สำหรับผู้เลือกข้อ 1. เธอยืนบนหัว (เอาหัวลง เท้าชี้ฟ้า)
ชาวเกาะพวกนั้นดีใจมาก พวกเขาให้เค้กน้ำอ้อยและองุ่นสีชมพูแก่ เธอ เธอนอนหลับสนิท
วันถัดไปพวกเขาพาเธอไปที่บ้านหลังหนึ่งในหมู่บ้านที่ใหญ่กว่าซึ่งตั้งอยู่บนอ่าวที่สวยงาม
ที่นั่นเธอได้รับเชิญให้อยู่กับครอบครัวที่เป็นมิตรสองสามสัปดาห์ก็มีเรือที่จะเดินทางไป
ซานฟรานซิสโกแวะที่อ่าวนั้น กัปตันให้เธอลงเรือไปด้วย เธออวยพรให้เพื่อนใหม่พร้อมกับ
กล่าวอำลา ต่อจากนั้นเธอก็อยู่บนเส้นทางกลับอเมริกา
อวสาน
สำหรับผู้เลือกข้อ 2. เธอไม่ยืนบนหัว
เมื่อเธอปฏิเสธการยืนบนหัว คนพวกนั้นโกรธมาก พวกเขาจับเธอมัดเท้า แล้วจับเธอห้อย
หัวลงเธอไม่เคยกลัวมากอย่างนี้มาก่อนเลยในชีวิต แต่ในที่สุดพวกเขาก็ปล่อยเธอลง แต่เธอ
ก็ยังเป็นนักโทษในแต่ละวันจะถูกพวกเขาจับห้อยหัวลงวันละชั่วโมง
วันหนึ่งขณะเธอกำลังถูกแขวน มีเสียงสายโลหะดังแปลก ๆ ปุด ปุด ปุด ชาวเกาะพวกนั้น
วิ่งออกไป เงยมองและส่งเสียงกรีดร้อง แล้วก็หยุดเงียบ เธอร้องขอความช่วยเหลือ มีชายใน
เครื่องแบบสีกากเข้ามาพบเธอแลัวตัดเชือกที่มัดออกให้ เสียงนั้นคือเครื่องบินช่วยชีวิตที่ออก
ค้นหาผู้รอดชีวิตจากทะเล ครู่ต่อมา เธอก็อยู่บนเฮลิคอปเตอร์ในเส้นทางไปเกาะ กาลาปากอส
ที่ ดร.ฟริสบี้ กำลังรอเธออยู่
อวสาน
สำหรับผู้เลือกข้อ 3. เธอเข้าข้างในโดม
ภายในโดมที่มีแสงสีเขียวนั้นดูแข็ง แวววาว และสะอาด แต่ทันใดนั้นแสงก็เลือนหายไป
มันมืด เธอหลับตาลงมันดูราวกับสว่างขึ้น แล้วโดมก็ค่อย ๆขยายใหญ่ขึ้นเป็นสีฟ้าเท่ากับ
ท้องฟ้าและแสงนั้นสะท้อนแพรวพราย เธอเหลียวมอง แล้วก็ต้องตกใจ มันคือดวงอาทิตย์ !
