กระจัดพลัดพราย

เมต้าไซรัป

    ข้าพเจ้าคนสติแตกหลังจากได้กินยาที่สั่งจ่ายจากคุณหมอแสนสวย ซึ่งสรรพคุณของมันได้ช่วยทำให้ล่องลอยออกไปท่องจักรวาลไกลโพ้น แต่ไม่ลืมที่จะมองหาวิธีการจัดการกับม็อบ ม็อบบ้า ม็อบระยำ ม็อบเส็งเคร็ง เหี้ยม็อบ สัดม็อบ ฉับพลันด้านหนึ่งของความดีที่อยู่ในร่างก็โผล่ขึ้นมาเสนอความคิดเห็นว่า "ม็อบน่ะเหรอม็อบก็คือ การรวมตัวของมนุษย์เพื่อเป้าหมายบางอย่าง บางอย่างที่มนุษย์คนอื่นอาจจะไม่พอใจ แล้วยังไงล่ะมนุษย์ที่เป็นปัจเจค นายน่ะมันก็แค่มาอาศัยอยู่บนโลกใบนี้ ดังนั้นการเอาตัวรอดจากสถานการณ์วุ่นวายสับสนก็คือ นายต้องเข้าร่วมไปกับม็อบด้วย ดังสุภาษิตที่ว่า เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม นายอย่าโง่นักเลยหน่า ชีวิตนึงก็มีค่านะ นายอย่าทำตัวเป็นจรเข้ขวางคลองสิ ก็เห็นอยู่ว่า กระแสน้ำมันไหลอยู่ตลอดเวลาไม่หยุดนิ่ง ดังนั้น ไม่มีหรอกความสงบที่แท้จริง ถึงมีอยู่จริงมันก็แค่ความคิดของมนุษย์ประเภทเพ้อฝันเท่านั้น อีกอย่างความฝันมันก็ช่วยอะไรใครไม่ได้สักหน่อย นายมองเห็นดวงอาทิตย์กลมใหญ่ตรงโน้นไหม นั่นละคือเชื้อเพลิงที่ทำให้ทุกชีวิตหมุนไป ม็อบก็เช่นเดียวกัน หากนายจะกำจัดม็อบคนดีแล้วละก็นายคิดดูให้ดีนะ นายจะต้องหาน้ำทั่วจักรวาลเพื่อจะมาดับมันเจ้าลูกไฟกลมที่ลอยโดดเด่น นายจะทำได้อย่างไรกัน ไม่มีทาง โปรดฟังและเข้าใจในฉันผู้ซึ่งดำรงสถานะตัวแทนของความดี ถึงแม้จะเป็นการจำลองจากแบบของความดีก็ตาม เห็นทีว่าฉันพูดมากเกินไปแล้ว ขอความดีสถิตย์อยู่ในตัวนาย เอ้อเกือบลืมนายควรจะลองเป่านกหวีด หัดใส่ร้ายป้ายสี หัดเปิดหูของนายลองฟังเสียงตะโกนโหวกเหวกบ้างนะ สติของนายก็จะกลับเป็นปกติอีกครั้ง ลาก่อน" ปิ๊ง...... "เหอะ เหอะ ปล่อยให้มันพูดไปเถอะ เจ้าความดีระยำนั่นนะ นายกำลังสงสัยว่าฉันเป็นใครน่ะเหรอ จะตอบให้เลยเดี๋ยวนี้ ฉันก็คือ ความเลวไงล่ะ ทุกคนมักจะหวาดกลัว แต่ทุกคนก็มีฉันอยู่ในตัวทั้งสิ้น เจ้าพวกมนุษย์หน้าโง่ทั้งหลาย ปล่อยพวกมันให้ห่ำหั่นกันเองต่อไปเถอะ มาพูดถึงม็อบในสายตาของความชั่วร้ายกันดีกว่า ฉันจะเริ่มต้นยังไงดีล่ะ อ๋อจริงสินายมันคนสติแตกที่เทิดทูนปรัชญานักใช่ไหม จากแววตาของนายฉันคิดว่านายเป็นพวกขี้สงสัยอย่างวายร้ายทีเดียว มันน่าขำอยู่นะว่า ปรัชญามีศัตรูขนาบอยู่ถึงสองข้าง เป็นศัตรูที่นายไม่มีวันจะต่อกรด้วยได้ นายอาจจะเถียงฉันก็ได้ แต่ยอมรับเถอะว่า ความเชื่อและความศรัทธามันเป็นรากฐานสำคัญที่สุดของมนุษย์สังคม พวกนักปรัชญาอาจจะหาเหตุผลทั่วจักรวาลมาอธิบายปรากฏการณ์ต่างๆ  ทั้งที่มองเห็นและมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า แต่ความสงบสุขที่ได้มาก็รับใช้เฉพาะกลุ่มมนุษย์ขี้สงสัยเท่านั้น นั่นเกือบจะกลายเป็นจุดบอดของดวงอาทิตย์ทีเดียว แต่ช่วยไม่ได้ในเมื่อมันมีอยู่ นายเองคงจะหมกหมุ่นหาวิธีการบางอย่างที่จะทำให้มนุษย์เท่าเทียมกันทั้งวันและทั้งคืน ฉันไม่เถียงว่าทุกชีวิตมีค่า ใช่เจ้าความดีห่าเหวนั่นพูดถูก การมีชีวิตอยู่มันเป็นคุณค่า แต่เป็นคุณค่าแบบที่ต้องแลกด้วยคุณค่าต่างหาก ช่างปะไรถึงนายตายไป ฉันก็จะยังคงมีอยู่ อย่างไรก็ตามนายคนสติแตก ฉันหวังว่านายคงต้องการกำจัดม็อบใช่ไหม ฉันในฐานะความเลว ที่สถิตย์อยู่ในทุกที่ ไม่เว้นแม้แต่พืช พืชที่ชั่วร้าย นายคิดถึงอะไรอยู่ นายรู้ดีที่สุด ดังนั้นจงกลับไปหาหมอคนสวยอีกครั้ง แล้วก็ขอมอร์ฟีนฉีดสักสองเข็ม เพื่อที่นายจะไร้ซึ่งสติ แล้วไสหัวกลับไปครุ่นคิดอยู่ในโลกของนายอีกครั้ง สวัสดี"  ฟิ้ว.........                                                                                                                                  
    หลังจากยาเม็ดหมดฤทธิ์ข้าพเจ้าไม่สงสัยเลยสักนิดว่าเช้าวันนี้อันความผิดพลาดทั้งโลกเกิดมาจากตัวข้าพเจ้าเองเท่านั้น หากไม่เสือกก็คงไม่เจ็บปวด หากไม่โง่คงฉลาดขึ้นบ้าง ใช่เพราะอินเตอร์เน็ตแท้ๆเชียว ฝากไว้ก่อนเถอะวะ