"รอวัน ปาฏิหาริย์ ฉันรักเธอ" ตอนที่ 22

Pat_Big

มะลิหอบกุหลาบช่อโตผ่านประตูเข้าไปอย่าทุลักทุเลเล็กน้อย พลางสอดสายตาหาเจ้าของคำสั่ง ไม่นานนักมะลิก็พบเธอ บุณฑริกา หญิงสาวหน้าตาสะสวยหมดจด กำลังขะมักเขม้นอยู่กับการจัดดอกไม้ใส่กระเช้า สีหน้าและแววตาของเธอแลดูเปี่ยมสุข มะลิเดินเข้ามาอย่างเงียบ ๆ พลางจัดการวางกุหลาบไว้บนโต๊ะ
กุหลาบขาวมาแล้วค่ะคุณแบม มะลิส่งเสียงบอกหญิงสาวที่กำลังก้มหน้าก้มตาจัดดอกไม้
อ๋อ ขอบคุณมากค่ะพี่มะลิ เธอเอ่ยขอบคุณโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองมะลิ
คุณแบมจัดกระเช้าให้ลูกค้าเหรอคะ มะลิมองดอกไม้ที่กระจัดกระจายอยู่ตรงหน้าหญิงสาว
เปล่าหรอกค่ะ จัดให้พี่บิ๊กน่ะ หญิงสาวตอบพร้อมรอยยิ้มน้อย ๆ บนมุมปาก
คุณบิ๊กเหรอคะ มะลิงุนงงเล็กน้อย
วันนี้วันเกิดพี่บิ๊กค่ะพี่มะลิ บุณฑริกาหันมาตอบพลางยิ้มสดใสให้กับมะลิ
ตายจริง พี่มะลิลืมได้ยังไงเนี่ย จริงด้วยวันนี้วันเกิดคุณบิ๊กนี่นา ว่าแต่คุณแบมเห็นคุณบิ๊กไหมคะ พอดีพี่ชิตแกอยากให้คุณบิ๊กลงไปดูอะไรในไร่หน่อยน่ะค่ะ 
ไม่เห็นตั้งแต่เช้าแล้วนะคะ แบมก็ว่าจะถามพี่มะลิอยู่เหมือนกันว่าเห็นพี่บิ๊กไหม ไปไหนของเค้านะ วันนี้วันเกิดตัวเองแท้ ๆ กลับไม่อยู่บ้านซะได้ หญิงสาวมีสีหน้าหม่นลงเล็กน้อยเมื่อนึกถึงคนที่เธอตั้งใจจัดดอกไม้ให้ แต่เจ้าตัวกลับไม่รู้ไปอยู่ที่ไหน
ไม่ทันที่ทั้งคู่จะพูดอะไรต่อ ก็ได้ยินเสียงรถขับเข้ามาในบ้าน และคนที่ลงมาจากรถก็ไม่ใช่ใครอื่น
พี่บิ๊ก บุณฑริการีบวิ่งออกไป
ว่าไงแบม วิ่งออกมาทำไมกัน เดี๋ยวก็หกล้มไปหรอก ทำดีใจเป็นเด็ก ๆ ไปได้นะเรา ชายหนุ่มเอ็ดเบา ๆ แต่ก็ส่งรอยยิ้มมาให้
พี่บิ๊กล่ะก็ ชอบว่าแบมเรื่อยเลย แบมไม่ใช่เด็กแล้วนะคะ แล้วนี่พี่บิ๊กไปไหนมาคะ วันเกิดตัวเอง แต่กลับหายออกจากบ้านไปแต่เช้า หญิงสาวทำหน้ากระเง้ากระงอด
พี่ไปทำธุระน่ะ มีอะไรเหรอ 
มะลิเดินเข้ามาในระหว่างบทสนทนาของทั้งคู่
คุณบิ๊กคะ พี่ชิตเชิญเข้าไปในไร่หน่อยค่ะ เห็นแกบอกว่าอยากให้คุณดูอะไรให้หน่อยน่ะค่ะ
งั้นเหรอครับ ได้สิครับ แต่เดี๋ยวขอผมเอาของนี่ขึ้นไปเก็บก่อนนะครับ บิ๊กตอบพลางถือถุงที่นำมาด้วยกระชับไว้แน่นขึ้นราวกับว่ากลัวว่ามันจะหลุดลอยไป
