ซามูไรที่รัก

สายลมแห่งความอบอุ่น

โฮ้ยยยยยยย  เดินมาตั้งไกลแล้วยังไม่เห็นคนสักคนเลย   ยูเอะบ่น
ตอนนี้ยูเอะและอากิระเดินทางด้วยกันมาเกือบ  1  เดือนแล้ว   และตอนนี้ทั้งคู่กำลังหลงทางมา   3   วันแล้ว.เสบียงที่เตรียมมาก็หมดลงแล้ว.ถ้าวันนี้ทั้งคู่ไม่สามารถหาอาหารได้คงอดตายอย่างแน่นอน
เฮ้   นกน้อยช่วยมาทางนี้หน่อย  อากิระแหงนหน้าตะโกนเต็มเสียง
ยูเอะมองตามสายตาของเขาไปก็พบนกเล็กๆ   ฝูงหนึ่งบนท้องฟ้า
หญิงสาวถอนใจพลางส่ายหน้า..เพื่อนเธอคงหิวและเหนื่อยจนบ้าไปแล้วแน่ๆ.
แต่น่าประหลาดที่นกฝูงนั้นพากันบินลงมาตามคำร้องขอของอากิระจริงๆ  O_0
อากิระยื่นมือออกไปให้นกตัวหนึ่งที่ท่าทางจะเป็นจ่าฝูงเกาะ
ข้าอยากถามพวกเจ้าหน่อย   แถวนี้มีบ้านคนมั๊ยแล้วอีกไกลรึเปล่า   อากิระถามเบาๆ  อย่างอ่อนโยน
ตรงไปทางทิศเหนืออีกไม่ถึงครึ่งกิโลก็จะพบบ้านยายแก่ๆ  คนหนึ่ง   นกตัวนั้นบอกซึ่งเป็นภาษาที่มีแต่เขากับคนอีกคนหนึ่งที่ฟังออก
ขอบใจนะ   เอ่อเจ้ารู้จักเซนริวมั๊ย   อากิระถามอย่างแผ่วเบายิ่งกว่าตอนแรก  เจ้านกตัวนั้นทำท่าทางรังเกียจจนแทบจะบินหนี
เจ้าคนโฉดเซนริวน่ะเหรอ   ไม่ว่าใครก็ต้องรู้จักทั้งนั้น  แต่พวกข้าไม่เคยเห็นหน้าหรอก   และไม่คิดจะเข้าใกล้ที่นั่นด้วย     เจ้านกพูดจบแล้วบินหนีไปทันที  ทิ้งให้อากิระยืนเหม่อ  นัยตาสีดำเข้มของเขาดูหม่นหมองลง
อากิระ    เสียงหนึ่งดังออกมาจากดาบคู่ใจของเขา
ไม่ต้องห่วงหรอก..มุราซามะข้าเชื่อในตัวเซนริว    อากิระยืดตัวขึ้นแล้วแหงนหน้าพูดอย่างมั่นใจ
นี่นายทำอะไรน่ะ    แล้วนายคุยกับใคร   ยูเอะถามอย่างสงสัย
ฮะ  ฮะ  ฮะ   ผมก็คุยกับนกกาไปทั่วล่ะครับ   อากิระเปลี่ยนท่าทีเป็นชายหนุ่มผู้ร่าเริงคนเดิมในแทบจะทันที
เฮ้อชั้นว่าให้นายจับนกพวกนั้นมาปิ้งกินซัก  10   ตัว   น่าเสียดายบินหนีไปหมด   นายเรียกมาใหม่ได้มั๊ย   ยูเอะบ่นอย่างไม่จริงจัง  เธอคิดว่าเมื่อครู่เป็นเรื่องบังเอิญมากกว่า  ใครจะคุยกับนกรู้เรื่อง
ฮะ  ฮะ  ผมคงทำไม่ลงหรอกครับ.นกพวกนี้ก็รักชีวิตเหมือนคนเรานี่ล่ะ    แม้แต่มดตัวเล็กๆ  ก็เป็นหนึ่งชีวิต.เราใช้สิทธิ์อะไรมาทำลายชีวิตมัน.   อากิระพูดด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความสะเทือนใจจนยูเอะอึ้ง
ผู้ชายคนนี้ช่างอ่อนโยนเหลือเกิน.ในโลกนี้จะมีใครหรืออะไรเกลียดเขาลงมั๊ยนะคนที่เกลียดเขาคงเป็นคนที่เลวมากคนหนึ่ง..ก็เค้าออกจะดีขนาดนี้.
อากิระยืนถอนใจในท่าที่หันหลังให้ยูเอะ   น้ำใสๆ  ในดวงตาเอ่อคลอแทบจะล้นทะลักออกมาเมื่อนึกถึงอดีตที่ผิดพลาด..รวมทั้งนึกเลยไปถึงบุคคลอันเป็นที่รักทั้ง  2   และสุดท้ายนึกเลยไปถึงผู้หญิงที่เขาทั้งรักทั้งแค้นคนนั้น..
ยูเอะไม่รู้หรอกว่าเขาสามารถอ่านใจคนได้เธอคิดว่าคนอย่างเขาไม่มีใครเกลียดเหรอ..ทำไมจะไม่มีล่ะ.มีออกจะเยอะแยะไป..อาจจะรวมทั้งเธอด้วย.
