ฉันผิดเอง

winterstar

ฉันผิดเอง เป็นคำ ที่ฉันใช้ติดปากเสมอ ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้เหมือนกัน 
ตั้งแต่ได้รู้จักกับชายคนหนึ่ง ฉันมองดูเขาเหมือนว่าเขาเป็นฮีโร่สำหรับฉัน 
เขาเก่งในหลายๆ ด้านฉันก็แค่คนหนึ่งที่ปลื้มคนเก่งๆ ก็เท่านั้นเอง  
การเข้ามาของเขาก็เหมือนกันใครใดๆ ทั่วไป (ตามฉบับนิยม)
คือมาตอนที่เราอกหักช้ำรัก เข้ามาดูแลห่วงใย ตามประสาคนดีๆ ต่อกัน 
สักพักก็เริ่มเปลี่ยนบทบาทไปตามกาลเวลา
ฉันรู้สึกดีเมื่อได้รักกับเขา เขาก็ดูแลเอาใจใส่ดีตามอัตภาพ 
หรือตามที่ฉันควรได้ หรือตามที่เขาจัดให้หรือไง ก็ไม่รู้				

เอาเป็นว่าเขาก็ดีในระดับหนึ่ง แต่จะให้ไปเทียบกับใครๆ ของคุณๆ แล้วก็ถือว่าด้อยอย่างแรง 
เขาเป็นคนแปลกในความปกติ ฉันค่อยๆ รู้สึกจากการที่ได้พูดคุยคบหากันมาสักระยะ 
กลายเป็นว่าเขากลายเป็นคนที่มีปัญหาเสมอๆ ฉันคือ คนที่รับฟังปัญหาต่างๆ ของเขาตั้งแต่เราคบกันมา

ฉันพยายามที่จะแก้ปัญหาเอง 
เพราะครั้งหนึ่งฉันไปพึ่งเขา  ฉันเองก็แค่เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเพียงแค่อยากรู้ว่าเขาคิดอย่างไร  
ซึ่งฉันเองก็คิดไม่ออกเรามองเห็นเขาเป็นที่พึ่งยามที่เราคิดอะไรไม่ออก 
แต่คำตอบที่ได้รับกลับมาทำให้ฉันรู้สึกว่าไม่เป็นไร  แต่มันก็เป็นความจริงทุกอย่างหละที่เขาพูด 				

เขาบอกว่า ปัญหาของเธอต้องหัดแก้ไขเอาเองบ้าง  จะมามั่วพึ่งคนอื่นได้ไง 
แล้วเมื่อไหร่จะโต เมื่อไหร่จะสำเร็จ ถ้าไม่คิดแก้ไขเอง ก็ไม่มีทางแก้ไขได้หรอก 

ตั้งแต่นั้นฉันก็ไม่เคยพูดหรือเล่าเรื่องต่างๆ ให้เขาฟังอีกเลย เพราะฉันคิดว่าไม่มีประโยชน์
และไม่จำเป็น ฉันแก้ไขเองจะดีกว่า ไม่ต้องไปเดือดร้อนใครๆ หรอก

ฉันรู้สึกว่าตั้งแต่คบหากัน ฉันรู้สึกเหมือนมีเขาไว้แค่ขำ-ขำ ไม่ใช่คนที่พูดคุยกันได้ทุกเรื่อง
ฉันได้เพียงแต่รับฟังเท่านั้นซึ่งฉันเองก็ไม่สามารถไปช่วยเหลืออะไรเขาได้เช่นกัน
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันไม่ได้รักเขาหรือจะเปลี่ยนใจจากไป ฉันก็ยังคงรักเขา
เขาก็ยังคงทำหน้าที่คนรักได้อย่างดี แต่บางครั้งฉันรู้สึกเหมือนว่าเขาแกล้งทำ 
หรือทำไปตามหน้าที่ๆ ของคนที่เรียกว่าคนรักเขาทำกันเท่านั้นเอง				

เสียใจมั้ย คำถามนี่มันดังก้องอยู่ในโสตประสาทอยู่ตลอดเวลา 
อีกเสียงที่แว่วตอบกลับมาก็เสียใจ แต่มันจะช่วยให้อะไรดีขึ้นหละ ช่างมันเถอะ

และในทุกครั้งที่เราคุยกัน และมีเรื่องที่ตกลงกันไม่ได้ 
ฉันเองก็จะเป็นฝ่ายออกรับด้วยคำเดิมๆ ว่า..   ฉันผิดเอง 
เพื่อเป็นการยุติข้อปัญหาต่างๆ โดยนิสัยแล้วฉันเป็นคนยอมรับผลการกระทำที่เกิดขึ้น
ไม่ว่าจะดีหรือเลว ยังไงผลจากการกระทำทั้งหลายที่เกิดขึ้น ก็ต้องมีคนรับผิดชอบ ไม่ว่าอย่างไร
ก็รับผิดในผลต่างๆ จะดีกว่าที่จะหาคนที่ถูกจริงแล้ว แล้วถามจริงเถอะ ว่าผลลัพธ์ที่ได้คืออะไร
ต้องเสียใจใช่ไหม ทะเลาะกันไปเพื่ออะไร ได้เป็นผู้ชนะแล้วได้อะไร ก็ได้แค่ความสะใจ
สิ่งเหล่านี้ก็แล้วแต่คนจะเลือก ว่าจะเป็นผู้ผิดเองหรือผู้ชนะแล้วไม่มีเหลือใคร 
สำหรับฉันเลือกที่จะเป็นผู้ผิดที่ยังมีเขาคนดีที่ฉันพอใจก็พอแล้ว
คนที่โง่ในบางครั้งก็คือผู้ที่ฉลาดที่สุด