Rune Timer ภาค หินแห่งรูน { 1 }

ฟ้าตะวัน

ตอน  สวนสนุกเเลนเต้
       ปุ้ ง !     ปุ้ ง !  ปุ้ ง !
  เสียงพลุดังขึ้นเป็นช่วงๆ แสดงถึงความสนุกสนานนั้นกำลังเริ่มขึ้น ลูกโป่งหลากหลายสีสันมากมายต่างแข่งขันกันล่องลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าอันผ่องใสบริสุทธิ์  
   " เซโน่.. เซโน่.. ตื่นได้แล้วลูก " เสียงอันอ่อนโยนจากผู้หญิงข้างๆ เตียงช่วยพลักดันความรู้สึกให้ตื่นขึ้น เซโน่นอนคลุมโปงอยู่บนเตียงนอน ผ้าห่มบังกายไว้แทบมิดตัว เห็นไว้แต่ผมสีแดงของเจ้าตัว ผู้หญิงคนนั้นเดินไปที่หน้าต่างแล้วเปิดม่านออก  แสงสว่างแสดส่องเข้ามาในห้อง จนมองเห็นตู้ โต๊ะ เตียงนอน และเจ้าแมวน้อยตัวลายสีน้ำตาลกำลังบิดขี้เกียจอยู่บนพรมใกล้เตียงนอน  
     เ ก ร๊ ง !   เ ก ร๊ ง !   เ ก ร๊ ง !
    เสียงระฆังจากสถานที่หนึ่งดังกังวานเข้ามาให้เซโน่ได้ยินอย่างชัดเจน  หลังจากที่เธอเปิดม่านเสร็จก็ลงบันไดไปข้างล่าง เจ้าแมวตัวน้อยก็เดินตามลงไป  เซโน่ตื่นลงมาจากที่นอนแล้วยืนบิดตัวไปมา เขาใส่เสื้อสีน้ำเงินแขนสั้น กางเกงสีน้ำเงินขายาว คาดเข็มขัดสีดำ และยังใส่เสื้อสีดำตัวบางๆ ทับอยู่ข้างในอีกตัว เซโน่เดินลงบันไดมาข้างล่างแล้วเดินเข้าไปในครัว 
   " ตื่นแล้วหรือจ๊ะ "
   " ครับแม่  วันนี้ปลุกผมแต่เช้าเลย มีอะไรหรือป่าวครับ " เซโน่ถามแม่ของเขาที่กำลังทำอาหารอยู่ แล้วเจ้าแมวตัวน้อยเข้ามาเลียขาของเขา เซโน่ก็ลูบหัวมันไปมา
   " เมื่อกี้มิเชียมาหา เธอบอกว่าถ้าลูกตื่นเมื่อไหร่ก็ให้ไปหาที่สวนสนุกด้วย "
   " ถ้างั้นผมไปเลยนะครับ " เซโน่หยิบดาบไม้ที่วางอยู่บนชั้นวางของมาเสียบไว้ที่เอวเข็มขัด
   " เดี๋ยวก่อนๆ " แม่ของเซโน่เรียกหยุดก่อนที่เซโน่จะเปิดประตูบ้าน เธอหยิบเงินจากกระเป๋ากางเกงออกมาให้เซโน่
   " เอานี่เงิน 200 G เที่ยวให้สนุกนะ "
   " ขอบคุณครับ " เซโน่ยิ้มร่าแล้วรีบวิ่งออกไปนอกบ้านทันที  
 บ้านเกิดของเซโน่เป็นหมู่บ้านเล็กๆ ที่ชื่อว่าหมู่บ้านแลนเต้ ที่ติดกับทะเล มีท่าเรือขนส่งสินค้าไปขายที่เมืองอื่นอยู่บ้างหมู่บ้านนี้อยู่ติดกับปราสาทหนึ่งซึ่งเป็นที่อยู่ของกษัตริย์ที่มีชื่อราชวงศ์ว่า "ราชวงศ์รูน" ซึ่งคอยปกป้องหมู่บ้านและเมืองอื่นๆ ให้อยู่เย็นเป็นสุขตลอดมา  ด้วยเหตุที่อยู่ใกล้กันทางกษัตริย์จึงได้สร้างสวนสนุกไว้เหนือหมู่บ้าน เพื่อไว้เป็นที่หารายได้และชื่อเสียงให้กับหมู่บ้านและได้ตั้งชื่อให้ว่า "สวนสนุกแลนเต้"  สิ่งที่สำคัญที่สุดของสนุกแห่งนี้คือ ระฆังยักษ์ ซึ่งเป็นจุดศูนย์กลางของสวนสนุกเลยก็ว่าได้ ระฆังนี้มีอายุมาถึง 200 กว่าปีเป็นระฆังที่สร้างขึ้นของราชวงศ์รูน เพื่อให้ระฆังนี้ไม่ลืมเลือนไปจึงทำเป็นจุดสำคัญของสวนสนุกแห่งนี้
    เซโน่วิ่งมาถึงหน้าสวนสนุก ผู้คนจากเมืองต่างๆ หลั่งไหลกันเข้ามามากมาย เซโน่เดินเข้ามาถึงตรงระฆังยักษ์
          พ   ลั   ก  ! ! !
