รักใสใสของยัยไผ่หลิว1

ปูปู้

ไผ่ลงมาหาแม่หน่อยลูกฉันชื่อไผ่หลิวแต่เพื่อนๆจะเรียกฉันว่าไผ่ก็อย่างว่านะขนาดแม่ซึ่งเป็นคนตั้งชื่อให้ฉันก็ยังเรียกฉันว่าไผ่เฉย ๆ เลย ตอนนี้ฉันเรียนอยู่ม.3 ของ ร.ร แห่งหนึ่งใน จ.สงขลา ซึ่งเปิดเรียนมาได้ 2 วันแล้ว 
แม่มีอะไรเหรอค้ะ ลูกจำป้าเนตรได้มั้ยลูก เพื่อนของแม่น่ะเหรอค้ะ
ใช่จ้ะ คือ ป้าเนตรกับลุงชัยต้องไปทำงานที่กรุงเทพแต่ลูกของป้าเนตรก็เรียนโรงเรียนเดียวกับลูก ป้าเขาก็ไม่รู้จะให้ลูกเขาอยู่กับใคร แม่ก็เลยให้ลูกของป้าเนตรมาอยู่กับเรา ลูกจะว่าไงจ้ะ
ก็ดีนี่ค้ะหนูจะได้มีเพื่อน เดี๋ยวหนูไปอ่านหนังสือก่อนนะคะ พี่เขาจะย้ายมาพรุ่งนี้นะลูก
เขาแก่กว่าหนูเหรอค้ะ จ้ะ พี่เขาเรียนอยู่ ม.4 ค่ะ งั้นหนูไปนะค้ะฉันจำได้ว่าป้าเนตรเป็นเพื่อนของแม่ส่วนลุงชัยเป็นสามีของป้าเนตรแต่ลูกของป้าเนตรฉันจำไม่ได้อ่ะ แต่เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็รู้เองแหละ ไปอ่านหนังสือดีกว่า 
+++++++++++++++++++++++++++++
ไปห้องสมุดกันมั้ย อืม ไปก็ไปแล้วกลุ่มของฉัน (ลูกกวาด Gang ซึ่งมีสมาชิกก็คือ ฉันไผ่หลิว ใบเตย เตย ฟาง แก้ว แล้วก็ปอด้วย ส่วนปอ น่ะเป็นเกย์นะ) ก็เดินไปห้องสมุดซึ่งเป็นที่สิงห์สถิตของกลุ่มฉัน เมื่อไปถึงกลุ่มของฉันต่างคนก็อ่านหนังสือ (หนังสือมันมีหลายประเภทนะ) 
เตยพระเอกเรื่องนี้น่ารักม่ะ ไหนๆ สุดยอดเลยฟางกับใบเตยก็อ่านหนังสือการ์ตูนเห็นฟางบอกว่าถ้าพระเอกไม่น่ารักก็จะไม่ยืม เนี่ยอ่ะนะ คนเรา
ไผ่รู้มั้ย เมื่อกี้ปอเห็นรุ่นพี่ม.4 คนนึงด้วยแหละ น่ารักโค-ตรเลย นี่เพิ่งเปิดเทอมคิดเรื่องนี้แล้วเหรอ เพิ่งเปิดเทอมนั่นแหละต้องคิด เดี๋ยวตอนสอบมันก็คิดไม่ได้ รู้มั้ยไผ่ เออๆเราเข้าใจแกปอ
นี่ พี่เขาเป็นนักดนตรีของโรงเรียนด้วยอ่ะ เห็นว่าเป็นมือเบส 55 เท่เป็นบ้าแล้วปอกับเตยก็เอาแต่พูดถึงรุ่นพี่คนนั้น เห้อ เพื่อนฉันดีๆทั้งน้านนน ตอนนี้ก็มีแต่แก้วคนเดียวที่ยังคงความปกติอยู่ แต่แก้วอยู่ไหนล่ะเนี่ย รู้แล้วๆพี่เขาชื่อแบงค์ อยู่ 4/3ยายแก้วพูดมาแต่ไกลดีที่ตอนนี้อาจารย์ไม่อยู่ ไม่งั้น คงถูกไล่ออกจากห้องสมุดแล้ว แต่ไหงยายแก้วก็เป็นไปด้วยง่ะ
