เพลงต้องห้าม

วนัสนันท์

ตีห้าสี่สิบห้า
ยังไม่ตื่นเต็มตาเสียด้วยซ้ำ เมื่อตอนเสียงเพลงเพลงหนึ่งจากวิทยุเครื่องเดิม (ที่เปิดเอาไว้ทั้งคืน) แว่วเข้ามาในโสตประสาต 
....รัก....รักเธอทั้งหมดของหัวใจ  สิ่งเหล่านั้นเก็บไว้ข้างใน เธอได้ยินไหมคนดี  อยากขอ...ให้ความรู้สึกที่ฉันมี ส่งไปถึงเธอที่แสนดี ว่าชีวิตนี้ฉันมีเธอดั่งความฝัน ....จะพบกันอีกได้ไหม..... http://fm.jorjae.com/song/flash/1014.swf
เรามีเพลงต้องห้ามในชีวิตหลายเพลง มีตั้งแต่แบบที่สะกิดหัวใจให้เจ็บจี๊ดๆ แต่พอทนได้ ไปจนถึงขั้นได้ยินเมื่อไหร่ต้องเดินหนี แต่เพลงนี้พิเศษไปกว่านั้นตรงที่...ฟังแล้วเจ็บมากมาย แต่เดินหนีไปไหนไม่ได้ซักที... อาจเป็นด้วยเพลงนี้มีความเป็นจริงบรรจุอยู่มากเกินไป เรารู้ดี...ไม่มีทางหนีความจริงได้พ้นไม่ว่าจะกรณีใดๆ
ตีห้าห้าสิบนาที
เพลงนั้น....จบแล้ว อาการชาวาบไปทั้งตัวเริ่มหายไป สติสัมปชัญญะหวนกลับมาอยู่ที่เดิม วิทยุบรรเลงเพลงอื่น .... แอบโกรธนิดๆ ทำไมเพลงต่อไป ต่อไป และต่อไป มันไม่เข้าหูเลยนะ
หลายสิ่งในโลกนี้ผ่านมาและผ่านไป แต่ความรู้สึกบางอย่างกลับผ่านเข้ามาแล้วแอบแฝงซ้อนเร้นตัวอยู่ในมุมมืด เพื่อรอโอกาสออกมากัดกินหัวใจหลายดวง ทั้งของตัวเราเองและของผู้อื่น หลายเรื่องราวเก่าๆ หมุนเวียนผลัดเปลี่ยนเข้ามาฉายซ้ำในสามัญสำนึกอย่างไม่รู้จบ เพลงนี้....เคยเป็นเพลงประจำตัวพี่คนหนึ่ง ในระยะเวลาหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว ตอนนั้น...เราร่วมสภาวะความรู้สึกสูญเสียด้วยความเต็มใจ   ต่อมา....เมื่อเจอกับตัวเองเข้าบ้าง โดยไม่มีความเต็มใจเลยแม้แต่น้อย เพลงนี้เริ่มสร้างความเป็นปฏิปักษ์กับหัวใจเรามากขึ้นเรื่อยๆ  และต่อไป...เมื่อคนที่เรารักมากที่สุดในโลกคนหนึ่ง ไม่ได้อยู่ ณ ที่เดิมอีกต่อไปแล้ว เพลงนี้จึงกลายเป็นเพลงต้องห้ามในชีวิตอย่างสมบูรณ์แบบ 
คำพูดเตือนสติของใครบางคน กลับเข้ามาอีกครั้ง
"อย่าไปโทษเพลง เพลงไม่เคยทำร้ายคน ความรู้สึกคนต่างหากทำร้ายตัวเอง"
เรื่องแย่ๆ ในโลกนี้มีอยู่ว่า .... เรื่องบางเรื่องเรารู้และเข้าใจ  น่าเสียดาย ทำใจให้ยอมรับไม่ได้ซักที
หกโมงเช้า
เริ่มได้ยินเสียงเพลงรักหวานๆ จากวิทยุเครื่องเดิมได้ตามปรกติ ....แปลว่าพอตั้งตัวได้บ้างแล้ว.... หวนคิดถึงความฝันที่พึ่งผ่านพ้นไป  จริงหรือ...ที่ความฝันคือก้นบึ้งแห่งจิตใจ ถ้าจริง...เราก็เป็นนักโกหกตัวเองชั้นยอดเลยน่ะสิ  โกหกได้แนบเนียนใช้ได้ด้วยนะ เชื่อมาตั้งนานว่าเราไม่ใส่ใจกับอะไรบางอย่างและใครบางคนอีกต่อไปแล้ว   เชื่อมาตลอด...จนมาโผล่ในความฝันนี่แหละ  อาจจะเป็นด้วย...เรื่องนี้เรารู้ตัวว่าเป็นฝ่ายผิดในหลายกรณี เรื่องราวของพี่สาวคนนึงกับพี่ชายคนท้ายสุด เจ้าของอิทธิพลทรงพลังทำให้เพลงๆ นั้น กลายเป็นเพลงต้องห้ามในใจเรานั่นแหละ  แถมด้วยเรื่องอื่นๆ อีกมากมายที่ยังคงเป็นความลับจนถึงทุกวันนี้  ร้ายกาจจริงๆ .... เหมือนตัวแมลงอะไรซักอย่าง ที่ถ้าเกาะอยู่เฉยๆ ก็พอไหว แต่พอกัดลงหัวใจแต่ละที...เจ็บถึงขั้นแทบเกินทน   นี่อาจเป็นความล้มเหลวในรูปแบบหนึ่งของชีวิต หรือนี่อาจเป็นความจริงของโลกใบนี้  คนเรา....เป็นแบบไหนก็ต้องเป็นแบบนั้น อาจปรับปรุงไดที่การแสดงออก และอาจโกหกความรู้สึกตัวเองได้...ไปวันๆ แต่ตัวตนที่เคยเป็นตลอดมา  ยังไงซะ ก็ต้องเป็นตลอดไป
หกโมงสิบห้า
เสียงป้าข้างบ้านเรียกหลานไปโรงเรียน เสียงแตรรถโรงเรียนดังอยู่ด้านหน้า เสียงข่าวเช้าจากลำโพงกระจายข่าวชุมชนแว่วลอยตามสายลมมา  ....  โลกแห่งความเป็นจริงตื่นจากการหลับไหลอีกหนึ่งเช้า  ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย  คนเราอยู่ได้ด้วยความจริง ถึงแม้ความจริงบางอย่างจะโหดร้ายกับเราเกือบถึงตายก็ตาม  อย่างน้อย...โลกแห่งความจริงในเช้านี้ก็ช่วยชีวิตเราได้ล่ะน่า
หันกลับไปสนใจวิทยุอีกครั้ง  เพลงอะไรไม่รู้ดนตรีคุ้นๆ 
.....มหัศจรรย์แห่งรัก  สร้างสรรค์พลังอันยิ่งใหญ่  ต่างคนอยู่ไกลแสนไกล กลับมาอยู่เคียงชิดใกล้... http://fm.jorjae.com/song/flash/275.swf 
เพลง.....ต้องห้ามอีกเพลงนึงของชีวิตเรา  โหดร้ายเกินไปมั้ย....จะมีชีวิตอยู่ยังไงล่ะ..วันนี้