    จู่ๆ ก็ถูกผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งมาชนเข้าเต็มแรงทำให้ล้มลงทั้งคู่ 
   " ขอโทษค่ะ เป็นไรใช่ไหม " เธอพูดขึ้นแล้วปัดฝุ่นออกจากกางเกงและหลังเสื้อ
   " อ๊ะ! จี้ จี้ห้อยคอของฉัน " เธอตกใจเมื่อจี้ห้อยคอเธอหล่นหายไป  จึงเดินหาอยู่บริเวณใกล้ๆ ที่ชนกันเมื่อกี้  เซโน่เห็นจี้ห้อยคอเส้นหนึ่งหล่นอยู่ข้างๆ จึงหยิบมาดู
   " จี้ห้อยคอของเธอ อันนี้หรือป่าว "
   " อ๊ะ ใช่ๆ " เซโน่คืนของให้เธอไป
   " ขอบคุณนะ นี้เป็นของสำคัญมากเลย "
  จี้ห้อยคอรูปร่างคล้ายหินสีน้ำเงินที่เอามาขัดให้ดูเป็นทรงกลม เปล่งประกายสีน้ำเงินชั่วที่ถูกแสงสะท้อน ดูสวยงามมาก เธอสวมจี้ไว้ที่คอดังเดิม
   " ลืมแนะนำตัวเองเลยฉันชื่อ รูน่า ยินดีที่ได้รู้จัก " เธอแนะนำตัวเอง เธอแต่งชุดสีฟ้าไปทั้งตัว ใส่เสื้อแขนสั้นกางเกงขายาว เธอมัดผมสีทองของเธอเป็นทรงหางม้า ทำให้ดูเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งต่างจากคนอื่น
   " ฉันชื่อ เซโน่ ยินดีที่ได้รู้จัก "
   " เซโน่ เธอว่างหรือป่าว คือ..แบบว่าฉันมาแค่คนเดียวน่ะ คือ..ช่วยเป็นเพื่อนเล่นหน่อยได้ไหม " รูน่าพูดเหมือนอ้อนวอน
   " อืม... เอางั้นก็ได้ " เซโน่ตอบรับ 
   " จริงหรอ! งั้นเราไปเล่นกันดีกว่า "
 รูน่าจูงมือเซโน่วิ่งไปหาความสนุกสนานในสวนสนุกเหมือนเพื่อนสนิทกัน ทั้งๆ ที่เพิ่งจะรู้จักไม่กี่นาทีที่แล้วนี่เอง 
  เซโน่พารูน่าไปเล่นกินน้ำผลไม้ จะเป็นการกินแข่งกับเวลา ถ้ากินหมดครบแปดกระป๋องก่อนเวลาหมดจะได้รางวัลไป แต่เซโน่กินไปแค่หกกระป๋องก็อาเจียนออกมา จนรูน่าขำจนน้ำตาไหล  ต่อมาเล่นงัดข้อกับชายที่มีกล้ามแขนใหญ่มาก เซโน่ลองเล่นดูส่วนรูน่าก็เอาใจช่วย สุดท้ายก็ชนะจนได้ ก็ได้รางวัลเป็นน้ำผลไม้สองกระป๋อง เซโน่เห็นก็ให้รูน่าทั้งสองกระป๋องเพราะเอียนกับน้ำผลไม้เต็มที ทำให้รูน่ายิ้มตลกให้เซโน่  ต่อมาไปทางด้านขวาของสวนสนุกได้มีระบำชาวเกาะ มีคนแต่งตัวเป็นชาวเกาะอยู่สิบกว่าคน บ้างก็ตีกลอง บ้างก็เต้นแบบสุดฤทธิ์สุดเดช พอเซโน่กับรูน่าเดินเข้ามาก็ถูกชาวเกาะเอาสีมาป้ายหน้าทั้งสองคนพอสองคนมองหน้ากันก็หัวเราะไม่หยุด พวกชาวเกาะก็จูงมือเข้ามาเต้นด้วยกันอย่างสนุกสนาน...
