นาน... นานมาแล้วที่ฉันเฝ้ามองอยู่ตรงนี้ กี่ปีแล้วนะ ยังคงจำได้ ถึงวันที่เราเจอกันครั้งแรก ว่าครั้งแรกที่ได้มองตากันเป็นยังไง รู้สึกมั้ยว่ามันมีอะไรอยู่ในแววตา ที่ไม่เคยเห็นจากใครมาก่อน แต่เราไม่เคยพูด เธอไม่เคยถามว่ามันคืออะไร ทุกครั้งที่พบจะมีความรู้สึกดีๆฝากให้เสมอ ทุกครั้งที่เธอหาฉันเจอท่ามกลางผู้คน ไม่ต้องบอกนะว่าฉันดีใจแค่ไหน เพราะเราไม่ได้พบกันบ่อยๆอย่างใครเขา คงมีแต่คำพูดที่ฝากใครมาบอกเท่านั้น ที่พอจะทำให้ฉันรู้ว่าเธอยังไม่ลืม ของเล็กๆน้อยๆที่ฉันให้ไป ก็รู้อยู่ว่าเธอเก็บไว้อย่างดี วนเวียนอยู่อย่างนี้ โดยที่เธอและฉันไม่คิดเดินมาให้ใกล้กันกว่าที่เป็นอยู่ ทำไมนะ แค่ฉันจะกล้าเดินเข้าไปหาเธอ ไปอยู่ในที่ๆเดียวกับเธอ...ฉันไม่กล้า หรือแค่เธอเดินเข้ามาใกล้กว่านี้ อีกนิดเดียว ฉันก็พร้อมจะกระโดดเข้าไปยืนข้างๆแล้ว แต่เธอไม่เคยเดินออกมาเลย ใกล้แล้ว ใกล้ถึงเวลาที่เธอต้องกลับไปยังที่ที่เธอเคยอยู่ ที่ ที่ฉันไม่มีวันได้พบกับเธออีก แล้วเธอจะปล่อยให้เป็นอย่างนี้ใช่ไหม ...ส่วนฉัน สิ่งเดียวที่ทำได้คือปล่อยให้เธอทำอย่างที่ต้องการ ลาก่อนนะ ลาก่อน...
ใบกระวาน 23 ธ.ค. 2547 01:13 น. - ID 4040 
893
1
0
24 ธันวาคม 2547 17:03 น. - comment id 80137
หง่ะ ทำไมไม่กล้าล่ะ อีกนิดเดียวเองนะ อีกนิดเดียวเอง ทำไมต้องรอให้เขาก้าวเข้ามาใกล้เธอมากกว่านี้ก่อนแล้วเธอถึงจะกะโจนไปยืนอยู่ข้างๆ ล่ะ ทำไมเธอไม่เป็นฝ่ายเริ่มเสียเอง ลองดูสิ ไม่เสียหายเลยนะ ลองทำด้วยตัวเองเลยก่อนที่เธอจะเสียใจที่ไม่ได้ทำอะไรเพื่อตัวเองเลยแม้แต่อย่างเดียว
2 มกราคม 2548 15:29 น. - comment id 80326
เข้าใจถึงความรู้สึกนั้นดีคะ...เพราะตอนนี้ความรู้สึกนั้นเราเองก็กำลังเป็นอยู่....แต่ถ้าเราก้าวเข้าไปหาเค้าแล้วเค้าถอยหลังล่ะตอนนั้นเราจะเป็นยังงัย....ขออยู่ที่ที่เดิมจะดีกว่ามั้ยถ้าหากเราก้าวเข้าไปแล้วทุกอย่างจะเปลี่ยนไปในทางที่ทำให้เราเจ็บปวดมากกว่าเดิม.....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