ถึง...คนของความผูกพัน ในวันที่โลกหมุนวนมาให้เราได้รู้จักกัน ในวันที่สายลมแห่งมิตรภาพพัดมาหา จุดเริ่มต้นของสิ่งเล็ก ๆ ที่เรียกว่า...ความรู้สึกดีดี... วันนี้ฉันรับรู้ได้ว่ามันกำลังก่อตัว เพิ่มมากขึ้นทบทวีที่หัวใจของฉัน ภายใต้ความห่างไกล ในองศาที่แตกต่าง ระยะทางอันเหินห่าง ฉันไม่แน่ใจนัก...ว่าสิ่งเหล่านี้จะเป็นอาวุธที่คอยลอบทำร้าย บั่นทอนหัวใจเธอให้ปวดร้าวและหวั่นไหว บ้างหรือเปล่า ฉันก็ไม่อาจรู้ได้ แต่สำหรับฉันแล้ว การยืนอยู่บนความเดียวดายของการเวลาที่เคลื่อนตัวไปอย่างช้า ๆ ในความห่างไกลของเธอและฉัน ความอาทรห่วงใยที่มีให้ต่อคนของหัวใจเช่นเธอ ยังคงเต็มเปี่ยมอย่างมั่นคงตลอดมาและตลอดไป เธอจะรู้บ้างไหม... ว่าทุกครั้ง ที่ความเหงาย่างายเข้ามาเกาะกุมที่ใจของฉัน สายลมที่พัดมาเบา ๆ ควาเงียบงันจากสิ่งรอบกาย เวลานี้...ฉันได้ปล่อยใจให้เธเดินทางเข้ามาในความรู้สึก เพราะอะไรนะเหรอ...ก็เพราะเธอคือกำลังใจพิเศษ ที่เคยเติมเต็มสิ่งดีดีให้กับฉันในเวลานี้ไง ในวันที่หัวใจมีเธอ เหมือนโลกหมุนสิ่งดีดีมาให้เจอไม่ขาดสาย ในคืนหนึ่งที่นับดาวบนฟ้าไกล เหมือนดาวน้อยใหญ่...เป็นตัวแทนว่าเธออยู่ที่นี่...ใกล้ ๆ ตา ความเหงาที่แฝงมากับสายลมหนาว เหมือนจะคอยบอกเล่าเรื่องราวของคนที่ปลายฟ้า หากเธอเหงา...ส่งความห่วงใยไปกระซิบบอกให้ลองหลับตา แล้วคิดถึงกันทุกครา...เหมือนทุกทีที่เหว่ว้า...ฉันคิดถึงเธอ บ่อยครั้งที่ความคิดถึงก่อตัวขึ้นอย่างมากมาย ในยามที่ฉันได้ยินเรื่องราวความเป็นไปของเธอ ประโยคหนึ่งที่ฉันมักจะบอกเธออยู่เสมอ นั่นคือ "ฉันเป็นห่วงเธอนะ" บางทีความรู้สึกนี้มันอาจจะมีมากไป จนทำให้เธอรู้สึกรำคาญ คนที่น่าห่วงที่สุดอาจจะเป็นฉัน (เธอบอกอย่างนั้น) ฉันอาจจะเป็นคนขี้แยในสายตาเธอ แต่เธอจะรู้สึกเหมือนฉันไหมว่า ความห่วงใย...ทำให้ฉันแบ่งปันสิ่งดีดีส่งไปด้วยความเต็มใจ ความคิดถึง...ทำให้ใจได้ผ่อนคลายเมื่อนึกถึงเธอ ความห่างไกล...ทำให้ฉันคิดถึงเธอมากขึ้นกว่าปกติ และความรัก...กำลังสร้างบทกวีจรรโลงหัวใจของฉันในยามนี้ อาจเป็นเพราะฉันรู้สึกว่า...หัวใจเธอบอบช้ำมามากมายกับความรัก แล้วจะแปลกอะไร หากฉันจะหยิบยื่นสิ่งดีดีให้กับเธอบ้าง ฉันรู้...ว่าฉันไม่ใช่ผู้วิเศษ ไม่มีคาถาเวทมนต์ ที่จะคอยเสกอะไรให้เธอได้สมใจไม่ซะทุกอย่าง เป็นเพียงแค่ผู้หญิงธรรมดา แต่หากเธอจะมองให้ลึก ๆ ภายใต้ความเย็นชามันแฝงความจริงใจอยู่ หลายครั้งที่อยากจะบอกเธอแต่เธอก็มักจะบอกว่าไม่เชื่อ จริงสินะ...เพียงคำพูดไม่กี่คำจะมีความหมายอะไร วันนี้ฉันเพียงอยากบอกเธอว่าอย่าคิดว่าเธอไม่มีใคร เพราะเวลานี้เธอจะยังมีฉัน...ที่จะอยู่เป็นกำลังใจเพื่อเธอตลอดไป
