เรื่องที่สี่

แต่ก็ยังพยายามกันอย่างไม่เคยพบเจอ ทำอย่างมาก และบางสถาบันเชิดชูยกย่องผู้ที่ดันทุรังเหล่านี้
การที่คนหนึ่งแบกเอาความมุ่งมั่นไว้กับตัวเองและบอกกับตัวเองว่าสิ่งนี้เป็นบันไดปลาโจนทำให้เขาได้มากกว่าเสีย คุ้มค่าหากคิดว่านี่คือการลงทุน
เขารู้หรือเปล่าครับว่าเขาได้แบกเอาสิ่งไร้ สิ่งที่ยากไร้ไว้กับตัวเอง เขาแห้งแล้งและอยู่กับความสิ้นหวัง สิ้นหวังที่จะอยู่กับการผ่อนพักและภาวะที่ไม่มีความแออัดเลยแม้แต่น้อย
เขาดันทุรังและไม่เคยอยู่กับความไม่ต้องทนเลย
หากไม่ต้องทนอยากรู้นักว่าจะดันทุรังกันอยู่อีกไหม

เครายาว 19 พ.ย. 2545 20:44 น. - ID 409

969

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/fiction/409 ที่มา: เขียน 19/11/02 ,

comments powered by Disqus

11111

20 พฤศจิกายน 2545 19:07 น. - comment id 66975

อยากรู้จริงๆว่าที่ว่าไม่ต้องทนแล้วจะไม่ดันทุรังนั้นเป็นสัมผัสที่ผู้เขียนเคยได้รับบ้างไหม
อยากรู้จริงๆว่าที่ว่ารู้ว่าเป็นไปได้อย่างไรกับความจริงกับชีวิตจริงๆนั้นท่านรู้หรือ
ท่านไม่อะไรนอกจากรู้และไม่ทนอย่างนั้นหรือ
ท่านทบทวนที่ท่านเขียนท่านจะทราบว่าท่านไม่รู้อะไรนอกจากนั้นท่านเองที่ดันทุรัง

อบเชย

20 พฤศจิกายน 2545 20:35 น. - comment id 66980

คืออยากทำความเข้าใจนะคับ จากเรื่องที่ 393 เรื่องช่างเถอะ ของคุณเครายาว พี่11111เข้าไปบอกผมว่าไม่สมควรที่จะไปเกทับเครายาวแบบนั้น ผมก็ลองเข้าไปดูงานของเครายาว ก็เจอคนชื่ออบเชยเข้าไปแสดงความคิดเห็นจิง อยากจะบอกว่านั้นไม่ใช่ผมนะคับ ความจิงผมไม่จำเป็นต้องเข้ามาแก้ตัวก็ได้ แต่ก็ไม่สบายใจนะคับ และก็ขอบคุณพี่111111 ที่เข้าไปบอกผม เพื่อที่ผมจะได้ชี้แจง

เครายาว

21 พฤศจิกายน 2545 19:01 น. - comment id 66982

ช่างเถอะ
ผมไม่ถือสา 
ของแบบนี้ดีครับตรงที่เห็นตัวเองจากสายตาของคนอื่น
........
ต่อสิ่งที่คุณ 11111 ตั้งข้อสังเกตมาดีกว่า
ครับผมมีตัวอย่างง่ายๆ
เมื่อคืนผมฝันว่าอยู่ในการประชุมแบบ รุมกินโต๊ะ 
ผมไปเหยียบเท้าใครบางคนเข้า
สังเกตดูมีอยู่6คนก็เลยน่วม
ผมตื่น จากนั้นก็เล่าให้เพื่อนฟัง
ครับ ผมฝันจริงๆ 
แต่เพื่อนผมเชื่อหรือเปล่า(เฉพาะว่าฝันจริงนะ)
ผมบอกเพื่อนเรื่องฝันมันไม่จริงตั้งแต่เริ่มฝันแล้ว
ไม่ต้องไปหาหรอกความจริงน่ะ
ไว้ฝันเองเมื่อไรค่อยสังเกตเอาว่าจริงอย่างไร
...........