ต่อไปนี้ครูไม่ตีแล้วนะ

อ.วรศิลป์

วันนี้ ครูบอกกับนักเรียนในชั้นว่า
" ต่อไปนี้ ครูจะไม่ทำโทษด้วยการตีอีกแล้วนะ "
.........................
จบคำพูดของครู  นักเรียนพากันนิ่งเงียบ
หลายคนนึกแปลกใจกับคำพูดของครูวันนี้
..........................
" การทำโทษของครู ไม่ได้ทำให้นักเรียนดีขึ้นเลย "
" ครูตัดสินใจแล้ว ต่อไปนี้ครูจะไม่เฆี่ยน ไม่ตีอีก "
" เพราะว่าไม่เกิดประโยชน์อะไร "
........................
จบคำพูดของครู นักเรียนยิ่งพากันนิ่งเงียบ
นักเรียนบางคนเริ่มคิดอะไรบางอย่างในสมอง
" พวกเราแย่ จนครูไม่อยากตีเลยหรือ "
" วันนี้ เราไม่ถูกครูตี แต่คำพูดของครูมันเจ็บกว่าถูกครูตีอีกนะ "
........................
นักเรียนยังคงนิ่งเงียบ
ในขณะที่ครูก็สอนไปจนหมดชั่วโมง
บรรยากาศในชั้นเรียนดูอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก
จนกระทั่งเสียงกร่ิงสัญญาณบอกเวลาหมดคาบเรียนดังขึ้น
ครูเดินออกจากชั้นเรียนไป โดยไม่พูดอะไร
และนักเรียนยังคงนั่งกันนิ่งเงียบ
.........................
หัวหน้าห้อง เริ่มพูดคุยกับเพื่อน ๆ ในชั้นเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น
มีการกล่าวโทษกันไปมาอยู่สักพัก
จนในที่สุด นักเรียนทั้งชั้นก็พากันเดินไปที่ห้องพักครู
..........................
" มีอะไรหรือ " ครูเอ่ยถาม
" พวกเรามาขอโทษครูครับ "  หัวหน้าห้องกับนักเรียนสองสามคนกล่าวตอบ
" ขอโทษเรื่องอะไร ? พวกเธอทำอะไรผิดหรือ ? "  ครูเอ่ยถาม
" พวกเราขอโทษที่ทำให้ครูโกรธและเสียใจ " หัวหน้าห้องตอบ
" ผมขอโทษที่ไม่ตั้งใจเรียน "
" หนูขอโทษที่ไม่ทำการบ้าน "
" ผมขอโทษที่..........."
" หนูขอโทษที่..........."
...........................
" เอาล่ะ ๆ ครูดีใจนะที่พวกเธอคิดได้ "
" ครูดีใจนะที่พวกเธอเข้าใจคำพูดของครูในวันนี้ "
" แสดงว่า พวกเธอเริ่มโตเป็นผู้ใหญ่กันแล้ว "
..............................
บรรยากาศการพูดคุยระหว่างครูกับศิษย์เริ่มผ่อนคลาย
" ถ้าอย่างนั้น ครูขอถอนคำพูดนะ "  ครูกล่าวต่อ
" พรุ่งนี้ ใครไม่ส่งงาน คนละ  3  ที "
" ครับ  ค่ะ....."  เสียงขานรับของนักเรียนดังเซ็งแซ่
" เอาล่ะ ไปพักกันได้แล้ว  ขอบใจพวกเธอนะ "
..........................
นักเรียนทะยอยออกไปจนหมด
แต่ครูยังคงนั่งอยู่ที่โต๊ะด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
หัวใจครูกลับมาพองโตด้วยความหวังและความสุข อีกครั้ง