...เรือนหอ.. บทที่ ๓ และ ๔

...สียะตรา..

บทที่ ๓
อรุณแรกของความเป็น  เรา  งดงามนัก  บนระเบียงที่ฉันยืนอิงร่างสูงของปองนั้นเบื้องหน้าแสงสีชมพูระบายจางๆบนขอบฟ้าดอกไม้นานาแต้มสีสันทั่วบริเวณ  
 คุณอร   ปองกระซิบกับฉัน  เราไปทำบุญที่วัดเลยดีไหมคะ แทนที่จะใส่บาตรหน้าบ้านอย่างที่คุณอรทำอยู่ให้เช้าแรกของเราเป็นกุศลร่วมกันเถิดนะคะ    น้ำตาของปิติรื้นในดวงตาฉันก่อนออกจากบ้านปองขอเข้าไปกราบพระและอัฐิบุพการีของฉันอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้มิใช่เพียงขออนุญาตพักอาศัยตามธรรมเนียมทั่วไปหากครั้งนี้ปองกล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นใจต่อหน้าโกศ  ปองขอสัญญาไม่เฉพาะกับคุณอร แต่กับทุกท่านที่ให้กำเนิดคุณอรมาเพื่อปอง  ปองขอรัก ขอดูแลคุณอร นับแต่นี้จนกว่าปองจะหมดความสามารถ
เช้านั้นเราแวะวัดใกล้ๆแห่งแรกที่พบ  แล้วเราก็ได้ผู้ให้ศีลและพรและประพรมน้ำพระพุทธมนตร์เป็นสงฆ์ผู้ชราและอาพาธเกินกว่าที่จะออกบิณฑบาตร วันเกิดหรือโยม     วันมงคลค่ะหลวงพ่อ  ปองตอบท่านไปเช่นนั้น  ดีจ้ะโยม คิดดี แล้วก็ทำตามที่คิดก็เป็นวันดีวันมงคลทั้งสิ้น 
.. ไม่กลับบ้านรึคะปอง เกเรแบบนี้งานไม่เสร็จนะคะ   ฉันท้วงเมื่อออกจากวัดแล้วปองออกนอกเส้นทาง  ไม่นานหรอกค่ะคุณอร ดุจัง  ปองออดอ้อนฉันด้วยสายตา
 ปองอยากให้สิ่งแรกที่นำเราสองคนมาพบกัน เป็นสิ่งแรกที่เรามีร่วมกันค่ะ  ปองพาฉันมาที่ร้านเฟอร์นิเจอร์สถานที่แรกที่ได้พบกัน   คุณลุงเจ้าของร้านหาอยู่เป็นนานกว่าจะคิดออกว่าเป็นตู้ใบไหนมันถูกร่นไปไว้เกือบหลังร้านฝุ่นจับหนาเมื่อฉันและปองสัมผัส.และแล้วตู้ใบสวยที่เราได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของเราทั้งสองก็มาตั้งอยู่ในบ้าน แม้จะยังหาที่เหมาะไม่ได้ ที่จะตั้ง