   " เฮ่อ... วันนี้สนุกจังเลย " รูน่านั่งพักที่เก้าอี้ยาวหลังจากเต้นจนเมื่อยขา
   " เธอเพิ่งเคยมาที่นี่ครั้งแรกเลยหรอ " เซโน่เดินเข้ามานั่งข้างๆ รูน่าโดยถือไอศครีมมาสองอัน
   " ใช่ เพิ่งเคยสนุกแบบนี้ครั้งแรกเลย "
รูน่ายิ้มให้เซโน่ที่ยื่นไอศครีมมาให้
    " รีบหลบเร็วเข้า! " ไม่ทันที่เซโน่จะกินไอศครีมรูน่าก็จูงมือเขาไปหลบหลังเต้น ไม่กี่วินาทีมีเสียงฝีเท้าที่หนักแน่นเดินอย่างพร้อมเพียงกันผ่านมาที่หน้าเต้น แล้วหยุดอยู่กับที่เมื่อเห็น คนหนึ่งแต่งกายเหมือนอัศวินเหล็กยืนอยู่ข้างหน้า 
   " หาองค์หญิงเจอไหม " อัศวินพูดเสียงเข้ม
   " ไม่เจอเลยครับท่าน " 
   " คงจะไปที่อื่น.. รีบหากันเร็วเข้า! "
   " ครับ !! " ทุกคนพูดเสียงดังฟังชัดอย่างพร้อมเพียง แล้วเร่งฝีเท้าออกไปจากสวนสนุก
   " เกือบไปแล้วสิ " รูน่าถอนหายใจ
   " รูน่า หรือว่า! รูน่าองค์หญิงราชวงศ์รู..! "
 เซโน่ยังไม่ทันพูดจบรูน่าก็เอามือปิดปาก
   " ถ้ารู้แล้วก็เงียบๆ ไว้ซี่ " รูน่าพูดเสียงเบาพอให้ได้ยิน  เซโน่พยักหน้ารับตกลงรูน่าก็ปล่อยมือออก
   " เอาละพวกทหารไปแล้วเราไปเล่นต่อเถอะนะ เซโน่ "
   " คะครับ องค์หญิง " เซโน่เริ่มทำตัวไม่ถูก
   " นี่ เรียกฉันว่ารูน่านะดีแล้ว "
 แล้วทั้งสองก็เดินไปด้านบนของสวนสนุก ก็เห็นคนสิบกว่าคนยืนดูอะไรกัน เซโน่กับรูน่าจึงแซกคนเข้าไปดู ก็เห็นเครื่องประหลาดอยู่สองเครื่องอยู่ห่างกันไม่มากนัก
   " เฮ้ย! เซโน่ ทางนี้ๆ " มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งเรียกเซโน่ให้เข้าไปใกล้
   " มิเชียนี่เอง " เซโน่เรียกชื่อเมื่อเห็นตัวเธอ
 เธอแต่งตัวเสื้อคอปกแขนสั้นกางเกงขาสั้นมีสีผมสีม่วง ใส่แว่นตาค่อนข้างหนาตามกระเป๋าเสื้อกับกางเกงมองเห็นเครื่องมือซ่อมพวกเครื่องจักรต่างๆ อยู่เต็มไปหมด
และมีอีกคนหนึ่งแต่งชุดคล้ายๆ ริเชียซึ่งกำลังเช็คอุปกรณ์อยู่
   " มาจนได้นะ เอ๊ะ! ใครนะแฟนหรอ "
   " ชะ ใช่ซะที่ไหนเล่า เธอเป็นอง.. "
         โ  อ๊  ย ย  ! !
