เพื่อน

ภูตะวัน

เพื่อน..คือ คนแปลกหน้าคนแรก.....ที่ทำให้เรารู้จักความรัก...นอกเหนือจากคนในครอบครัวที่เรารู้จักกันมาตั้งแต่เกิด..เพื่อน...โผล่หัวมาตอนโต เป็นใครไม่รู้ จู่ๆวันหนึ่งเราก็รักมัน ความรักเพื่อน เป็นความรักที่น่าเคารพยกย่อง...แต่ต้องเป็นเพื่อนแท้ด้วยน่ะ เพื่อนจะรักกันแบบพอๆดี ไม่หวง ไม่หึง ไม่ต้องการอะไรตอบแทน เรารักกันสบายๆ มีปัญหาอะไรปรึกษากัน มีเรื่องเดือดร้อนช่วยกัน แต่ในขณะเดียวกัน...ต่างคน ต่างก็มีโลกของตัวเอง เธอมีแฟนฉันไม่ว่า เธอสนุก...ของเธอไป เราต่างยินดีในความสุขของกันและกัน ไม่ต้องมาเจอกัน ก็ยังห่วงกัน คิดถึงกัน ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบอยู่เสมอ ถ้ามั่นใจว่าเจอเพื่อนแท้แล้ว เชื่อเถอะว่า ไม่ว่าเราจะห่างกันยังไง เราจะคิดถึงกัน และเราจะไม่มีวันเลิกคบกัน...เพราะเธอมีไปแฟน...มีเพื่อนใหม่ ต่างฝ่ายต่างมีเพื่อนใหม่ ก็ยังเป็นเพื่อนกันได้...มันเป็นความรักที่ไม่มีเงื่อนไข คนบางคนบอกว่า คุยกับเพื่อนได้ทุกเรื่อง แต่คุยกับแฟน...กับพ่อแม่ได้บางเรื่อง นี่แหละที่มันเป็นความรักที่ประหลาด แต่งดงาม มันมีความเข้าใจ...ไว้ใจ...เชื่อใจ...ในจุดสมดุล
                                  ฤดูกาลผันผ่าน   อาจเปลี่ยนวันวานไปได้
                                          แต่ตราบใดภาษายังไม่เปลี่ยนไป 
                      คำว่า " เพื่อน" เขียนอย่างไร ความหมายย่อมเหมือนเดิม