รัวใจ ...ไอรัก

อาภาภัส

รัวใจ  ..ไอรัก
      เสียงบื่อบือของเครื่องยนต์  ไม่ใช่จากริมคลองนะ แต่มาจากกลางสนามกว้าง     รถตัดหญ้าไถตัดไป ตามแต่กำลังคนนำไป  จะได้รูปทรงเช่นไร ก็อยู่ที่ใจคนใฝ่เฝ้าระวัง
     หัวใจที่ซ่อนตัวอยู่เงียบๆถูกกระตุกใจอีกครั้ง  ด้วยพลังแห่งเปลวไฟร้อน  ไฟพัดมาอย่างตั้งใจ แล้วไม่ตั้งใจ  หัวใจจึงเริ่มอุ่น และเริ่มสุก    รัก.. สุกด้วยรัก  หรือ ไฟ 
     อุณหภูมิใจดุจขั้วโลกที่เย็นจับตัว  เริ่มละลาย   แต่หัวใจยังใฝ่ที่จะสุขในรัก ก็เริ่มบทบาท อาการ  ดังโดนคลื่นฟ้าฝนปรวนแปร  นึกถึงในยาม ที่ยืนต้านลมอยู่เพียงลำพัง ไม่มีแม้ใคร  ปรารถนาแห่งหัวใจ อยากมีใครสักคนกอดข้างๆ
แล้วก็อยากจะอิงนิ่งๆอยู่อย่างนั้น  ไม่ต้องมีคำพูดใดๆ นอกจากฟังเสียงหัวใจส่งถึงหัวใจ
     รักนะ .รักที่ก่อตัว ดังมวลมึน  ฟ้าฝนยามจะตก ยังมีเสียงดังครึนๆ    แต่ รักครานี้ ฟาดลงมา ไม่รู้ว่า จะโอบหรือจะกลืน      เหงาที่ก่อในใจ ก็ยังคงก่อที่กด เจ็บ ใยพรหมมิรู้หรือว่า อ้อมกอดแห่งฟากฟ้ามีค่าต่อข้ายิ่งนัก
    ไม่รู้ความหมายในคำว่ารัก หรือไร ไม่รู้หรือว่าหัวใจเก็บไว้เพื่อรัก 
    ฉันอาจต้านทานด้วยคำพูดว่ามองดูไกลๆ ฉันอาจเหมือนผลักไสให้ไกลจากตัว แต่ในความมืดมัว หัวใจระรัว
    พร้อมโอบกอดด้วยรัก และรัก และรัก 
    หากใจเข้าใจ ขออย่าทำลายใจ  เพราะทั้งหมด นั้นสำหรับฉัน มันคือความหมาย มิใช่เพียงเพื่อรอถูกทำลาย
    แต่พร้อมใจและกาย โดยมิคิดหน่ายที่จะรัก  และกว่าสิ้น     รู้ว่า รัก
 อาภาภัส  2 กุมภาพันธ์ 2548