อดีตที่จดจำ ปัจจุบันที่พยายาม { 2 }

ฟ้าตะวัน

ตอน 2  เมื่อความอยากเข้าใจเริ่มขึ้น
     ก   ริ๊   ง  ง  ง  ง  ง  !!  เสียงออดเปลี่ยนคาบเรียนดังขึ้นไปทั่วโรงเรียน  
   " เอาละ วันนี้พอแค่นี้ก็แล้วกันนะนักเรียน  "
   " นักเรียนเคารพ ! "
   " ขอบคุณครับ / ค่ะคุณครู "
 เมื่อครูผู้สอนเดินออกไปนอกห้องเรียน  ก็เกิดเสียงดังในห้องเรียนขึ้นทันที
   " หิวข้าวโว้ย หิวข้าว! โยไปกินข้าวกันเร็ว " กลุ่มผู้ชาย 4 คน เดินเข้ามาทักโยที่นั่งทำตาลอยๆ อยู่กับโต๊ะ
   " ไปก่อนเหอะ เดี๋ยวตามไป " โยบอกเพื่อนโดยไม่หันมามอง
   " เฮ้ย ไปกันเถอะมันเป็นแบบนี้มาตั้งเดือนแล้ว ถ้ามันหิว เดี๋ยวก็มันลงไปกินเองแหละ "  เพื่อนอีกคนพูดขึ้นแล้วพวกเพื่อนของโยเดินออกจากห้องกันหมด โยก็ยังเหม่อมองฟ้าอย่างเดิม
   " ทำไมไม่ไปกับพวกเพื่อนๆ เขาละ "  ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้น  เธอชื่อเรย์ เธอเป็นหัวหน้าห้องของโย แต่โยก็ยังมองท้องฟ้าไม่ได้สนใจกับคำพูดของเธอ
   " ท้องฟ้ามีอะไรนักหรอ เห็นมองอยู่ได้  " แล้วเธอก็มองตามที่โยมองบ้าง
   " นั่นรูปอะไรนะ " แล้วเธอก็หยิบรูปออกจากกระเป๋าเสื้อ แต่ยังไม่ทันดู
   " เอามานี่นะ !!! "   โยพูดเสียงดังแล้วแย่งรูปคืนมา   ถึงกับทำให้เรย์สะดุ้ง
   " อะเออ... คือฉัน...ไม่ค่อยสบายขอตัวก่อน " โยรีบเดินออกจากห้องไปปล่อยเรย์ให้ยืนมองโยเดินออกไปด้วยความงง.......
   และแล้วทุกอย่างก็ดำเนินไปเหมือนวันธรรมดาที่น่าเบื่อหน่าย จนถึงวิชาเรียนวิชาสุดท้าย...   
   " นักเรียนเงียบๆ หน่อยค่ะ ครูให้จัดกลุ่มทำงานนะ ไม่ใช่จัดกลุ่มปิกนิก " เสียงของนักเรียนก็ค่อยๆ เงียบลงตามคำสั่งของคุณครู
   " เอาละจ๊ะ ครูจะให้ทุกคนแบ่งกลุ่มกัน 7 กลุ่ม กลุ่มละ 6  คนนะ "
   " เฮ้ย เรย์ ! เราขออยู่ด้วยดิวิชานี่คะแนนเราน้อยอะ "
   " เรย์ๆ เราขออยู่ด้วยนะ " เสียงนักเรียนเริ่มดังขึ้นอีกครั้ง (ยกเว้นโย) และ...
   " เงียบ !!! "  ทุกคนปิดปากสนิท  ห้องก็เงียบสงบอีกครั้งหนึ่ง
   " งานนี้ทุกคน จะต้องช่วยกันหา รายชื่อ สายพันธุ์  เขต และ ฤดูกาล
ของดอกไม้มาให้ได้มากที่สุด ถ้ามีรูปด้วยยิ่งดีนะ ทุกกลุ่ม... จะต้องมีไม่ต่ำกว่า 70 ชนิด  "
   " โ  ห  ห  ห  ! !  "  นักเรียนร้องเสียงกันฮือ (ยกเว้นโย)
   " คงไม่เกินความสามารถพวกเธอหรอก ในช่วงโรงเรียนหยุดเวลา 7 วันนี้ พวกเธอต้องหาได้แน่  เวลาที่เหลือครูให้พวกเธอหาจัดกลุ่มกันเอาเองและชื่อกลุ่มตั้งตามชื่อดอกไม้ที่คิดว่าพวกเธอชอบ  ขอให้ทุกคนโชคดีจ๊ะ "  
   เมื่อครูออกจากห้องไปทุกคนก็หาคนจัดกลุ่มกันปรึกษาอย่างทันที บางคนก็แย่งกันเอาคนเก่งๆ ไว้ในกลุ่ม  บางคนก็รีบวิ่งหากลุ่มที่ดีๆ ไว้  และแล้วออดก็ดังขึ้น  ที่จัดกลุ่มเสร็จก็กลับบ้านกัน บางคนยังต้องเป็นเวรทำความสะอาดห้องเรียนอยู่ก่อน
   " เอาละกลุ่มเราก็มีครบแล้วนะก็มี เออ... เรย์  ซัน เจมส์ โย เดียร์  เอ๊ะ! ทำไมถึงขาดไปคนหนึ่งละ" 
   " ก็เธอไงเล่า ยัยแคร์ จัดกลุ่มทีไรลืมนับตัวเองทุกที ฉันละเหนื่อย "
   " จะทำไมละยะ ยัยเดียร์ ทีตัวเองละยังจำเลขที่ตัวเองผิดเลย ! "
   " โธ่! ใครๆก็มีลืมกันบ้างสิ ไม่เหมือนใครบางคน ลืมประจำ "
   " เชอะว่าแต่คนอื่นแหละ ทีเธฮละนอนตื่นสายตลอดต้องให้ฉันโทรไปปลุกทุกวันเลย " ทั้งสองคนก็เถียงกันไปเถียงกันมาไม่ยอมหยุด
   " สองคนนี้ทะเลาะกันอีกและ เรย์ช่วยห้ามทีดิ " แต่เรย์ไม่ได้ฟังที่เจมส์พูดกลับมองไปที่โยซึ่งกำลังกวาดพื้นห้องเรียนอยู่
   " เ ร ย์  ! ! " ซันพูดเสียงดังเรียกสติเรย์ 
   " อ๊ะ! มะมี อะไรเหรอ "
   " เป็นอะไรนะดูเธอเหม่อๆ นะ " ซันถามอย่างแปลกใจ
   " ไม่อะไรหรอก... เอ่อ จริงสิทำไมพวกเราไม่ไปที่บ้านโยละ ที่โยมี
สวนดอกไม้เยอะไม่ใช่หรอ "
   " จริงด้วย เฮ้ย! โยพวกเราจะไปบ้านนายกัน คิดว่าไง " ซันถาม
   " ...เอาสิ แล้วจะโทรไปบอกทางบ้านให้... "
   " ดีเลย งั้นพรุ้งนี้เราก็ไปบ้านโยกันเลย !! " แคร์พูดแล้วกำมือขวาชูขึ้น
   " ตกลง !! " ทุกคนชูแขนขึ้นพร้อมกัน ยกเว้นโยที่ทำความสะอาดอยู่...