เธอกำลังฝันอยู่บนเก้าอี้ของเรือ- ที่ยังคงอยู่บนเส้นทางไปเกาะ กาลาปากอส
อวสาน
สำหรับผู้เลือกข้อ 4. อยู่ห่าง ๆ โดมนั้น
เธอวิ่งออกห่างจากโดมนั้น มันยกตัวขึ้นจากพื้นโลก ลอยเบาๆ สูงขึ้นไปในท้องฟ้า
พร้อมกับเสียงครางของสัญญาณไฟ เธอยังยืนดูอยู่ ที่นั่น มีชาวเกาะจำนวนหนึ่งออกมาจากป่า
พวกเขาเดินมาหาเธอยื่นมือให้จับ พวกเขาให้น้ำมะพร้าว ลูกอมน้ำตาลอ้อย เค้กน้ำอ้อย
น้ำผลไม้ และสร้อยข้อมือทับทิมกับแซฟไฟร์แก่เธอ เพราะคิดว่าเธอเป็น พระเจ้าของอวกาศ
เธออยู่ในหมู่บ้านของพวกเขาอีกสองสามวัน ก็รู้ว่ามีหมู่บ้านอื่นที่ต้องใช้เวลาเดินทางสองสามวัน
จึงจะถึง ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่มีเรือจากที่อื่นมาแวะ เธออวยพรให้เพื่อนใหม่และกล่าวอำลาออก
เดินทางกลับบ้าน
อวสาน
สำหรับผู้เลือกข้อ 5. เธอขึ้นแพไปจากที่นั่น
เพื่อนของเธอทำถุงกันน้ำจากหนังสัตว์ให้ และเพื่อไม่ให้มันกระทบกันเธอจึงใช้เถาองุ่น
ผูกมันติดกับแพ จากนั้นก็กินอาหารและดื่มน้ำให้มากเท่าที่จะดื่มได้จากน้ำพุที่อยู่ใกล้ ๆ แล้วเธอ
ก็ดันแพออกทะเลด้วยไม้แบน ๆ สำหรับใช้พายสองแผ่น
กระแสน้ำช่วยส่งเธอไปตามชายฝั่งอย่างรวดเร็ว เธอมองไปที่แนวหินที่ยื่นจากแผ่นดินลง
ไปในทะเล แต่ก็ถูกลมพัดพาเธอออกสู่ทะเลเปิดภายในสองสามนาทีต่อมา ผ่านไปหนึ่งคืนกับ
หนึ่งวันที่เธอเร่ร่อนไป นึกถึงเวลาที่ได้กินอาหารและน้ำมื้อล่าสุดว่านานเท่าไรแล้ว เมื่อแสงแรก
ปรากฏในเช้าต่อไป ก็เห็นเกาะใหญ่โผล่ขึ้นมาจากน้ำ เห็นเรือหาปลา และมีลำหนึ่งมุ่งตรงมา
ที่เธอ เธอรู้ว่าเธอจะได้รับการช่วยชีวิตในเร็ว ๆ นี้
อวสาน
สำหรับผู้เลือกข้อ 6. เธอยังอยู่ที่เดิม
เธอช่วยเพื่อนใหม่รวบรวมมะพร้าวแล้วมัดเป็นแพรวมกันกับถุงกันน้ำที่ทำจากหนังสัตว์
เขาสอนให้เธอจุดไฟจากหินไฟ และสอนวิธีจับสัตว์ให้เธอ ในที่สุดเธอก็ช่วยผลักแพลงน้ำ
แล้วโบกมือลาแพล่องลอยไปตามชายฝั่งของเกาะอย่างรวดเร็ว เธอสงสัยว่าแพนั้นจะพาเขา
ไปไหน
ระหว่างเดือนต่อมา เธอสุขสบายดีและแข็งแรงขึ้น มีการค้นพบสิ่งใหม่ ๆ ทุกวันเกี่ยวกับ
พืชและสัตว์แปลก ๆ ที่อาศัยอยู่ ตามขอบ ของทะเล หลังจากเวลาผ่านไปหลายเดือน เธอก็
เริ่มสร้างแพ
อวสาน
สำหรับผู้เลือกข้อ 7. เธอเดินไปที่ทะเลกับโจรสลัดคนนั้น
เธอเริ่มออกสู่ทะเลในขณะที่มีลมเบา ๆ เรือเคลื่อนไปในทะเลอย่างราบรื่น แต่เธอสงสัย
ว่าจะทำอย่างไรเมื่อไปเจอคลื่นลมแรงขณะแล่นออกไปในทะเลเปิด
"เธอก็รู้ ว่าเราอยู่ห่างจากเกาะนั้นเพียง ห้าสิบไมล์" โจรสลัดพูด"มาเถอะ เอาเชือกนี้มัดตัว
เธอเองเข้ากับเรือ หรือจะให้คลื่นหอบเธอไปให้ฉลามมันกิน"
อีกไม่นานเรือลำนั้นก็โล้ขึ้น-ลงอยู่ในฟองละอองน้ำทะเล เธอสงสัยว่า เธอและโจรสลัดจะ
พาเรือนั่นไปถึงฝั่งได้หรือไม่ เธอจะพามันไป
อวสาน
สำหรับผู้เลือกข้อ 8. เธอวิ่งหนีทันทีที่มีโอกาส
คืนก่อนวันที่เธอและโจรสลัดตัดสินใจจะออกเดินทาง เธอรอจนกระทั่งเขาหลับ
แล้วเธอก็ค่อย ๆ เขยิบออกห่างแล้ววิ่งไปในความมืดของชายหาดให้ไกลเท่าที่จะเป็นไปได้
ก่อนที่โจรสลัดนั้นจะรู้ว่าเธอหนีไปแล้ว ในที่สุดเธอก็ลงนอนพักและตื่นขึ้นมาด้วยแสง
จ้าของตะวัน เธอกระหายน้ำ กลัว และโดดเดี่ยว
( ย้อนกลับไปอ่านต่อ ตอนที่ 2 สำหรับผู้เลือกเดินไปตามชายหาด )
เธอเดินไปตามความยาวหาด...............
