เจ้าชายความจริง..เจ้าหญิงความฝัน

ยังแคร์

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว เมื่อครั้งที่โลกใบนี้ยังเต็มไปด้วยความว่างเปล่า ไม่มีดวงอาทิตย์ ไม่มีดวงดาวดวงจันทร์บนท้องฟ้า ไม่มีดอกไม้ ไม่มีผืนหญ้าบนพื้นดิน โลกใบนี้ถูกปกคลุมไปด้วยความมืดมิด ไม่มีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ จะมีก็เพียงเจ้าหญิงท้องฟ้าผู้อาศัยอยู่บนฟ้าที่ว่างเปล่าอย่างเดียวดาย เจ้าหญิงเป็นเจ้าหญิงแห่งความฝัน เธอมีจินตนาการที่งดงาม มีหัวใจที่อ่อนโยน
	ในเวลาเดียวกันที่ผืนดินอันว่างเปล่า มีเจ้าชายองค์หนึ่งอาศัยอยู่ เขาคือเจ้าชายผืนดิน เจ้าชายองค์นี้เป็นเจ้าชายแห่งความเป็นจริง เขามีหน้าที่ดูแลผืนดินให้เงียบสงบ และเขาจะไม่มีวันยอมให้สิ่งใดเกิดขึ้นมาทำลายความเงียบสงบบนผืนดินนี้ 
	เจ้าหญิงแห่งความฝัน และเจ้าชายแห่งความจริงไม่เคยพบเจอใครมาก่อน เพราะในโลกใบนี้ไม่เคยมีสิ่งใดเกิดขึ้นนอกจากความเงียบสงบ จนกระทั่งวันหนึ่ง ในขณะที่เจ้าหญิงความฝันล่องลอยไปอย่างเปลี่ยวเหงา เจ้าหญิงได้พบดอกไม้สีขาวดอกหนึ่ง เธอแปลกใจมาก เพราะเธอไม่เคยพบเจอสิ่งใดที่อ่อนโยนและอ่อนหวานเท่านี้มาก่อน 
	เจ้าหญิงจึงร่อนตัวลงไปสู่พื้นดินและเด็ดดมความงดงามของดอกไม้ดอกนั้นอย่างมีความสุข แต่แล้ว เจ้าชายผืนดินก็มาพบเข้า เขาแย่งดอกไม้แสนสวยดอกนั้นจากมือเจ้าหญิง และใช้เวทย์มนต์ทำลายมันจนหมดสิ้น เจ้าชายผืนดิน ไม่เคยชื่นชมความงามของดอกไม้ ไม่เคยหลงไหลกับความฝัน เขามีชีวิตอยู่เพื่อความจริงเท่านั้น
	ทำไมท่านถึงทำลายสิ่งที่สวยงามเช่นนั้นได้ลงคอ เจ้าหญิงเอ่ยปากอย่างเสียใจ
	ข้าไม่เคยชื่นชมสิ่งใดนอกจากความเงียบสงบ เขาตอบ และหันหลังเดินจากเจ้าหญิงไป
	ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เจ้าหญิงความฝันก็ออกตามหาดอกไม้สีขาวที่ผลิบานขึ้นบนผืนดิน แต่เธอไม่เคยได้พบเจอดอกไม้สีขาวอีกเลย เพราะเจ้าชายแห่งความจริงทำลายมันจนหมดสิ้นทุกครั้ง
	ในที่สุด เจ้าหญิงจึงออกตามหาเจ้าชาย เธอล่องลอยไปบนท้องฟ้า ผ่านวัน ผ่านคืน ผ่านเวลาเนิ่นนาน และแล้วเธอพบเจ้าชายที่ผืนดินแห้งแล้งแห่งหนึ่ง เจ้าชายกำลังท่องคาถาเพื่อทำลายดอกไม้สีเหลืองอ่อนซึ่งกำลังผลิกลีบบาน
	หยุดก่อนเถิดท่าน ได้โปรดอย่าทำลายดอกไม้นั้นเลย เจ้าหญิงตะโกนร้องขอ
	เจ้าชายหยุดท่องคาถา และหันมามองหน้าเจ้าหญิง
	ไม่ได้หรอก ข้าจะไม่มีวันยอมให้สิ่งใดมาทำลายความเงียบสงบบนผืนดินนี้
