...เสียงมือถือดังขึ้นอีกครั้งหลังจากที่เธอกลับเข้ามาในห้อง... "นั่น...มาแล้วรีบรับสิว่ะ" เพื่อนของเธอยุให้เธอรีบรับโทรศัพท์ "ใครอ่ะ..." เธอทำท่างงๆ แล้วเดินไปรับ จะเชื่อมั้ยล่ะว่าชื่อที่ขึ้นอยู่บนจอมือถือมันเป็นชื่อเขา...นี่เขาโทรหาเธอเหรอ...ในรอบกี่เดือนแล้วนะ นี่มันนานจนเธอจำไม่ได้แล้วนี่...เขามีเรื่องอะไรล่ะ เธอควบคุมอารมณ์อยู่นานกว่าจะยอมรับโทรศัพท์...นี่เธอจะดีใจทำไมเนี่ย "กินข้าวหรือยัง" เสียงผู้ชายถามเธอจากอีกปลายสาย "นั่นใครอ่ะ" เธอถามเพราะคิดว่าอาจจะเพียงแค่เพื่อนเขาโทรมาแกล้ง "นั่น...เหรอ" เธอถามว่านั่นใช่เขาหรือปล่าว แล้วคำตอบที่ได้ก็คือเสียงหัวเราะจากปลายสาย "แล้วตกลงกินข้าวหรือยัง...จะกินมั้ย" ตอนนี้เธอรู้แน่นอนแล้วว่าต้องเป็นเขาจึงตอบตกลงที่จะออกไปกินข้าวกับเขา...เฮ้อ...ทำไมเธอช่างลืมอะไรง่ายดายอย่างนี้นะ...ลืมแล้วหรือไงว่าเขาทำอะไรไว้กับเธอ +_+^^ เธอรู้อย่างเดียวว่า ไม่ว่าใครจะคิดยังไงกับเรื่องระหว่างเขาและเธอ วันนี้เธอขอทำตามหัวใจเธอเองสักครั้งเถอะ...มันยากนะที่จะลืมในเมื่อเขาเป็นผู้ชายคนแรกที่เธอรัก...มันก็เหมือนกับการที่เราวิ่งไปจนเหนื่อย...ใช้เวลานานเหมือนกันนะกว่าจะหายเหนื่อย "ทำไมวันนี้มาได้ล่ะ...เค้าไม่อยู่เหรอ" เธอตั้งคำถามประชดเขาทันทีที่เจอหน้าเขา "ฮึๆ.." เขาหัวเราะแล้วพยักหน้า...เขามักจะทำอย่างนี้ประจำ...หัวเราะ...ก็คือ...ใช่... "เป็นไงย้ายไปอยู่หอนอก" เธอถามเขาทั้งที่เธอรู้ดีว่าเขาย้ายไปอยู่ที่ไหน "ก็เช่าอยู่กับเพื่อน แต่เราไม่ได้ไปอยู่หรอก..." เขาพูดต่อไปด้วยท่าทางเฉยๆ "แค่เช่าไว้บังหน้าพ่อกับแม่...ตอนนี้เราไปอยู่กับน้องเค้า"....T_T^^ คำตอบนี้มันทำให้เธออึ้ง...เขาพูดออกมาได้หน้าตาเฉย...เธอก็เฉย...แต่ข้างในน่ะมันเจ็บแทบตาย...=_= เขาชวนเธอไปที่หอเขา...แล้วเธอก็ต้องอึ้งอีกครั้งเมื่อเขาพาเธอไปที่หอที่เขาอยู่กับแฟน...นี่เขากล้าทำอย่างนี้ได้ยังไง ไม่คิดเหรอว่าเธอจะรู้สึกอย่างไร...แล้วเธอล่ะ...ไหนๆก็มาแล้วนี่...ยังไงก็ไม่ยอมให้เขาเห็นว่าเธออ่อนแอ...ขี้แพ้เด็ดขาด...คืนนั้นเขาไม่ยอมไปส่งเธอ "อยู่เป็นเพื่อนหน่อย กลัวผี" "กลัวผีเนี่ยนะ" เธอตอกกลับ.... "โอ้ย..ก็ไม่เคยเจอของจริงไม่รรู้หรอก"...เออใช่ เขาเคยเจอเมื่อตอนรับน้องนี่ คืนนั้นเธอยอมอยู่กับเขา...ในใจก็กลัวว่าเขาจะคิดทำอะไรหรือปล่าว.... "หนาวมั้ย..." เขาถาม "ไม่นี่" เธอตอบทันที "หนาวหน่อยเถอะ...จะได้กอด" เขาถามเธอ...แล้วก็กอดเธอ...เธอให้เขากอด เพราะอะไร...ก็เพราะเธอรู้ตัวเองดีว่าเธอยังมีเขาอยู่เต็มหัวใจ...แต่มันไม่แค่นั้นน่ะสิ...เมื่อเขาพยายามจะจูบเธอ...ไม่หรอก...เธอรู้ดีว่าเธอควรทำอย่างไร...