อัลมิตรา

 คุณจดจำเรื่องนั้นได้มั๊ย เรื่องราวที่กัดกร่อนหัวใจของผม ซึ่งก็ทำให้ผมรวดร้าวมาโดยตลอด.. 
จำได้ค่ะ.. ฉันตอบเบา ๆ
แน่นอน ฉันไม่มีวันลืมเหตุการณ์ครั้งที่ทำให้เขาเกิดความเคลือบแคลงในตัวฉัน ..
ฉันมองเห็นแววตาและสีหน้าที่แสดงถึงความผิดหวังอย่างรุนแรง ..
ในช่วงเวลาจำกัด .. ฉันเลือกที่จะไม่อธิบาย .. 
ทั้งที่ฉันรู้แก่ใจว่า ตอนนั้นเขาเข้าใจฉันผิด .. 
ฉันกลับเข้ามาในขณะที่เหตุการณ์ร้ายมันจบลง ..
มีคนวิ่งสวนทางกับฉันตรงมุมตึก สภาพเนื้อตัวเปื้อนเลือด ..
ฉันไม่คิดว่า นั่นจะเป็นเลือดของคนที่ฉันรัก คนที่ฉันรักถูกทำร้าย ..
ฉันเดินเข้ามาอย่างแปลกใจเหมือนกันว่า ทำไมในบ้านจึงมืดมิด ..
พอฉันเปิดไฟ ..
ฉันพบมีดเล่มใหญ่กลางพื้นบ้าน มีเลือดเปรอะเป็นคราบ ..
ฉันรู้สึกกลัว และเป็นห่วงเขาของฉัน ..
รอยเลือดหยดเป็นทางตรงขั้นบันได ..
ฉันเริ่มขวัญเสีย และวิ่งขึ้นไปข้างบนโดยเร็ว ..
และเมื่อฉันเปิดประตูห้องนอน .. ฉันพบเขานอนหายใจรวยริน ..
ฉันกรีดร้องอย่างคนบ้า น้ำตาพรั่งดั่งสายน้ำ .. 
ไม่นะ !!  เกิดอะไรขึ้น .. !! ใครกันที่ทำร้ายเขา !!..
ฉันเหมือนคนที่ช็อคเสียสติไปชั่วขณะ ..
กระทั่งได้ยินเสียงเขาเรียกชื่อฉัน ..
สายตาของเขาที่มองฉัน เป็นแววตาของคนที่ปวดร้าวอย่างแสนสาหัส ..
ตอนนั้น..
ฉันไม่คำนึงถึงอื่นใด นอกจากช่วยให้เขาปลอดภัย ..
ก่อนเขาหมดสติไปอีกครั้ง ..
ฉันได้ยินเสียงเขาพร่ำเบา ๆ ว่า ..
คุณทำร้ายผม..ทำไม