รักในเน็ต เล่มที่ยังอ่าน ไม่จบ

tiki

ว่าขอฉันรักเธอ..
 : ....อ่านหัวใจในอักษรกลอนที่ฝาก
เพียงเพราะอยากประกาศกล้าคารมฝัน
อยู่ในใจเนิ่นกาลมานานวัน
คือบรรทัดของรอยฝันอันบันทึก
......คือใจตนผ่านพ้นมานานนัก
จะตอบรักหรือทิ้งกลางยังอักอึก
จะหักดิบหักหาญมันจารลึก
ไม่รู้สึกรู้สาก็ว่าไป......
     
............เมื่อหลับตาวาดภาพคุณอาบรัก
ก็รันทดยิ่งนักรักไฉน?
จึงเหมือนฝันซึ่งร้อนรนดุจแสงไฟ
จะขมไยแม้นภาพฝันยังบั่นทอน
ทิกิ_tiki  
 : 4895 - tiki  : 228331 - 03 มี.ค. 47 - 19:18				

ย้อนโลกอินเตอร์เน็ต วันเวลาที่ผ่านไป 
นำอะไรต่อมิอะไรมาให้ชีวิต
บางคำนึง นึกถึงคุณ บางคำนึงนึกถึงใคร
       ปีกว่าที่ผ่านไป...อาจมีใครสักคนที่คอยเอาใจใส่.
.มาตามคำเชื้อเชิญที่ทิกิ วางไว้ให้...

         โลก อินเตอร์เน็ต มันตลก เพราะ อาจเข้าใจผิดกันได้เสมอ
ว่าเธอ คือ เขา คือใคร  คือ คุณ คนนั้น คนนี้ ...คิดแล้วก็ขำ

   แต่ในความขำ  และ ขำไม่ค่อยออก ก็คือใครบางคน ที่เดินเข้ามา
ช้าๆ...สุขุม เหมือนก้าวย่างของเสือ...

         คนที่เห็นความงามของมิตรภาพ คนที่เดินมารับผ้าคุลุมไหล่
ไปจากทิกิ...หนึ่งผืน...
.คนที่ทำให้บทกลอนหน้ากลอนไทย เป็นความรู้สึกที่มีค่า


      แล้วถึงวันที่เขา นำผ้าคลุมไหล่ ผืนนั้นมาวางทาบบ่าให้
 เป็นความอ่อนโยนเมตตา ที่จับตา จับใจยิ่ง....

       ขอให้การต้อนรับนี้-อบอุ่น
โอบผ้าคลุมไหล่ผืนละมุน-รับขวัญ
ซับเหงื่อซับน้ำตา-ครานั้น
เผื่อว่าคนในความฝัน-จะมีจริง 

จากคุณ : looking for me? - [ 19 พ.ค. 47 11:13:30 A:202.133.1XX.XX.X) X

            ผ้ามีกลิ่นนิดหน่อยน่ะค่ะ
            อบอุ่นมากเลย looking for u คะ
            หมู่นี้ไม่ค่อยจะฝันเลยค่ะ

                    ขอบคุณมาก่ค่ะ				

และ นี่คือความรู้สึก ที่บันทึกไว้ในวันนั้น

 
 :            พิศดูผ้าคลุมไหล่ที่ในมือ

      ผืนที่ถือได้มา..**รับน้องใหม่**

      ไปแวะเยี่ยมเว็บหนึ่งแต่งกลอนไว้

      ขอขอบคุณคนมีน้ำใจให้ผ้าคลุมไหล่นี้


                 คือความรู้สึกของคนที่มีแต่ให้

        เมื่อพบ***คนให้เรา**..ก็ยิ้มจนตาตี่

        หอบความรู้สึกนี้ซึ่งแสนดี

        มานั่งใกล้ๆทุกคนที่...ได้ผ้าคลุมไหล่..จากเรา


ขอมานั่งยิ้มเงียบๆคนเดียวตรงหน้าเพื่อนพี่น้อง
ทุกคนที่นี่หน่อยค่ะ ...


ทิกิ_tiki
 
 : 4895 - tiki   : 275512 - 20 พ.ค. 47 - 07:04  
  http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_53775.php				

ขอมอบผ้าผืนงามคลี่ตามใจ

         ทาบรอบไหล่ให้เจ้าห่มสมสวยแสน

         ผ้าคลุมไหล่ให้**ในฝัน**ฝันเมืองแมน

         ลอยล่องละแม้น...เมืองสวรรค์ สรรค์งานกลอน

ทิกิ_tiki  
: 4895 - tiki   : 275593 - 20 พ.ค. 47 - 11:13  

จากคุณ : ทิกิ (tiki_ทิกิ)  - [ 20 พ.ค. 47 05:05:11 ] 

