กิ๊ก...รอบจอคอมพ์...ทิกิ

tiki

ข้าน้อยนี้ หรือ เพียงแค่    ....?...  
    หวานสนิทเนียนใจ 
แมงเม่า บินเข้ากองไฟ
ให้ดื่มกิน...น้ำตา ยามค่ำ
     สุดท้ายโลกเป็นสีดำ
ฝันร่วงราวช้ำ 
ดุจย้ำเยียบเย็น...มลาย...

ทิกิ_tiki
..คงละเมอ  ฝันหา..เธอ..อยู่ทุกยาม
ใครเล่าใครจักห้ามความคิดถึง
.มากไปหรือ...เช้า ค่ำ ยังรำพึง
คอยคะนึง ถึงฝัน...อันเพ้อ ครวญ.....
ทิกิ_tiki 
http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_70688.php
นำมาวางไว้ที่นี่
ดุจแผ่นรวมวรรณกรรมแห่งชีวิต				

ฝากหัวใจข้ามฟ้า...หาแต่คุณ

อยากจะหนุนพิงไหล่แม้นในฝัน

อยากจะแอบแนบอิงคุณทุกวัน

อยากจะเพ้อรำพัน หาแต่คุณ..........


ที่มา


    มนุษย์เราก็มีทั้งต้องรบบ้าง รักบ้าง

ไม่งั้นชีวิต มันก็ สุดโต่งไปข้าง..

..รบมากๆเครียดนัก...
หันมาเขียนกลอนรักหาคุณเสียดีกว่า
...........

ค ิด ถึ ง สุ ด ห ัว ใ จ...
ทิกิ_tiki 
 : 4895_tiki... 428688 - 07 ก.พ. 48 - 12:11

(๑๑:๐๕ นาฬิกา เพลพระจันทร์ ๗ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๔๘)


             ในเวลาเงียบๆอยู่คนเดียว ผนึกภาพมหาเทพมากหลาย
อยู่เบื้องหลัง    เบื้องหน้ายังพบจอคอมพ์  
              ฉันย้อนฝันละเมอวันเก่าๆ แล้วเห็นวัฒนาการหัวใจ
ในวันเหล่านั้น......				

มนุษย์ผู้กำลังว่ายอยู่ในมหาสมุทรน้ำตานั้น
           ไม้ชิ้นเล็กๆชิ้นหนึ่งซึ่งลอยผ่านเข้ามา ให้คว้าได้ 
พอเกาะได้ลอยคอต่อไปในมหาสมุทรนั้น..
ยังมิจมตาย...ก็ซาบซึ้งใจนัก..
     
     ในวันอันวุ่นวายด้วยปัญหาสารพัน
        สิ่งเล็กๆไร้ที่มาที่ไปไร้ตัวตน ไร้ร่องรอย เป็นเพียงเงา
แห่งความรู้สึกอันจับต้องมิได้ เสมือนไร้ค่าในโลกแห่ง
เนื้อหนังมังสา
    ก็กลับกลายมีความหมายมหาศาลต่อจิตวิญญาณของมนุษย์.....

               คุณ ในคอมพิวเตอร์ ก็เช่นกัน...ช่างมีความหมาย
         ต่อจิตใจในเวลานั้นเหลือเกิน...

                       เปิดจอรอคุณ

                       เปิดจอคุณมา
                      ปิดจอไม่มีคุณ
                      ปิดจอคุณไม่มี


ทิกิ
๘ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๘ ตีหนึ่ง กับอีก ๗ นาที				

ดูนี่สิ  รู้จัก Google ใช่ไหม
              แต่นี่ Googig นะจ๊ะ  ใครไม่กิ๊ก กูกิ๊ก จ้ะ
          โอ อมิตาภพุด........พุทโธ ธรรมโม สังโฆ นั่น นั่น พวกเคร่งศาสนาโวยวาย
อีกแล้ว อะไรกันนักกันหนา คุณก็รู้อยู่ว่า แค่พระโสดาบันยังไปแสนยาก แล้วคุณจะมา
วุ่นวายอะไรกับโลกวัยรุ่น  เขากันนะ
              อ่านดู ก็ไม่เห็นมีอะไร เด็กๆ ก็เขียนไดอารี ตลกขบขัน...
              ยังน้อยกว่า กระทู้อะไร ที่เรียกว่า ผู้ใหญ่วัยทำงานอะไรนั้นมากมายนัก..