ไม่ได้งดงามเหมือนกุหลาบขาว ไม่ได้สุกสกาวเช่นดาวบนปลายฟ้า ไม่ได้เลิศเลอเช่นใครในสายตา เพียงเข้ามาเพื่อต่อเติมกำลังใจ อย่าหวาดกลัวจะเดียวดายในวันท้อ เพราะฉันจะรอโอบล้อมกล่อมกอดให้ ฉันอาจเป็นเพียงอากาศที่หมุนวนอยู่รอบกาย แต่นั่นคือความห่วงใย...ที่จะหล่อหลอมเป็นรักใหม่ได้สักวัน ท่ามกลางวันคืนที่หมุนผ่านไป ฉันยังไม่พ่ายแพ้ต่อกาลเวลา และความห่างไกล เธอรู้ไหม....ว่าฉันเขียนทุกความรู้สึกที่มีต่อเธอลงบน ทุกหน่วยพื้นที่ของความทรงจำในหัวใจ เพราะเธอคือคนสำคัญ ที่ทุกคืนวันฉันเฝ้าบอกว่าห่วงหา ห่างไกล..ใช่ว่าจะเปลี่ยนตามเวลา เพราะคนที่แคร์เธอตลอดมายังเหมือนเดิม แม้มีบางทีที่ฉันเงียบไปไม่ติดต่อเธอ ใช่ว่าทุกสิ่งที่รู้สึก มันจะหยุดลงไปตามนั้น ไม่มีวันไหน...ที่ฉันไม่คิดถึงเธอเลย ฉันเพียงอยากให้ใจของเราต่างได้พัก เพราะฉันอาจจะทำให้เธอปวดหัว อาจจะทำให้เธอเหนื่อยใจ กับพฤติกรรมแปลก ๆ ของฉัน ฉันก็แค่อยากให้เธอเข้าใจเหมือนกัน...ว่าฉันแคร์เธอมากแค่ไหน แม้จะมีเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้นในชีวิตฉัน ไม่ว่าจะสุข หรือทุกข์ กี่หยดน้ำตาที่รินไหล สิ่งที่เธอไม่อาจรู้ได้ แต่ฉันไม่เคยปล่อยวางหัวใจให้ลืมเธอ...สักที เธอเคยบอกว่าระยะทางไม่ใช่อุปสรรค และฉันก็เชื่ออย่างนั้น แต่เธอรู้ไหมว่าอะไรคือุปสรรค "หัวใจ"ยังไงละ หัวใจของคนเราที่ยากจะเข้าใจ ที่ยากจะเข้าถึง หัวใจที่เก็บงำอะไรเอาไว้มากมาย หัวใจที่ไม่อาจรู้ได้ว่าคิดยังไง รู้สึกอย่างไร มันอาจจะไกลแสนไกล แต่ฉันก็ยังเดินทางต่อไป... เผื่อสักวันฉันอาจจะได้เข้าไปอยู่ในใจ ของเธอบ้าง...ได้หรือเปล่า แต่จากตรงนี้จะอีกไกลไหม... จากมือเธอนั้นไปสู่ใจ ฉันไม่รู้ว่ามันจะนานเท่าไร เพราะมันดูแสนจะยาวไกล ไกลสักเพียงไหน ฉันไม่รู้ว่ามันจะนานเท่าไร ฉันเองก็พร้อมจะก้าวไป...จะไปสู่กลางใจเธอ Time is... too slow for those who wait too swift for those who fear too long for those who grieve too short for those who rejoice but for those who LOVE Time is Eternity...
