คอยสอดส่ายหาอยู่ทั้งวันกำลังเดินเข้าห้องน้ำ
เฮ้ย ! น้องคนนั้นไงที่เราบอกว่าน่ารักน่ะ ฉันร้องบอกเพื่อนๆทั้งสามคนทันที
ไหน เพื่อนเกลอทั้งสามประสานเสียงกันทันทีเช่นกัน
เข้าห้องน้ำไปแล้วอ่ะ ว่าแล้วก็สาวเท้าโฉบผ่านหน้าห้องน้ำสักแวบก่อนขึ้นเรียน
แต่สามสาวเพื่อนรักกลับพร้อมใจกันเข้าไปล้างมือในห้องน้ำอย่างกระทันหัน
เฮ้ย ! จะบ้าเหรอ เดี๋ยวเค้าได้รู้ตัวกันพอดี ฉันโวยตายๆถ้าน้องเค้ารู้ขึ้นมาจะทำไงเนี่ย
ไม่คิดเปล่าฉันสาวเท้าไปยืนรอเพื่อนทั้งสามที่บันไดขึ้นอาคารทันที
สักพักเพื่อนทั้งสามก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งมาหา
เป็นไง ฉันเอ่ยปากถามทันทีที่เพื่อนทั้งสามคนมาถึงตัว
ไม่เห็นจะน่ารักเลย จอบกะสาประสานเสียงกัน
หน้าเหมือนชาวนาเลยเดี๋ยวนี้แกรสนิยมแย่ลงน่ะวุ้น ยูบ่น
น่ารักจะตาย ฉันก็ได้แต่ครวญพลางเดินขึ้นบันได
เฮ้ย ! น้องเค้าเดินตามมาแล้ว .ยูโวยวาย
จิง ฉันตกใจสุดขีดเวรแล้ว
จิง ยูยืนยันแต่ฉันไม่ฟังแล้ววิ่งกระเจิงขึ้นบันไดไปเลย.
เพื่อนทั้งสามวิ่งตามพลางตะโกนกันโหวกเหวก
วุ้นจะรีบไปไหน ทำไมต้องวิ่งด้วยละ เอาเข้าไป
วุ้นรอด้วย แน่ะยังมีเสียงหัวเราะคิกคักอีก
ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้เพื่อนตัวแสบว้ายป่านนี้น้องเค้าคงรู้หมดแล้ว
...ฉันค่อยๆผ่อนความเร็วเมื่อใกล้ถึงห้องเรียน
ได้ยินเสียงยายยูมันตะโกนบอกน้องเค้าซะดังเลย 
น้อง เพื่อนพี่คนนั้นชอบอ่ะ ไม่บอกเปล่ายังชี้มือผ่านซี่บันไดตรงมาที่ฉันด้วย
แต่ด้วยความเมตตาของขั้นบันไดฉันมั่นใจว่าน้องเค้าไม่เห็นฉันแน่นอน
ฉันวิ่งไปถึงหน้าห้องเรียนก่อนตรงไปนั่งข้างชุโชคดีที่อาจารย์ยังไม่เข้าสอน 
อะไรกัน ยายชุมันสงสัยเต็มที่แต่ยังไม่ทันได้ตอบ
น้องมานี่ดิ มันนั่งอยู่หน้าห้องนี่เอง เสียงยายยูดังขึ้น
มันยืนกวักมือเรียกน้องเค้าไหวๆอยู่หน้าประตูจอยกะสาเผ่นเข้ามาในห้อง
หัวเราะกันคิกคักเชียวไอ้เพื่อนบ้า...ได้แต่ด่าอยู่ในใจตอนนี้ฉันซ่อนหน้าอยู่หลังกระเป๋าแล้ว
สักพักยายยูก็เข้ามานั่งยายชุหันไปสอบถามอย่างสงสัยเต็มที่
อะไรกัน เสียงที่ดังขึ้นมียายอีฟเพื่อนอีกคนเป็นแนวร่วมด้วย
ก็น้องชาวนาที่ไอ้วุ้นมันชอบไง  เท่านั้นทั้งอีฟและชุก็หายสงสัย
ฮึ้ย  วุ้นน้องเค้าเรียนอยู่ห้องข้างๆนี้เอง ยายยูจอมแสบหันมาบอกฉัน
เหรอ ความตกใจอีกระลอกทำให้ฉันลืมคำด่าพวกเพื่อนๆไปเลย
แต่เวลาน้องเค้ายิ้มก็น่ารักดีเนอะ สาเสริมอย่างไม่ให้การสนทนาขาดตอน
อือ ทั้งยูและจอยครางเบาๆเป็นเชิงเห็นด้วย
น้องเค้ายิ้มด้วยเหรอ ฉันซักต่อ อือ สาตอบ
