....ใจ เอ้ย .ใจ

อาภาภัส

.ใจ   เอ้ย .ใจ
                     รถนำเที่ยวคันนั้นวิ่งปุเลงๆอย่างไม่เกรงว่า คนข้างทางจะสูดฝุ่นเข้าไปเท่าไร  อาจเป็นเพราะคนขับกำลัง
 ครื้นเครง คลอความคึกร่วมไปกับบรรดาสมาชิกที่อยู่ ภายในรถคันนั้น
                   นิสิตหนุ่มสาว ใบหน้ายิ้มแย้ม ต่างเฮฮา  รื่นเริง  เสียงหัวเราะ เสียงพูดคุย ไม่อาจดังกลบเสียงเพลงบรรดา
หนุ่มสาวหลังรถ   
                  ใจเอ๋ยใจ  เปิดได้ทั่วบานประตู อยากจะรู้หัวใจ     บรรดาลูกคู่เสียงโข่ง  เสียงค่อย  เสียงแหบ และเสียงเสนาะ
ต่างจงใจที่จะร้องท่อนสร้อยนี้นัก   จบจากท่อนสร้อยแล้ว  เสียงคนแซวเก่งก็จะต่อเติมความล่ะ
                  ไม่รักพี่ ก็ไม่ว่า   ไม่รักพี่ก็ไม่ว่า แต่ช่วยโทรหาพี่บ้างปะไร    คนร้องร้องเสร็จ ตาก็ส่งยิ้มหวานไปสู่สาวๆที่นั่งเรียบร้อยอยู่ประมาณ
กลางรถ      เพื่อนๆก็มองตาม ยังยังไม่ชัดว่าคนไหน     ตามองตาม ปากร้องต่อ  ใจเอ๋ยใจ  เปิดได้ทั่วบานประตู  อยากจะรู้หัวใจ
เจ้าหนุ่มคนเดิมเริ่มวาดลวดลาย    หลงรักน้องคนเสื้อแดง  หลงรักน้องคนเสื้อแดง  ที่ชื่อ เม็ดแตง  แห้งตาย
                 ตอนสาวๆได้ยินว่ารักคนเสื้อแดง  อิอิ  หลายคนก็ตัวผะผ่าว   หนาวนี้ดีแน่    แต่พอฟังพ่อคนกะล่อน ต่อคำ ใครที่ชื่อเม็ดแตง
ก็เริ่มมีอาการคันคะเยอ    อยากโปรยภาษานอกเวลาราชการ สะท้อนกลับบ้าง    กลุ่มสาวเก่ง วาจาไม่มียอม ก็เริ่มบ้าง
                 เบื่อฟังคนที่พูดมาก เบื่อฟังคนที่พูดมาก  ซ้ำเป็นขี้กลากนั่งข้างบันได      เฮ  ..เสียงสาวๆ หัวเราะกันกิ๊กกั๊ก 
                 เวทีบนรถ ดาราไม่มีใครเชิญ  เริ่มปรากฏตัว ไล่เลียงไปทีละคน   .เสียงรถ เบรคดังเอี๊ยด  
                 เอ้าเฮ้ถึง แล้วนะ  ลงได้เลย     บางสเหร่.  ชายทะเล รวมมิตร  ทุกคณะ ของชาว   มศก
                เรียนหนัก ตามหลักวิชาใคร วิชามัน     แต่ก็ต้องมี วัน ที่เยือนเหย้า  แล้วก็ผูกไมตรีกัน ทุกคณะ  
                บ่อยครั้ง  .หนุ่มสถาปัตย์  ก็อยากจะ มีคู่จอง   เพราะทั้งวันทั้งปี ทำแต่ ออกแบบ  หรือไม่ก็อยู่ที่ มหาวิทยาลัย
ดุจดังบ้าน   หน้ากระดาษ  จะพรายแสงจนกลายเป็นหน้าสาวๆเห็นที จะยาก  
                ผู้นำกลุ่ม ตะโกน บอก  พวกผู้ชายอยู่ เรือนหลังเล็กนะครับ  ใครเอาเต้นท์มาก็นอนเต้นท์    พวกผู้หญิงนอนบนเรือนใหญ่นะครับ
               และแล้ว  ก็กลุ่มใครกลุ่มมัน   .ครับ   เจอกัน ตอนอาหารค่ำนะครับ
                 แดดอ่อนโรยตัว   ลมทะเล พัดพลิ้ว   ริมหาด เสียงคลื่นซัด   สลับเสียงที่ล่องลมมาในธรรมชาติ.จนสิ้นแสงตะวัน..
                หลายคน  เริ่มได้กลิ่นแป้ง กระป๋อง ช่างหอมละมุน  สาวๆ จะคณะไหนก็เหอะ สวยไว้ก่อน   แต่มาดูหนุ่มๆสิ
                เจ็ดวัน อาบน้ำหนเดียว  เจ็ดวันอาบน้ำหนเดียว  สาวๆ เขาไม่แลเหลียว  สาวๆเขาไม่แลเหลียว  อาบน้ำหนเดียวอยู่ได้เจ็ดวัน
                และก็ไม่เหมือนใครน่ะแหละ   หนุ่มจิตรกรรม ผู้มาพร้อมกับขวด    ขวดที่ผูกสายระโยง  รยางค์ ต่างระดับ  ตาหวานกรุ้มกริ่ม 
           มิใช่เจ้าชู้   แต่น้ำจากขวดที่ดีกรีแรงๆ  ลงไปแช่อยู่ในกะเพาะ ชนิด มหาสมุทร ต้องยอม   แต่ก็ไม่ทุกคน หรอก   หลากชีวิตนะ
            ความน่ารัก ของหนุ่มจิตรกรรม คงอยู่ ตรงที่ความสนุกสนานครื้นเครง      รักแท้ มีแน่ ที่จิตรกรรม  รักเดียว  เกลียวลายปั้น
            ก็ คงหนีไม่พ้น  สาวมัณฑนศิลป์      คงเพราะใกล้กันหรือเปล่าไม่รู้นะ       แล้วหนุ่มจิตรกรรมจะมีอกหักไหมนี่
                เคยได้ยิน พี่ๆ เขาร้อง   ยามเขามาร่วมเชียร์   กีฬา  ชะโอ๊ย ชะโอย ชะโอ๊ย ชะโอย  ชะโอ อ่งเงย ชะโอ อ่งเงย  ตกเป็นเหยื่อแร้งกา
 เวลา   ทีมพ่ายโดนแย่ง ลูกบาส  หรือแล้วแต่ว่าพี่แกเชียร์อยู่สนามไหน   แต่มักช่วยเชียร์ตลอดเพื่อสาว อักษร
               วันนี้  วันที่  16    อีกไม่กี่วันแล้วสินะ   ที่ชาว มศก จะถือเป็นวันที่สำคัญวันหนี่ง  ไม่ใช่เพียงวันของท่านอาจารย์ศิลป์  พีระศรี
            .    ลมเอย   ฝากคำส่งผ่านฟากฟ้า      บอกทุกดวงใจ จงรับรู้ว่า  สุขกรุ่นอุรา  ยังจำมิลืม
              หากแม้นห่างไกล ใจยังจำอยู่    ขอมีเราคู่ในใจเสมอ    และคงสักวันอาจได้พบเจอ  
                        หนึ่ง ฟ้า รวมฝันดังฉันเคียงเธอ    รักยังพร่ำเพ้อ    ศิลปากร
                      
       อาภาภัส   16   พ.ย  2547