สำหรับผู้เลือกข้อ 9. เธอไปทำตามคำแนะนำของโจรสลัด
เธอคลานเข้าไปในถ้ำ และมะงุมมะงาหราไปตามอุโมงค์ในถ้ำ เข่าและศอกของเธอแตก
เพราะความคมของหิน ในถ้ำนั้นทั้งเย็นและชื้น เธอนึกอยากให้ไม่เคยฟังเรื่องนี้จากโจรสลัด
ช่องอุโมงค์ถ้ำแคบมากจนเธอหมุนตัวไม่ได้ มันมืดจนเธอกลัว
เธอนอนราบลงเพื่อหยุดพักพลางยื่นแขนตรงไปข้างหน้า พื้นเป็นทรายอยู่ใต้มือของเธอ
เธอขุดทรายนั้นด้วยนิ้วมือ และฉับพลัน เธอก็รู้สึกว่ามันเป็นเพชรเม็ดโตเท่าไข่ไก่
เธอคลานต่อไปตามอุโมงค์ เห็นแสงสว่างอยู่ข้างหน้า ไม่นานเธอก็ออกมาอยู่ใต้แสงแดดนอก
ถ้ำอีกครั้ง เธออยู่บนภูเขาเหนือทะเลสาบสีเขียว มีเรือใบสองเสากระโดงลำหนึ่งจอดอยู่ใกล้ฝั่ง
และมีธงชาติอเมริกันโบกสะบัดอยู่บนเรือลำนั้น เธอรู้ว่าตอนนี้เธอมีทางกลับบ้านแล้ว และ
ยังได้เพชรเม็ดใหญ่ไปด้วย
อวสาน
สำหรับผู้เลือกข้อ 10.เธอไม่ทำตามคำแนะนำของเขา
เธอนั่งคิดด้วยความไม่ไว้ใจโจรสลัดคนนั้น ไม่มีทางเลือกเธอหิวจึงกินปลาของเขาไป
ส่วนหนึ่งแล้วเดินเตร่ต่อไปถึงทุ่งต้นอ้อย เธอเลี้ยงชีวิตตนเองด้วยอ้อย มะพร้าว และปลาต่อมา
อีกหลายเดือนวันหนึ่งเมื่อเธอมองผ่านป่าไปที่ทุ่งโล่ง เธอเห็นชายคนหนึ่งกำลังคลานเข่าถือ
แว่นขยาย
"สวัสดีครับ" เธอตะโกนทัก
" สวัสดี " เขาพูด " ฉันชื่อ ดร.วัดเดิล ฉันเพิ่งเลิกการค้นหาลิงแปซิฟิก"
เธอคุยกับ ดร.วัดเดิลอีกนานจึงรู้ว่าเขาเป็นนักวิทยาศาสตร์เหมือนกับ ดร.ฟริสบี้ ความจริงใน
อดีตเขาเป็นเพื่อนเก่ากัน หลังจากนั้นเธอและ ดร.วัดเดิลก็เดินทางไปที่เรือของเขาที่ทอดสมอ
อยู่ในอ่าวใกล้ ๆวันต่อมาเธอก็แล่นเรือกลับบ้าน ขณะที่เรือมุ่งตรงออกสู่ทะเล เธอยืนอยู่บน
ท้ายเรือ โบกมือลาเกาะชูการ์เคน
อวสาน
สำหรับผู้เลือกข้อ 11. เธอฟังต่อไป
"ฉันจะเป็นอย่างนั้นเมื่อไหร่?" เธอถาม
" มันขึ้นอยู่กับ " ชายคนนั้นพูด "วงล้อเวลาของเธอหมุน "
"คุณรู้เรื่องนี้ได้ยังไง ? " เธอถาม
"เวลาของฉันหมุนอยู่ในข้อผูกพันนั้น เมื่อฉันทำอะไรก็เหมือนกับที่ทำไปแล้ว ทุกอย่างที่ฉันมี
คือทุกอย่างที่ฉันจะมี แต่เธอจะต้องหมุนวงล้อกลับ "
เธอย้อนกลับไปจากชายแปลกหน้าคนนั้นแล้ววิ่งเข้าไปในป่าที่เธอขึ้นมาจากลำธาร ที่ลำธารนั้น
มีโจรสลัดคนหนึ่งกำลังยืนตกปลา เขาเป็นคนเดิมหรือเป็นคนใหม่ เธอบอกไม่ได้
เธอนั่งลงเฝ้ามองดูเขา
(ย้อนกลับไปอ่าน ตอนที่ 5 สำหรับผู้เลือกข้อ 4. ไม่นานโจรสลัดก็เก็บปลาที่เขาจับได้.......)