ใครอ่ะ อ้าวฟาง สนใจผู้ชายด้วยเหรอ นึกว่าสนแต่ผู้หญิง ไอ้ปอ แกเคยตายมั้ยฟางเป็นผู้หญิงแต่ดันอยู่เหมือนทอมชีวิตเลยมีแต่ผู้หญิงเข้ามาส่วนผู้ชายน่ะหายาก ก็ดูการพูดของเธอดิผู้ชายกลัวตั้งแต่ 200 เมตรแรกแล้ว รุ่นพี่ ม.4 อ่ะ เราว่าเขาหน้าคล้ายป๋อหลินเลย เรียกว่าป๋อหลินดีมั้ย จะได้ไม่ถูกจับได้ ไอ้ที่ไม่ใช่เรื่องเรียนแล้วรู้ดีเลยนะฉันพูดออกไปอย่างอดไม่ได้ 
ถึงยังไงก็สู้ Rab เราไม่ได้หรอกยัยใบเตยพูดแทรกขึ้นมา ก็ยัยนี่ชอบพี่เขาคนหนึ่ง กลุ่มของฉันเรียกเขาว่า Rab เพราะพี่เค้าคล้าย Rabbit Boy ในเรื่องรักเต็มร้อยจากเท็ดดี้บอยสุดเฮ้ว มากๆ 
ไปเรียนกันเหอะ ออกดังแล้วพวกเราเลยขึ้นไปเรียน และนี่ก็คือบทสนทนาของกลุ่มฉันในวันๆนึง นี่ยังดีที่ไม่มีเรื่องของ ปอ เตย และฟางนะ แต่กลุ่มของฉันก็เรียนนะ เมื่อถึงเวลาเรียนก็ตั้งใจเรียนเมื่อพักก็พูดแหย่กันเล่นๆแบบนี้แหละ ... ไผ่หมดคาบแล้วนั่งเหม่ออยู่ได้ คิดถึงเรื่องอะไรอ่ะ
ก็เห็นแม่บอกว่า ลูกของเพื่อนแม่จะย้ายมาอยู่ด้วยอ่ะ ไม่รู้ว่าเขาเป็นคนยังไงเลย
หญิงหรือชายอ่ะ เนี่ยแหละที่เราไม่รู้เห็นแม่บอกว่าอยู่ ม.4
ขนาดแม่เธอให้อยู่เนี่ย เราว่ายังไงเขาก็เป็นคนดีอ่ะ
เออ จริงด้วย ขอบใจนะงั้นเรากลับก่อนล่ะหลังจากที่เพื่อนๆช่วยกันพูดปลอบฉัน ๆ ก็เดินกลับบ้าน (บ้านฉันค่อนข้างจะใกล้โรงเรียนอ่ะ) เมื่อฉันเดินไปเกือบจะถึงหน้าบ้าน ฉันก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังด้อมๆมองๆแถวบ้านฉัน เป็นนักเรียนแท้ๆจะเป็นขโมยแล้วฉันก็หยิบไม้ที่อยู่แถวๆนั้นขึ้นมาแล้วเดินให้เงียบที่สุดไปที่ผู้ชายคนนั้น เมื่อไปถึงตัวโจรคนนั้นฉันก็ฟาดไม้เข้าทีหัวของเขา 
โอ๊ย...  ไผ่ ไปตีหัวพี่เขาทำไมลูก  พี่...แม่หมายความว่าไงค้ะ
