ทั้งๆที่อยู่ตรงหน้า ก็ฉันเหงาเหลือเกิน เพียงอยากให้มีใครมานั่งข้างๆ ไขว่คว้าเท่าไร ... ทำไมจึงยิ่งเลือนลาง ความเลือนลางมันช่างชัดเจน พิสูจน์ตัวเองว่ามันมีอยู่จริง อยู่ใกล้ๆกันตลอด อยากให้มานั่งใกล้ๆเท่านั้นเอง เพราะฉันเหนื่อยกับการเฝ้ามอง ยิ่งไล่ตามก็ยิ่งเหนื่อยล้า ฉันเหนื่อยกับการกอดตัวเอง ในเมื่อเธอเองก็อยู่กับเสมอ อยู่ข้างๆ อยู่ข้างหน้า อยู่ข้างหลัง ได้โปรด มาแนบชิดกับฉันที เพราะฉันหนาว ยิ่งไล่ตาม ... กลับยิ่งท้อแท้ เธอมีจริงใช่ไหม แล้วเธอเป็นจริงไหม เงาจ๋า ... มากอดฉันที ... ... ... เพราะฉันไม่มีใครเลย
Completely 3 ก.พ. 2548 13:28 น. - ID 4385 
2029
2
0
4 กุมภาพันธ์ 2548 20:30 น. - comment id 82546
หยุดไล่ แล้วจะกลับมาหาเราไหมน้อ ช่วยบอกทีนะคะ
7 กุมภาพันธ์ 2548 15:41 น. - comment id 82619
นั่นสิคะ ... จะกลับมาไหม เงาของฉัน ... ผู้ร่วมลมหายใจ ไขว่คว้าเพียงใด ... ยิ่งไกลห่างออกไป ทุกที ... ทุกที ตอบไม่ได้จริงๆค่ะ คุณเพียงพลิ้ว
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