สำหรับผู้เลือกข้อ 12. เธอวิ่งหนี
เธอพรวดพราดเข้าไปในป่า เดินเตร่มองหาของกิน หาคน หรืออย่างอื่น ทันใดนั้น งูสีเขียว
ตัวยาวก็ห้อยหัวจากต้นไม้ลงมาใกล้จมูกของเธอ เธอตกใจมากจึงออกวิ่งสุดฝีเท้า
(ย้อนกลับไปอ่านตอนที่ 5. สำหรับผู้เลือกข้อ 5. เธอเผ่นออกจากป่ามาที่ต้นมะพร้าว.........)
สำหรับผู้เลือกข้อ 13. เธอจะบอกเขาเรื่องชายชรา
เธอนำคนที่มาจากเรือลำนั้นไปหาชายชรา เขาขอบใจเธอและพูดว่า เขาค้นพบสมบัติมีค่า
ที่ฝังอยู่แต่เขาเอากลับมาที่หมู่บ้านไม่ได้ เพราะไม่มีคนช่วย เขาพาเธอไปที่หลุมสมบัติ
คนเรือพวกนั้นขุดดินอย่างกระตือรือร้น จนกระทั่งเจอสมบัติ ชายชราเอาสมบัตินั้นไปครึ่งหนึ่ง
แบ่งให้เธอเศษหนึ่งส่วนสี่ และแบ่งส่วนที่เหลือให้พวกคนเรือ เธอกลับไปที่เรือของคนพวกนั้น
ในสองสามวันต่อมาเธอทั้งหมดก็มุ่งหน้ากลับบ้าน
อวสาน
สำหรับผู้เลือกข้อ 14. เธอไม่บอกพวกเขาเรื่องชายชรา
คนเรือพวกนั้นพาเธอกลับไปที่เรือ เอส.เอส.แมรี่ แอน ซึ่งเป็นเรือลำใหญ่สีเขียวใบตองที่มุ่งหน้า
ไปซานฟรานซิสโก สองสามวันต่อมาเธอก็เดินทางกลับบ้าน ทะเลเรียบ เธอดีใจที่ได้พบเรือลำนั้น
แต่เธอก็ฉงนว่าทำไมเธอจึงไม่บอกให้ใครรู้เรื่องชายชรา และจะเกิดอะไรขึ้น...ถ้าเธอบอก
อวสาน
สำหรับผู้เลือกข้อ 15. เธอบอกพวกเขาเรื่องชายชราคนนั้น
คนออสเตรเลียนนั้นบอกเธอว่าชายชราที่เธอพบนั้นชื่อ เฮนรี่ เธอจึงพาพวกเขาไปหาเฮนรี่
ขณะที่เดินไปตามทางเธอได้ยินเสียงปืนดังขึ้น ใครสักคนกำลังยิงปืนมาจากด้านหลังหินก้อนใหญ่
ก้อนไหนสักก้อน คนออสเตรเลียนยิงปืนสวนไป กระสุนนัดหนึ่งแหวกผ่านเส้นผมของเธอ
ไป ในขณะที่ทุกอย่างยังดำเนินอยู่ คนออสเตรเลียนพูดว่า มีคนร้ายอยู่บนเกาะนี้ เธอนำพวกเขา
ไปตามทางอย่างระมัดระวัง เพื่อจะไปจุดที่เธอพบกับเฮนรี่
คนออสเตรเลียนนำเธอและเฮนรี่กลับไปที่หมู่บ้านเป็นมิตร เฮนรี่ได้แบ่งทองคำของเขาให้เธอ
นำกลับไปอเมริกา
อวสาน
2589
0
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