ก็นี่ไงพี่แบงค์ ลูกของป้าเนตร ตายล่ะฉันจะทำไงดีล่ะเนี่ย  ฉันจึงช่วยพยุงพี่แบงค์เข้าไปในบ้าน...แล้วจะทำไงต่อล่ะ ในเมื่อฉันไปตีหัวพี่เขาซะนี่ ลูกไปเอายามาทำแผลให้พี่เขาไป เดี๋ยวแม่จะไปทำกับข้าว ค่ะ แม่ ฉันจึงไปเอากล่องยามาทำแผลให้พี่แบงค์ โอ๊ย..เบาๆหน่อยดิไผ่พี่เจ็บนะ
เอ่อ ขอโทษค่ะ ไม่ต้องขอโทษก็ได้ ก็ไผ่ไม่ได้ตั้งใจหนิ ค่ะตอนนั้นฉันทายาที่แผลเสร็จพอดีเลยติดผ้าก๊อตทับที่แผลไว้ที่หน้าผากของพี่แบงค์ (ตอนฉันกำลังตีหัว พี่แบงค์หันหน้ามาพอดีเลยถูกที่หน้าผากแทน) เมื่อติดเสร็จฉันก็หันไปพูดกับพี่แบงค์ ตอนนี้แหละที่ฉันเพิ่งรู้ว่าเราอยู่ในระยะที่ใกล้กันมาก เอ่อ งั้นไผ่ไปช่วยแม่ทำกับข้าวนะค้ะ ครับ อ้อ ไผ่ขอบใจมากนะที่ช่วยทำแผลให้
ไผ่ก็ขอโทษด้วยนะค้ะ ที่ไปตีหัวพี่อ่ะ ไม่เป็นไรหรอกไผ่ฉันเดินไปช่วยแม่ทำกับข้าว เอ๊ะ แต่พี่แบงค์หน้าคุ้นๆแฮะ แต่นึกไม่ออก ชื่อก็คุ้นหูด้วยแต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก เฮอะ แต่เดี๋ยวพรุ่งนี้คงรู้เองแหละ
+++++++++++++++++++++++++++++
ไผ่ ๆ อรพี่ด้วยฉันกำลังจะเดินไปโรงเรียนอย่างเช่นทุกวัน แต่พี่แบงค์เรียกไว้ซะก่อน เราก็เลยเดินไป ร.ร พร้อมกัน พี่แบงค์ อยู่ ม.4/ อะไรอ่ะค้ะ 4/3อ่ะ ไผ่ล่ะ อยู่ ม.3/ อะไร 3/1 ค่ะ
อยู่ห้อง King ซะด้วย เด็กเรียนน่ะสิเรา ไม่รู้จะเรียกว่าเด็กเรียนหรือเด็กเล่นดีน่ะสิค้ะ
ฉันกับพี่แบงค์ก็เดินเข้าไปใน ร.ร ด้วยกัน ฉันรู้สึกว่ามีนักเรียนมองมาที่ฉันกับพี่แบงค์นะ ฉันเลยหันไปมอง แล้ว พวกเขาก็ซุบซิบอะไรกันก็ไม่รู้ แต่สงสัยพี่แบงค์จะไม่ได้สนใจแฮะ
เดี๋ยวไผ่เรียนห้องไหนอ่ะ พี่เรียน 532 อ๋อ ไผ่เรียน 542 ค่ะพี่แบงค์จะถามทำไมอ่ะ..งง
ไผ่มีเรื่องจะบอกเรื่องป๋อหลินอ่ะอยู่ดีๆเพื่อนตัวแสบทั้งก๊วนของฉันก็วิ่งพรวดเข้ามาโดยที่ไม่ได้สังเกตเลยว่าฉันไม่ได้เดินคนเดียว เฮ้ย..ป๋อ..เอ้ย..พี่แบงค์แก้วสังเกตเห็นพี่แบงค์ เฮ้ย คนที่พวกนี้พูกันเมื่อวานคือ พี่แบงค์ เหรอ ว่าทำไมมันคุ้นๆ ครับ นี่เพื่อนไผ่เหรอ อ๋อค่ะ พี่แบค์ค้ะ นี่ เตย ใบเตย ฟาง แก้ว แล้วก็ปอค่ะฉันแนะนำเพื่อนของฉันกับพี่ปอโดยไล่ไปทีละตัว เอ้ย คน และฉันก็เห็นไอ้ปอทำตาเล็กตาน้อยให้พี่แบงค์ด้วยแต่ดีที่พี่แบงค์ไม่ทันได้มอง