                   ทำไม นะ ทำไม วัยรุ่นเขาจะมีโลกส่วนตัวเขาบ้างมิได้หรือไร
              มีคนว่าฉัน เคร่งขรึมจริงจังนักกับ คำว่า รัก ในเน็ต
              แต่ถ้าเขา กิ๊ก กับจอคอมพ์ มันผิดอะไรตรงไหนหรือจ๊ะ
             ฉันย้อนถามคนเหล่านั้นว่า...เราจะเอาไม้บรรทัดอะไรไปวัดพฤติกรรม
           คนเข้าเน็ตกันหนอ

ทิกิ
๘ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๘ ตีหนึ่ง กับอีก ๑๙ นาที				

ส่วนเรื่องสั้น ของฉัน ฉันจะเขียนถึงฝันละเมอ ฉันกี่ร้อยตอน
มันก็ไม่แปลกอะไร เป็นสิทธิ์ของฉันที่จะฝัน ฝัน ฝัน ....
          ความฝันเป็นเรื่องสวยงามน่าพิสมัยอย่างยิ่ง...
         เพราะในฝัน ฉันก็ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรกับใครนี่นา
         ฉันจะฝัน แบบ psychedelic  ก็เป็นเรื่องของฉัน
        หรือ ฉันจะฝันคุณให้เป็นขาว ดำ ก็เรื่องของฉันอีกนั่นแหละ

        คุณดูสิ ว่าชีวิตจริงฉันมันน่าพิสมัยนักหรือไง
       ขอฉันฝันละเมอหาคุณบ้างมิได้หรือ...?

            ฉันจะขอฝันหาคุณ คุณ คงไม่คิดค่าเช่า หรือ ค่าตัวแสดงในฝันของ
ฉันใช่ไหมคะ ?...มันเป็นแค่ภาพหลอน ในจิตของฉัน 
An illusion on my mind

            ถ้าคุณเรื่องมากนัก ฉันก็จะเปลี่ยนคนฝันใหม่เป็นคนอื่น
        มันไม่แปลกเลย ฉันมีสำรองในคลัง ไม่ต่ำว่าสามสิบกิ๊ก

         โอ๊ย คุณโกรธอะไรฉันอีกหรือคะ...โลกคอมพิวเตอร์ จะโกรธอะไรกับฉันนัก 
 คุณว่าฉันเหลวไหล ไร้สาระ
            แล้ว ที่คุณทำมันสาระมากนักหรือไง..
๘ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๘ ตีหนึ่ง กับอีก ๓๕นาที				

คุณโกรธหรือที่ฉันสร้างให้คุณเป็นกิ๊ก กิ๊กในจอ  
คุณอยากเป็นกิ๊กรอบจอหรือ..
            แล้วฉันก็เปิดหน้าจอ  ใครไม่กิ๊ก กูกิ๊ก เล่นอีกตามเคย 
ในขณะที่อีกจอจะมีนักวิชาการเตรียมถล่มฉันอยู่..
      คุณ ก็รู้ว่า สิทธิ์ในฝันเป็นของฉัน...ส่วนฉันจะฝันถึงคุณ หรือฝันถึงใคร
มันก็สิทธิ์แห่งหัวใจฉันอีกนั่นแหละ 

                 หรือว่าคุณจะตามมาเขียนป้ายห้ามฉันฝัน อีกล่ะคะ
        ขอแค่ฝัน มันผิดกฎหมายตรงไหนหรือคะ
      คุณเห็นฉันผู้กำลังน้ำตาเปียกชุ่มมะล่อกมะแล่กนั้นบ้างไหม
  คนที่นั่งจัดของเกลื่อนกลาดกระจัดกระจายเต็มบ้าน...คนที่เก็บขยะ
เป็นถุงๆดำๆทิ้งเป็นหลายถุง
                แล้วชีวิตฉันจะไปหาความสุขที่ไหนล่ะคะ
        ถ้าฉันจะไม่หาความสุขในจอคอมพ์...โอ ...คุณอย่ามาปิดกั้นเสรีภาพ
ในเน็ตของฉันเลย....อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้ไปทำความเดือดร้อนให้ใคร

             ....ที่รัก...ฉันนั่งตาปรืออยู่หน้าจอ...
             ฉันจะปิดจอแล้วนะคะ...

               เปิดจอมีคุณ
              จอเปิดคุณมา
              จอเปิดคุณไม่มา
              ปิดจอ คุณไม่มี
              ปิดจอไม่มีคุณ
                ปิดจอมีแต่เรา.

ทิกิ_tiki
คืนบันทึก คืนอังคาร ๘ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๘ เวลา ตีหนึ่งกับอีก ๔๗ นาที				

ที่มา...ที่ไป
ไดอารี ลำดับที่ 507 บางกอกซิตี้

http://www.bangkokcity.com/2004/member/diary04/detail.php?boid=6129