..เหตุเกิดที่บ้านเหมือนจะร้าง..

keekie

ฉันกะเจ้าเอ็ม ... ทำงานพิเศษที่บริษัทวิจัยตลาดใหญ่โตแห่งหนึ่ง ... 
	(ตอนเป็นนักศึกษา เอ๊าะ ๆ ...ตอนนี้เจ้าเอ็ม ลูกสาวสี่ขวบแล้วจ้า ..)
	เรากำลังทำโครงการวิจัย ... เกี่ยวกับสภาพแวดล้อมในกรุงเทพฯ 
	บริษัทฯ จะระบุ ชื่อคน ... และที่อยู่ เพื่อให้เรามาสัมภาษณ์ โดยเฉพาะ ...
	
	และเรา... ก็ถูกส่งมาที่บ้านหลังนี้ ... !!!
	บ้านเนื้อที่ขนาดประมาณ  50 ตารางวา .. ตัวบ้านเป็นปูน สองชั้น เก่า ปูนแตกกระเทาะ .. 
	รอบๆ บ้าน รกไปด้วยหญ้า สูงเกือบท่วมหัว ... 
ประตูรั้วด้านหน้า ทำจากลวดเตี้ยๆ เปิดอ้าไว้ ... 
	เอ .. ไม่ใช่สิ ... มันคงปิดไม่ได้มากกว่า ... ประตูห้อยกะร่องกะแร่ง จะหลุดมิหลุดแหล่แบบนั้น...
	
	
	ไม่น่าเชื่อ ... หมู่บ้านใหญ่โต ... บ้านแต่ละหลังหรูหรา ... สวยงาม ...
	ทำไม ... บริษัทฯ ต้องส่งเรามาบ้านหลังนี้ด้วย (ฟะ) มีเป็นร้อยหลัง ... ทำไมน้าาาา ... เฮ่อ...!!!
	"สวัสดีค่ะ ... ขอรบกวนเวลาสักครู่นะคะ ..."  ถึงจะบ่น .. แต่ฉันก็ยังคงต้องทำงานอยู่ดี ...
	"กี้ ... สภาพนี้ ... ใครจะอยู่ ... กลับเหอะ ..."  เจ้าเอ็มจะกลับท่าเดียว 
	"กลับได้งัย ... ได้บ้านละหกร้อย ... ขืนกลับ ก็อดดิ่.."  ฉันยังคงดื้อ
	เงินสำคัญเสมอเพื่อน ... แม้เงินจะไม่ใช่ทุกอย่าง ... แต่ทุกอย่างต้องใช้เงินนะเพื่อน ...
	"พี่คนข้างบ้านตะกี้ ... เขาบอกให้เราเข้าไปได้เลย ... มีคนอยู่ ... เข้าไปกันเหอะ" 
 ฉันชวนเจ้าเอ็ม..
	"เฮ้ย .. ถ้ามีคนอยู่จริง ก็บุกรุกนะแก .."  เจ้าเอ็มปอดแหก ..
	ฉันไม่ฟัง ... คว้ามือเพื่อน .. ก้าวสวบๆ  เข้าไปยืนหน้าประตูตัวบ้าน ...
	แน่ะ...ประตูบ้านก็ไม่ปิดอีก ...
	
	บ้านเงียบจัง ... จะมีใครอยู่จริงหรอ ...
	ฉันมองเข้าไปภายในบ้าน ... ไม่มีเฟอร์นิเจอร์ซักชิ้น ... นอกจากตู้เย็นขนาดเล็ก เก่าๆ 
	กับหิ้งไม้เก่าๆ  ผุๆ  มีโทรศัพท์เก่าๆ  อีกนั่นแหละ  วางอยู่ ...
	ทุกตารางเซ็นติเมตร ... มีแต่ฝุ่นจับ หนา เตอะ..ขวดน้ำดื่มเปล่าๆ วางระเกะระกะ เต็มไปหมด...
	ถ้ามีคนอยู่จริง ... เขาคงกินฝุ่นกันซะล่ะมั้ง ... 
	"สวัสดีค่ะ ... มีใครอยู่มั๊ยคะ?"  ฉันตะโกนเข้าไปในบ้าน ...
	เงียบ ......!!!
	"เฮ้ย... กี้ ... น่ากลัวว่ะ ... ไม่มีใครอยู่หรอก ... กลับเหอะ.."  เจ้าเอ็ม จะกลับอีกละ..
	"สวัสดีค่ะ ... มีใครอยู่ไม๊คะ .."  ฉันยังคงตะโกน ... ไม่สนเจ้าคนปอดแหก
	"...แค่ก ... แค่ก ...!!!" 
	ฉันกะเจ้าเอ็มมองหน้ากัน ... มีคนอยู่นี่ ..!!!
	เสียงผู้ชายไอ .. ดังมาจากชั้นสอง ...
	ฉันมองไปทางซ้ายของบ้าน ... มีบันไดไม้เก่าๆ เป็นทางขึ้นสู่ชั้นสองของตัวบ้าน... 
	
