เวลา....ความว่างปล่าว(14)

คนไร้ถิ่น

   นี่มีเรื่องอะไรอีกเหรอ....เนี่ย เธอชักกังวลใจ อ๊ะ ! นั่น
เสียงเคาะประตูดังขึ้น
   "แหมรีบอาบน้ำชำระล้างเชียวนะ" นั่นคือคำพูดที่เพื่อนเธอทักเมื่อเจอหน้า ...แม้แต่เพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ...ยังไม่เชื่อใจเธอ ...แน่ล่ะสิเธอเล่นหายไปทั้งคืน
   "เฮ้ย...นี่...." เธออึ้งกับคำพูดของเพื่อนแทบพูดไม่ออก "แล้วนี่ไปทำเรื่องอะไรไว้....บอกมาสิ" เธอถามด้วยความกังวล
   " ไม่เอา...แกต้องฆ่าพวกชั้นแน่...ต้องสัญญานะว่าจะไม่โกรธ" 
   "เออๆ..เฮ้ยมีอะไร..." เธอชักเริ่มสบสน 
   "เนี่ย...รู้มั้ยถ้าแกยังไม่กลับมา พวกชั้นว่าจะไปดูตามโรงพยาบาล แล้วก็แจ้งคนหาย" เพื่อนเธอตอบด้วยท่าทีกึ่งๆ จะร้องไห้ มันทำให้เธอรู้สึกผิดที่เธอไม่รับโทรศัพท์เพื่อนตลอดทั้งคืน
   "เฮ้ย...ขนาดนั้นเชียว...ขอบใจนะที่เป็นห่วง ชั้นไม่โกรธหรอก" 
   "มันไม่แค่นั้นน่ะสิ...." เพื่อนเธอสองคนตอบแล้วมองหน้ากัน "แกบอกมันสิ..."
เพื่อนอีกคนของเธอจึงตอบกลับ "ไม่เอาแกนั่นแหละ"
   "เฮ้ยมีไร...พูดมาเร็วสิ" ตอนนี้ในหัวเธอมันแทบคิดอะไรไม่ออก
   " คือว่า..........."