 เดี๋ยวปองไปเอาเครื่องแบบที่ร้านซักรีดตอนเย็นๆนะคะ คุณอรอยากได้อะไรไหมคะ  แม้จะขวยเขินอยู่บ้างแต่ฉันก็เกาะแขนปองพามาที่ตู้ข้างบันไดและเมื่อเปิดออก  ฉันไม่ทราบนะคะว่าฉันจะทำได้ดีเหมือนที่ปองคุ้นเคยรึเปล่า แต่ฉันอยากทำให้ปองค่ะ  เครื่องแบบสีขาวน้ำเงินของปองที่ฉันนำมาซักรีดเรียบร้อยด้วยมือของฉันเองโดยที่ปองไม่รู้อยู่บนราวแขวนเบื้องหน้าเราทั้งสอง  คุณอร ไม่เหมือนค่ะ ไม่เหมือนเลยกับที่ปองคุ้นเคยแต่ที่ต่างคือความรู้สึกค่ะคุณอร ปองอยากให้ทุกสิ่งที่เป็นชีวิตปองอยู่ในมือคุณอรแต่ปองไม่อยากให้คุณอรลำบากงานก็มากอยู่แล้ว   ฉันสุขใจที่จะทำค่ะ   เราปาดน้ำตา..ของความตื้นตันกระมังให้กันและกัน    เป็นวันแรกที่รับราชการนะคะคุณอรที่ปองสวมเสื้อไม่เรียบไปทำงาน  ปองแหย่ฉันแบบนั้นแล้วก็ได้รอยหยิกเล็กๆเป็นรางวัล
บทที่ ๔
.เวลาเดินผ่านไป เป็นเดือน   ปี และ ย่างเข้าปีที่๔   ที่ร่วมชีวิตกัน บางขณะยามที่อยู่ลำพังฉันเคยนึกอัศจรรย์ใจนักว่าสิ่งใดนำฉันและปองมาพบกัน ปองที่เสมือนแสงอุ่นในฤดูหนาว  เสมือนท่วงทำนองคนตรีหนักแน่นทว่าอ่อนหวานเรื่อยรินอยู่รอบตัวฉันทุกวินาที เสมือนร่มไม้ใหญ่ที่ทอดเงาร่มเย็นให้ฉัน  ปองมิได้ทำให้ชีวิตเราทั้งสองเป็น  ครอบครัว  ขึ้นมาเท่านั้น   หากทว่าปองถักทอเชื่อมโยงครอบครัวของเรากับสรรพชีวิตรอบตัวมิได้หลบเร้นอยู่ในมุมมืดเพียงสองคน  ด้วยเส้นไหมอันงดงามของความอาทร    ในบางเช้าของวันหยุดเสียงกริ่งหน้าบ้านของเราดังขึ้นอย่างที่ไม่เคยเป็น  เด็กเล็กๆหลายคนถามหาพี่ปอง เมื่อฉันถามไถ่จึงได้ความว่าเด็กเหล่านี้ในยามเช้าที่พวกแกไปโรงเรียนปองจะรับทุกๆคนติดรถไปส่งในที่ๆสะดวกที่สุดและปองทำให้ฉันรู้สึกไม่โดดเดี่ยวอีกต่อไปเมื่อยามที่ฉันได้รับหน้าที่พาแม่ของปองพบแพทย์ตามนัดบ้าง  หรือในบางครั้งเพียงไปเป็นเพื่อนยามท่านอยากไปวัดที่ศรัทธาในขณะที่คุณปาน เขต หรือปองอยู่ในหน้าที่เกินกว่าจะพาท่านไปได้   ฉันได้หัวเราะยามคุณช่อเพื่อนของปองมาที่บ้าน  ช่อชฏา  ที่ฉันนิ่งไปเมื่อพบครั้งแรกกับภาพลักษณ์ที่ในใจคุณช่อปราถนาจะเป็นไม่ว่าผมที่สั้นเกรียน  การแต่งกายทะมัดทะแมงก็ดูต่างจากปองกระมังแต่เมื่อฉันเฝ้ามองยามทั้งสองนั่งคุยวางแผนสิ่งที่อยู่ในอนาคต  แลกเปลี่ยนทัศนะ  ไม่มีอะไรที่แตกต่างระหว่างข่อชฏากับปองขวัญ  ความคิดและหัวใจของทั้งสองต่างหากที่เหมือนกัน
