เล่าเรื่อง…ประสบการณ์สยอง ( ตอนผี..ตบหัว )

สุชาดา โมรา

ตอนเราเรียนมหาลัยเอกชน ที่เชียงใหม่ ปี2 เราได้ย้ายไปเช่าหอพักใกล้ๆ มหาวิทยาลัยเป็นห้องแถว3ชั้นแล้วแบ่งเป็นห้องๆรวม6 ห้อง ข้างล่างเป็นร้านขายนมสด พี่เจ้าของบ้านจะอยู่บ้านข้างๆ ทีนี้เวลาช่วงนั้น เป้นช่วงที่เรากำลังจะเลิกกับแฟนเก่า ที่อยู่คนละจังหวัด ตอนนั้นแฟนเก่าเราเค้าไม่พอใจที่เราจะเลิก เลยวางแผนจะฆ่าเรา...ซึ่งเค้าได้มาหาที่หอพักเราแล้วนัดกันจะไปบ้านเค้าที่จังหวัดลำพูน แต่คืนนั้นมันดึกมากแล้ว เราจึงบอกให้เค้านอนที่ห้องเรา โดยให้เค้านอนเตียง ส่วนเรานอนที่พื้น...พอจะนอน เราลุกไปปิดไฟ ที่อยู่ห่างที่นอนเราประมาณ2 เมตร พอเราปิดไฟปุ๊บ เดินมาได้3ก้าว แฟนเก่าเราที่นอนอยู่ที่เตียงก็ร้องออกมาว่า  โอ๊ย ลูกน้ำตบหน้าเราทำไม.... เรางง มาก ระยะห่างของเราที่ห่างจากตัวเขา มากกว่า2 เมตรแน่นอน..เราเลยตอบไปว่า"เปล่า เราอยู่ตรงนี้ ตรงปลั๊กไฟ  ..แฟนเก่าเราอึ้งไปเลยบอกว่า"แล้วใครตบหัวเราอ่ะ..แล้วจะมีใครอ่ะคะ อยู่กัน2คน เราเลยบอกให้เค้า กราบหมอน ขอขมา เจ้าที่ค่ะ
พอ อีก2วัน เรานั่งอยู่ร้านนมสด ใต้หอ..มีพี่ที่อยู่ชั้น2 วิ่งร้องไห้ลงมา.เรากะพี่ร้านนมสด ตกใจมาก ถามว่าเป็นอะไร..พี่เค้าบอกว่า..ผีอำ ขยับไม่ได้ ท่องบทสวดก็ไม่ออก เป็น10นาทีเพิ่งหลุดมาได้ เราอึ้งไปเลย ถามพี่ร้านนมสด ที่อยู่มานานแล้ว เค้าบอกว่า ที่นี่ผีเฮี้ยน โดนกันทุกคนแหละ แล้วเราไม่โดนบ้างหรือ..แต่เราไม่เคยโดนค่ะ อยู่เกือบปี ไม่เคยโดนเลย