	โธ่..ได้โปรดเถิด มอบดอกไม้นั้นแก่ข้า ข้าจะนำมันขึ้นไปอยู่บนท้องฟ้า และข้าสัญญาว่าจะไม่ให้ดอกไม้ดอกนี้ทำลายความเงียบสงบบนอาณาจักรผืนดินของท่านเป็นอันขาด
	ในที่สุด เจ้าชายจึงยินยอมให้เจ้าหญิงนำดอกไม้สีเหลืองอ่อนขึ้นไปบนท้องฟ้า เจ้าหญิงมีความสุขมาก เธอเฝ้าดูแลเลี้ยงดูดอกไม้ดอกนั้นจนเติบโต ผลิบานอยู่กลางฟ้า กลายเป็นดอกไม้ที่งดงามและอ่อนหวานที่สุดในโลก เธอเรียกมันว่า ดอกไม้ดวงจันทร์
	วันแล้ววันเล่า เจ้าชายก็เฝ้ามองดอกไม้ดวงจันทร์และเจ้าหญิงอยู่บนผืนดิน เขาไม่ต้องการให้ดอกไม้ดวงจันทร์มาทำลายความเงียบสงบบนผืนดินของเขา แต่แล้วเมื่อเวลาผ่านไป จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี เขาก็พบว่า เขาได้หลงรักดอกไม้ดวงจันทร์และเจ้าหญิงความฝันเสียเต็มหัวใจ เขาค้นพบความอ่อนหวานของดอกไม้ และความอ่อนโยนในดวงตาของเจ้าหญิง 
	เจ้าชายพยายามทำทุกวิถีทางที่จะให้เจ้าหญิงรับรู้ความรักในหัวใจของเขา แต่เจ้าหญิงก็อยู่สูงขึ้นไปบนฟ้า ไกลแสนไกลเกินกว่าที่เขาจะตะโกนร้องเรียก ไกลแสนไกลเกินกว่าที่เจ้าหญิงจะมองเห็น
	เวลาผ่านไปนานแสนนาน เจ้าชายยังคงเฝ้ารอการกลับมาของเจ้าหญิง เขาตะโกนร้องเรียกเจ้าหญิงซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่ใต้ดอกไม้ดวงจันทร์ และในที่สุดเขาก็ทนคิดถึงเจ้าหญิงไม่ได้
	เจ้าชายนึกถึงดอกไม้สีขาวที่เจ้าหญิงหลงรัก และเขาเริ่มร่ายเวทย์มนต์ปลูกดอกไม้สีขาวขึ้นบนผืนดิน ดอกแล้ว ดอกเล่า จนกระทั่งอาณาจักรอันว่างเปล่าของเขาเต็มไปด้วยดอกไม้สีขาวบานสะพรั่ง
	เจ้าหญิงผู้กำลังชื่นชมกับดอกไม้ดวงจันทร์แลเห็นความเปลี่ยนแปลงอันใหญ่หลวงบนผืนดิน เธอจึงร่อนตัวลงมาหาเจ้าชายที่ผืนดิน 
และในที่สุดเจ้าชายก็ได้พบกับเจ้าหญิงที่เขาหลงรัก
	ได้โปรดเถิดเจ้าหญิง อยู่กับข้าที่นี่ อย่าจากข้าไปไหนอีกเลย เจ้าชายอ้อนวอน
	ไม่ได้หรอก ข้ายังต้องกลับไปบนท้องฟ้าข้าไม่อาจทิ้งอาณาจักรของข้าได้ เจ้าหญิงกล่าว
	ถ้าอย่างนั้น ท่านลงมารับดอกไม้สีขาวจากข้าในทุกคืนได้ไหม ข้าอยากมอบดอกไม้เหล่านี้ให้กับท่าน เจ้าชายเอ่ยและมองลึกลงไปในดวงตาของเจ้าหญิง
	เจ้าหญิงความฝันยิ้มให้เจ้าชายอย่างอ่อนโยน และรับดอกไม้สีขาวก่อนจะลอยกลับไปบนท้องฟ้า
	ตั้งแต่นั้นเป็นมา ถ้าเธอมองขึ้นไปบนท้องฟ้าในยามค่ำคืน เธอจะเห็นดอกไม้ดวงจันทร์สีเหลืองอ่อน และดอกไม้ดวงดาวสีขาวบริสุทธิ์ แทนความรักของเจ้าชายและความอ่อนโยนแห่งความรักที่ปกคลุมโลกใบนี้ตลอดไป