 คุณอร  อยู่ไหนเอ่ย เสียงเรียกของปองดึงฉันกลับจากความคิด  เหนื่อยไหมคะ ..ปองหอบหนังสือหลายเล่มไว้ในมือสายใยในสายตาที่ส่งมาที่ฉันนับแต่วันแรกจนถึงเวลานี้ยังเช่นเดิม  เห็นหน้าคุณอรแล้วหายเหนื่อยค่ะ ปองมีหนังสือมาฝากด้วยค่ะ แวะไปที่บ้านน่ะค่ะค้นเจอหนังสือเก่าๆหลายเล่มคิดถึงคุณอรเลยขนมาค่ะ   เรารักการอ่านเหมือนๆกันแม้จะคนละแนวแต่ก็ผสานกันได้  ปองรักที่จะฟังเรื่องราวเก่าๆประวัติศาสตร์ที่ฉันชอบอ่าน ในขณะที่ฉันรักที่จะฟังแนวคิด ปรัชญา ของบุคคลต่างๆที่ปองถ่ายทอดให้ฟัง   วันนี้กับข้าวมีแค่กุ้งทอดกระเทียมกับแกงจืดเต้าหู้นะคะ  ต้องรีบเก็บงานให้เสร็จน่ะค่ะ  วันนี้ดูปองเหนื่อยจัง  ฉันละมือจากจานเบื้องหน้า  ดึงผ้าเช็ดหน้าผืนน้อยที่เหน็บสะเอวจนชินมาเช็ดหน้าให้ปอง    ปองเพลีย เท่านั้นคุณอรอย่ากังวล  งั้นทานข้าวเสร็จปองนอนเลยนะคะฉันส่งปองเข้านอนด้วยความรู้สึกเคว้งคว้างอย่างไม่เคยเป็น  ลงมาทำงานต่อด้วยสมาธิอันน้อยนิดแต่ก็เสร็จสมบูรณ์ตามหน้าที่และเมื่อฉันก้าวสู่ห้องนอนของเราอีกครั้งฉันก็พบปองที่ดวงหน้าสดใสขึ้นจากเมื่อหัวค่ำ  ตื่นมาทำไมคะน่าตีจริงๆ  ฉันอังมือกับหน้าผากปองว่ามีไข้หรือไม่  คนดีปองไม่ได้ป่วยแค่เหนื่อยกับงานเท่านั้นเอง   ปองจุมพิตมือที่ห่วงใยของฉันด้วยลมหายใจของความรัก  ปองว่าถ้าเกินเที่ยงคืนไปแล้วสัก5นาทีจะลงไปตามคุณอรค่ะ   อ่านหนังสือเล่มนี้อยู่ ปองอยากให้คุณอรอ่านนะคะ A girl who was Life    ( เขียนโดย นิโคไล  ชูคอฟสกี้ )เธอคือชีวิต คือหนังสือที่ปองยื่นให้ฉันเรื่องของแอสยาในเรื่องนี้ทำให้ปองได้คิดตอนที่ปองทุกข์เพราะเสียพ่อน่ะค่ะคุณอร  มันคิดได้หลายมุม  อย่างเวลานี้ที่ปองมีความสุข คุณอรเหมือนพลังให้ปองเหมือนๆกัน ให้มีจุดมุ่งหมาย ให้ภาคภูมิใจที่ปองสามารถนำพาและรับผิดชอบชีวิตคุณอรได้ปองว่ามันต่างกันนะคะถ้าในขณะที่เราดำรงชีวิตอยู่เราทำอะไรแม้มันจะถูกต้องดีงามแต่ลำพังตัวเพื่อเราเพียงคนเดียวกับเพื่อคนที่อยู่เคียงข้างเรา  ..ฉันลูบผมสีน้ำตาลเข้มเส้นบางของปองด้วยความรู้สึกทั้งมวลของฉัน   ความคิดของฉันอาจจะไม่เป็นสากลนักฉันบอกปองได้เพียงว่า ฉันรู้สึกเหมือนมี..ฉัตรแก้วกั้นเกศ..