ความจริงผีก็มีอะไรคล้าย ๆ คนเรานี่เองเพียงแต่มักจะฝังใจในการทำอะไรสักอย่าง เพราะไม่รู้ว่าควรจะทำอะไรต่อไป  ในหอพักเก่าแก่แห่งหนึ่งในลอนดอนประเทศอังกฤษ นักศึกษาชายคนหนึ่งถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาเวลาตีสอง   ในคืนวันหนึ่งเพราะมีเสียงก้าวเดินหนักๆ จากห้องครูใหญ่ ทีละก้าวทีละก้าวช้าๆ ไปตามทางเดินผ่านห้องของเขา ตรงไปหยุดยังห้องน้ำอีกด้านหนึ่ง นักศึกษาผู้นั้นไม่สนใจว่าเป็นเสียงอะไรเขาเข้านอนต่อทันที 
คืนต่อมาเวลาตีสองเช่นเดิม ก็มีเหตุการณ์ทำนองเดียวกันเกิดขึ้นอีก คราวนี้เขาไม่คิดว่าเขาดูหนังสือมากจนเพลีย เพราะเสียงนั้นดังชัดมากในความเงียบสงัด เหตุการณ์เกิดขึ้นเหมือนเดิมเปี๊ยบ จนไม่น่าเชื่อว่าจะมีใครมาเข้าห้องน้ำในลักษณะเดียวกัน ในเวลาเดียวกัน โดยบังเอิญขนาดนี้ เขาอดถามครูใหญ่ในเช้าวันรุ่งขึ้นไม่ได้ว่า ครูใหญ่ไปห้องน้ำในเวลาตีสองหรือ เปล่าคำตอบจากครูใหญ่คือ เปล่าเลย คำตอบนี้ทำให้นักศึกษาหนุ่มขน ลุกเกรียว แต่ก็ยังไม่เชื่ออะไรง่ายๆ อย่างนั้น โดยเฉพาะเขาเองก็เป็นคนหัวสมัยใหม่อย่างนี้
คืนที่3 นักศึกษาหนุ่มก็ตัดสินใจว่า ถ้ามีเสียงเดินอีก เขาจะออกไปดูให้ได้ว่า ใครทำเช่นนั้น หลังจากดื่มกาแฟแก่ๆ ไปหลายแก้ว  แทนที่จะตาค้าง  เขากลับผลอย  หลับไปง่ายๆ มาตกใจตื่นขึ้นอีกครั้งเวลาตี 2  พอดี พร้อมๆ กับที่ได้ยินเสียงคนเดินเช่น 2 คืนที่ผ่านมา เขากระโจนออกจากเตียงทัน ทีเปิดประตูผาง แล้วยื่นศรีษะออกไปนอกห้อง  มองไปยังประตูห้องครูใหญ่ ทางเดินทั้งสองข้างและประตูห้องน้ำ เขาไม่พบใครเลย แต่น่าประหลาดเสียงนั้นยังคงก้องเหมือนมีใครกำลังเดินผ่านเขาไปยังประตูห้องน้ำ เหมือนเช่นเคยเสียงนั้นหยุดลงที่หน้าประตู  เหมือนทุกคืนที่ผ่านมา ชายหนุ่มตัวชาไปหมด เขากลับเข้านอน แต่คืนนั้นทำอย่างไร ก็ไม่สามารถหลับลงได้
เช้าวันรุ่งขื้นเขาจึงพยายามไต่ถาม จากที่ต่างๆ เพื่อแสวงหาความจริง  จนพบว่าเมื่อ 14 ปีที่แล้ว มีครูใหญ่   คนหนึ่งตายในห้องน้ำ ห้องนั้น เขาฆ่าตัวตายด้วยการแขวนคอ !!! น่าเสียดายที่ไม่มีใครพยายามช่วยเหลือ ท่านครูใหญ่ผู้น่าสงสาร ให้หลุดพ้นจากวงเวียนแห่งกรรม  ไม่มีใครช่วยชี้ทางออกให้ ท่านจึงยังคงต้องเดินจากห้องเดิมที่ท่านเคยอยู่ เดินไปยังห้องน้ำด้วยฝีเท้าหนัก ๆ     เพื่อพบตัวเองแขวนคออยู่ในนั้นทุกคืน... ทุกคืนคุณคงนึกบ้างแล้วใช่ไหมว่า  ถ้าเกิดจะต้องพบ กับประสบการณ์น่าขนลุกเช่นนี้ กับตัวเองขึ้นมาจริงๆ คุณจะทำอย่างไร วิ่งหนี อยู่สู้  พูดกับผี  หรือทำเฉยๆ  น่าเสียดายที่ไม่มีใครเขียนคู่มือการจัดการกับผีขึ้นไว้เสียด้วย แต่ถ้ามีเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นจริงๆ วิธีง่ายๆ ก็คือ ทำใจเย็นไว้ ตั้งสติให้ดีถ้าทำได้ แล้วอย่าลีมว่า ผีก็ ( เคย ) เป็นคน เช่น เดียวกับเรา