การสนทนาจบลงแค่นั้นเพราะอาจารย์เดินเข้ามาในห้อง
หลังเสียงออดหมดคาบดังขึ้น
ฉันก็พยายามถ่วงเวลาเจ้าเพื่อนๆตัวแสบทั้งหลายไว้เพราะไม่อยากออกไปเจอหน้าน้องต้าร์
ดูเหมือนเพื่อนๆก็ไม่ได้นึกถึงเรื่องนี้อีกจนกระทั่ง
หน้าหอประชุมที่แออัดไปด้วยนักเรียนมากมายที่มายืนออกันรอเข้าหอประชุม
ว่าแต่ไม่รู้อีฟมันหายไปไหนหาไม่เจอตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว
ฮึ้ย ! วุ้นดูดิ ยายชุกระซิบพลางพยักเพยิดหน้าไปทางน้ำตกหน้าหอประชุม
ดูอะไร ฉันถามเพราะไม่เห็นอะไรนอกจากนักเรียนที่ยืนจับกลุ่มคุยกัน
ต้าร์ ชุบอกง่ายๆสั้นฉันหันกลับไปสำรวจทันทีแต่ไม่ยักกะเห็น
ไหน ฉันเขย่าแขนชุอย่างเซ้าซี้
โธ่เอ๊ย ไปเอาแว่นมาใส่ไป๊ อยู่นั่นไง ใช่นั่นไงเห็นแล้ว
ต้าร์กำลังยืนคุยกับเพื่อนอยู่ไม่ไกลนักโอ๊ยคนอะไรน่ารักชะมัดเลย
ไหน ...ยายยูเจ้าเก่ากะยายจอยยายสาและเพื่อนร่วมห้องอีกนับสิบถามกันอย่างสงสัย
ไหน น้องคนไหนที่วุ้นชอบ เพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งถาม
นั่นไง ยายยูหาต้าร์เจอแล้วก็ชี้บอกเพื่อนคนอื่นๆ
อ้าวแล้วกันข่าวมันเร็วจิงๆเพื่อนพวกนี้ก็ช่างอยากรู้อยากเห็นเสียจริง
ยังไม่ทันได้คิดอะไรต่อยายชุก็ก้าวขาชับชับตรงเข้าไปหาน้องต้าร์แล้ว
ว้ายยายนี่ก็อีกคนทำอะไรไม่บอกไม่กล่าวกันเลยให้ตายซิ
ยายชุไปถึงตัวก็กอดคอต้าร์พลางชี้มือมาทางกลุ่มเพื่อนๆที่ยืนกันอยู่
เหล่าเพื่อนๆทั้งหลายก็หันรีหันขวางหาฉันกันให้ขวัก
เชอะหาไม่เจอหรอกย่ะฉันไวกว่าหลบออกมาจากตรงนั้นตั้งนานแล้ว
ยายชุงี้เหวอไปเลยฉันเห็นแค่นั้นก็รีบเดินเข้าหอประชุมไป
เจอเพื่อนๆอีกทีก็ที่แถวนั่นแหละแต่ละคนก็บ่นกันเซ็งแซ่ไปหมด
ไม่เห็นจะน่ารักเลยวุ้น  อ้าว เลิกชอบพี่แตนแล้วเหรอ เดี๋ยวนี้รักเด็กน้า 
ฉันไม่ตอบเลยสักคนได้แต่ยิ้มขาก้าวตรงไปยังยายชุทันที
ชุ ทำอะไรลงไปห๊า ฉันโวยวายทันทีที่เห็นยายชุเพื่อนตัวแสบเคยชอบมันได้ไงวะเนี่ย
แกแหละหนีทำไม ชุโวยกลับโธ่ หน้าแตกละซิ
แล้วใครจะอยู่ให้โง่ล่ะ เขินนะเว้ย เออเขินเป็นเหมือนกันนะให้รู้ซะบ้าง
แล้วเมื่อไหร่น้องเค้าจะรู้จักแกล่ะ สาบ่น
ก็ไม่ได้อยากให้รู้จักนี่ ก็จิงอ่ะคนมันอายนี่หว่า
แล้วต้าร์ว่าไงบ้าง ฉันหันไปถามชุเมื่ออาจารย์สั่งให้นักเรียนทุกคนนั่งลง
ก็ถามว่าคนไหนอ่ะ ชุบอกพลางเอื้อมมือมากอดเอวฉันที่นั่งอยู่ข้างหน้า
มันซบหน้ากับหลังฉันคือจะหลับทันทีที่อาจารย์พูดฉันได้แต่ส่ายหน้า
นี่ถ้าเป็นแต่ก่อนฉันคงดีใจจะแย่แล้ว

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^