	"...แค่ก...แค่ก...!!!"
	เสียงคนจริงแหละ ...
	"คุณคะ ...ขอรบกวนเวลาซักครู่ค่ะ ... เชิญข้างล่างหน่อยได้มั๊ยคะ .."  
ดูความพยายามของฉัน 
	เงียบ ....!!!
	"เฮ้ย...กี้ ... ไปเหอะ...ฉันกลัวว่ะ"  แหม เพื่อนฉัน ...
	"กลัวรัย (ฟะ) ...กลางวันแสกๆ "  ฉันดุเจ้าเอ็ม ...
	"สวัสดีค่ะ ... มีใครอยู่ไม๊คะ .."  เสียงฉันนี่ ก็ดังดีไม่หยอกนะ..
	ระหว่างรอ ... ฉันก็สอดส่ายสายตาไปทั่วบ้าน ... มองนั่นมองนี่ ...
	สกปรกจริง ... อยู่กันได้งัยเนี่ย ... 
ดูดิ๊ ... ขวดน้ำกินหมดแล้วก็ไม่ทิ้ง ... รู้จักถังขยะมั่งป่าวนี่ ..
	แล้วดูโทรศัพท์ .. ใครจะกล้าใช้ ... ฝุ่นจับออกเขรอะ ขนาดนั้น ...
	แล้วยังพื้นอีก .. ให้ฉันใส่รองเท้าเข้าไปเดินยังไม่กล้าเลย ... ฝุ่นงี้หนาเป็นนิ้วเชียว ...
	แล้วนี่ .... 
เอ๊ะ ...!!!
	สายตาฉัน มาหยุดอยู่ตรงพื้นที่ปลายเท้า ... 
	"เฮ้ย... เอ็ม ... นี่มันรอยอะไรอ่ะแก..??" 	ฉันไม่แน่ใจ เลยถามเจ้าเอ็ม ..
	"ไหน?"  เจ้าเอ็มถาม ... พลางมองตามที่ฉันชี้ ..
	
	รอยหยดกลมๆ  สีแดงๆ  ดูเหมือนยังใหม่ๆ  เพราะยังไม่แห้ง ...
	
	"กี้ ................................."   เจ้าเอ็มเรียกฉันได้คำเดียว ... แล้วเงียบไป..
	"ไปเหอะ ... กี้ ... นี่มันรอยเลือดนี่หว่า!! .."  เสียงเจ้าเอ็มเริ่มไม่ดี ..
	ฉันมองตามรอยหยดเลือด ... มันเป็นทางยาวจากปลายเท้าฉัน .. หน้าประตู ... 
	ไปจนถึง  ... ห้องๆ หนึ่ง  ด้านหลังบ้าน ...
	"อืม .. ฉันก็ว่ารอยเลือด ... มันยังสดๆ อยู่เลยนะนี่ ... " 
	ฉันพูด พลางเอาเท้าเขี่ย  ... เลือด ... ลากเป็นทางยาวตามเท้าฉัน .. 
	เลือดสด สด ...!!!
	"กี้ ... แกไม่กลับ ฉันกลับแล้วนะ .. !!"  พูดจบ เจ้าเอ็มก็หันหลัง เดินอย่างเร็ว... 
	
	"เฮ้ย... ทิ้งกันได้งัยฟะ"  ฉันก็กลัวเหมือนกันนะเพื่อน ...
	ฉันรีบวิ่งตามเพื่อนออกมายืนหน้าบ้าน ...
	
	เรามองหน้ากัน ... "เอางัยดี ??.."  ฉันถาม ... 
	ใจหนึ่งก็กลัว .. แต่อีกใจก็สงสัย ... เลือดใครกัน? ...
	บ้านก็เหมือนจะร้าง ... แต่มีคนอยู่ ... ก็ได้ยินเสียงไอนี่ ..
	เอ ... หรือว่า ... เขาจับใครมามัด ... เชือด ... เฮ้ย ..!!!
	อุ้มฆ่า ... !!!  ฉันเคยอ่านหนังสือพิมพ์เจอบ่อยๆ 
	"กลับเหอะกี้ ..ฮือ ... ฮือ.."  เจ้าเอ็ม ...เริ่มมีเสียงคราง
	
	" .. ถ้ากลับ .. เราก็ไม่รู้ว่ามีอะไร ... เดี๋ยวฉันจะเข้าไปดูเอง" 
	ให้มันรู้ซะมั่ง ... ใครๆ ก็เรียกฉันว่า คุณกีกี้ผู้กล้าหาญ ...
ได้เหรียญกล้าหาญอันโตๆ มาหลายแล้ว ... 
(กัดฟันพูดน่ะ ..แหะ แหะ .. จริงๆ แล้ว กลัวจะตายไป .. 
... เลือด นะ  .. ใครไม่กลัวบ้างล่ะ!!!  .. ยกเว้น คุณหมอพรทิพย์..)
	"เฮ้ย .. กี้ ... แกจะบ้าหรือป่าว?? ... มีอะไรข้างในก็ไม่รู้ .. 
เกิด ... มี ... ศพ!!! แกจะทำงัย .."  
	นึกว่าฉันคิดคนเดียว ..เจ้าเอ็มก็คิดเหมือนฉัน
	...To be continued...