       มิตรภาพในอินเตอร์เน็ต ก็เริ่มขึ้นอย่างอ่อนโยน...
แม้นว่าแรกพบเสมือน
ดั่งการ ท้าทาย ปะทะกันระหว่างเสือ และ สิงห์ ก็ตาม				

บางวันที่ทิกิ เซ็งๆ กับชีวิตตัวเอง อินเตอร์เน็ต คือเครื่องคอมพ์
 พร้อมหน้าจอนี้ก็เป็นที่ทำให้ยิ้มแช่มชื่นเบิกบาน ขำขัน 
และ บางครั้ง ก็หงุดหงิด ฉุนเฉียวได้เช่นกัน

     เห็นหน้ากันทาง MSN เสมอ และ ก็เป็นการจับส่งมา
ของใครไม่ทราบที่ทำให้ต้องสวัสดีกัน แล้ว ก็ ปฏิเสธกันวุ่นวายว่า
 ต่างคน ต่างไม่ได้แอดหากัน เอาเป็นว่า ใครแอดให้ก็ตามแต่ 
ในที่สุด ก็ได้ เป็นเพื่อนคนหนึ่งที่ทักทาย ปราศรัย คุยกันอย่าง .
..เคารพ ให้เกียรติกันเสมอมา

       ฉันก็ได้อ่านบทประพันธ์ของคุณเป็นบางครั้งใน หน้าเว็บอื่น...
    ช่างเขียนได้มากมาย รื่นไหล...เป็นตัวของตัวเอง...
.ให้เกียรติคนอ่าน ..อย่างน่ารัก
และ คงเส้นคงวา

       กับคำถาม สามวันก่อน ที่เมื่อเจอหน้ากัน ..
..วันนี้ เขียนให้ผมบ้างหรือเปล่า
       อึ้งไปนิด...อึ้งด้วยคิดไม่ถึง...ว่ามีคนที่คิด ว่าเป็นเขา
ในบทประพันธ์ชุดนั้น
          
        ขอทิกิ เขียนให้ คุณ สักวัน...
.เสือ เป็นเสือ ไม่ใช่แมว และ เสือ ก็ พิทักษ์ เอื้ออารี
และ สมานมิตรให้แก่ สมาชิกท่านอื่นด้วยเช่นกัน ....

          คุณมักจะมาบอกว่า ใครคนนั้น เขาดี อย่างโน้นอย่างนี้.
..เป็นคนมีน้ำใจดี อย่างที่น่าคบหาสมาคม

      บางครั้ง ที่ บทประพันธ์ ฉัน ดุเด็ด เผ็ด มัน .
..คุณ อ่านมันทุกตัวอักษร แล้ว วิจารณ์
คำวิจารณ์นั้นมีค่า....ทำให้ฉุกคิดได้ว่า.....
ยังมีใครบางคน...เรียบ เยือกเย็น....ในการวิจารณ์ อยู่ใกล้ๆ
  สุภาพ คงเส้นคงวา...เป็นไปอย่างช้าๆ ไม่โลดโผน โจนทะยาน				

คุณยังคงเข้ามาอ่านงานของฉันเสมอ ทุกครั้งที่ ทักทายกัน 
คุณจะบอกว่าอ่านงานนั้นแล้ว..
.แล้วก็ มีคำถาม อย่างเกรงใจที่จะบอกว่า...ฝันหาใครอยู่หรือ
ใครมากวนใจคุณหรือเปล่า..

            โดยปกติ แล้ว เวลาดึก ก่อนนอน มักเป็นเวลาที่ 
คุณ จะพบกับฉัน ยกเว้นบางครั้งที่ฉันไม่ได้เข้า
เขียนงาน อาจจะไปงานเลี้ยง ง่วง หรือ  เด็กแย่งเล่นเกมในคอมพ์ 

          คุยกันไปนานาสาระ แล้วคุณ ก็จะร่ำลา 
พรุ่งนี้ ผมทำงานเช้า ง่วงแล้วคับ บายนะ				

บางทีฉันเห็นคุณ ฉันก็ไม่ทักทายคุณ 
  บางครั้ง ก็เป็นคำถาม หรือ คำบอกเล่าที่ทำให้ต้องขำ 
เช่นใน ชุด รักละเมอ
ที่เพิ่งผ่านไป......
 แต่มันขำ ที่คืนนั้น คุณคงอดรนทนไม่ได้

                คุณคนนี้ โผล่มาบอกว่า * ผม่ไม่ใช่ค้างคาวนะครับ*
                                                  * ผมไม่ใช่ ปีศาจนุะครับ*
                                                  *ผมไม่ใช่แดร๊คคูล่าร์นะครับ* 
      

                 ฉันคิดว่าคุณมาแซวฉันธรรมดา
 เหมือนคนอื่นที่โผล่หน้ามาแซว
แต่ไม่ใช่...คุณ ซีเรียส...