แบมเอาไปเก็บให้เองค่ะ หญิงสาวเสนอขึ้น
ไม่เป็นไรหรอก พี่ว่าพี่ไปเก็บเองดีกว่า ว่าแล้วชายหนุ่มก็เดินขึ้นไปบนห้องของตัวเองโดยไม่ได้สนใจหญิงสาวที่มีสีหน้าผิดหวังอยู่ตรงนี้
คนอะไรเย็นชา ไม่สนใจเราเลยสักนิด อุตส่าห์จัดดอกไม้แทบตาย ยังไม่ทันได้พูดอะไร ก็จะหนีไปทำงานอีกแล้ว หญิงสาวบ่นกระปอดกระแปด
คุณแบมคะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณบิ๊กเธอคงมีธุระจริง ๆ น่ะค่ะ เดี๋ยวคุณแบมค่อยเอากระเช้าไปให้เธอก็ได้นี่คะ เธอคงดีใจมาก ตอนนี้คุณแบมยังจัดไม่เสร็จไม่ใช่เหรอคะ เดี๋ยวพี่ไปช่วยจัดนะคะ 
มะลิพูดเป็นเชิงปลอบใจหญิงสาว บุณฑริกากับมะลิจึงเดินเข้าไปในบ้าน และจัดการกับกระเช้าดอกไม้ตรงหน้าต่อ อารมณ์ของบุณฑริกาขุ่นมัวเล็กน้อย แต่ไม่นานเธอก็ใจจดจ่ออยู่กับการจัดดอกไม้ จนลืมอารมณ์ขุ่นมัวไปสนิท 
ภัคนนท์เดินลงมาจากข้างบนแล้ว เค้าก็เห็นทั้งบุณฑริกาและมะลิกำลังง่วนอยู่กับการจัดดอกไม้ เค้าจึงไม่ได้เดินมาทักทาย เค้าเดินออกไปในไร่เพื่อตามหาพิชิต เค้าเดินไปด้วยอาการใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เค้านึกถึงเรื่องที่เค้าไปทำมาเมื่อเช้าตรู่ของวันนี้ วันที่เป็นวันคล้ายวันเกิดของเค้า
สิ่งที่เค้าโหยหามาตลอดสองปีที่ผ่านมา นั่นคือการได้กลับไปยังบ้านเก่าของเค้าที่เคยอยู่กับแม่ นั่นหมายความว่า เค้าห่างกับพัชแค่เพียงไม่กี่ร้อยเมตร แต่ถึงอย่างนั้นเค้ากลับไปหาเธอ ไปเจอเธอไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่เค้าโหยหาเธอเหลือเกิน โหยหาเธอมากกว่าอะไรทั้งหมดในตอนนี้
เค้ากลับไปบ้านเก่าแล้วพบว่า สภาพของบ้านนั้น สะอาดเรียบร้อยเหมือนกับว่า มีใครคอยมาดูแลอยู่ตลอดระยะเวลาสองปีที่ผ่านมา เค้าแทบไม่ต้องเดาเลยว่าเป็นใคร จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพัช เค้าพบว่าตัวเค้าเองต้องหักห้ามใจอย่างหนักเหลือเกิน ที่จะไม่ให้ทำผิดคำสัญญาที่ให้ไว้กับ
พีรวิชญ์
คุณภัคนนท์ครับ คุณภัคนนท์ นายชิตเรียกบิ๊กหลาย ๆ ครั้ง