 เซโน่ร้องลั่นเมื่อรูน่าแอบยืบเท้าเข้าเต็มๆ 
   " สวัสดีจ๊ะ ฉันชื่อรูน่า ยินดีได้รู้จัก "
   " ฉันริเชีย ยินดีที่ได้รู้จัก แล้วคนที่อยู่ตรงนั่นก็ลุงทอมเป็นลุงฉันเอง " ริเชียแนะนำลุงของตนให้รู้จัก เขาก็พยักหน้ารับ 
   ( เอ... รูน่า ชื่อมันคุ้นๆ แฮะ ) เธอคิด
   " อ้าว เซโน่นายเป็นอะไรนะ กระโดดจับเท้าอยู่ได้ " ริเชียมองเซโน่กระโดดไปมาเหมือนกบโดนน้ำร้อนอย่างท่าทีประหลาดใจ
   " เอ่อใช่ ฉันทำเครื่องเสร็จแล้วนะนี่ไงละ ฉันตั้งชื่อว่า เครื่องสลับที่  มันสามารถย้ายจากเครื่องหนึ่งไปอีกเครื่องหนึ่งได้ละ "
   " อูย.. นะน่าสนุกดีนะ " เซโน่พูดกับริเชียขณะยังไม่หายเจ็บเท้า
   " งั้นนายไปยืนบนเครื่องหนึ่งสิ "
 เซโน่ทำตามที่ริเชียบอก เมื่อเซโน่ยืนอยู่กับที่แล้ว ริเชียก็สับคันโยกลง เครื่องเร่งพลังงานจากข้างๆ เริ่มปั่นพลังงานสูงขึ้นเรื่อยๆ ริเชียมองดูนาฬิกาแล้วก็ ดันคันโยกขึ้นไปจนสุด  เกิดพลังงานคล้ายสายฟ้าวนไปมารอบตัวเซโน่ ช่วงวินาทีหนึ่งเซโน่ก็หายไป แล้วไปยืนอยู่อีกเครื่องหนึ่งในพริบตา ทำให้ผู้คนแสดงอาการที่เหลือเชื่อพร้อมตบมือให้จนริเชียยิ้มกว้าง มีเพียงเซโน่ที่ยังดูงงอยู่ว่าเป็นไปได้ไง
   " น่าสนุกจังฉันขอลองบ้างซิ " รูน่าอาสาเป็นคนเล่นคนต่อไป เธอขึ้นยืนเหมือนเซโน่
ริเชียก็ซับคันโยกอีกครั้ง ช่วงนั้นจี้ห้อยคอของรูน่าก็เปล่งแสงสีน้ำเงินออกมา พอริเชียจับคันโยกขึ้นสุด พลังงานคล้ายสายฟ้าหมุนรวมกันเป็นวงกลม ช่วงพริบตารูน่าก็หายไป หายไป... หลายนาทีต่อมารูน่าก็ไม่ได้มาอีกเครื่องหนึ่ง 
   " เอ่อ... คือ ต้องขอโทษทุกท่านด้วยนะค่ะ เครื่องมันขัดข้องนิดหน่อย ขอให้ท่านไปสนุกกันที่อื่นก่อนนะค่ะ " ริเชียรีบกล่าวขอโทษผู้ชมที่ยืนดู และแล้วผู้ชมก็ออกไปกันจนหมด
   " ริเชีย! ทำไมรูน่าไม่กลับมาละ! " เซโน่พูดอย่างกระวนกระวาย 
   " ไม่รู้เหมือนกัน เป็นไปได้ไง "
  เซโน่มองไปตรงเครื่องที่รูน่ายืนอยู่เมื่อกี้ ก็เห็นจี้ห้อยคอตกอยู่ เซโน่จึงเดินเข้าไปเก็บ จี้ห้อยคอก็เปล่งแสงสีน้ำเงินสว่างออกมา
    ( จี้อันนี้แน่เลยที่ทำให้รูน่าหายไป )
เซโน่คิดแล้วสวมจี้ใส่ไว้ในเสื้อ
   " ริเซีย.. ฉันจะไปตามองค์หญิงกลับมา "
   " หา! ตามจะไปตามได้ไง... เดี๋ยว.. องค์หญิง.. รูน่า หรือว่ารูน่าองค์หญิงราชวงศ์รูน 
มิน่าละ ถึงว่าชื่อคุ้นๆ " ริเชียทำท่านึกออก
   " แต่ว่าเซโน่! ถ้านายไปโผล่ที่อื่นจะทำยังไง! แล้วถึงเจอจะกลับมาถูกหรอ! "
   " ยังไงฉันก็ต้องไป! นะ ริเชีย " เซโน่พูดอ้อนวอนเพื่อนสนิทที่รู้จักกันมานาน
   " ก็ได้ เอาละนะ " ริเชียจับคันโยกลง แล้วดันขึ้นจนสุด แสงจากจี้เปล่งประกายออกมาอีกครั้ง!  พลังงานจับตัวเป็นวงกลมสีน้ำเงิน! แล้วเซโน่ก็หายเข้าไปในวงกลมสีน้ำเงินราวกับถูกดูดกลืนหายไป...