กว่าจะถึงวันบอกรัก................4

wanmangrux

คุณแก้วไม่โกรธปาล์มนะคะ กับเรื่องเมื่อคืนวาน คุณพูดดูเหมือนจะรู้สึกประหม่า 
ไม่ได้โกรธอะไรนี่จ๊ะ เพียงแต่รู้สึกตกใจ 
ปาล์มก็ไม่เข้าใจหรอกนะคะคุณแก้ว มันเกิดขึ้นเร็วมาก นึกว่าคุณแก้วจะโกรธปาล์มเสียอีก ปาล์มถอนหายใจ 
เมื่อคืนหล่อนแทบไม่ได้นอนเพราะการกระทำของตัวเอง อะไรหนอดลใจให้เธอทำแบบนั้น ความรักหรือเปล่านะ แบบแฟนหรือ แบบที่เห็นเพื่อนๆ ในห้องเรียน มีกัน เธอไม่ได้คิดเรื่องพวกนี้มาก่อนด้วยซ้ำ เกิดจากอะไร เมื่อไหร่ พอรู้ตัวความรู้สึกเหล่านี้ก็เอ่อล้นออกมงั้นหรือ จึงทำให้เธอทำแบบนั้นลงไป ปาล์มไม่ใช่ไม่เคยเห็นเพื่อนผู้หญิงที่มีแฟนเป็นผู้หญิง สมัยที่เรียนอยู่มัธยม แต่เธอไม่เคยคิดว่า ความรู้สึกหรือความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเรือนแก้ว จะเป็นแบบนั้น เพราะเธอไม่ได้เคยรู้สึกชอบผู้หญิงหรือผู้ชายมาก่อน สำหรับคุณเรือนแก้ว เธอรับรู้แต่ว่า เป็นคนสำคัญในชีวิต ที่หล่อนต้องดูแล ปกป้อง เป็นความผูกพันที่เหนียวแน่น จนแยกไม่ออก ระหว่างความรู้สึกที่เคยชิน กับ ความรู้สึกรักฉันท์ชู้สาว 
แล้วทำไมปาล์มถึงทำแบบนั้นจ๊ะ 
คุณแก้วรับปากได้ไหมคะว่า จะไม่โกรธ ถ้าปาล์มพูดมาจากความรู้สึก แม้จะไม่เข้าใจมากนัก 
พี่เคยโกรธปาล์มเหรอจ๊ะ เรือนแก้วมองดูเด็กสาวอย่างอ่อนโยน 
ปาล์มคิดว่า ตัวเอง รักคุณแก้ว ถึงจะรู้สึกสับสน แต่ปาล์มบอกได้นอกจากแม่แล้ว ปาล์มรักคุณแก้วที่สุด เพราะปาล์มเคยรู้สึกว่า ถ้าคุณแก้วเป็นอะไรไป ปาล์มขอเป็นแทนได้ไหม บ่อยครั้งที่ปาล์มรู้สึกเจ็บปวด ถ้าคิดว่า วันหนึ่ง ต้องเสียคุณแก้วไปจริงๆ  
คุณแก้วคิดว่า ปาล์มผิดปกติมั้ยคะ รังเกียจปาล์มหรือเปล่า ถ้าหากว่าปาล์มคิดแบบนั้นจริงๆ 
ปาล์มมาหาพี่ มานั่งข้างๆพี่ 
ปาล์มทำตามอย่างว่าง่าย เธอนั่งลงบนเตียงนอน ในห้องของเรือนแก้ว พลางมองดูเรือนแก้วอย่างไม่เข้าใจ 
ฟังพี่นะปาล์ม พี่ไม่อยากให้ปาล์มกังวล กับเรื่องนี้ เวลานี้ปาล์มอย่าคิดอะไรมาก ตั้งใจเรียนและทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด เข้าใจไหมจ๊ะ วันไหนที่ปาล์มเข้าใจความรู้สึกของตัวเองอย่างแท้จริง ค่อยมาบอกกับพี่นะจ๊ะ 
ค่ะ หล่อนรับคำด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา 
........................................................................................................