5 ธันวาคม 2545 19:20 น. - comment id 67064
ปล่อยให้ใจเข้าข้างตัวเองทุกที ว่าจะมีเธออยู่กับฉัน แม้วันนี้จะยังไม่มีวันนั้น ก็จะฝันจะเฝ้ารอ รอคำว่ารัก...จะมีให้เธอเท่านั้น ในใจฉันไม่มีที่ว่างให้ใคร อยากให้วันพร่งนี้เธอรับรู้และเข้าใจ ที่ว่า...มีใครที่พร่ำเพ้อ คืนที่ดาวเต็มฟ้าฉันจินตนาการเป็นหน้าเธอ และเหม่อไปไกลมองไม่เห็นเป็นดาว จันทร์ที่ดูสดใสนั้นเป็นดั่งใจเธอหรือเปล่า หากมันเป็นจริงจะเก็บเอาจันทร์มาใส่ใจ แม้ไม่รู้ว่าเธอจะอยู่ไหน ขอฝากใจไปถึงหน่อย ใจดวงนี้อาจยังมีค่าน้อย แต่จะคอย...เพื่อรักเธอ..
5 ธันวาคม 2545 19:44 น. - comment id 67065
ความรัก...ความห่วงใย... เมื่อเราได้มอบให้ใครบางคนไปแล้ว ก็จงภูมิใจเถอะค่ะที่ได้รัก แม้วันนี้เค้าไม่รู้ (หรือแกล้งทำเป็นไม่รู้) แต่ขอให้นะคะเชื่อว่า "ระหว่างใจกับใจสามารถสื่อถึงกันได้"
6 ธันวาคม 2545 18:39 น. - comment id 67068
สิ่งเล็กๆเหล่านี้ก่อตัวร่วมตัวเป็นสิ่งใหญ่มีพลัง ความรักคงอยุ่และอยู่ตลาดไป เพื่อนคนนี้เขียนได้ดีครับ
11 ธันวาคม 2545 15:49 น. - comment id 67108
ทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นล้วนแล้วแต่เป็นกลอนแห่งจิตที่สอนใจเรา เหมือนดังเรานั่งรถถึงทางแยกก็ต้องมีทางต้องจากกัน มันล้วนแล้วแต่เป็นบทชีวิตที่เหล่าขานกันทั้งบทดีและบทร้าย สิ่งที่ยั่งยืนที่สุดในใจคงคือความตาย ที่มันเป็นอิสระมากพอที่จะปลดทุกคนจากเครื่องพันธนาการทั้งหลายทั้งปวง เป็นเพียงสิ่งเดียว ที่ไม่ต้องเป็นเจ้าเข้าเจ้าของสิ่งใด แม้แต่ตัวเราเอง
11 ธันวาคม 2545 15:50 น. - comment id 67109
ทำไมความรักเราไม่สดใสอย่างใครเขาบ้างขอแค่เพื่อนก็สุขใจ
11 ธันวาคม 2545 19:29 น. - comment id 67112
ถึงแม้จะห่างกายแต่ก็ขอให้ไม่ห่างใจ ถึงแม้จะเจ็บช้ำแต่ก็ขอให้เป็นความเจ็บที่มีความหมาย ถึงแม้จะเป็นได้เพียงเพื่อนแต่ก็ขอให้เป็นเพื่อนที่เธอรัก ถึงแม้จะเดียวดายแต่ก็ขอให้เป็นเพียงความเดียวดายที่เกิดขึ้นจากเธอ ถึงแม้จะหวั่นไหวแต่ก็ขอให้ความหวั่นไหวเกิดขึ้นจากเธอ ถึงแม้จะต้องจากเธอไปแต่ก็ขอให้ได้คบกับเธอจนถึงที่สุดแล้ว ถึงแม้จะเป็นเพียงใครคนหนึ่งก็ขอให้เป็นใครคนหนึ่งที่ทำให้เธอห่วงใยได้ก็เพียงพอ
2 มีนาคม 2546 16:08 น. - comment id 67548
อย่าไปหวังอะไรกับความรัก เพราะแค่เรามีรัก รักก็ให้เรามากเกินพอแล้ว