 กับคำถาม สามวันก่อน ทีเมื่อเจอหน้ากัน .
...วันนี้ เขียนให้ผมบ้างหรือเปล่า
อึ้งไปอึดใจ

             **ไม่กล้าหรอก** ฉันตอบคุณ แบบใจดีสู้เสือ
            * แล้วใครที่คุณฝันถึง คุณรักล่ะ อยากรู้*
            ** ไม่กล้ารักคุณแน่** ฉันตอบคุณ
             * ทำไมล่ะ ผมเป็นไง ถึงรักไม่ได้?*
             ** กลัว ใครคนนั้น ข้างๆ คุณ น่ะซี่**
              * ผมมีใครที่ไหน...* 
คุณ เรียกชื่อตัวเองแทนคำว่า ผม  ทุกครั้งที่เจอหน้าฉัน
เราคุยกันเสมอจนเป็นนิสัยที่จะต้องร่ำลา Good Nite กันทุกคืน
        ไม่มีใครด้วยกันทั้งนั้น...คุณ ก็ยังเจอฉันได้ทุกเมื่อ ถ้าคุณอยากเจอ...				

มิตรภาพใสใส ดำเนินไป
               บางมิตรภาพขุ่นขุ่น ก็ดำเนินไป
               แต่หนึ่งปีที่พบคุณมา... ไม่เคยข้ามเส้น ไม่เคยล้ำเส้น...
              คงเป็นนักอ่านที่ดีทั้งสองฝ่าย
                
               หนังสือ รักในเน็ต บางเล่ม ที่อ่านมา โลดโผน ดุเดือด แล้วจบลง
อย่างน้ำตาท่วมจอ ร้องไห้กันกระจองอแง แบบ น้ำเน่าขายได้ดิบดีจนใครๆ
ต้องเปิดอ่านกันทันที ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

                          แต่กับคุณ...ที่ คงเส้น คงวา....

           ขำเรื่องที่เราพบกันจนต้องหัวเราะออกมา 
                                อะไรนะ ทำให้ฉันคิดว่าคุณเป็นใครคนนั้น อีกคนไปได้...
                                     แต่ก็เป็น ตลก ที่ทำให้เราต่างมากลายเป็นมิตรที่คบกัน
ราบรืนดีไม่มีเรื่องมีราว....เราไม่มี รักหวานจ๋อย แค้นคุ้มคลั่ง..
.คุณยังทำตัวเป็นปริศนา...ใส..แจ๋ว แต่ กระจ่างแบบมีชั้นเชิงได้ดี....



 เราต่างเป็นหนังสือ รักในเน็ต เล่มที่ยังอ่านไม่จบ ด้วยกัน
            
ฉันก็ไม่เข้าใจ ทำไมถึงไม่เขียนถึงคุณนะคะ

ทิกิ_tiki
จารหน้าจอจบเมื่อเวลา ๑๓:๒๒ นาฬิกา บ่ายพระพุธ
๑๖ กุมภาพันธ์ พุทธศํกราช ๒๕๔๘				

ใครบางคนโฉบมา คว้าผ้าคลุมไหล่มาคุลมให้

คืนวันก่อน.......

ผ้าคลุมไหล่ที่อาจเหม็นเหงื่อนิดหน่อย

     คุณยังเขียนถึงผมหรือเปล่า...เขาถาม

อ่านเอาเองสิคะ...

ฉันยังนั่งหนาวสันกลางลมแรง

ผ้าคลุมไหล่ผืนนั้น..เขาบรรจงคลี่คืนมาให้ฉัน

เสียงเมตตาปรานีนั้น ทำให้ฉันมีแรงสู้โลกขึ้นอีกนิด

ไปนอนก่อนนะคะ ฉันไอมาก ฉันกระซิบบอกคุณเบาๆ

กระชับผ้าคลุมไหล่ผืนเก่าๆนั้นหลับตานอนในความมื่ด

อย่างไรเขาก็ไม่ใช่เสือร้ายอย่างที่เคยเข้าใจ


ทิกิ_tiki

จารหวนไปยังเวลาแห่งพระจันทร์ผู้เตรียมจะเข้าประจำที่ส่องแสง
๑๔ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๘
รักละเมอ....วาเลนไทน์

ทิกิ_tiki

อันเนื่องมาจาก งาน รักละเมอ  ทั้งหมด 
คุณ แวะมาถามว่าตรงไหนเขียนให้ผมมั่ง...ก็เลยเขียนตรงนี้ ให้เมือวันก่อน 
หนึ่งช่วง และ ตั้งใจเขียน บทนี้ให้อีกบท เพื่อระลึกถึง ช่วงเวลาแห่งมิตรภาพ
ดีงาม ที่มีต่อกันใน อินเตอร์เน็ท

เลยยกท่อนนี้ จาก รักละเมอ วาเลนไทน์ มาไว้ที่นี่ด้วยนะคะ
http://www.thaipoem.com/web/scoopdata.php?id=4489