วันนี้เป็นสัปดาห์แรกของการรับน้อง ปาล์มมีใบหน้าลายพร้อยเพราะ ถูกละเลงแป้งสีลงบนหน้า เธอมองตัวเองผ่านกระจกในห้องน้ำผู้หญิง หัวเราะเบาๆ ก่อนล้างหน้า แม้จะรู้สึกอ่อนเพลีย หากพอคิดถึงว่า กลับไปบ้านมีเรือนแก้วรออยู่ ทำให้เธอรู้สึกสดชื่นขึ้นมา 
เสียงผู้หญิงสองคนคุยกันเดินเข้ามาในห้องน้ำ ขณะที่เธอก้มหน้าก้มตาล้างแป้งสีออกให้หมด 
วันนี้เธอเห็นอาจารย์ผู้หญิง ท่าทางใจดีคนนั้นหรือเปล่า กับอาจารย์ผู้ชาย คนนั้น หล่อเหมือนพระเอกหนังเลย เมื่อวานตอนรับน้อง ฉันได้ยินรุ่นพี่แอบนินทาอาจารย์สองคนนั้นด้วยล่ะ ดูเหมือน อาจารย์ผู้หญิงจะชื่อ เรือนแก้ว เนี่ย อาจารย์ผู้ชายตามจีบมาหลายปีแล้วนะ อาจารย์เรือนแก้วไม่ยอมตกลงสักที บ้างก็มีคนว่า อาจารย์น่ะ ชอบเด็กคนที่อาจารย์ดูแลมา ที่เป็นผู้หญิง อยู่เมเจอร์เราด้วยนะ แล้วฉันจะชื้ให้ดู พอจะนึกหน้าได้อยู่ 
ไม่จริงละมั้ง ก็ตะกี้ฉันยังเห็นอาจารย์นั่งรถไปด้วยกันเลย คงไปออกเดทมากกว่า 
ปาล์มได้ยินทุกอย่าง ความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย เกิดขึ้น พอดีเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นมา เธอจึงก้มหน้าก้มตา เดินออกไปทันที 
เดี๋ยวปาล์มจะกลับไปทานข้าวด้วยค่ะ คุณแก้ว 
ขอโทษนะจ๊ะปาล์ม เย็นนี้ พี่คงต้องกลับบ้านช้าหน่อยจ้ะ พี่มีเรื่องคุยกับเพื่อนร่วมงานนิดหน่อยจ้ะ  
ค่ะคุณแก้ว ปาล์มพลันรู้สึกน้อยใจคุณเรือนแก้วของเธอขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ และพลอยนึกไปถึงคำพูดที่ได้ยินเมื่อครู่ ความรู้สึกกระตือรือร้นหายไปไม่เหลือหล่อ 
................................................................................................................