แต่คงโทษเธอไม่ได้ที่คิดอย่างนั้น   ทุกสิ่งบนโลกล้วนไม่แน่นอน.คนที่เอ่ยคำพร่ำสอนให้เขาเห็นความสำคัญของทุกชีวิตบนโลกนั้นขณะนี้เขาเป็นผู้ทำลายชีวิตผู้บริสุทธิ์นับไม่ถ้วน..แทบไม่น่าเชื่อว่าเจ้าจะเปลี่ยนไปขนาดนี้เซนริว..
ในชีวิตของเขาตอนนี้ที่ขาดคือคนที่รักเขาและเข้าใจเขา.จะมีก็เพียงมุราซามะที่เป็นดาบเท่านั้นที่รักเขาอย่างแท้จริงเขาอยากจะคิดว่ายูเอะก็จะเป็นอีกคนหนึ่ง.แต่ถ้าเธอรู้ความจริงบางอย่างเธอคงจะเกลียดเขามากกว่า
แม้แต่คนที่เขารักที่สุดยังเกลียดเขา..ส่วนที่รักเขาในอดีตเขากลับทำให้คนผู้นั้นเสียใจ..เขาเป็นคนที่เลวที่สุดในแผ่นดินก็ว่าได้.
แม้ว่าอากิระจะได้ข่าวคราวที่แสดงถึงความโหดเหี้ยมไร้เมตตาของเซนริว   1   ในบุคคลที่เขารักที่สุดมาอย่างมากมายใน  5   ปีที่ผ่านมานี้    แต่เขาก็ยังไม่อาจทำใจเชื่อได้โดยสนิทใจ..ยิ่งมุราซามะดาบของเขายิ่งไม่เชื่อ
อากิระ.นายเป็นอะไร..    เสียงยูเอะถามขึ้นอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นท่าทีของเขา
ในอดีต.ผมมีคนที่ผมรักอยู่  3  คน  กับ  2   สิ่งคนหนึ่งเป็นน้องชาย..คนหนึ่งเป็นดังพี่   ดังเพื่อน   ดังพ่อ   ดังอาจารย์คนสุดท้ายเป็นผู้หญิงที่ผมเคยรัก.ไม่สิ..อาจจะยังรักอยู่ส่วนของ  2 สิ่งเป็นดาบ  2  เล่มคือมุราซามะเล่มนี้..กับมุรามาสะของน้องชาย.แต่สุดท้ายผมทรยศคนทั้ง  3   และดาบทั้ง  2   ผมมันเลวมากใช่มั๊ย.   อากิระพูดออกมาอย่างเลื่อนลอยคล้ายไม่ได้ตั้งใจ
ข้าไม่เคยคิดว่าเจ้าทรยศข้าหรือใคร     เสียงดาบมุราซามะกล่าวขึ้น
ไม่ต้องพูดแล้ว   อากิระตั้งใจจะกล่าวมุราซามะแต่ยูเอะคิดว่าเขาพูดกับเธอ
ถึงนายจะไม่อยากให้ชั้นพูดนะ   แต่ชั้นก็อยากบอกนายว่า   ชั้นเชื่อใจนายเสมอ    ชั้นคิดว่าที่นายทำไปนั้น  นายมีเหตุผลของนาย    ยูเอะพูดรวดเดียวแล้วเงียบไป
ทั่วทั้งบริเวณตกอยู่ในความเงียบ.จะมีก็เพียงเสียงสายลมที่พัดผ่านและใบไม้ที่พลิ้วไหวเท่านั้น.
มีคนบอกว่าวันใดที่เราเศร้าให้เรายืนอยู่ในที่โล่งๆ..สายลมจะพัดเอาความเศร้าความเหงาไปจากเราเองวันใดที่คิดว่าไม่เหลือใคร..สายลมจะพัดเอาความอบอุ่นความคิดถึงจากคนที่เรารักมาสู่เราเอง..เขาคนนั้นยังสัญญาจะเป็นสายลมให้ผมจะคอยปลอบโยนผม..เวลาผมเหงาและอ้างว้าง..สัญญาจะเป็นกำลังให้ผมลุกขึ้นสู้สัญญาจะช่วยไขปัญหาให้ผมยามอับจน.สัญญาจะชี้ทางให้ผมยามสับสน..แต่จนตอนนี้ผมยังรู้สึกว่างเปล่าเขาจะยังจำคำสัญญาได้รึเปล่าก็ไม่รู้    อากิระพูดราวกับเพ้อออกมา
อากิระต่อไปชั้นจะเป็นสายลมของนายเอง    ยูเอะพูดอย่างแผ่วเบาแต่เต็มไปด้วยความหนักแน่นจริงใจ
หึ   หึ   ขอบใจนะ.แต่ยังไงผมก็ยังอยากเจอเขา  ยังอยากถามเรื่องต่างๆ   จากเขาให้กระจ่างมีคำถามอีกมากมายที่ผมยังไม่ได้คำตอบ   อากิระกล่าว  จากนั้นเขาก็สูดหายใจเข้าเต็มปอด
โอ๊ยยยยยยยยย  หิวชะมัดเลย   เรารีบเดินทางกันดีกว่า    ผมว่าเราคงใกล้จะถึงบ้านคนแล้วนะ    อากิระเปลี่ยนมากล่าวอย่างร่าเริงแล้วลุกขึ้นวิ่งอย่างกับเด็กเล็กๆ  เหมือนเดิม
ยูเอะอึ้งไปนิดนึงอย่างปรับอารมณ์ไม่ทัน  แต่ไม่ช้าก็วิ่งตามเขาไป
ที่แท้ตัวตนไหนคือตัวตนที่แท้จริงของเขานะ