เธอไม่ได้มาที่นี่เพื่อจะทำอะไรไปมากกว่าการได้อยู่กับเขาเท่านั้น...เธอไม่ต้องการที่จะเอาตัวเองไปผูกมัดกับเขา...เพราะเธอรู้ดีว่านั่นเท่ากับเป็นการฆ่าตัวตาย...แล้วนี่มันเป็นที่ของเขากับแฟน...เรื่องอะไรเธอจะทำอะไรที่ดูถูกตัวเองอย่างนั้น เธออยู่กับเขาจนเช้า...ยังไงก็ต้องขอบใจเขาที่ไม่บังคับเธอ...และยังพอมีความคิดอยู่บ้าง เธอบอกให้เขากลับไปส่งที่หอ...แต่เขาก็ยังอ้อยอิ่งอยู่จน 5 โมงเช้าถึงยอมไปส่ง...18 สายไม่ได้รับ...เธอมองไปที่มือถือของเธอ...เพื่อนของเธอคงโทรหาเธอทั้งคืน "เฮ้ยอยู่ไหนว่ะ" เธอโทรหาเพื่อนเธอทันทีที่กลับถึงห้อง "นี่แก...ไปอยู่ไหนมา รู้มั้ยว่าพวกชั้นตามหากันขนาดไหน" เพื่อนของเธอตวาดกลับมา..."นี่เดียวชั้นจะกลับไปจัดการกับแก...เตรียมตัวไว้เลย" "เฮ้ย...นี่ชั้นถามหน่อยแกเชื่อใจเพื่อนแกหรือปล่าว" เธอถาม "เออๆ...ชั้นเชื่อ...แล้วนี่รู้หรือปล่าวพวกชั้นทำอะไรลงไป...แกอย่าโกรธนะ..." เพื่อนของเธอถามอย่างกล้าๆกลัวๆว่าเธอจะโกรธ "เฮ้ยเรื่องอะไรว่ะ..." เธอชักเริ่มใจไม่ดี "เออเดียวกลับไปจะบอก" ...เพื่อนเธอทิ้งท้ายแล้ววางสายไป.... มีเรื่องอะไรอีกเนี่ย...เพื่อนเธอไปทำอะไรไว้...โปรดติดตามตอนต่อไป
คนไร้ถิ่น 7 ม.ค. 2548 14:27 น. - ID 4108 
753
3
0
7 มกราคม 2548 22:24 น. - comment id 80402
โห บอกเร็ว ๆ นะ แบบว่าลุ้นอ่ะ จริง ๆ นะเนี่ย อิ อิ...
9 มกราคม 2548 12:04 น. - comment id 80418
ลุ้น
13 มกราคม 2548 23:24 น. - comment id 80529
มาเขียนต่อเร็ว ๆ นะคะ เพิ่งมาอ่านวันแรกนั่งอ่านจนถึงตอนที่ 13 ลุ้นมาก ๆ อย่าทำให้คนอ่านต้องรอนานนะคะ
17 มกราคม 2548 15:27 น. - comment id 82145
ตอบคุณ ลอยไปในสายลม คุณดอกไม้ไหว และคุณคนผ่านทาง ขอบคุณมากนะค่ะทุกคนที่ติดตาม แต่ช่วงนี้อาจจะช้าหน่อยนะ เพราะตอนนี้ยุ่งมากเลย กำลังอ่าน The Crucible (by Arthur Miller) เพราะเรียนวิชา Drama อยู่ใกล้สอบแล้วด้วย แต่ก็จะพยายามเขียนให้เร็วที่สุด.....ตอนนี้เรื่องที่จะเขียนต่อมันเต็มหัวเลย......เดี๋ยวได้อ่านแน่......คร้าบผม ^-^
19 มกราคม 2548 13:41 น. - comment id 82192
วันนี้ก็เขามาอีกแต่ก็ยังไม่เห็นตอนที่ 14 ก็เลยนั่งอ่านตอนที่ 13 อีกเป็นรอบที่ 3 ก็มาอ่านข้างล่างพอคุณ คนไร้ถิ่นบอกอย่างนี้ก็ยังมีหวังอยู่บ้างว่าจะได้อ่านต่อแน่นอน ถึงช้าอย่างไรก็จะรออ่านต่อนะคะ
23 มกราคม 2548 16:09 น. - comment id 82273
อา วันนี้ก็ได้เข้ามาดูอีกหน แต่ก็ยังไม่เจอตอนที่ 14 อยากอ่านเร็ว ๆ จังเลยค่ะ คุณคนไร้ถิ่น อยากรู้ว่าจะเป็นเหมือนอย่างที่คิดไว้หรือป่าวจังเลยค่ะ มาเขียนต่อไว ๆ นะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