ปาล์มสะดุ้งตื่นเมื่อรู้สึกถึงสัมผัสแผ่วเบาเหนือหัวไหล่ 
กลับมาแล้วหรือคะคุณแก้ว ปาล์มรอคุณแก้วจนหลับไปเลย อาการงัวเงียยังไม่หายไปจากใบหน้าของคนพูด 
กลับมานานพอควรแล้วจ้ะ มาถึงก็อาบน้ำ นึกว่าปาล์มเข้านอนแล้ว 
เป็นห่วงคุณแก้วมากนี่คะ 
ดึกแล้ว ไปนอนได้แล้วจ้ะ  
คืนนี้ขออนุญาตไปนอนด้วยกับคุณแก้วได้ไหมคะ 
จ้ะ 
ปาล์มหลับลงอย่างรวดเร็ว ขณะที่เรือนแก้วกำลังนั่งเขียนตำราอยู่ เธอมองดูนาฬิกา ตีหนึ่งกว่าแล้ว หล่อนจึงวางปากกาลง เธอปิดไฟบนโต๊ะหนังสือ ก่อนเดินมานั่งที่เตียงนอน เธอนั่งลงอย่างแผ่วเบา ทอดสายตาพิศวงหน้าขาวสะอาด ที่นอนหลับอย่างเป็นสุข เรือนแก้วโน้มตัวลงไปจูบพวงแก้มของปาล์มอย่างแผ่วเบาเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรู้สึกตัว 
สำหรับเธอ..ไม่ได้หวังอะไรกับปาล์ม นอกจาก เป็นเพียงผู้ให้ ความสุข กับ เด็กสาวคนนี้ อนาคตคือสิ่งไม่แน่นอน สักวันหนึ่งปาล์มอาจจะจากเธอไป...ถึงวันนั้นแม้จะเสียใจเพียงใด..เธอก็ต้องยอมรับ ความรักไม่ใช่เป็นสิ่งรีดเร้นบังคับ...ความรักเกิดจากหัวใจที่เต็มใจจะรัก..เท่านั้น 
...................................................................................................................... 
ภายในโรงอาหาร นักศึกษาพูดคุยกันเสียงดัง ขณะที่ปาล์มทานข้าวกับเพื่อนๆ อยู่นั้น สายตาของเธอเหลือบไปเห็น เรือนแก้ว กับ อาจารย์ผู้ชายคนหนึ่งพอดี ทั้งสองดูสนิทสนม จนปาล์มรู้สึกหงุดหงิด 
ปาล์ม นั่น อาจารย์แม่ของแกนี่ เพื่อนคนหนึ่งในโต๊ะอาหารพูดขึ้น 
สงสัยแกจะได้อาจารย์พ่อแหง 
ปาล์มหน้าบึงขึ้นทันที เธอลุกขึ้น เก็บจานและเดินออกจากโต๊ะทันที โดยที่เพื่อนคนนั้นงงว่าพูดอะไรผิด 
แจ่ม แกไม่รู้หรือไง ว่า ปาล์มมันหวงอาจารย์แม่ของมันจะตายไป แล้วก็ ฉันว่า ที่เขาซุบซิบกันอาจเป็นจริงก็ได้ ที่ว่า สองคนนี้ มีความสัมพันธ์แปลกๆ 
แกอย่าพูดให้ปาล์มมันได้ยินล่ะ 
เป็นฉัน ฉันคงขัดนัยน์ตายู่หรอกอะไรเปิดเทอมมาได้ 2 อาทิตย์ ต้องมาเห็น ภาพแบบนี้ บางทีปาล์ม มันอาจจะรู้สึกแบบว่า ต้องสูญเสียความรักไปก็ได้ สงสารนะจริงปาล์มมันคงคิดถึงแม่ 
เรารอดูอยู่ห่างๆดีกว่า บางทีมันอาจมีอะไรพลิกล๊อกก็ได้นะ ฉันว่า 
........................................................................................................................