นับแต่ปองเข้ามาในชีวิตของฉัน .  แปลกจังค่ะทำไมปองคิดถึงคุณอรจับใจทั้งที่คุณอรอยู่ตรงนี้  ปองกอดฉันไว้ราวกับยื้อแย่งกับสิ่งใดตอนใกล้เที่ยงของวันต่อมาเสียงปองที่ดังมาตามสายสดชื่นนัก  คุณอรปองลาพักร้อนแล้วนะคะ อาทิตย์นึงเต็มๆค่ะคุณอรอยากไปไหนเดี๋ยวปองพาไป   ปองได้พักตามใจปองดีกว่าไหมคะ   อืมมม งั้นเราไปนอนอ่านหนังสือที่สัตหีบกัน2วันแล้ววันที่เหลือปองโทรไปนัดช่างมาทำเรือนกล้วยไม้ยาวไปจรดกำแพงให้คุณอรดีไหมคะ  คุณอรรู้ไหมปองดีใจที่คุณอรเชื่อปองรับงานน้อยลง ปองอยากเห็นคุณอรมอมแมมอยู่กับต้นไม้แต่พักผ่อนได้มากขึ้นมากกว่าเพ่งอยู่กับเส้นไหมสีสวยของคุณอร   ปองแอบเอากล้วยไม้ที่คุณอรแยกไว้มาเป็นรางวัลให้ลูกศิษย์ของปองตั้งหลายกระถางแล้วนะคะ ยิ่งเจ้าต้น  ม้าวิ่ง  ที่ออกดอกสีขาวหอมชื่นทั้งที่กิ่งนิดเดียว ทำให้ลูกศิษย์ของปองขยันแข่งกันเก็บคะแนนเพราะอยากได้เจ้าต้นนี้ค่ะ ฉันหัวเราะอย่างสุขใจนัก  ฉันดีใจค่ะที่มีส่วนร่วมในงานของปอง .เย็นวันนั้นปองกลับบ้านแต่วัน  พร้อมกับข้าวที่แม่ของปองฝากมาเป็นพิเศษ  แม่ทำแกงเผ็ดเป็ดย่างค่ะเลยฝากมาให้เราทานเสร็จคงต้องวิ่งรอบบ้าน10รอบไม่งั้นลงพุงแน่เลย สงบและมีความสุขเหลือเกินที่ได้นั่งเคียงกันวางแผนสิ่งที่จะทำร่วมกัน1อาทิตย์เต็มๆ  ฉันส่งงานทุกชิ้นเรียบร้อยแล้วค่ะ ถ้าปองอยากอยู่กับทะเลตลอดวันหยุดก็ได้นะคะอย่าห่วงเรื่องเรือนกล้วยไม้เลยทำเมื่อไหร่ก็ได้   2วันก็พอแล้วค่ะ ปองรู้คุณอรกลัวแดดแล้วปองก็อยากอยู่บ้านมากกว่าด้วยค่ะ   คุณอร  เล่นขิมให้ปองฟังหน่อยสิคะ ตั้งนานแล้วที่ไม่ได้ฟัง ฉันเล่นเพลง  ลาวแพน   คุณอรเล่นลาวดวงเดือนเถอะค่ะ ปองขอเล่นซอจีนของพ่อคุณอรนะคะ  .หากความสุขในวันนั้นเหมือนสายน้ำ ที่หลากหลั่งมันก็ล้นปรี่ในความรู้สึก . ดูสิปองลืมจนได้ วันเสาร์ นี้ปองต้องทำงานแทนพี่พงศ์พานายทหารฝรั่งไปอยุธยาเค้าอยากเห็นน่ะค่ะนายเลยจัดให้พี่พงศ์พักนี้สุขภาพแกก็แย่พอนายถามปองก็เลยไม่ปฎิเสธ เย็นๆปองก็กลับ แต่พรุ่งนี้ต้องออกจากบ้านแต่เช้าหน่อย ตลอดคืนที่ฉันเหมือนหลับๆตื่นๆยามใดที่รู้สึกตัวฉันก็ผวาเข้าโอบปองไว้ด้วยความหวงแหน