ฮะ ครับ บิ๊กสะดุ้งตื่นจากภวังค์ เห็นนายชิตกำลังทำสีหน้างุนงงกับอาการของเค้าเล็กน้อย
เป็นอะไรหรือเปล่าครับนายน้อย นายชิตไม่วายเป็นห่วง
เปล่าหรอกครับ ผมไม่เป็นไร คิดอะไรเพลิน ๆ น่ะฮะ บิ๊กตอบแก้เก้อ เค้าเหม่อลอยขนาดนี้เชียวหรือ นายชิตยืนห่างจากตัวเค้าเพียงไม่กี่นิ้วเท่านั้นเอง แต่เค้ากลับมองไม่เห็น
ว่าแต่พี่มะลิบอกว่า นายชิตมีอะไรจะให้ผมดูเหรอครับ
อ๋อ ก็วันนี้น่ะครับ ผมได้รับจดหมายจากครอบครัว ๆ หนึ่งครับ ไม่ได้ระบุว่าส่งถึงใคร เขียนมายังไร่ของเรา แล้วผมก็ให้คุณชานนท์ดู คุณชานนท์แกบอกว่า เก็บไว้ให้คุณบิ๊กดูน่ะครับ ผมก็เลยยังไม่ได้แกะดู ไม่รู้ว่ามันคืออะไร นายชิตกล่าวพลางยื่นซองจดหมายสีขาวให้กับบิ๊ก
บิ๊กรับมาพิจารณาอยู่ครู่หนึ่งก็แกะออกมาอ่าน เนื้อความในจดหมายบอกมาว่า ครอบครัวนี้อยากมาเที่ยวและชมดอกกุหลาบที่ไร่ของเค้า เพื่อเป็นการพักผ่อน ไม่ทราบว่าที่ไร่นี้จะอนุญาตให้เข้ามาได้หรือไม่ หากมีค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ พวกเค้าก็ยินดีที่จะจ่ายเต็มที่ แค่เพียงขอให้คนในครอบครัวของเค้าได้มาที่นี่ เพราะว่าลูกสาวของบ้านนี้เป็นคนที่รักดอกกุหลาบขาวมาก อยากได้มาเห็นไร่ที่เต็มไปด้วยกุหลาบขาวที่เธอรักสักครั้งหนึ่ง หากไม่เป็นการรบกวนจนเกินไป 
บิ๊กอ่านจดหมายไปด้วยหัวใจที่เต้นระรัว ซึ่งเค้าเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไม เค้าต้องตื่นเต้นด้วย ในเมื่อเค้าเองก็ยังไม่รู้ว่าครอบครัวนี้เป็นใคร มาจากไหนกัน รู้เพียงแต่ว่าลูกสาวของครอบครัวนี้รักดอกกุหลาบขาว นั่นก็ทำให้บิ๊กใจเต้นแรงได้ เพราะเค้านึกถึงพัช พัชรักดอกกุหลาบขาวเช่นเดียวกับเค้า 
แต่ไม่หรอกน่า คนที่รักดอกกุหลาบขาว ไม่ได้มีแค่เค้ากับพัชแค่สองคนนี่นา ว่าแล้วเค้าก็สลัดความคิดนี้ออกไป พลางยื่นจดหมายให้นายชิต
นายชิตจัดการตอบรับพวกเค้าไปเลยนะครับ ลองอ่านจดหมายดูและผมรู้สึกว่าผมเห็นเบอร์ติดต่อกลับอยู่นะ ยังไงก็ฝากนายชิตเป็นธุระเรื่องนี้ด้วยนะครับ บอกเค้าว่า ทางไร่ของเรายินดีต้อนรับครับ ตอนนี้ผมขอตัวไปดูกุหลาบก่อนนะครับ 
ครับ ผมจะจัดการให้เรียบร้อยครับ นายชิตรับคำ