ปาล์มเป็นอะไรไปจ๊ะ ทำไมวันนี้ไม่ยอมพูดกับพี่ เรือนแก้วถามอย่างห่วงใย เธอมองดูดวงหน้าที่ก้มลงอ่านหนังสือ ราวกับไม่ได้ยินคำพูดของเธอ 
พี่ทำอะไรให้โกรธหรือเปล่าจ๊ะ  
เปล่าหรอกค่ะ ปาล์มรู้สึกเหนื่อยๆ คุณแก้วไม่ต้องเป็นห่วงปาล์มหรอกนะคะ เดี๋ยวปาล์มคงจะพัก เธอพูดโดยไม่ได้หันหน้ามามาหาเรือนแก้ว 
งั้นพี่ไม่กวนปาล์มแล้วนะจ๊ะ 
เสียงฝีเท้าเดินออกไปแล้ว ปาล์มลุกขึ้นจากโต๊ะเขียนหนังสือ เธอทิ้งตัวลงนั่งลงอิงเตียงนอนพร้อมกับฟุบหน้าลงกับท่อนแขน ปล่อยให้น้ำตาไหลลงเงียบๆ ทำไมถึงรู้สึกเจ็บในหัวใจแบบนี้ก็ไม่รู้ 
ปาล์มจ๋า ร้องไห้ทำไมจ๊ะ บอกพี่ได้ไหม เสียงอ่อนหวาน ทำให้ ปาล์มสะดุ้ง ยังไม่ทันที่จะเช็ดน้ำตา อีกคนก็มาถึงตัวเสียแล้ว เรือนแก้วไม่ได้จากไปจริงๆ เธอยืนทาบสายตากับช่องประตูห้องของปาล์ม เธอจึงเห็นกิริยาทั้งหมดของปาล์ม 
เรามาคุยดีไหมจ๊ะ อย่าร้องนะ ปาล์มเป็นเด็กเข้มแข็งมาตลอดไม่ใช่เหรอจ๊ะ เรือนแก้วนั่งลงโอบกอดปาล์มอย่างนุ่มนวล 
คุณแก้ว สักวันคุณแก้วจะต้องจากปาล์มไปจริงๆใช่ไหมคะ ดวงตามองดูเธอรวดร้าว 
ปาล์มจ๋าอย่ามองพี่แบบนี้ รู้ไหมว่า พี่เจ็บปวดที่เห็นเธอเป็นแบบนี้ เรือนแก้วกำลังคร่ำครวญที่อยู่ในใจ 
ปาล์มเล่าให้พี่ฟังได้ไหม ว่า ปาล์มได้ยินได้ฟังอะไรมา 
ปาล์มมองเรือนแก้วสักครู่ก่อนตัดสินใจเล่าในสิ่งที่ฟังและเห็นอย่างไม่ปิดบัง 
คุณแก้วรักเขามั้ยคะ คำถามที่ปาล์มอยากรู้ 
เรือนแก้วลอบถอนใจ วันนี้เธอจะปิดบังความรู้สึกที่ซ้อนไว้ได้ไหมหนอ 
ปาล์มรู้หัวใจตัวเองหรือยังจ๊ะ เธอกลับย้อนถามปาล์ม 
วันนี้ รู้ แล้วค่ะคุณแก้ว..ปาล์มรักคุณแก้ว ต่อให้คุณแก้วไม่ได้รักปาล์ม ปาล์มก็ยังคงรัก ปาล์มเพียงแค่ ต้องการความชัดเจนจากคุณแก้ว กับเขา ถึงแม้ว่าความจริง อาจทำให้ปานรู้สึกเจ็บปวดในหัวใจ แต่ปาล์มก็เตรียมพร้อมที่จะรับกับความเจ็บปวดนี้ค่ะ วันไหนที่คุณแก้วไม่ต้องการปาล์มปาล์มจะไปค่ะ จะไม่สร้างความลำบากใจให้คุณแก้วเด็ดขาดค่ะ ปาล์มพูดไปน้ำตาไหลไป ทั้งน่าเอ็นดูและน่าสงสาร 
เรือนแก้วน้ำตาแทบร่วงเมื่อได้ฟัง เธอใช่ทำร้ายจิตใจเด็กสาวคนนี้หรือเปล่านะ ที่ไม่ได้บอกความรู้สึกที่แท้จริงออกไป วัยที่ห่างทำให้บางครั้ง เธอต้องห้ามความรู้สึกและการแสดงออกมาตลอด แต่วันนี้ดูเหมือนเกราะที่เธอเป็นฝ่ายสร้างมันพังทลาย 
เรือนแก้วลูบใบหน้าของปาล์มอย่างแผ่วเบา ก่อนที่เธอจะเป็นฝ่ายประทับรอยจูบนุ่มนวลและอ่อนหวานกับริมฝีปากนุ่มนิ่มของอีกฝ่าย 
นี่เป็นคำตอบของพี่