อำลา..ชีวิตเด็กม.ต้น

ปลาวาฬสีน้ำเงิน

วันนี้ที่โรงเรียนมีงานปัจฉิมนิเทศนักเรียนม.3 มันก็คงต้องถึงเวลาของฉันแล้วสินะ คงไม่มีโอกาสจะได้กลับมาเป็นนักเรียนม.ต้นอีกแล้ว คิดแล้วก็น่าใจหาย ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้ลาจากเพื่อนๆหลายๆคนไปไหน แต่ก็คงมีเพื่อนอีกเยอะที่ต้องแยกย้ายกันไปตามทางเดินของตน แล้วเราจะได้กลับมาพบกันอีกมั้ย ... ต้องมีสักวันสินะที่เราจะกลับมาเจอกัน  ใครจะเปลี่ยนแปลงยังไงบ้างนะ ยังแอบสงสัย
   	ขอเล่าหน่อยละกัน วันนี้หลังจากที่สอบเสร็จแล้ว จริงๆวันนี้ก็มีม.3สอบอยู่ชั้นเดียวอ่าแหละ ก็รู้ตั้งแต่เมื่อเช้าล่ะ ว่าต้องเป็นพิธีกร ก็แอบเหนื่อยใจ แต่ก็ทำไงได้ ไหนๆก็จะจบแล้วขอทำอะไรสักอย่าง  อันที่จริงงานวันนี้มันก็น่าเบื่ออยู่อ่ะแหละ  พอถึงเวลาเราก็ต้องทำเพื่อให้กิจกรรมดำเนินไปเรื่อยๆ จนถึงเวลาสิ้นสุด มีเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้น ฉันเองก็อดที่จะอิ่มใจไม่ได้เลย  ภาพต่างๆที่แสดงให้เห็นถึงความเป็นเพื่อนกันตลอด 3 ปีที่ผ่านมา วันนี้มันยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ  ไปให้อาจารย์ผูกข้อมือให้ ฉันจะจำ แล้วฉันจะทำตาม ...
   	ถึงรายการขอบคุณ
   	อันดับแรกฉันขอขอบคุณอาจารย์ที่ปรึกษา ทุกคน ตั้งแต่ อ.ศิริรัตน์  อ.เกษม  อ.ฐนิตา  อ.วราภรณ์  อ.สุมาลี  และอ.ฉัฐรส  รวมไปถึง อาจารย์ในโรงเรียนทุกๆคน ที่ทำให้โรงเรียนเป็นโรงเรียน และทำให้ฉันเป็นนักเรียนเป็นลูก ชมพูดำ
   ต่อมาก็ต้องเพื่อนๆ ม.3/6 ทุกๆคน  ห้องที่เราเคยเรียนด้วยกัน 542 แล้วก็ 776 จนมาถึงวันนี้ที่เราไม่มีห้องประจำกัน ( เพราะว่าตึกที่เป็นห้องประจำของพวกเรา เกิดรอยแตกแยก ) เดินเรียนก็สนุกดีนะ  ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่ทำให้ 3/6 เป็นห้องเรียนที่ฉันคิดว่ามันยอดเยี่ยมที่สุดในระดับแล้วล่ะ ถึงแม้ว่าห้องเราอาจจะไม่ได้เป็นห้องที่เก่งที่สุด รึเปล่า???  ขอบคุณที่ยอมจ่ายเงินห้องกันอย่างสม่ำเสมอ  ขอบคุณที่ทำให้ฉันเห็นว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เราก็ยังจะเดินไปด้วยกัน จบก็ต้องจบด้วยกัน   
   ขอบคุณภัทริกา ที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ ก็ยังเป็นเพื่อนเราสม่ำเสมอ 
   ขอบคุณกัสบีร์ที่ยังเห็นว่าเราเป็นเพื่อนอีกคน และก็ที่ให้เราเขียนเสื้อด้วยดิ ^^
	
   ขอบคุณเผด็จอ่ะ ที่มาขอโทษเรา  ถึงแม้ว่าที่ผ่านมาเธอจะทำให้เรากลัวเธอ แต่เราก็ไม่คิดจะโกรธเธอเลยอ่ะดิ  ขอบคุณที่ทำให้ตลอดปีการศึกษามันมีเรื่องราวที่ไม่น่าลืมเลย จิงๆ 
   ขอบคุณคินโช ที่ทำให้เรารู้ว่า อย่างน้อย เราก็ได้คุยกัน และ เป็นเพื่อนกันแล้ว 
   ขอบคุณเพื่อนๆร่วมรุ่น  ท.ล.40# ทุกคนทั้งที่รู้จักแล้วก็ไม่รู้จัก
   	แล้วก็อีกมากมายที่ไม่ได้กล่าวไว้ในที่นี้ สุดท้ายก็ต้องขอบคุณโรงเรียนเทพลีลา  ขอบคุณรั้วชมพูดำ ที่ทำให้ฉันมีที่เรียนจบจน ม.3 ขอบคุณที่ทำให้ฉันมีประสบการณ์มากมาย  ถึงแม้ว่าวันนี้อาจจะไม่ใช่วันสุดท้ายที่ฉันจะอยู่โรงเรียนนี้ ที่จะได้เจอเพื่อนๆ แต่มันก็เป็นอีกขั้นของชีวิต ปีการศึกษาหน้า ฉันจะไม่ได้ใส่ชุดนักเรียนม.ต้น   ชีวิตไม่ได้ราบเรียบไปตลอดทาง ขอให้เพื่อนๆโชคดี ประสบความสำเร็จในชีวิต...