ความรู้สึกในวันสุดท้าย

zombie_sweets

เค้าเป็นรุ่นพี่ของผมน่ะ
คนๆนั้นสามารถพูดด้วยได้ทุกเรื่อง
เป็นคนที่ตลกมาก
แต่ครั้งหนึ่งที่ผมรู้สึกว่า  อยู่กับเค้าไปก็เท่านั้น
เพราะเค้ามีเพื่อนอีก  แล้วผมก็จะคิดว่าเราอยู่ไปเค้าก้อไม่ค่อยจะสนใจ
เหมือนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมอยู่ที่นั่นด้วย
หลังจากนั้นผมก็ออกห่างจากเค้า
เพราะว่าที่อยู่ที่อยู่แล้วไม่มีความสุข  ผมก็ไม่อยู่  ถึงจะรักเค้ามากเท่าไหร่ก็ตาม
ผมแยกตัวออกมาหลายเดือน
จนวันหนึ่งบนรถ2แถว  เค้าเจอผม
เค้าทัก  ผมก็ตอบเค้าดีๆ  เพราะที่ผมแยกตัวออกมา  ผมไม่เคยเกลียดเค้า  ไม่เคยเกลียดเพื่อนเค้าแม้สักนิด
หลังจากนั้น  ผมก็เข้าไปทักเค้าบ้างบางโอกาส
แต่วันนั้น  มันเป็นวันที่เค้าสอบปลายภาควันแรก
แล้วก็เป็นอย่างที่คิด  ผมรักเค้าผมรับไม่ได้กับอีก2วันสุดท้ายที่ใกล้จาก
อย่างนี้ทุกที  จะดีกับใครต้องเป็นช่วงใกล้จากทุกที
เรื่องของเค้าทำให้ผมร้องไห้ได้มากมายเชียวแหละ
...วันที่จากไปแล้วกับวันที่รู้ตัวว่าอีกไม่นานก็จะต้องจาก...วันไหนทรมานกว่ากัน...
ผมขอตอบคำถามที่ผมตั้งขึ้นเองนี้นะว่า  วันที่รู้นั่นแหละ  ทรมานที่สุด
วันที่จากไปแล้ว  คิดถึง  แต่มันก็ยังลืมได้นี่  ถ้าจากกันไปนานๆ
แต่ผมมั่นใจว่า  ผมไม่ลืมเค้าหรอก
คงคิดถึงเค้าจนตายนั่นแหละ
เพราะเค้าเป็นเพื่อนคนที่สำคัญและก็เป็นคนที่ผมรักที่สุดไงล่ะ
จนถึงวันนี้...
เค้าสอบเสร็จแล้ว
ใช่ถึงตาผมแล้วสิที่จะสอบ
ไม่มีสมาธิจะอ่านหนังสือเลย...เพราะคิดถึงแต่เรื่องของเค้า
แต่ก็จะทำเพื่อตัวเองบ้าง  เพื่อพ่อแม่ไง
จนถึงตอนนี้ผมก็ไม่สามารถเรียกเวลากลับมาได้อีกแล้ว  
ทำได้แค่เพียงเก็บความทรงจำนี้ไปให้ได้นานที่สุดใช่ไหม
แต่ว่านะ  ถึงจะทำได้แค่นั้นผมก็จะทำ
...ทราย   รักทรายนะ  ไม่ว่าจะอีกนานแค่ไหนทรายก็เป็นเพื่อนที่เรารักมากที่สุดเลย   ถ้าชาตินี้เราไม่ได้เจอกันอีก   ก็ขอเป็นชาติหน้าแล้วกันนะ  ที่อยู่ที่ดีที่สุดของผม...