สวัสดีครับ น้องๆทุกคน ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ หัวพี่แบงค์ไปโดนอะไรมาอ่ะค้ะยัยเตยถามออกมา ช่างไม่รู้อะไรซะเลย เตยนี่ อายคนชะมัด 
อ๋อ มีคนเข้าใจผิดว่าพี่เป็นโจรน่ะครับ งั้นพี่ไปเรียนก่อนนะครับ แล้วเจอกันนะแล้วพี่แบงค์ก็เดินออกไป เมื่อเห็นว่าพี่แบงค์ไม่สามารถได้ยินสิ่งที่พวกเราพูดแล้ว ยัยแก้วก็เริ่มเปิดศึกเยย
ไผ่รู้จักป๋อหลินได้ไงอ่ะ เดินมาด้วยกันด้วย ไผ่ไม่เคยตายใช่มั้ย เราเลิกกันไผ่เพื่อนในกลุ่มรุมฉันซะยกใหญ่ (มันเป็นคำที่พวกเราพูดกันเล่นๆน่ะ) เฮ้ย หยุดได้แล้ว เอาเป็นว่า พี่แบงค์เนี่ยเป็นลูกของป้าเนตรที่เราบอกเมื่อวานอ่ะ เดี๋ยว ว่างๆ เราไปนอนบ้านไผ่นะ เราด้วย 
ทั้ง Gang g เลยดีมั้ยฉันแกล้งพูดประชดเพื่อนของฉัน เป็นความคิดที่ดีมากไผ่เพื่อนทัง 5 คนของฉันพูดพร้อมกัน ฉันจะบ้าตายเพื่อนยัยพวกนี้แท้ๆ สงสัยคงจะเห่อพี่แบงค์อย่างหนัก ก็พี่ แบงค์ สูง ขาว ปากก็แดง หน้าตาก็ตี๋ๆ ดูไปก็คล้ายกับป๋อหลิน แถมยังเป็นมือเบสของโรงเรียนอีก อ๋อ ฉันรู้แล้วว่าทำไมเมื่อเช้ามีคนมองฉัน ไผ่ คิดถึงพี่แบงค์ล่ะเซ่ ใช่ เอ้ย ป่าวไปเรียนได้แล้ว
ตอนเย็น  ไผ่วันนี้น้าหญิงกับน้าโชคไม่อยู่ เห็นน้าหญิงบอกว่าให้ซื้อกับข้าวไปทำหรืออะไรก้ได้
พี่แบงค์เพิ่งมาบอกฉันแต่ทำไมแม่ไม่บอกฉันเองล่ะ แล้วทำไมแม่ไม่บอกไผ่ล่ะ
ก็ไผ่เดินออกมาซะก่อนก็เลยฝากพี่มาบอกอ่ะ อืม งั้นไปกินที่ร้านอาหารแถวบ้านมั้ยค้ะ คือไผ่ทำอาหารไม่ค่อยเก่งอ่ะ ก็ตามใจไผ่สิ พี่ได้อยู่แล้ว ฉันก็เลยพาพี่แบงค์ไปทานอาหารร้าน
ลายสก๊อต ซึ่งฉันและเพื่อนๆมากินเป็นประจำเลยรู้จักกับพี่เบียร์ลูกเจ้าของร้าน เมื่อทานเสร็จ พี่เบียร์ก็เดินมาเก็บตังค์ อ้าว ไผ่มากินข้าวกับแฟนเหรอ ไม่ใช่แฟน พี่ น่ะรู้จักม่ะ
