คนที่เรารัก กับคนที่เขารักเรา1

เฟรช

"ฮัลโหล  ยายเมย์หรอถึงไหนแล้วอ่ะ"
  "เนี่ยๆจะถึงแล้วค่ะคุณน้ำหวาน  เร่งอยู่ได้"
  "ก้อแหม..ต้นเค้ารอแกอยู่หนิดูดิ  ไม่ยอมให้กินหนมก่อนจะรอแกเนี่ยแหละ"
  "พูดบ้าๆอีกแล้วนะ ชั้นว่าที่เค้าไม่ให้กินหนะเพราะแกกวนประสาทเค้ามากกว่า"
  "อ้าว..ไหงเปนงี้หละ  ตกลงแกอยู่พวกใครกันแน่เนี่ย"
  "โอ๋ๆ  ล้อเล่นนิดเดียวเองเนี่ยแหละถึงปากซอยแล้ว"
  "เออ  ขอให้ถึงปากซอยจิงๆเถอะ  งั้นเด๋วเจอกานนะ  บายหยะ"
  "อืมๆ  บายจ้าา"
ฉันชื่อเมย์แต่ไม่รู้ฉันเป็นญาติส่วนไหนของน้ำหวานเพื่อนสนิทฉันมันถึงชอบเรียกฉันว่ายายเมย์เรื่อยเลยแต่มันไม่หวานเหมือนชื่อหรอกค่ะมันสุดแสนจาขมเลย แต่มันก้อน่ารักนะ  แล้วส่วนต้นที่มันพูดถึงเนี่ยเป็นเพื่อนของพวกเรา 2 คนที่คบกันมาตั้งนานแล้วน้ำหวานเนี่ยเค้าแอบชอบต้นค่ะ  แต่ต้นเค้าไม่รู้หรอกแล้วที่เค้าแซวฉันเนี่ยเหลวไหลเค้าหาเรื่องมากวนประสาทต้นมากกว่า  แล้วตอนนี้ฉันก็กำลังมางานวันเกิดของคุณชายต้นค่ะ ก้อมันหนะอยู่เหมือนคุณหนูค่ะ  ฉันเลยเรียกมันว่าคุณชาย  แต่เนี่ยฉันก็เลยเวลามานานแล้ว ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจมาสายนะ  เพียงแต่ว่าฉันลืมซื้อของขวัญหนะ  ฉันเป็นเพื่อนที่ดีมากเลยใช่ป่ะ แต่ไม่ใช่ฉันไม่ใส่ใจนะ  เพียงแต่ว่าฉันแค่ยุ่งมากไปหน่อยเท่านั้นเองค่ะ
  "แม่ขา เดี๋ยวคนขับรถของต้นไปส่งเองนะค่ะ"
  "จ้าาลูก  ฝากอวยพรวันเกิดต้นด้วยนะ  แล้วบอกป้าดาด้วยว่าเดี๋ยวถ้าว่างแม่จะมาเยี่ยม"
   "ค้าา  คุณแม่"  
   "เนี่ย  สายตั้งครึ่งชม.ไม่รู้จักเตรียมตัวเลยเราเนี่ย"
   "เอ่อ  จอดตงนี้แหละค่ะ"ฉันพูดเพื่อไม่อยากฟังเทศน์ตอนเย็นนะค่ะ
   "อย่าดึกนะลูก"
   "ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดนะค่ะ"แล้วก่อนที่แม่ฉันจะพูดอะไรฉันก้อรีบหอมแก้มแล้วรีบลงจากรถไป  แล้วจึงค่อยหันมาบ้ายบายแม่ฉัน  แล้วฉันก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย  ดังมาแต่ไกล
    "ยายเมย์  ปากซอยถึงบ้านเนี่ยใช้เวลาตั้ง 10 นาทีเลยหรอยะ"
    "เถอะหน่า  ก้อมาถึงแล้ว  ต้นหละ"
    "ถามถึงเค้าทามมัย  ชอบเค้าหรอ"
    "แกเนี่ยกวนประสาทอีกแล้ว  ก็เค้าเป็นเจ้าภาพหนิ  แกจะให้ชั้นให้ของขวัญใครมิหราบ  หรือแกจะรับแทนหละ  เอ..แต่ก็ได้นะเพราะแกก็เป็นแฟนเค้าหนิ"
แค่ได้ยินแค่นี้น้ำหวานเพื่อนฉันก็ยิ้มออกเลยค่ะ "บ้าหน่า  เมื่อไหร่กาน"แล้วฉันก็โดนผั๊วอีก 2 ที 
     "โอ๊ยเจ็บนะ  แรงช้างเอ้ย"
     "นิแกหาว่าชั้นเปนช้างหรอ"แล้วฉันก็ได้ไปอีกหนึ่งที เหนื่อยใจจิงๆกับเพื่อนคนนี้เนี่ย