แค่คนนี้ ที่แอบรัก (2)

เฟรช

"ไหมๆ เดี๋ยวพี่ออกไปข้างนอกก่อนนะ จะกลับตอนเย็นๆ"เสียงพี่แนตทำลายความเงียบขึ้นมา แล้วพอฉันเงยน่าแล้วกำลังจะพูดตอบกลับไปพี่แนตก็ออกไปแล้ว
   "อ้าว แล้วแบบนี้ก็ต้องออกไปหาข้าวกินเองอะดิ"ฉันบ่นกับตัวเอง แล้วก็แอบเหลือบมองนายเอฟ อันที่จิงฉันก็แอบมองเค้าตลอดอะแหละ เค้าดูดีจัง ไม่น่าเชื่อว่านายนี่จะตั้งใจทำงานได้ขนาดนี้ แล้วฉันจึงก้มน่าก้มตาทำงานต่อไป
  14.00
   "โอ้ย  หิวจะตายอยู่แล้ว" ฉันบ่นออกมา 
   "ถ้าเธอหิว เธอก็ลงไปหาอะไรกินดิ"เขาพูดพลางเงยน่าจากรายงาน
   "แล้วนายไม่หิวหรอไง นี่มันเลยเที่ยงมานานแล้วนะ แล้วนายก็ยังไม่ได้กินข้าวเช้ามาเลยหนิ"ฉันถามด้วยความเป็นห่วง
   "ไม่อะ อยากทำงานมากกว่าจะได้เสร็จเร็วๆ ไม่ต้องมานั่งทะเลาะกับเทออีก"
โห..นายนี่คนเค้าอุส่าเป็นห่วงนะเนี่ย แต่ยังไงเค้าก็ต้องกิอะรัยบ้างแหละ
  "หนินายนั่นแหละที่ทำให้ชั้นต้องมานั่งทะเลาะด้วย แล้วถ้านายไม่กินอะไรนายจะปวดท้องนะ ยิ่งเป็นโรคกระเพาะอยู่"
  "เธอก็เป็นโรคกระเพาะเหมือนกันอะแหละ รีบๆไปกินเหอะ เดี๋ยวก็ปวดท้องขี้เกียจพาไปโรงพยาบาล"หมอนี่รู้ได้ไงนะว่าฉันเป็นโรคกระเพาะ ฉันไม่เคยบอกใครเลยนะนอกจากคนในกลุ่ม
   "นาย/เธอรู้ได้ไง  ว่าชั้นเป็นโรคกระเพาะ"ฉันและเขาถามพร้อมกัน
   "เอ่อ.. ก็ได้ยินพวกแฟนคลับนาย เค้าบ่นเป็นห่วงนายก็เท่านั้นเอง นายหละรู้ได้ไง" ฉันโกหกไป อันที่จิงแล้วฉันไปแอบถามแฟนคลับของตานี่คนนึง วันที่เค้าปวดท้องต้องกลับบ้านด่วน
    "ชั้นก็เคยเห็นเธอปวดท้อง  ก็เลยลองเดาๆดู"
    "จะเชื่อได้ไหมเนีย"
    "หนิ แล้วถ้าไม่ใช่นะ เธอคิดว่าชั้นไปสืบเรื่องของเธอมาหรือไง"
    "ปะ..ป่าว ซักหน่อยชั้นไม่ได้คิดแบบนั้นซักหน่อย เพียงชั้นแค่แปลกใจว่านายยังจำได้ เพราะชั้นก็ไม่ใช่คนสำคัญอะไรของนาย" เศร้าจัง
    "อืม ช่างเหอะ ถ้าเธอหิวก็ลงไปหาอะไรกินเองละกาน"เขาพูดตัดบท
    "แล้วนายจะไม่ไปด้วยกันหรอ"
    "ทำไมเกิดอยากให้ชั้นไปด้วยขึ้นมา หลงเสน่ชั้นหรือไง"ก็ใช่นะสิ
   "บ้าหรอ  ป่าวซักหน่อย"