พี่นึกไม่ออกเลยนะว่าไผ่มีพี่ชายตั้งแต่ตอนไหน นี่พี่เบียร์พูดแบบนี้แสดงว่าไม่เอาตังค์ใช่มั้ย
เอาดิเอาฉันก็จ่ายเงินให้พี่เบีย์แล้วก็เดินกลับบ้าน ไผ่นี่ดุเหมือนกันแฮะ
จะถือว่าเป็นคำชมนะค้ะเมื่อเดินมาถึงบ้าน ฉันกับพี่เบียร์ก็ต่างคนต่างไปอาบน้ำ แล้วมานั่งที่ห้องนั่งเล่นด้วยกันเพื่อรอ พ่อ  แม่ของฉัน แต่นี่ก็ 2 ทุ่มครึ่ง แล้ว พ่อ  แม่ ยังไม่กลับเลย
พี่แบงคำทไม พ่อกับแม่ยังไม่กลับอ่ะ ก็คงทำงานยังไม่เสร็จอ่ะ คงไม่มีอะไรหรอก
ฉันจากฟังคำของพี่แบงค์แล้วก็ทำให้ฉันสบายใจขึ้น ฉันเลยอ่านหนังสือของวิชาที่เรียนวันจันทร์ เพราพรุ่งนี้วันเสาร์ ร.ร ปิดขยันจัง นี่เพิ่งเปิดเรียนนะไผ่
 ก็ปีที่แล้วไผ่เกรดลดน่ะค่ะ ปีนี้ก็ไม่อยากให้มันลดอีก
แล้วไผ่ได้เกรดเท่าไหร่ล่ะ  3.67 ค่ะ 3.67 นี่ถือว่าเก่งแล้วนะไผ่
ขอบคุณค่ะที่ชม ฉันก็นั่งอ่านหนังสือต่อไป ส่วนพี่แบงค์ก็ดูทีวี นี่ก็ 4 ทุ่มแล้วฉันก็เริ่มง่วงแล้วอ่ะไผ่ ง่วงก็ไปนอนเหอะ เดี๋ยวพี่รอให้ ไม่เป็นไรค่ะ โกหกไม่เก่งเลยนะเรา ง่วงก็ไปเหอะ
แล้วพี่แบงค์อ่ะ พี่นอนดึกอ่ะ มันชินแล้วยังไม่ง่วงหรอก งั้นไผ่ไปนอนก่อนนะค้ะ
ฉันเลยเดินผ่านโซฟาที่พี่แบงค์นี่งอยู่เพราะมันใกล้กับันไดมากกว่า แต่เมื่อฉันกำลังเดินผ่านฉันก็ลื่นพรมเช็ดเท่าที่วางอยู่อย่างไม่เป็นระเบียบ ทำไมฉันล้มไปทับร่างของพี่แบงค์ที่นั่งอยู่ ตอนนี้หน้าของฉันกับพี่แบงค์ห่างกันประมาณ 2 เซนติเมตรเท่านั้น ฉันก็ทำอะไรไม่ถูกอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อฉันตั้งสติได้แล้วฉันจึงรับผละออกจากพี่แบงค์ เอ่อ ผ..ไผ่ ไปนอนก่อนนะค้ะฉันรีบพูดแล้วรับเดินไป
เดี๋ยวไผ่ มีอะไรเหรอค้ะ ไผ่ ลืมหนังสืออ่ะ อ๋อค่ะฉันรีบเดินไปหยิบหนังสือมาจากพี่แบงค์ น่าขายหน้าจังเรา แล้วคืนนี้ฉันก็นอนไม่ค่อยหลับเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นนี่เอง
+++++++++++++++++++++++++++++